Beste Beatrijs,
Ik ben een meisje van zestien en maak me grote zorgen over het klimaat. Ik vind duurzaamheid belangrijk en wil mijn best doen voor een kleine ecologische voetafdruk. Ik zou bijvoorbeeld vegetarisch willen eten, maar mijn ouders weigeren dit. Hoe kan ik dit het beste aanpakken?
Klimaatzorgen
Beste Klimaatzorgen,
Goed dat je het niet bij (lofwaardige) meningen houdt, maar ook zelf iets wil doen. Het is alleen lastig dat je nog tamelijk jong bent en niet je eigen huishouden voert. Je ouders voelen er niet voor om het eten dat op tafel komt aan jouw verlangens aan te passen. Ze zullen vast hun redenen hebben om geen vegetariër te willen worden. Misschien is degene die bij jullie thuis het eten kookt ook een beetje in zijn/haar wiek geschoten dat de maaltijden ineens niet goed meer zijn. Het is altijd vervelend voor een kok als de vruchten van zijn inspanningen worden afgewezen, hoe nobel de afwijzingsmotieven ook zijn. Ik neem aan dat je gesprekken met hen hebt gevoerd over een overschakeling op vegetarisme. Ook als ze geen weerwoord hebben tegen jouw ideeën, is het nog steeds moeilijk om kook- en eetgewoontes te veranderen die zich in tientallen jaren hebben opgebouwd. Zij zijn gewoon gehecht aan hun gehaktballen en kippenpoten.
Stel je ouders voor dat jij voortaan een of twee keer per week het avondeten verzorgt. Die maaltijd kun je geheel naar eigen inzicht (vegetarisch dus) samenstellen en koken. Op zo’n manier leer je koken, altijd handig om te kunnen, en kunnen je ouders aan tafel aanschuiven zonder eerst in de keuken gestaan te hebben – ook wel eens prettig voor hen. Voor de andere weekdagen kunnen je ouders je tegemoet komen door een vleesvervanger voor jou in de pan te gooien.
Je kan het ook gewoon doen hoor! Ze kunnen je het vlees toch niet door de strot douwen?! Ik ben 35 jaar geleden op m’n 15e vegetariër geworden en ik liet het vlees gewoon weg. In die tijd had je nog vrijwel geen vleesvervangers. Ik dronk wel melk en at kaas op brood en met af en toe wat bonen in het eten en het eiwit uit graan (ongeveer 10%) krijg je dan echt wel genoeg binnen, ik heb nooit ergens last van gehad en ben hartstikke gezond. Denk maar zo, over 2 jaar kan je uit huis en dan doe je lekker wat je zelf wil! Veel succes!
Toen ik vegetariër wilde worden, ongeveer net zo oud als de vraagsteller hier, en mijn ouders het onzin vonden, stopte ik vlees in een keukenpapiertje als ze niet keken en belandde het in de prullenbak. Zo hoefde ik het zelf in elk geval niet te eten.
Mijn moeder kreeg dat natuurlijk door en vroeg wat er mis was met de kip of de vis. Toen ik zei dat ik écht geen vlees wilde eten, en dit deed omdat ze niet mee wilde werken toen ik zei dat ik vegetariër wilde worden, begreep ze dat dit geen impuls was en dat ze me geen vlees door de strot kon duwen. Ze was er niet blij mee, ik voelde me rot, maar ze heeft nooit meer vlees voor mij gekookt. Wel voor zichzelf, mijn zusje en mijn vader, maar ik kreeg bijvoorbeeld vleesvervangers. En daar was ik erg blij mee. Ik kon anderen niet dwingen om dezelfde keuze te maken, en was blij dat mijn keuze gerespecteerd werd.
Ik zou dus beginnen met het simpelweg weigeren van vlees eten. Al ligt het op je bord. Laat merken dat het menens is. Dat zal misschien ongemak of stevige discussies opleveren, maar dan zien je ouders in elk geval in dat je serieus vegetariër wil worden. Dat het geen impuls is. Om vervolgens te vragen of ze bereid zouden zijn om jou vleesvervangers te geven in plaats van vlees.
Als je ouders dat weigeren en toch stug vlees blijven koken, weiger dan in elk geval het vlees te eten. Ook als dat consequenties heeft. Blijf bij je idealen. Je bent goed bezig.
Op die leeftijd las ik als middelb. scholier een boek met foto’s over de bio-industrie en werd ter plekke misselijk van het dierenleed. At stante pede geen vlees meer thuis en kreeg iets anders onder protest van mijn moeder, die meestal kookte. Later een veget. kookboek van haar gekregen, toen ik in een andere stad ging studeren. Na twintig jaar vegetarisme (en erdoor verzwakte gezondheid) flexitariër geworden. Sommige ouders hebben tijd nodig om aan het idee te wennen en het menu erop aan te passen. Hun zorgzaamheid voor jou zal winnen.