Spring naar inhoud


Het liefdesleven van een zoon

Beste Beatrijs,

Wij hebben een gezin met vijf kinderen. Onze oudste zoon van twintig heeft sinds kort een vriendin. Het stel logeert het liefst zo vaak mogelijk bij elkaar. Wij willen hier graag afspraken over maken. Is één tot twee nachten per week een redelijk voorstel?

Een inwonend stelletje

Beste Een inwonend stelletje,

Een zoon van twintig is volwassen. Hij mag stemmen, autorijden, de wereld over reizen en het leger in. Het is lastig om een volwassene beperkingen op te leggen over de frequentie, waarmee hij en zijn liefje samen slapen. U vindt een à twee keer per week het bed delen een redelijke frequentie. Wat zijn uw bezwaren tegen de huidige gang van zaken? Vindt u hem te jong om vaker dan twee keer per week samen te slapen? Vindt u dat uw zoon de verkeerde prioriteiten aanhoudt? Ergert het u dat de vriendin altijd in uw huis de nacht doorbrengt, waardoor u op kosten wordt gejaagd qua energieverbruik en maaltijden? Hebt u last van verlies van privacy, doordat er zo vaak een vreemde bij u in huis zit die u ’s ochtends tegenkomt in de badkamer? Zou het schelen wanneer het stel vaker de nacht in haar ouderlijk huis doorbrengt? U kunt dit soort dingen bespreken met uw zoon.

Wat het ook is, waar u moeite mee hebt – uw zoon zou het huis uit moeten en op kamers gaan wonen. Ik weet dat het duur is en moeilijk om aan woonruimte te komen, maar hij heeft er wel de leeftijd voor om zelfstandig zonder ouderlijk toezicht zijn eigen leven te leiden.

Artikelen in Liefde en relaties, Ouders en volwassen kinderen.

Gelabeld met , .


6 reacties

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.

  1. Henna schrijft

    Goed advies: tijd om op eigen benen te staan. Uit eigen ervaring, eigen studententijd, weet ik dat het behoorlijk minder makkelijk is betaalbare woonruimte te vinden voor uw zoon, maar het is toch te doen. Dat heet netwerken en actief zoeken.
    Sommige ouders vinden zo’n logeerpartij juist prettig onder hun dak, kunnen ze nog een beetje bijsturen en bespreken. Maar niet uw wil opleggen en sturen: die tijd is voorbij.
    En u had kunnen weten, dat deze fase een keer zou aanbreken, toch?

  2. Simone schrijft

    Vroeger trouwden mensen rond de twintig.
    Ik zou zeggen, laat ze lekker hun gang gaan, je bent maar een keer jong. Wees blij dat hij gelukkig is. Spreek eventueel af dat ze niet de meerderheid van de tijd bij jullie is, dat lijkt mij een mooie grens. Anders wordt de vriendin een soort inwonende gast. Vraag eventueel of zij als tegenprestatie een avond in de week kunnen koken. Dan bouwen ze daar ervaring mee op en u wordt ontlast.
    En over dat uit huis gaan dat is op dit moment niet veel jonge mensen gegeven gezien de woningmarkt.

  3. PeterJKH schrijft

    Goed antwoord van Beatrijs. De zoon is waarschijnlijk toe aan een eigen leven en moet zich losmaken van het ouderlijk huis. Bespreek dit met hem, niet op een vervelende manier (alsof u hem het huis uit wilt werken of last van hem heeft), maar begrijpend: beste jongen, we hebben gemerkt dat je je eigen leven wilt leiden en dat hoort ook bij je leeftijd, je bent volwassen en toe aan de volgende stap in je leven. We houden veel van je, je bent altijd welkom, maar zullen we eens zien of we een eigen plekje voor jou kunnen vinden? Help hem desnoods daarbij, steek je licht op bij vrienden en familie of zij toevallig connecties hebben die een kamer/etage te huur weten, informeer bij de woningbouw, help hem bij de voorbereidingen (inkopen van beddengoed/handdoeken/keukengerei en wat er verder nodig is voor een zelfstandig bestaan). Heet zijn vriendin in de tussentijd welkom in huis en betrek haar eventueel daarbij.

  4. Vera schrijft

    Ik heb het vermoede dat Bestrijs niet helemaal op de hoogte is van de huidige huizenmarkt. als je als 20 jarige het huis uit wilt moet je of veel geluk, of veel geld of veel geduld hebben.

    Als ouder kan je best aangeven niet meer dan X keer per nacht een logee over de vloer.

  5. Scotty schrijft

    Het is behoorlijk confronterend te ontdekken dat een vreemde in eigen huis die je te pas en onpas tegenkomt mijn allergrootste ergernis is. Ook niet goed voor de familiale verhoudingen, ook al is die persoon best aardig. Lastig probleem want ongastvrij zijn is ook niet de bedoeling. Dit is een situatie die maar het best zo kort mogelijk duurt, anders is het niet op te brengen. Verlies van privacy is voor mij een te hoge prijs.

  6. anna schrijft

    Wie ruimte in de tuin geeft, zou aan een tiny house kunnen denken. of een mantelzorgwoning.



Sommige HTML is toegestaan