↑
Spring naar inhoud

Als de bediening haast heeft

Beste Beatrijs,

Met grote regelmaat zit ik (man, 68) ’s morgens een half uurtje op een caféterras met koffie en krant. Vaak, als ik de koffie op heb, staat de bediening al weer snel naast mij en vraagt of ik nog iets wil gebruiken. Soms wordt dit subtieler ingekleed met de vraag ‘Is alles naar wens?’ Ik vind dit vervelend en nogal opdringerig. Onlangs zat ik met een klein gezelschap koffie te drinken, appelgebak erbij, erg gezellig, toen zich hetzelfde voordeed. Toen wij zeiden dat alles in orde was, maar dat we verder niets wilden bestellen, begon de serveerster de tafel af te ruimen. Ik interpreteer dat als: ‘Wilt u niets meer bestellen, dan maar ophoepelen’. Ik heb wel iets gemompeld in de trant van ‘Hebt u haast?’ maar voelde mij toch ook wat betuttelend. In hoeverre is deze trend volgens u laakbaar?

Weggebonjourd

Beste Weggebonjourd,

Het is waar: opdringerige bediening is misschien nog wel irritanter dan onoplettende bediening. Wat de vraag ‘Is alles naar wens? / Wilt u nog iets anders bestellen?’ betreft: de bediening is vaak verplicht die te stellen (dat wordt hun geleerd tijdens hun trainingsperiode), omdat de uitbater zijn winsten wil maximaliseren. Die heeft dan een vuistregel in zijn hoofd dat een consumptie op een terras twintig minuten mag duren en wie langer wil blijven zitten moet iets nieuws bestellen. Vooral wanneer er geen tafeltjes meer vrij zijn, wil men graag dat klanten die hun consumptie op hebben vertrekken om plaats te maken voor de volgende.

Bij drukte is het inderdaad wel zo sociaal om niet langer dan een half uur te blijven zitten of toch maar een tweede ronde te bestellen. Als er plaats genoeg is op het terras, kunt u gewoon ‘Nee, dank u’ antwoorden op de vraag of u nog wat anders wil en hoeft u zich niet verplicht te voelen onmiddellijk te vertrekken. Het heeft geen zin om kritiek te geven op de vraag ‘Wilt u nog wat anders?’ omdat de bediening daartoe geïnstrueerd is.

Afruimen en de tafel schoonmaken horen pas plaats te vinden, als de gasten zijn opgestaan.

Anders ligt het bij het afruimen van het tafeltje. Dit is een al te nadrukkelijk sein van ‘Wegwezen jullie!’ Dat hoort de bediening niet te doen op een terras, ook al is het vol. Afruimen en de tafel schoonmaken horen pas plaats te vinden, als de gasten zijn opgestaan. Hier kunt u wel tegen protesteren. Vraag vriendelijk of ze even willen wachten tot u weg bent, omdat u het gevoel krijgt eruit gegooid te worden.

Artikelen in Horeca.

Gelabeld met .

rev="post-9146" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 26 augustus 2017 09:02

Hoe zeg je subtiel ‘Rot op’?

Beste Beatrijs,

Een vriend binnen onze vriendengroep heeft sinds kort een vriendin opgedaan die hij graag overal naar toe meeneemt. Helaas is zij permanent gefixeerd op haar telefoon in plaats van sociaal te participeren of interesse te tonen. Dit is des te ergerlijker, omdat de dame in kwestie naar iedere partij en activiteit wordt meegesleurd. Ze maakt niet de indruk enig plezier te halen uit ons gezelschap. Wij als groep kunnen niet tegen haar telefoon op en zijn niet blij met haar permanente aanwezigheid. Hoe kan er subtiel verteld worden dat wij ook wel eens zonder haar iets met elkaar willen ondernemen?

Blijf toch weg!

Beste Blijf toch weg,

Drijf het niet op de spits. Er is niets op tegen dat uw vriend zijn verse geliefde meetroont naar zijn aloude vriendengroep. Zo kan iedereen elkaar leren kennen. Het is nogal agressief om aan hem te vragen of hij haar thuis wil laten. Hoe subtiel u de rot-op-suggestie ook formuleert, de vriend zal het onvermijdelijk opvatten als een groepsveto tegen zijn vriendin en dat brengt hem in een loyaliteitsconflict dat in dit stadium nergens voor nodig is. Laat het op z’n beloop. Begin elke ontmoeting met een vriendelijke opstelling tegenover haar, misschien ontdooit ze op den duur. Blijft ze zich als schemerlamp gedragen, behandel haar dan ook als schemerlamp en negeer haar. Zo heeft niemand last van haar en zij niet van de groep. Ongetwijfeld beleeft zij zelf ook weinig plezier aan deze groepsactiviteiten, dus na verloop van tijd zal zij zelf wel tegen haar vriend zeggen dat ze niet zo’n zin heeft om steeds met hem mee te gaan. Op die manier neemt het stel zelf de beslissing dat de vriendin (meestal) wegblijft. Dat is beter dan wanneer de groep het duo in die richting forceert.

Artikelen in Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , .

rev="post-9144" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 26 augustus 2017 09:01

Rauw volk op de camping

Beste Beatrijs,

Mijn vrouw en ik en onze zoons van 12 en 10 hebben vaak vakanties doorgebracht op het vredige en vriendelijke Schiermonnikoog. Dit jaar hebben we daar voor het eerst gekampeerd. Tussen de tenten zat voldoende ruimte in de vorm van struikgewas of duin en naast ons stond een kinderrijk gezin. Op een camping hoeft men niet te fluisteren en daarop hadden wij ons ingesteld. Het was echter het soort geluid waar wij ondanks de beste bedoelingen onpasselijk van werden. De gezinsleden adresseerden elkaar met allerhande schunnigheden, dierlijke genitalia en andere schuttingtaal. De buren lieten zonder schroom boeren en scheten knetteren. Onze jongens moesten aanhoren hoe hun jongste van hooguit tien jaar vanuit zijn slaapzak zong dat hij ‘een kind van de duivel’ was. Kunnen kampeerders elkaar hierop aanspreken of zijn wij gestuit op een klassenverschil?

Onrust op Schier

Beste Onrust op Schier,

Net als uw gezin waren de buren daar met vakantie en net als u zetten zij hun dagelijkse leven voort, maar dan op een andere locatie. Zolang dat dagelijks leven min of meer in gemoede verloopt, kunt u zich beter niet bemoeien met hun interactie. De buren corrigeren op onwelvoeglijk taalgebruik is een interventie die te ver gaat. Zonder het meteen als een klassenverschil te benoemen (praten in termen van hogere en lagere klassen ligt nogal gevoelig) bent u in ieder geval op een cultuurverschil gestuit. In sommige gezinnen gaat het er qua taalgebruik nogal ongepolijst aan toe. Beschouw het als een kans om uw kinderen een interessante ervaring op te laten doen. Het kan nooit kwaad om mee te maken dat andere gezinnen de dingen anders aanpakken dan je eigen familie. Bespreek het onderling (zachtjes natuurlijk) en lach er vooral om. Het taalgebruik van de buren geeft u ook de gelegenheid om u er als gezin tegen af te zetten en blij te zijn dat er bij u andere omgangsvormen bestaan. Gedeelde afkeer van aanstootgevende types kweekt des te meer saamhorigheid in uw gezin.

Artikelen in Buren, Reizen, Taalgebruik.

Gelabeld met .

rev="post-9142" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 26 augustus 2017 09:00

Wie als huwelijksgetuige te vragen?

Beste Beatrijs,

Over een paar maanden ga ik trouwen en dan heb ik twee getuigen nodig. De eerste staat zonder enige twijfel vast: mijn beste en oudste vriend. Als tweede denk ik er over mijn broer te vragen. Mijn (enige) broer en ik verschillen erg van karakter en dat leidt soms tot wrijving. Maar verder zijn we goed met elkaar. Hem als getuige vragen voelt als een morele verplichting, om te laten zien dat hij belangrijk voor mij is. Het probleem is dat mijn broer mijn beste vriend niet erg mag. Hij heeft dat nooit gezegd, maar ik merk het wel aan hoe hij over hem praat. Mijn vriend is overigens niet het type om dit soort dingen op te merken.

Normaal gesproken maakt het weinig uit. Mijn vriend en mijn broer zien elkaar sporadisch op verjaardagen. Ook als getuigen zullen ze niet veel meer hoeven te doen dan hun handtekening zetten. Maar bij een bijzondere gelegenheid als mijn huwelijk hoop ik op harmonie en vriendschapsbanden tussen de betrokkenen die nog jaren overeind blijven en dat zit er niet in, vrees ik. Ik kan twee of drie andere vrienden bedenken om als tweede getuige te vragen, bij wie ik wel op zulke vriendschappen kan rekenen. Maar dan voelt mijn broer zich misschien gepasseerd. Wat raadt u me aan?

Wie als getuige vragen?

Beste Wie als getuige vragen,

Gun uw broer de eer! Geen twijfel over mogelijk. Als u uw broer passeert, bestaat er een kans dat hij zich veronachtzaamd voelt. Hem wel vragen laat zien dat u de familieband inderdaad belangrijk vindt. Bij die andere vrienden zijn die overwegingen niet in het geding. De rol van getuige bij een huwelijk stelt weinig voor. U schrijft het zelf al: meer dan het plaatsen van een handtekening is het niet. Maar getuige zijn heeft wel een sterk symbolische lading op de dag zelf. Alleen voor het moment van de huwelijkssluiting trouwens, verder niet.

De onderlinge relatie van de getuigen is van nul en generlei belang. Ze hoeven niets met elkaar te delen en zeker geen bijzondere vriendschap te koesteren. Bij veel huwelijken kennen de afzonderlijke getuigen elkaar niet eens van tevoren, en gaan ze na afloop verder als vage kennissen die een knikje uitwisselen, als ze elkaar tegenkomen, en daar blijft het bij. Geen enkel huwelijk is erop gebaseerd dat de eenmalig als zodanig optredende getuigen hun al dan niet bestaande band nog ‘jarenlang in harmonie en vriendschap’ voortzetten. Het huwelijk is van de echtgenoten, de getuigen zijn er in het kader van het burgerlijk wetboek.

Geef niet de voorkeur aan een redelijk goede vriend als getuige boven uw enige broer. Vraag volgens plan uw beste vriend en daarnaast uw broer. Iedereen tevreden, en het wordt vast een mooie dag.

Artikelen in Bruiloft, Traditionele etiquette.

Gelabeld met , .

rev="post-9132" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 19 augustus 2017 09:02

Wat als iemand voor schut loopt?

Beste Beatrijs,

Een goede bekende van mij liep laatst in de stad met steunkousen en sandalen. Die steunkousen draagt ze om gezondheidsredenen, maar als je er sandalen onder draagt ziet dat er lelijk uit. Ik vind dat zonde en zou haar willen zeggen dat ze er beter dichte schoenen onder kan dragen. Ik vraag me af of het haar niets kan schelen of dat ze echt niet snapt dat ze eigenlijk voor schut loopt (dat vind ik dan). Iemand anders in mijn directe omgeving heeft lelijke gele tanden. Ik kan er niet naar kijken, dus vermijd ik soms om een gesprek met haar aan te gaan. Moet ik er iets van zeggen, als niemand anders het doet? En zo ja, hoe kan ik dat dan op een opbouwende manier brengen?

Uiterlijke tekortkomingen

Beste Uiterlijke tekortkomingen,

Niemand zit op ongevraagde goede raad te wachten.

Ik bid u: doe het niet! Houdt u zich verre van kritiek op andermans uiterlijk! Het is uw probleem niet en die mensen weten heus wel wat er aan hun uiterlijk mankeert. Daar hebben ze geen objectieve informatie van derden voor nodig. Misschien heeft die vrouw met steunkousen geen zin in dichte schoenen, omdat het te warm is. En dan trekt ze lekker luchtige sandalen aan. Gele tanden opknappen en laten bleken kost een hoop geld. Misschien heeft die persoon dat geld er niet voor over. Wat er ook aan de hand is – het is verschrikkelijk onbeleefd om op wat voor manier dan ook tekortkomingen in iemands uiterlijk ter sprake te brengen. U kunt er alleen iets over zeggen, wanneer iemand er zelf over begint of naar uw mening vraagt. Niemand zit op ongevraagde goede raad te wachten. De correcte opstelling is om heikele punten in iemands uiterlijk volkomen te negeren en het ergens anders over te hebben.

Artikelen in Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , , .

rev="post-9130" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 19 augustus 2017 09:01

De wc-bril, op of neer?

Beste Beatrijs,

Regelmatig loopt de spanning bij mij thuis hoog op door de kwestie wc-bril. Inzet is of de bril na toiletgebruik altijd weer omlaag gedaan moet worden of niet. Voor mij is het terug te brengen tot een kans: is er een plassende man vóór je geweest, dan staat de bril omhoog, was het een vrouw, dan staat ie omlaag. Dat heren af en toe het toilet zittend gebruiken betekent dat vrouwen statistisch gezien minder vaak de bril hoeven neer te laten dan dat mannen hem moeten oplichten. Mijn vrouw ziet dit anders en is onwrikbaar. Ze vindt het onhygiënisch, onhoffelijk en bot om de bril open te laten staan. Inmiddels verharden de standpunten zich en wij komen hier niet meer uit zonder een professioneel oordeel. Wat vindt u ervan?

Omlaag of omhoog?

Beste Omlaag of omhoog,

Dit probleem is inherent aan de genderneutrale wc, waar alle huishoudens van zijn voorzien. Naarmate de genderneutrale wc sterker oprukt in openbare gelegenheden, zullen er meer mensen zich storen aan de consequenties daarvan. Persoonlijk sta ik aan de rekkelijke kant in de eeuwigdurende strijd tussen degenen die vinden dat de wc-bril neergehaald dient te worden en degenen die daarvoor geen noodzaak zien. Belangrijk is dat iedereen de wc na gebruik smetteloos achterlaat voor de volgende bezoeker. Wanneer gebruikers zich hier consciëntieus aan houden, degradeert de stand van de bril tot detail, omdat iedereen (m/v) iets onbezoedelds op of neer kan halen, zoals het toevallig uitkomt. Maar ik vrees dat dit standpunt uw vrouw niet zal overtuigen. Sommige vrouwen maken hier een halszaak van en willen het per se op hun manier geregeld zien. Omdat het ook weer niet zo vreselijk belangrijk is en om van het gezeur af te zijn, raad ik u aan om uw vrouw haar zin te geven en het gedrag ‘bril omlaag klappen’ te automatiseren. Reken het intussen tot uw zegeningen dat uw vrouw nog niet zo ver gaat dat zij de mannen in haar omgeving dwingt om zittend te plassen. Dat gebeurt ook steeds vaker en te verwachten valt dat het zittend plassen ook voor openbare genderneutrale wc’s als algemene verordening wordt ingesteld.

Artikelen in Liefde en relaties.

Gelabeld met , , .

rev="post-9128" 7 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 19 augustus 2017 09:00

Weinig royale schoonouders

Beste Beatrijs,

Mijn schoonouders waren deze vakantie uitgenodigd om een paar dagen bij ons gezin langs te komen op een Waddeneiland, waar we twee weken een vakantiehuisje hadden gehuurd. We hadden afgesproken dat ze niet zouden meebetalen aan de huur, maar wel aan de boodschappen. Toen ze met de boot arriveerden op woensdag, vertelden ze dat ze maandag weer zouden vertrekken. Als schoonzoon was ik niet geamuseerd, maar het leek me verstandig daarover in de vakantie geen amok te maken. Ik vond vijf dagen te veel en mijn vrouw trouwens ook. Ze hebben meebetaald aan de boodschappen, maar ergens hoopte ik dat ze als bedankje voor hun verblijf nog een etentje voor hun rekening zouden nemen, maar dit kwam er niet van. Geen enkele financiële geste van hun kant. Dit viel me tegen. Wat had ik van mijn schoonouders mogen verwachten? En (hoe) kan ik hen vragen iets ruimhartiger te zijn?

Een te lang bezoek

Beste Een te lang bezoek,

U kunt onmogelijk aan uw schoonouders meer (financiële) ruimhartigheid vragen. Ruimhartigheid is iets wat spontaan uit de mensen zelf moet komen. Het is niet iets waar je om kunt vragen, want dan komen er problemen die erger zijn dan het oorspronkelijke pijnpunt.

Wel blijft staan dat uw schoonouders een te zwaar beslag op u hebben gelegd. Een paar dagen is iets anders dan bijna een hele week. Omdat de kosten van levensonderhoud verdeeld zijn, voelden ze zich niet geroepen om het ontvangende gezinnetje mee uit eten te nemen, maar gezien het gratis logies van vijf nachten dat zij genoten hadden zij dat natuurlijk wél moeten doen. Punt is dat je er niet om kunt vragen. Dat kan echt niet en achteraf al helemaal niet.

De enige les die u hieruit kunt trekken is dat het bij een volgende gelegenheid anders moet. Als u hen weer eens uitnodigt om langs te komen op een of ander vakantieadres, moet u precies afspreken wanneer en hoe lang zij welkom zijn. Een verblijf van twee, maximaal drie nachten. Leg dit van tevoren vast zonder marges of uitloopmogelijkheden in de trant van ‘we zien nog wel’. Het moet duidelijk zijn dat ze niet eerder kunnen komen of langer blijven, omdat u andere dingen gaat doen of andere mensen te logeren krijgt, of ook nog tijd met alleen het gezin wil doorbrengen. Laat uw vrouw de afspraken met hen maken – dat gaat makkelijker dan wanneer u het doet. Maak de afspraken op uw voorwaarden, want het is uw vakantie, waarbij zij voor een overzichtelijke periode te gast mogen zijn. Het is niet de bedoeling dat zij uw vakantie overnemen.

Artikelen in Reizen, Schoonfamilie.

Gelabeld met , .

rev="post-9126" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 12 augustus 2017 09:02

Ik wil mijn belofte niet nakomen

Beste Beatrijs,

Ik ga binnenkort de uitnodigingen versturen voor mijn huwelijk in het najaar. Ik heb een vriendin die vorig jaar naar Japan is verhuisd en met wie ik sindsdien geen contact meer heb gehad behalve wat algemeenheden op Facebook. Bij haar afscheidsfeestje had ik toegezegd dat ik haar voor mijn bruiloft zou uitnodigen, maar ik voel daar niet meer voor. Omdat ik me bezwaard voel dat ze zo ver moet reizen, maar vooral omdat het summiere contact me heeft doen inzien dat we helemaal niet zulke goede vriendinnen zijn. Anderzijds vrees ik voor het moment dat ze mijn huwelijksfoto op social media zal zien staan en zal ontdekken dat ze niet uitgenodigd was. Toch maar uitnodigen met de gok dat ze wellicht hetzelfde voelt en in Japan zal blijven met een excuus?

Bruid in spe

Beste Bruid in spe,

Stuur haar de beloofde huwelijksuitnodiging en schrijf er een persoonlijk berichtje bij dat u er heel goed kunt inkomen, mocht ze ertegenop zien om de halve wereld rond te reizen voor alleen een feestje. En dan maar hopen dat ze wegblijft. Als ze wel komt (omdat ze toevallig nog meer dingen te doen heeft in Nederland rond die tijd) zult u het toch niet erg vinden? Er lopen op huwelijken altijd mensen rond met wie geen heel intieme betrekkingen worden onderhouden, maar die verder geen kwaad doen en van wie je ook geen last hebt.

Artikelen in Bruiloft, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met .

rev="post-9124" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 12 augustus 2017 09:01

Kattende schoondochter

Beste Beatrijs,

Mijn zoon woont sinds zes jaar samen met zijn vriendin. Mijn man en ik passen een dag in de week op hun dochtertje van vier. De andere opa en oma doen dat ook. Wij, opa’s en oma’s, doen het graag. Mijn schoondochter is een leuke meid en een lieve moeder. Er is één onaangenaam ding. Ze zegt heel vaak lelijke dingen over of tegen mijn zoon. Als haar moeder erbij is, gaan ze samen los in het maken van kleinerende opmerkingen aan zijn adres. Het gaat allemaal zo’n beetje onder de paraplu van grappig en luchtig. Ik kan hier helemaal niet tegen en reageer er niet op. Mijn zoon houdt zich op de vlakte. Van zo’n episode moet ik altijd een paar dagen herstellen. Dan zin ik op allerlei oplossingen en eindig altijd in ‘niet mee bemoeien’. Het doet me verdriet. Moet dat nou zo? En kan ik iets doen?

Verbale agressie

Beste Verbale agressie,

Praat hier eerst over met uw zoon. Onder vier ogen, dus zonder dat zijn vriendin erbij is. Vertel hem wat u is opgevallen (zonder er meteen bij te zeggen hoe vreselijk u dat vindt) en vraag hem wat hij ervan vindt. Mogelijk lacht hij het weg. Zeg dan dat u het wel pijnlijk vindt zowel voor hem als voor uzelf. Peil voorzichtig zijn reactie. Misschien vindt hij het ook vervelend of lijdt hij er zelfs onder. In dat geval moet u hem aanraden om de zaak met zijn vrouw op te nemen. Daaronder kunnen huwelijksproblemen schuilen.

Maar misschien overtuigt uw zoon u ervan dat er niets aan de hand is en dat harde spot en stekeligheid bij de gewone manier van doen van zijn vrouw horen. Dan kunt u ophouden met u ongerust maken. Blijft over uw eigen ongerief. Adresseer dat door niet langer te zwijgen, maar de volgende keer als uw schoondochter zich te buiten gaat rustig tegen haar te zeggen dat ze het vast niet kwaad bedoelt, maar dat u zo’n kritische, afkat-opmerking over hem toch niet leuk vindt om te horen. Als u ervoor uitkomt dat haar vileine uitlatingen over haar man u onaangenaam treffen, zal zij zich mogelijk wat meer inhouden als u in de buurt bent.

Artikelen in Schoonfamilie.

Gelabeld met , .

rev="post-9122" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 12 augustus 2017 09:00