Spring naar inhoud


Meelifters bij de rondleiding

Beste Beatrijs,

Recentelijk was ik met drie vrienden in de Nieuwe Kerk in Delft. Wij hadden 45 euro betaald voor een privé rondleiding van 90 minuten. De rondleiding was uiterst informatief en de gids kon beeldend vertellen. Een paar andere kerkbezoekers luisterden een paar minuten mee naar onze gids en haakten daarna weer af. Er waren ook drie mannen die een uur lang met ons groepje bleven meelopen. Dit ergerde mij nogal, omdat het privékarakter van ons speciaal geplande uitstapje aangetast werd. Bij het kijken naar details drongen zij zich tussen de gids en ons in. Eén man begon zelfs ellenlange vragen aan de gids te stellen. Na afloop maakt dit drietal zich meteen uit de voeten, wat mij deed vermoeden dat zij slinks op een goedkope manier aan hun informatie wilde komen. Wat raadt u aan in een situatie als deze? Wie is hier aan zet? De gids? Ik als bezoeker? Of wellicht de kerk die duidelijker regels moet stellen? Wij hebben voor deze rondleiding betaald, maar waren soms afgeleid en hebben niet optimaal kunnen genieten.

Gratis op de eerste rang

Beste Gratis op de eerste rang,

Ik vrees dat er niet veel aan dit verschijnsel te doen is. Dit gebeurt voortdurend in musea en kerken. Meestal haken meelifters snel weer af, omdat het inderdaad niet hun rondleiding is. En een paar minuten meepikken is natuurlijk ook geen probleem. Maar een uur lang aanhaken en vervolgens ook nog spreektijd in beslag nemen gaat te ver en is erg brutaal. Ik denk dat op zo’n moment de gids moet opmerken dat de indringer niet bij de groep hoort, niet betaald heeft en dus ook geen aanspraak kan maken op groepsdeelname. Plus een verzoek om zich te verwijderen, althans niet op de voorgrond te staan, en een suggestie geven om zelf een betaalde rondleiding te nemen.

Het moet de gids zijn (als die tenminste de overtreder herkent als niet-groepslid) die een ‘Ho eens even!’-opmerking maakt, want dit soort toe-eigening laat zich het beste in de context van een heterdaadje corrigeren. Het heeft geen zin dat het museum of de kerk preventieve mededelingen gaat ophangen in de trant van ‘Verboden voor niet-betalenden mee te luisteren met rondleidingen’. Dat klinkt al te blafferig voor een betrekkelijk minimale overtreding. Als de gids niet optreedt tegen meelifters, kan een van de groepsdeelnemers een initiatief in die richting nemen: ‘Sorry, ik geloof niet dat u bij de groep hoort, kunt u een beetje achteraan gaan staan?’

Artikelen in Kerk, Reizen.

Gelabeld met , .


Betalen voor een blik op het bruidspaar

Beste Beatrijs,

Onlangs lag er op een balie in onze kerk een trouwaankondiging. Het was een uitnodiging van een jong stel om de kerkelijke inzegening van hun huwelijk bij te wonen. Ik ken hen niet goed, maar het zijn aardige, jonge mensen. In de uitnodiging stond verder niets over een receptie of feest. Van buren hoorde ik dat er ’s avonds een huwelijksfeest voor genodigden zou zijn. Op de uitnodiging voor de kerkdienst werd een dresscode vermeld en tevens een cadeautip in de vorm van een envelopje. Stel dat ik erheen zou gaan, omdat ik trouwdiensten altijd mooi vind om bij te wonen, moet ik me dan aan de dresscode houden en een envelop met inhoud geven?

Cadeautip voor kerkdienst

Beste Cadeautip voor kerkdienst,

Kerkelijke huwelijksinzegeningen staan wel vaker open voor belangstellenden uit de gemeente. Maar het is niet correct om van niet persoonlijk uitgenodigde kerkbezoekers een cadeau te verwachten. Evenmin is het correct om deze belangstellenden een kledingcode op te leggen. Naar de kerk mogen mensen komen zoals ze zijn – ook in hun dagelijkse kloffie, waar ze toch meestal een jas overheen dragen. Cadeau en kledingcode zijn gekoppeld aan sociaal vertier: een receptie, een diner of een feest. Dit bruidspaar is erop gericht de boter te braden uit hun huwelijksdag door entreegelden te heffen voor iedereen met maar een vleugje belangstelling. Er zullen niet veel gemeenteleden te porren zijn om te betalen voor een kerkdienst, ook al wordt er een huwelijk ingezegend. Wegblijven is het devies en als u er toch heen wil, ga dan zonder plichtplegingen.

Artikelen in Bruiloft.

Gelabeld met , , .


Als een sterfbedbelofte te duur wordt

Beste Beatrijs,

Mijn moeder is drie jaar geleden overleden. De laatste jaren had ze een hondje, dat haar veel levensvreugde bracht. Kort voor haar dood had een vriendin van haar aangeboden om het hondje in huis te nemen. Dit was een grote opluchting voor mijn moeder. Omdat deze vrouw het niet breed heeft, beloofden mijn broer en ik (aan mijn moeder en aan die vriendin) dat wij de kosten voor onze rekening zouden nemen. Dat ging anderhalf jaar goed, toen er plotseling een operatie moest plaatsvinden voor € 800, omdat de hond iets gevaarlijks had ingeslikt. Mijn broer en ik hebben de rekening betaald. Mijn broer hield het daarna voor gezien en weigerde nog langer te betalen, hoewel hij geld genoeg heeft. Een tijdje later bleek het hondje een chronische ziekte te hebben, waarvoor levenslang medicijnen nodig zijn. De vriendin van mijn moeder betaalt het speciale voer en ik de rest. Dit kost mij gemiddeld 75 euro per maand.

Regelmatig krijg ik een appje met de vraag of ik een extra bedrag (dierenarts, hondentrimmer) wil overmaken. Ik ben alleenstaande moeder, werk drie dagen en moet letten op mijn uitgaven. Eigenlijk wil ik stoppen met betalen (de hond kan nog zo’n vijf jaar leven) maar ja, die belofte aan mijn moeder. Wat te doen?

De hond als molensteen

Beste De hond als molensteen,

Beloftes aan mensen op sterfbedden zeggen niet zo veel, omdat stervenden altijd van de status quo uitgaan en geen rekening kunnen houden met veranderende omstandigheden. Uw moeder wilde haar hondje graag onderdak hebben. Aan die wens is voldaan. Inmiddels zijn er drie jaar verstreken en lijdt de hond aan aandoeningen die drukken op uw portemonnee. Het is de vraag of uw moeder dat gewild zou hebben. Misschien had uw moeder zelf de hond in deze omstandigheden wel laten inslapen. Misschien ook niet, u kunt het niet met zekerheid weten en het doet er ook niet toe. Op dit moment is het niet úw hond, u hebt hem niet in huis en u hoeft zich verder niet verantwoordelijk voor hem te voelen. Na drie jaar is de hond eigendom van de vriendin en die kan naar eigen bevind van zaken handelen. Zeg tegen de vriendin dat u ophoudt met betalen, omdat het u te duur is langzamerhand. De vriendin kan zelf beslissen of ze de hond blijft verzorgen én ervoor betalen of hem laten inslapen of ze kan hem wegens gebrek aan financiële draagkracht naar het asiel brengen.

Artikelen in Dood en begrafenis.

Gelabeld met .


Achteraf kritiek krijgen

Beste Beatrijs,

Ik ben met een goede vriendin op vakantie geweest, we kennen elkaar al heel lang. Het was heel geslaagd naar mijn idee, ik keek er met genoegen op terug. Tot mijn verbazing komt mijn vriendin nu, twee maanden later, met een opsomming van opgedane ergernissen. Mijn eigenschappen en handelwijze blijken doorns in het oog te zijn geweest. Mijn hang aan de navigatie, de airconditioning in mijn auto, de boodschappen die we deden en de spullen die ik had meegenomen. Dat ik een keer alleen naar een kasteel ging, terwijl zij lag te zonnen (terwijl ze het juist zo leuk had gevonden om dát samen te doen). Dat we te veel in restaurants hadden gegeten, terwijl zij had willen koken.

Ik was stomverbaasd, toen ik het allemaal hoorde. Ik heb gezegd dat ik er even over moest nadenken. Maar de vakantie heeft ineens een nare nasmaak. Ik heb mij vaak gelukkig geprezen met een vertrouwde vriendschap als deze, zeker de laatste jaren nu onze echtgenoten overleden zijn. Hebt u een aanbeveling, waarin ik mijzelf niet te kort hoef te doen, maar ook mijn vriendin tegemoet kan komen?

Onverwachts vakantieconflict

Beste Onverwachts vakantieconflict,

Bedank uw vriendin voor de feedback en laat het onderwerp verder rusten. Neem u voor om nooit meer met haar op vakantie te gaan. Het heeft geen enkele zin om elk incidentje nog eens tegen het licht te houden en uit te spitten. De lijst van aanstootgevende dingen is te lang. Zo die muggenzifterijen al de moeite waard waren om door te nemen (de mantel der liefde lijkt me eerder op z’n plaats), dan had dat meteen ter plekke moeten gebeuren en niet twee maanden later, toen er niets meer bijgestuurd kon worden. Begrijpelijk voelt haar verongelijktheid achteraf als een onverhoedse aanval in de rug. Kennelijk hebt u haar op een afschuwelijke manier dwarsgezeten, terwijl u argeloos bezig was met in uw ogen normaal vakantie vieren. Er is zo veel wat u verkeerd hebt gedaan dat het geen doen lijkt om uzelf te verbeteren, mocht u daar al toe gemotiveerd zijn.

U en uw vriendin kunnen het prima met elkaar vinden in het dagelijkse leven, als ieder zich na een ontmoeting veilig kan terugtrekken op privéterrein, maar zij is te passief van aard of te indirect of te secundair reagerend om gedurende langere tijd intensief mee op te trekken. Of u bent te overheersend voor haar, dat kan ook. De ervaring heeft in ieder geval geleerd dat u en zij geen comfortabel vakantieduo vormen. U verschilt te veel van elkaar in temperament. Zet uw oude vriendschap voort langs de oude, beproefde paden en zoek voor een eventueel volgende vakantie een reisgenoot die wat meer het hart op de tong draagt.

Artikelen in Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , .


Moet ik voor Sinterklaas spelen?

Beste Beatrijs,

Na 25 jaar ga ik stoppen met mijn vrijwilligerswerk. De organisatie biedt mij een afscheid aan. Nu is het de laatste jaren een gewoonte geworden dat degene die vertrekt iedereen (in mijn geval zo’n dertig collega’s) een cadeautje geeft. Daar zit dan vaak ook nog een speciale betekenis aan, dus daar moet over worden nagedacht. Nu gaat het mij niet om het geld dat ik hieraan moet besteden als wel dat ik het raar vind om presentjes te geven als je weggaat. Hoe denkt u daarover?

30 cadeautjes

Beste 30 cadeautjes,

Deze merkwaardige gewoonte doet denken aan kinderen die een verjaarspartijtje bezoeken en na afloop een zak met snoep en een goedkoop speeltje (de zogenaamde goodie bag) mee naar huis krijgen om jaloezie op de jarige die zo veel cadeautjes kreeg de kop in te drukken. Mensen die bij een organisatie vertrekken, waar ze betaald of vrijwillig werk deden, krijgen een (meestal gemeenschappelijk) cadeau van de ex-collega’s als dank voor de inzet en de prettige samenwerking. Niet andersom, want daar is geen beginnen aan en het slaat ook nergens op. Ik raad u aan om deze infantiele traditie te doorbreken en af te zien van het kopen en geven van individuele pro forma cadeautjes. Ik kan me niet voorstellen dat iemand van uw ex-collega’s er aanstoot aan neemt dat hij/zij na afloop van het gezellig samenzijn zónder persoonlijk aardigheidje naar huis moet.

Artikelen in Cadeaus, Collega's.

Gelabeld met .


Hoe een restaurantrekening te verdelen?

Beste Beatrijs,

Binnenkort zijn mijn moeder en haar (tweede) man 25 jaar getrouwd. Wij, de drie kinderen, willen hen een etentje aanbieden, waarbij we hen uiteraard vrijhouden. Nu hebben mijn man en ik drie thuiswonende kinderen waarvan er twee een vriendin hebben. Los van een derde van het cadeau (het eten van mijn ouders) moeten wij voor zeven personen betalen. Mijn gescheiden zus hoeft maar voor twee personen te betalen (zichzelf en haar dochter) en mijn broer voor vier: hemzelf, zijn vrouw en twee kinderen (zonder verkering).

Mijn man en ik vinden dat niet eerlijk. We zouden ruim drie keer zoveel moeten betalen als mijn zus en bijna twee keer zoveel als mijn broer. We hebben voorgesteld de totale rekening in drieën te delen. Dat zouden we toch ook gedaan hebben als we hen bijvoorbeeld een weekendje weg cadeau zouden geven? Mijn broer en zus vinden dat zij niet hoeven op te draaien voor de kosten van ons grotere gezin. Hoe denkt u daarover?

Duur jubileumgeschenk

Beste Duur jubileumgeschenk,

Stel dat u en uw vrouw zes kinderen hadden met elk kind een partner of geliefde. Stel dat uw zus en uw broer allebei single waren zonder kinderen. Zou u het dan eerlijk vinden dat de restaurantrekening voor het hele gezelschap door drie werden gedeeld? Het antwoord lijkt duidelijk: nee natuurlijk.

Dit cadeau is geen weekendje erop uit voor het jubilerend stel, maar een familie-etentje waarbij alle aanwezigen consumeren. De enige manier waarop het etentje zich onderscheidt van andere familiale excursies is dat de grootouders niet hoeven te betalen. Bij gelegenheden, waar relatief grote en relatief kleine gezinnen aan deelnemen en er geen sprake is van één partij die de rest uitnodigt maar van een vrijwillige afspraak, is het aanbevelenswaardig om het aantal personen per gezin mee te wegen. Uw gezin met aanhang en al komt neer op zeven personen. Dat is bijna de helft van het totaal aantal aanwezigen (vijftien personen inclusief uw ouders). Inderdaad: waarom zouden uw broer en zus moeten betalen voor uw kinderen plus verloofdes? Neem van de totale restaurantkosten de helft voor uw rekening. Van de andere helft kan uw broer twee derde betalen en uw zus een derde deel. Dat is niet ingewikkeld om uit te rekenen en op die manier worden de kosten min of meer naar rato en rechtvaardig verdeeld.

Artikelen in Cadeaus, Eten en drinken.

Gelabeld met .


Een extra gast meebrengen

Beste Beatrijs,

Mijn nichtje (dochter van mijn zuster) gaat in het najaar trouwen. Ze heeft een uitnodiging gestuurd naar ons huisadres, gericht aan mijn vrouw en ik, en onze zoon (20) en dochter (19), die allebei studeren en op kamers wonen. Heel leuk natuurlijk. Wat het nichtje niet weet is dat onze zoon sinds een half jaar een serieuze relatie heeft met een Brits meisje van 19 jaar. Zij hebben elkaar in Engeland ontmoet, toen mijn zoon daar op uitwisseling was. Mijn zoon jubelde meteen dat hij het hartstikke leuk zou vinden met zijn vriendin naar alle onderdelen van de huwelijksdag te gaan: huwelijk, inzegening, toast/taart, borrel, diner en avondfeest.

Ik vraag me af of neven/nichten hun vriendinnetjes/vriendjes moeten meenemen naar toch iets redelijk familiaals als een huwelijk. Zijn vriendin zou ervoor uit Engeland moeten overkomen. Intussen zit ik met de uitnodiging waarop ik moet reageren en doorgeven met hoeveel personen we komen. Is het onaardig om een rem op mijn zoons plan te zetten?

Introducee op huwelijk

Beste Introducee op huwelijk,

Het is om meerdere redenen geen goed idee dat uw zoon zijn vriendin meeneemt naar het huwelijk van zijn nichtje. Dat het nichtje uw gezin heeft uitgenodigd voor de hele huwelijksdag is heel aardig, maar dit is niet het soort uitnodiging, waarbij iedereen een introducee kan meebrengen. Uw zoon heeft pas sinds een half jaar een relatie en zijn vriendin heeft nog nauwelijks haar intrede gedaan in haar mogelijk toekomstige schoonfamilie. De trouwende nicht kent haar helemaal niet, en de vriendin heeft weinig te zoeken op een huwelijksdag van iemand die ze niet kent. In ieder geval niet als intieme daggast. Op een groot avondfeest zou eventueel nog kunnen, te midden van tientallen andere gasten, maar de uitnodiging voor de dag zelf betreft de familie. Dat betekent: de familie zelf en sinds jaar en dag bekende aanhang. Geen onbekenden. Dit is niet het moment om nieuwe geliefden te introduceren binnen een groot-familie.

Bij veel huwelijken worden neven en nichten niet vanzelfsprekend uitgenodigd. Sommige mensen hebben wel twintig neven en nichten die ze zelden of nooit zien, voor wie dus niet automatisch geld en ruimte worden gereserveerd bij een huwelijk. In dit geval hebben uw kinderen van uw nicht een via-via uitnodiging gekregen. Dat wil zeggen: leuk als ze mee komen met hun ouders, maar ook prima als ze wegblijven. Bij een echte uitnodiging krijgen genodigden een uitnodiging op hun eigen adres en niet een ‘als je toevallig zin hebt, kom dan ook’ berichtje via hun ouders. Voor via-via genodigden is het niet passend om onbekende introducees mee te nemen. Wie  een echte uitnodiging kreeg op het eigen adres, kan wel een onbekende geliefde meebrengen, al is het verstandig dit even na te vragen.

In uw geval komt daar nog bij: de vriendin is Britse, ze zal de toespraken en de onderlinge gesprekken niet kunnen volgen – vertrouwde familieleden die elkaar lang niet gezien hebben gaan niet speciaal voor haar Engels praten. Ze kent alleen uw zoon en zijn kerngezin, niemand anders – dat is helemaal niet leuk voor haar. Nog afgezien van het feit dat ze er een reis voor moet ondernemen én betalen vanuit Engeland. Het is allemaal te veel moeite voor een gelegenheid, die voor haar weinig interessant is. Vertel uw zoon dat deze uitnodiging niet voor zijn vriendinnetje is bestemd en dat hij noch zij dat rouwig om hoeven te zijn, want ze mist er niets aan.

Artikelen in Bruiloft.

Gelabeld met .


Meedoen met de muziek

Beste Beatrijs,

Mijn vriend en ik wonen sinds een jaar samen en zijn heel gelukkig. Er is één hardnekkige wanklank, die zich voordoet bij het beluisteren van klassieke muziek waar we beiden van houden. Mijn geliefde gaat op de mooiste, gevoeligste momenten in de muziek vaak mee neuriën, zachtjes tussen z’n tanden fluiten of met z’n armen zwaaien (dirigeren). Ook tikt hij de maat mee met de voet en zingt ‘pom-pom-pom’. Hierdoor waardeert hij de muziek extra, terwijl voor mij het luisterplezier juist eraf gaat. Plagerige, boze en vriendelijke verzoeken mijnerzijds om dit gedrag na te laten hebben niets opgeleverd. Hoe kan ik mijn irritatie doen slinken of weet u een oplossing voor de miskende muzikant?

Gekweld door dissonanten

Beste Gekweld door dissonanten,

Mensen die in de huiskamer luchtgitaar spelen op door hen bewonderde popmuziek of uit volle borst beginnen mee te brullen kunnen doorgaans rekenen op meewarige blikken van omstanders. Dit gedrag is meer iets voor als je alleen thuis bent. Met klassieke muziek ligt de irritatiegrens voor actieve participatie van de luisteraar nog lager, tenzij het publiek bij André Rieux in de zaal zit. Ik kan me wel voorstellen dat uw muziekbeleving verstoord wordt, als uw vriend los gaat in zijn enthousiasme. Voer nog eens een rustig, open gesprek met uw vriend over uw ergernis en leg hem uit dat het plezier dat u schept in Brahms u echt vergaat, wanneer hij zit mee te neuriën, mee te trommelen of mee te fluiten. Vraag hem met klem om ermee op te houden. Als hij verwacht dat hij zich toch niet kan inhouden, blijft er niets anders over dan geen klassieke muziek meer draaien. Beperk dat voortaan tot de tijden dat u alleen thuis bent. Ga wat vaker met uw vriend naar levende muziek in de concertzaal. Daar zal hij toch wel weten te beheersen? Of ga samen musiceren met echte instrumenten.

Artikelen in Liefde en relaties.

Gelabeld met , .


In of uit de kast in het oosten?

Beste Beatrijs,

Regelmatig kom ik (man gehuwd met een man) in oosterse landen. Homoseksualiteit is daar not done. Het bestaat natuurlijk ook, maar vooral als gedrag. Als identiteit is het niet erg bekend en je praat er ook vooral niet over. Nagenoeg standaard vragen mensen wel naar je burgerlijke staat. Enerzijds bruuskeer ik als gast met mijn westerse waarden niet graag mensen uit een andere cultuur. Anderzijds lieg ik vanuit mijn opvoeding liever niet en bovendien leidt zo’n eerste leugentje maar tot een reeks van vervolgleugens. De tussenoplossing, ‘ik ben gehuwd’ voldoet om dezelfde reden niet. Vervolgens gaat het dan steevast over ‘your wife’. En daarin moet je dan meegaan met halve waarheden. Niets zeggen tot slot zou ook heel gekunsteld overkomen bij mensen wier vertrouwen je geniet. Hoe ga je hiermee om?

Homohuwelijk in den vreemde

Beste Homohuwelijk in den vreemde,

Bekijk het gewoon per geval. Als het om vluchtige contacten gaat met mensen die u een half uurtje spreekt en die u nooit meer terug zult zien, kunt u prima keihard liegen: ‘Nee, ik ben niet getrouwd.’ Ietsje zachter, maar ook helder geformuleerd: ‘Ik heb geen vrouw.’ Dan houdt u zich alsnog aan de waarheid. Er is niets op tegen om u op de vlakte te houden tegenover mensen met wie u zuiver zakelijke betrekkingen onderhoudt. Niet uit schaamte, maar omdat uw hoofd mogelijk niet staat naar fundamentele discussies over uw privéleven, mensenrechten en vrijheid van relatievorming. U bent ten slotte zaken aan het doen of u met vakantie, u bent onderwijl niet verplicht tot schetsjes uit uw persoonlijke leven en u hoeft de mensheid ook niet op te voeden of om te turnen. Als u mensen beter kent en er is sprake van herhaald vriendschappelijk contact, raad ik u aan om wel openheid van zaken te geven. En uit te leggen hoe het er in de westerse cultuur aan toegaat, mocht dat nodig zijn.

Artikelen in Liefde en relaties, Reizen, Zakelijke relaties.

Gelabeld met , .