Beste Beatrijs,
Een half jaar geleden is mijn vrouw overleden. Ze was 70 jaar. Dit was voor veel leden van de bridgeclub, waar wij lid van waren, erg onverwacht, omdat ze niet open is geweest over haar ziekte. Ze had geen zin om voortdurend ziekteverhalen te vertellen en wilde een zo gewoon mogelijk leven leiden. Sommige bridgers waren bij de uitvaart aanwezig, ook hebben veel mensen mij een kaartje of briefje gestuurd. Een poosje later heb ik de clubleden een groepsmail gestuurd met dank, waarin ik ook kort uitleg gaf over het ziekteproces van mijn vrouw en over hoe we die laatste tijd beleefd hebben. Hierop reageerden weer een aantal mensen, heel lief. Nu is er één stel, waarmee mijn vrouw en ik in de afgelopen twintig jaar altijd leuk contact hadden, dat niets van zich heeft laten horen en dat raakt me echt. Ik kan dat niet begrijpen. Misschien ga ik binnenkort weer naar de club, maar hoe kan ik tegen hen spelen zonder dat we ooit een woord over mijn vrouw hebben gewisseld, terwijl ik haar elke dag heel erg mis? Ik vind het zo pijnlijk. Moet ik doen alsof er niets is gebeurd?
Geen medeleven
Beste Geen medeleven,
Wat u beschrijft (na een overlijden krijgt een nabestaande van veel kanten medeleven, maar een enkele goede kennis reageert niet) komt vaak voor. Er zijn altijd mensen die het af laten weten. Soms uit luiheid, vaker uit domheid of onbeholpenheid: ze weten niet hoe ze iets moeten formuleren, ze vinden het pijnlijk of ze denken: ‘Ik ben nu al veel te laat met reageren, het heeft geen zin meer’ – wat onzin is, want ook een laat blijk van medeleven wordt gewaardeerd. Het vreemde is dat nabestaanden veel meer gekwetst worden door het uitblijven van medeleven van een specifiek persoon dan dat ze getroost worden door de vele mensen die wel hebben gereageerd. Probeer u een beetje aan het wel betoonde medeleven vast te houden in plaats van u gewond te voelen over de stilte van dat ene echtpaar.
U hebt helemaal gelijk: natuurlijk had dat echtpaar iets van zich moeten laten horen, zeker omdat u en uw vrouw het goed met hen konden vinden. Maar ze hebben het niet gedaan. Dat was een verwijtbare fout van hen, die u pijnlijk heeft getroffen en die onvermijdelijk zijn weerslag heeft op uw toekomstige betrekkingen. Zet het stel uit uw hoofd! Als u weer naar de club gaat, zult u hen weer tegenkomen. Kans is groot dat zij u dan alsnog condoleren met excuses voor hun nalatigheid. Te laat en te weinig! Maar er valt nog steeds met hen te bridgen, ook al zal het van uw kant een stuk koeler zijn dan voorheen.
Het komt vaak voor dat mensen niets van zich laten horen als een dierbare overleden is. Laat de mensen die u weer gaat ontmoeten bij het kaarten zich maar ongemakkelijk voelen. En zullen zich vervelend voelen. Zeker als anderen u hartelijk zullen begroeten. U hebt het al zwaar genoeg. Sterkte toegewenst hoor.
In mijn eigen kring heb ik soortgelijke gevallen mee gemaakt. Achteraf bleek dat de goede vrienden dusdanig in shock waren over het overlijden, dat ze niet konden reageren. Denk dus niet gelijk het slechtste: Laat het gaan.
Ik vind het wel vreemd dat u van een stel een reactie verwacht omdat u altijd een fijn contact had met hen terwijl u hen behandelt als de andere clubleden per algemene mail.
Ik kan me voorstellen dat het voor deze mensen pijnlijk is geweest dat u ze niet persoonlijk heeft geïnformeerd wanneer ook zij meenden dat u samen een persoonlijker contact had. Ik zou hen alsnog benaderen en e.e.a. zelf uitleggen.