Beste Beatrijs,
Mijn man en ik (vijftigers) wonen in een klein dorp. Mijn man heeft meer contacten dan ik, onder andere met iemand via een gemeenschappelijke hobby. Ik ken deze man en zijn vrouw van gezicht en vind het hartelijke mensen, maar heb geen behoefte aan verdere omgang.
Nu hebben deze kennissen ons en nog een ander stel, dat wij veel beter kennen, bij hen thuis uitgenodigd om met ons zessen in hun keuken een maaltijd te bereiden en die daarna gezellig samen op te eten. Ik zie hier vreselijk tegenop.
Ik ben niet dol op koken en het lijkt me een onmogelijk gedoe. Ook houd ik niet erg van verjaardagen en visites. Deze mensen ken ik nauwelijks en door wat ik van hen weet, zie ik dat we totaal geen raakvlakken hebben. Mijn man houdt wel van koken en gezelligheid en vindt deze uitnodiging dan ook niet zo erg, maar hij zal wel met kromme tenen zitten vanwege mijn aversie. Hoe kom ik hier onderuit zonder hen te kwetsen? De waarheid vertellen (ik houd niet van sociaal zijn) of een smoesje verzinnen?
Uitnodiging met (kook)luchtje
Beste Uitnodiging met,
Met zes man gaan koken is een raar plan. Meer iets voor studenten of armlastige artiesten die hutje bij mutje leggen voor de maaltijd. Als gevestigde burgers iemand te eten vragen, dan zorgen ze voor een maaltijd. Ze gaan geen mensen uitnodigen die zelf in de keuken aan de slag moeten, dat is een beetje belachelijk. Tot zo ver de vormgeving van de avond.
Nu het sociale gedeelte. Uw man is tot op zekere hoogte bevriend met de man van het echtpaar en dit stel neemt het initiatief tot iets sociaals. Ik neem aan dat uw man in ieder geval van plan is om te gaan. Als u de uitnodiging niet accepteert komt dat neer op de mededeling: ’Jullie twee interesseren mij niet, ik wil geen contact met jullie.’ Dat is wel duidelijk, maar niet erg aardig, ook niet ten opzichte van uw man die er wel voor open staat. Een smoes verzinnen leidt tot verplaatsing van het probleem. U loopt dan de kans dat de gastvrouw zegt: ’En de week daarna, kun je dan wel?’ U kunt er ook op ingaan. Misschien zijn deze mensen aardiger, leuker, interessanter dan u op het eerste gezicht van een afstand denkt. Een paar uur conversatie, waar uw man bij is die u uit de wind kan houden en ook nog een ander stel dat u wel kent en aardig vindt, moet toch wel overkomelijk zijn? Als het niks is, kunt u na afloop tegen uw man zeggen: ’Deze mensen bevallen me toch niet zo, ik zie niets in verder contact.’ Maar wie weet vallen ze geweldig mee, en dan hebt u uw horizon verruimd.
Distantieer u van het kookproject. Excuseer u dat u niet van koken houdt, zeker niet in andermans keuken, maar zeg dat u best wat later wil komen om de zaak op te eten. En dan ziet u wel wat er gebeurt. Zo verschrikkelijk kan zo’n avondje niet zijn.
Wat is dat nou toch voor reactie op de uitnodiging om te komen koken. Ik vind dat u hier de aansluiting mist bij een maatschappelijke trend: er worden veel kookworkshops gehouden voor collega’s of als avondje uit met vrienden. Koken is hip en samen prutsen in de keuken breekt het ijs. Juist als je elkaar niet zo goed kent is dat ideaal.
De uitnodiging voor het koken afslaan is echt ongelooflijk bot: het koken is nu juist de fun. Dat je dat faciliteert is het ‘cadeautje’ aan je gasten, ook voor gevestigde burgers. Het vraagt overigens best inspanning om dat voor te bereiden en klaar te zetten. En over het algemeen schaft men voor zo’n gelegenheid dure en bijzondere ingrediënten aan. Het lijkt dus in niets op een gezamenlijk bereide chili con carne in een studentenflat.
nou dat eerste deel van beatrijs haar antwoord vind ik wel bekrompen. er zijn mensen die van koken houden, en die daar energie in willen steken. al dan niet gezamenlijk. wellicht wisselen ze tips of recepten uit. waarom moet dat perse zo standaard?