Spring naar inhoud

Wekelijks ‘Moderne manieren’ in uw inbox ontvangen? Abonneer u nu op de Nieuwsbrief!

De adviesrubriek ‘Moderne manieren’ gaat over etiquette en verschijnt iedere zaterdag in het dagblad Trouw (bijlage ‘tijd’), maar ook direct op Internet: zie Beatrijs in Trouw. Lees daar haar nieuwste bijdrage. Daarna komen alle problemen op deze website terecht.

Hebt u zelf een vraag over (in)correct gedrag van uzelf of anderen, dan kunt u die insturen via beste@beatrijs.com. U krijgt vrijwel altijd persoonlijk antwoord, en uw vraag kan gebruikt worden voor anonieme publicatie in het dagblad Trouw en op deze website, tenzij u er expliciet bezwaar tegen maakt.

Ook te volgen op Twitter! @BeatrijsRitsema

Artikelen in Etiquette.

Reacties uitgeschakeld voor

Door Beatrijs Ritsema – 1 januari 2016 10:00

Vliegen en skiën

Beste Beatrijs,

Al enige jaren gaan mijn vriendin en ik, op uitnodiging van mijn schoonfamilie op wintersport. Hoewel het altijd gezellig is en ik hecht aan dit inmiddels traditionele samenzijn, begint de vorm me meer en meer tegen te staan. Het gaat meestal om een lang weekend, dus om nog wat tijd op de berg en voor elkaar over te houden is het vliegtuig het aangewezen transportmiddel. Ik wil eigenlijk zo min mogelijk vliegen en een tripje naar Midden-Europa komt me voor als een alleszins vermijdbare vlucht. Ook het wintersporten zelf – massatoerisme in kwetsbaar natuurgebied – staat me omwille van de aanslag op het milieu steeds meer tegen. Ik heb niet de indruk dat mijn schoonfamilie erg veel bezig is met de toekomst van de planeet en de invloed van ons gedrag daarop. Hoe kan ik deze – verder zeer leuke – gewoonte ombuigen naar iets wat de wereld en mijn geweten wat minder belast?

Skischaamte

Beste Skischaamte,

Veel mensen zijn erg gehecht aan hun jaarlijkse skivakantie. Uw schoonfamilie doet dit al jaren, dus ik denk niet dat ze er makkelijk van af te praten zullen zijn. Maar u kunt het natuurlijk altijd proberen. Houd een pleidooi voor de planeet en het klimaat en stel in plaats van een skiweekend een lang familieweekend in Nederland/ Ardennen/ Noord-Frankrijk/ Midden-Duitsland voor. Iets wat redelijk vlot per auto bereikbaar is. (Mensen zullen tegenwerpen dat reizen per auto ook vervuilend is, maar goed.)

Ik verwacht niet dat ze zich door u laten overtuigen, maar je weet maar nooit. Als uw voorstel wordt afgewezen, kunt u altijd nog persoonlijk besluiten dat u niet meer meedoet met de skivakanties of desnoods dat u per trein en bus zult reizen. Bespreek het eerst met uw partner. Als uw partner het met u eens is, hebt u samen een sterkere positie om de familie over te halen. Als uw partner uw klimaat- en milieuzorgen niet deelt, wordt het moeilijker, en blijft er voor u eigenlijk alleen de optie ‘niet meer mee gaan’ of het trein-en-buscompromis over.

Artikelen in Reizen, Schoonfamilie.

Gelabeld met .

4 reacties

Door Beatrijs Ritsema – 12 oktober 2019 09:02

Schitterende natuur

Beste Beatrijs,

Een vriendin en ik ondernemen graag wat met elkaar. Laatst gingen we een dagje wandelen. Mijn vriendin heeft de hele tocht haar blijdschap met bos, hei en weilanden zo uitbundig en veelvuldig geuit dat ik er genoeg van kreeg. Ik bevestigde met afnemend enthousiasme dat het erg mooi was allemaal en op het laatst bestond mijn reactie uit korzelig gebrom. Haar enthousiaste uitingen werden er niet minder om, terwijl ik snakte naar stilte. Hoe kan ik een volgende keer het beste reageren, op een manier die haar niet kwetst?

Te veel uitbundigheid

Beste Te veel uitbundigheid,

Als u nog eens op stap gaat met uw vriendin, zegt u bij het zetten van de eerste schreden: ‘Ik voelde me net Germaine Greer bij onze vorige wandeltocht.’ Zij zegt verbaasd: ‘O ja? Hoe dat zo?’ En dan vertelt u de volgende anekdote, afkomstig uit het boek Difficult Women van David Plante: Toen Plante, een jongere vriend en bewonderaar van Greer, in de jaren tachtig eens met haar meereed tijdens een autoreis door Toscane, kreeg hij voor aanvang van de rit een uitdrukkelijk consigne om geen lovend commentaar te geven op de kwaliteit van het landschap. Greer waarschuwde hem dat zij een grondeloze hekel had aan obligate observaties. Ze had er geen behoefte aan om op een mooi uitzicht of bloeiende citroenbomen te worden gewezen en als Plante niets interessants te melden had, verzocht ze hem dringend het zwijgen ertoe te doen. Laat uw vriendin even kauwen op deze anekdote, waaruit zij kan leren dat ook u liever in stilte wandelt dan te moeten aanhoren hoe elk stukje natuur dat u passeert onder lofzangen wordt bedolven.

Artikelen in Reizen, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met .

1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – 12 oktober 2019 09:01

Is een receptie ouderwets?

Beste Beatrijs,

Mijn neef – met wie ik niet heel close ben – gaat trouwen. Ik ben alleen voor de receptie uitgenodigd. Ik vind het geen probleem dat ik niet voor de bruiloft ben uitgenodigd, maar ik heb ook niet veel zin in de receptie. Ik moet er een middag vrij voor nemen, terwijl de hele receptie slechts anderhalf uur duurt. Daarnaast staat op de kaart ook nog een envelopje en een dressingcode (netjes). Word ik geacht een geldbedrag mee te nemen? Ligt het aan mij? ik vind het fenomeen receptie ouderwets en snap niet dat je mensen die je toch niet op je feest wil hebben, wel voor een receptie uitnodigt. De enige reden om hier wel naar toe te gaan zou zijn omdat ik me verplicht voel jegens zijn ouders.

Alleen de receptie

Beste Alleen de receptie,

U hoeft natuurlijk niet naar een huwelijksreceptie te gaan, als u daar geen zin in hebt. Dan stuurt u een vriendelijk afzeggingsmailtje met felicitaties. Als u er wel heen gaat, is een cadeau (een geldbedrag in dit geval) overigens wel gepast. Het fenomeen receptie is niet ouderwets, omdat deze samenkomst overdag plaatsvindt en in de eerste plaats voor (oudere) familie is bedoeld. Opa’s, oma’s, ooms en tantes geven meestal weinig om een swingend feest met harde muziek tot diep in de nacht. Zij willen met familieleden spreken die ze lang niet gezien hebben en kennis maken met de andere familie in rustige omstandigheden met een drankje en een hapje. Dit werkt voor hen veel beter dan een (dans)feest. Wel hebt u gelijk dat een receptie van anderhalf uur tamelijk kort is, zeker als genodigden er lang voor moeten reizen. Zo’n huwelijksreceptie hoort twee uur te duren en tweeëenhalf uur is ook niet erg. Sommige bruidsparen laten de receptie vanzelf overgaan in het feest met een lopend buffet. Dat is helemaal mooi. Dan kan de oudere generatie (eventueel met kleine kinderen erbij) vroeg komen en vroeg vertrekken en de jongere generatie (vrienden van het bruidspaar) later, maar is iedereen in principe voor alles welkom.

Artikelen in Bruiloft.

Gelabeld met .

1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – 12 oktober 2019 09:00

Afgeknapt op vriend

Beste Beatrijs,

Vijf jaar geleden overleed een goede vriendin van ons. Mijn man en ik hebben daarna haar echtgenoot bijgestaan in zijn alleen zijn. We hadden veel contact en zelfs een wekelijkse dag, waarop hij met ons mee at. Inmiddels is hij hertrouwd. Het contact met hem is veel minder frequent, we zien hem met zijn huidige vrouw een paar keer per jaar en op verjaardagen. Het afgelopen half jaar zijn wij zeer intensief betrokken bij mijn alleenstaande schoonzus die ernstig ziek is en voor wie wij als mantelzorgers optreden. Voor ons een heel moeilijke tijd die ons psychisch en fysiek veel kost.

Onze vriend heeft al die tijd nooit geïnformeerd hoe het met mijn zieke schoonzus of met ons als mantelzorgers gaat. Toen mijn man laatst meldde dat we zijn verjaardag niet vierden omdat we een heftige periode doormaken, stuurde hij een app met de woorden ‘Oké, sterkte ermee’. Deze week stuurde hij een app of we een keer kunnen afspreken om bij te praten. Mijn man en ik hebben absoluut geen zin meer in contact. Ook eerder was het vaak eenrichtingsverkeer. Moeten we eerlijk zeggen wat ons dwars zit of de vriendschap beëindigen of omwille van de zeer goede herinneringen aan mijn overleden vriendin, de vriendschap zonder iets te zeggen voortzetten?

Onattente vriend

Beste Onattente vriend,

Dit is een veelvoorkomend patroon: iemand bekommert zich om een verweduwd persoon (nodigt hem of haar uit om langs te komen en regelmatig mee te eten), vervolgens vindt de weduwe/ weduwnaar een nieuwe partner en laat de oude vrienden vallen. Het contact is althans veel minder intensief en frequent dan daarvoor. Begrijpelijk bent u enigszins gepikeerd door dit gedrag. Deze gang van zaken past bij mensen zoals uw vriend die gedurende zijn huwelijk waarschijnlijk op zijn vrouw heeft geleund voor de sociale contacten en nooit zelf op een actieve manier vriendschappen heeft onderhouden. Nu hij een nieuwe vrouw heeft, schiet hij automatisch terug in het oude patroon. U kunt het hem kwalijk nemen (het is inderdaad niet erg fraai), u kunt ook denken: zo zit hij blijkbaar in elkaar.

U verwijt uw vriend gebrek aan belangstelling voor het lot van uw schoonzuster. Bedenk dat het voor veel mensen al heel moeilijk is om attent te zijn voor hun eigen naaste familie en vrienden. Laat staan voor de naasten van die vrienden. Ik vermoed dat uw vriend nauwelijks besef heeft van uw schoonzuster. Hij zal haar niet persoonlijk kennen, haar welzijn gaat hem niet aan en bijgevolg heeft hij geen flauw idee van uw slopende beslommeringen. Wat ik eigenlijk bedoel: wacht niet af tot uw vriend naar uw schoonzus informeert, maar doe zelf ruim verslag van haar en uw eigen ongerief, wanneer u hem spreekt – bijvoorbeeld bij de door hem voorgestelde afspraak. Dan krijgt hij heus wel in de gaten dat u het zwaar hebt en zal hij zijn medeleven betuigen. Iets anders dan mondeling medeleven betuigen kunt u van hem overigens niet verwachten.

Hoe dan ook, zijn gebrek aan attentheid in verband met uw schoonzuster lijkt me niet voldoende reden om de vriendschap op te zeggen. Neem het gelijkmoedig op, zie uw vriend voor wat hij is: een tamelijk egocentrische, sociaal niet buitengewoon vaardige man, met wie u wel een lange geschiedenis hebt. Laat die geschiedenis in zijn voordeel spreken en zet hem niet aan de dijk.

Artikelen in Vrienden en kennissen, Ziekte.

Gelabeld met .

Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – 5 oktober 2019 09:02

Too much information

Beste Beatrijs,

Sinds een half jaar heb ik met zeven mensen een filmclub om samen naar de film te gaan. Voor het maken van afspraken hebben wij een app-groepje. Nu is er een nieuw lid bij gekomen en zij gebruikt de app om ongevraagd gedetailleerd verslag te doen van alle medische handelingen die haar echtgenoot met alvleesklierkanker moet ondergaan (compleet met foto’s). Ik vind dit onprettig en voel mij verplicht te reageren, terwijl ik haar nauwelijks en haar man helemaal niet ken. Wat te doen?

TMI in de app-groep

Beste TMI in de app-groep,

Uitweiden over ziektes in een zakelijke app-groep (in dit geval bedoeld voor filmbezoek) is ongepast gedrag. Dat zou die vrouw niet moeten doen. Ze zou steun en medeleven ergens anders vandaan moeten halen. Haar erop aanspreken kan niet. Het is al te gevoelloos om iemand met een zwaar zieke echtgenoot terecht te wijzen, dus het beste wat u kunt doen is de berichten en foto’s te negeren. U hoeft zich in ieder geval niet geroepen te voelen om erop te reageren. Dat zullen degenen die haar beter kennen wel doen.

Artikelen in Telefoon, Vrienden en kennissen, Ziekte.

1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – 5 oktober 2019 09:01

Vriend scant vrouwen

Beste Beatrijs,

Mijn vriend en ik wonen niet samen, maar hij zit wel vaak bij mij. Onlangs kwam een vriendin van mij langs. Toen ik hen aan elkaar voorstelde, scande hij haar zwijgend van top tot teen. Ik vond het gênant om aan te zien en mijn vriendin vond het ook ongemakkelijk, zag ik. Mijn dilemma is: moet ik hem hierop aanspreken? Ik vind het schaamteloos scannen van vrouwen niet fijn en als het gaat om een goede bekende vind ik het helemaal grensoverschrijdend.

Mijn vriend, de keurmeester

Beste Mijn vriend, de keurmeester,

Dit is het soort man dat vrouwen naar een boerka doet verlangen. Dat uw vriend zo te werk gaat kan bijna geen eenmalig incident zijn. Deze keer betrof het een vriendin van u, maar hij doet het vast de hele dag door. Of u als zijn relatie hierbij aanwezig bent maakt hem kennelijk niet uit. U kunt hem erop aanspreken, maar ik geef u weinig kans dat hij zijn gedrag verbetert. Mannen die dit soort schaamteloos gedrag vertonen zijn dit zo gewend dat het niet eens meer een bewuste keus is. Ze doen het gewoon automatisch altijd in alle omstandigheden. U kunt natuurlijk proberen om hem te heropvoeden, maar te vrezen valt dat dit weinig uit zal halen. Gelukkig woont u nog niet samen. Misschien maar beter helemaal niet aan beginnen.

Artikelen in Liefde en relaties.

Gelabeld met , .

2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – 5 oktober 2019 09:00

Al te gezellige buren

Beste Beatrijs,

Onze (gepensioneerde) buren aan weerszijden hebben het druk met hun woonomgeving: bloembakken, zonnepanelen, schilderwerk, struiken snoeien enzovoort. Ze drinken vaak wijn in elkaars voortuin. Ze willen graag dat we ook mee doen met socializen, als we ze tegenkomen. Wat mij betreft is er een verschil tussen goed nabuurschap en vrijwillig samenzijn. Ik doe mijn best om de buren geen overlast te bezorgen en verder heb ik weinig behoefte aan allerlei gezelligheid. Waar ligt de grens tussen hetgeen je samen doet met de buren of alleen wenst te doen? En hoe om te gaan met de ongetwijfeld goed bedoelde betrokkenheid – om geen ander negatief woord te gebruiken – van de twee oudere koppels naast ons? Voor hen is drie keer contact op één dag heel normaal onderling, maar ik zit daar niet op te wachten, want ik heb gewoon mijn werk en in het weekend heb ik andere prioriteiten.

Goed nabuurschap

Beste Goed nabuurschap,

De beste manier om met buren om te gaan die te veel gezelligheid willen is om ze af en toe een brokje toe te werpen. U zit in een andere leeftijdscategorie, u hebt werk te doen en weinig behoefte aan contact – begrijpelijk houdt u er u andere prioriteiten op na – maar u kunt zich beter niet altijd onttrekken. Neem uzelf voor om, behalve vriendelijk groeten en af en toe een niet-verplichtend praatje, wat u hopelijk al doet, met enige regelmaat wat tijd vrij te maken voor de buren. De frequentie van contact kunt u zelf bepalen, maar twee keer per jaar koffie of een glaasje met de buren meedrinken moet op te brengen zijn.

Nodig ze om te beginnen bij u thuis of buiten in de tuin uit voor een kopje koffie. Ze zullen blij verrast zijn met uw initiatief, u kunt wat lopende zaken van huis en tuin bespreken en zo uw betrokkenheid tonen. Hier kunt u een tijdje op teren, volgende invitaties voor gezelligheid slaat u vriendelijk af (u hebt het druk) en een paar maanden later doet u weer eens mee. Dit zal een goed effect hebben op de burenverhouding. Ze zullen best begrijpen dat u niet voortdurend tijd voor hen hebt – door die tijd soms wél te nemen, stijgt u in hun achting.

Artikelen in Buren.

Gelabeld met .

1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – 28 september 2019 09:02

Twee huwelijksaankondigingen

Beste Beatrijs,

Toen we met ons hele gezin in Spanje op vakantie waren, is mijn dochter door haar vriend ten huwelijk gevraagd. Wij wisten dat dit ging gebeuren. Het was heel mooi. Nog geen week later (we waren al weer terug) vroeg mijn zoon zijn vriendin ten huwelijk. Mijn dochter gunt haar broer alle geluk, maar is verdrietig. Ik had mijn dochter nog even haar roze wolk gegund en tijd om haar nieuws aan de rest van de familie aan te kondigen. Wat vindt u, had mijn zoon niet beter een paar weken kunnen wachten?

Overtroefd

Beste Overtroefd,

Ik zie het probleem niet zo. Uw dochter gaat trouwen. Leuk voor haar, leuk voor de familie, iedereen blij. Na zo’n mededeling en eventueel een glaasje champagne gaat iedereen over tot de orde van de dag. Hoe lang kan je de vrolijkheid en de feestelijke stemming rondom een aangekondigd huwelijk rekken? Dat is met een half uurtje toch wel bekeken? Een paar dagen later maakt uw zoon op zijn beurt trouwplannen bekend. Leuk voor hem en leuk voor de familie. Weer is iedereen blij. Waarom wordt het geluk van uw dochter daarmee verstoord? Zolang de trouwdata van dochter en zoon niet ook voor dezelfde week zijn gepland (dat zou een zwaar beroep op de familie doen), is er niets aan de hand. Ik raad u aan om de film ‘Seven Brides for Seven Brothers’ te bekijken. De oudste broer vindt al snel een vrouw en voor de rest moet er een – minder correcte – Sabijnse maagdenroof aan te pas komen, maar dat smetje wordt met man en macht weggepoetst en op het eind trouwen zes broers op een massafeest met zes meisjes. Geen enkel- maar zesvoudige vreugde!

Artikelen in Bruiloft.

Gelabeld met .

1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – 28 september 2019 09:01

Moet ik naar haar of moet zij naar mij?

Beste Beatrijs,

Ik ben een meisje van zeventien en mijn ouders zijn gescheiden. Elke vrijdag haalt mijn vader mij op voor het weekend. Mijn moeder werd laatst chagrijnig op mij en vond mij onverschillig, omdat ik niet vanuit de hal naar haar in de serre toe was gekomen om gedag te zeggen voor vertrek. Ik vind dat zij naar mij toe had moeten komen, omdat zij de moeder is en zij mij zou gaan missen. In de hal was ik bezig met mijn spullen. Zij wist dat we zouden vertrekken. Het klinkt misschien lullig, maar wie moet naar de ander toe voor een afscheidsknuffel?

Wie moet zich vervoegen?

Beste Wie moet zich vervoegen,

Er is geen formele regel voor wie naar wie toekomt in het geval van huisgenoten die vertrekken. In geval van gasten is het duidelijk: de gastheer/-vrouw doet bezoekers uitgeleide, begeleidt hen naar de voordeur en neemt daar afscheid. Maar huisgenoten gaan natuurlijk voortdurend weg en komen later weer terug. Vaak volstaat een in de gang geroepen ‘Tot later!’ of ‘Ik ben weg!’ Als een gezinsgenoot voor langere tijd weggaat, loopt de achterblijver meestal mee naar de voordeur en neemt daar afscheid, hoewel elkaar gedag zeggen in de huiskamer ook goed mogelijk is. In dat laatste geval loopt degene die vertrekt dus even naar de plaats in huis waar de achterblijver zich bevindt. Wie de ander het meest zal missen heeft er niets mee te maken. Het gaat erom dat er even gedag wordt gezegd.

In jouw situatie vermoed ik dat je moeder er enige moeite mee heeft om je vader tegen te komen. Zij zal geen zin hebben gehad in het uitwisselen van beleefdheden. Om haar het ongemak van een ontmoeting met je vader te besparen had je beter even naar haar toe kunnen lopen om afscheid te nemen. Kleine moeite toch?

Artikelen in Huwelijk en scheiding, Tieners.

Gelabeld met .

3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – 28 september 2019 09:00