↑
Spring naar inhoud

Geen bloedband

Beste Beatrijs,

Ik (vrouw van 62) woon sinds twaalf jaar samen met mijn vriend. Hij was al gescheiden, voor wij elkaar ontmoetten. Zelf heb ik geen kinderen, maar mijn vriend heeft een volwassen zoon met twee dochtertjes van vijf en een jaar. De zoon gedraagt zich steeds koeler en afstandelijker. Van hem mag ik geen oma zijn. De relatie met het oudste kindje is lief en goed, door de jaren heen hebben we een vorm gevonden om met elkaar om te gaan. Ik ben geen oma, maar toch. De jongste mag ik nooit oppakken of even op schoot nemen. Ik voel me steeds stijver worden als het gezin bij ons is. Laatst waren we bij hen thuis en vertelde zijn schoonvader dat er niets ging boven de echte bloedband. Het andere stelde niks voor. Iedereen knikte, zelfs mijn partner. De vriendin van de zoon zei tegen mij dat ik dat toch ook zo vond? Ik wilde toch ook geen oma zijn? Ik verstarde en kon niks meer uitbrengen. Mijn man vindt het ook vervelend, maar het punt bespreken met zijn zoon doet hij niet en volgens mij durft hij het ook niet. Het doet pijn om ingewreven te krijgen dat ik geen kinderen heb en daarom blijkbaar ook niet voor zijn kinderen een soort oma mag zijn. Wat kan of moet ik toch doen?

Afgewezen als oma

Beste Afgewezen als oma,

De verhouding met uw stiefzoon en zijn gezin heeft iets ongemakkelijks. Er worden rare gesprekken gevoerd over de doorslaggevende betekenis van bloedbanden, waarmee mensen lijken te bedoelen dat u niet bij de familie hoort. De beste manier om hier een vinger achter te krijgen is om het ongemak rechtstreeks te benoemen. Roep om te beginnen uw vriend ter verantwoording over het feit dat hij niet voor u opkwam bij dat gesprek over bloedbanden. Vertel hem dat u zich door hem in de steek gelaten voelde, omdat iedereen het er roerend over eens leek te zijn dat een stiefgrootouder (u dus) niets voorstelt. Als het goed is, zal uw vriend inzien dat hij hier een steek heeft laten vallen.

Mag een onechte oma niet ganzenborden met een kind?

Vervolgens moet er een gesprek komen tussen u, uw vriend en diens zoon, eventueel ook met zijn vrouw erbij. Vraag de zoon of hij er bezwaar tegen heeft dat u als levensgezel van zijn vader met de kleinkinderen omgaat. Hij zal dat ontkennen. Vraag hem daarna waar volgens hem het verschil in omgang zit tussen een echte oma met haar kleinkind en een onechte oma met een stiefkleinkind. Laat de zoon erover nadenken. Als hij niets kan verzinnen, noem dan een paar mogelijkheden: mag een onechte oma een baby niet vasthouden? Er niet mee wandelen of kiekeboe spelen? Mag een onechte oma niet ganzenborden met een ouder kind? Het niet in bed of in bad doen? Mag een onechte oma niet met het kind naar de kinderboerderij of het voorlezen? En tenslotte: mag een kind geen ‘Oma Voornaam’ zeggen tegen een onechte oma? Moet het per se ‘Mevrouw?’ zijn? De zoon zal hier geen bevredigende antwoorden op kunnen geven. De conclusie van het gesprek kan niet anders zijn dan dat een stiefoma (sinds jaar en dag de levenspartner van een echte opa) hetzelfde doet, dezelfde rol vervult als een echte oma.

Artikelen in Grootouders en kleinkinderen, Stieffamilie.

Gelabeld met , .

rev="post-9118" 5 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 5 augustus 2017 09:02

Terrastafel delen

Beste Beatrijs,

Om uit te blazen van een drukke werkweek ging ik koffiedrinken op een terras. Het was vol en ik zat alleen aan een tafeltje in de zon. Mijn rust werd verstoord door een druk pratende moeder en haar puberdochter. Zij vroegen mij of ze bij mijn tafel mochten plaatsnemen. Mijn antwoord luidde: ‘Liever niet’, waarop het tweetal teleurgesteld wegliep. Ik vind dat ik in mijn recht stond, want daar betaal ik tenslotte voor. Heb ik gelijk?

Een tafel delen

Beste Een tafel delen,

Het spijt me, maar u had geen gelijk. U hebt geen recht op en betaalt ook niet voor een privé tafel met drie lege stoelen op een vol terras. U betaalt voor een consumptie en een zitplaats, en als het druk is op het terras (alle tafels bezet) is het goed gebruik dat nieuwkomers de lege stoelen mogen bezetten en aanschuiven bij een tafel met een of twee mensen. Degene die er al zit (u in dit geval) heeft even veel of even weinig last van het gesprek dat aan uw eigen tafel wordt gevoerd als van het gesprek aan de tafel er vlak naast. Nota bene: dit is specifieke terras- en café-etiquette. In een restaurant, waar u een maaltijd gebruikt, hebt u wel recht op een tafel voor uzelf.

Artikelen in Horeca.

rev="post-9116" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 5 augustus 2017 09:01

Wat te doen tegen ‘Hun hebben’?

Beste Beatrijs,

Ik ben behept met een schier onbedwingbare aandrang om al degenen die ‘zij’ in hun uitlatingen vervangen door ‘hun’ (‘hun lopen’, ‘hun fietsen’, ‘hun eten’ enzovoort) onmiddellijk tijdens het gesprek, te verbeteren en te zeggen ‘Het is zíj’. Dat vindt niet iedereen leuk, maar hoe verbeter je sprekers die het Nederlands op deze wijze vernielen? Adviseert u alstublieft niet met: ‘Maak u niet druk, taal is een levend iets en accepteer het maar.’

Niet hun maar zíj!

Beste Niet hun, maar zíj,

U bent zich er ongetwijfeld van bewust dat er geen kruid is gewassen tegen hardnekkige, grammaticaal bekritiseerbare spraakpatronen in de informele sfeer. U weet ongetwijfeld ook dat het niet oké en vergeefse moeite is om personen met wie u niet in een ouder-kind of leerneester-leerling-verhouding staat op hun taalgebruik te corrigeren, omdat ze twee minuten later dezelfde fout weer maken. Ook zult u zich ervan bewust zijn dat dit soort corrigerende meta-opmerkingen die los staan van de inhoud van het gesprek, de stroom van de conversatie tot stilstand brengen, waarna het moeite kost de oorspronkelijke draad weer op te vatten. Ook zou u zich kunnen afvragen welke schade groter is (en dus prioriteit verdient om te worden aangepakt dan wel vermeden): uw verkrachte taalgevoel of de vernedering van uw gesprekspartner? Kortom: welk sop is welke kool wel of niet waard?

Wanneer u dit alles overwogen hebt en u besluit toch dat het uw taalgevoel is dat in deze omstandigheden gered moet worden, zou u tegen uw gesprekspartner kunnen zeggen: ‘Neem me niet kwalijk, ik heb een extreme gevoeligheid voor “hun hebben” – het doet pijn aan mijn oren en inwendig moet ik kermen van ellende. Zou je hier alsjeblieft rekening mee willen houden en “zij hebben/ lopen/ fietsen enzovoort” willen zeggen?’ Misschien krijgt u dan uw zin – voor twee minuten.

Artikelen in Taalgebruik.

Gelabeld met , .

rev="post-9114" 4 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 5 augustus 2017 09:00

Dochter overvraagt moeder

Beste Beatrijs,

Ik ben een alleenstaande vrouw van 63. Mijn enige dochter woont sinds anderhalf jaar met haar Turkse man en zoontje van twee in Turkije. Op dit moment logeren moeder en zoon bij mij. Ik heb een klein appartement met een klein logeerkamertje. Zij wil graag vrienden en bekenden bezoeken, ik pas regelmatig op. Voor haar is het heel vanzelfsprekend dat ze in mijn huis logeert. Haar financiële situatie is slecht. Daarom hoeft ze niets te betalen voor het levensonderhoud bij mij. Ze mag mijn auto gebruiken en hoeft geen benzine te betalen. Zoals het er nu naar uitziet blijft ze nog ruim twee weken. Dan heeft de logeerpartij vijf weken geduurd. Ik geniet natuurlijk van mijn kleinzoon en ook van mijn dochter, maar mijn hele leven staat op zijn kop. Ik ben een groot deel van de dag bezig met opruimen, wassen en tutten met mijn kleinzoon. Ik krijg geen rust. Zij wil in december rond kerst samen met haar man een week of drie komen logeren. Dat zou betekenen dat ik mijn bed moet afstaan, want waar moeten zij anders slapen? Toen ik onlangs heel voorzichtig aan haar vertelde dat ik deze logeerpartij toch best vermoeiend vond, reageerde ze geïrriteerd met ‘Elke andere moeder zou tegen haar dochter zeggen: Kind, al kom je zes maanden!’ En ik heb dan geen weerwoord. Ik voel me een

Ontaarde (groot)moeder

Beste Ontaarde (groot)moeder,

Het is geen aanlokkelijk idee om je eigen slaapkamer te moeten afstaan aan logees.

Voer een serieus gesprek met uw dochter, waarin u uitlegt dat haar logeerpartij een flinke aanslag op uw dagelijkse leven vormt. Zeg dat u natuurlijk dol bent op uw kleinzoon en ook veel van haar houdt, maar dat u eraan gewend bent om alleen te wonen in een klein huis en dat u het zwaar vindt om vijf weken lang een gezinnetje over de vloer te hebben. Dit geldt voor nu in de zomer, maar des te meer voor de komende winter, als uw schoonzoon ook nog meekomt. Vertel haar dat dit plan niet door kan gaan, want (geef het eerlijk toe) u hebt geen zin om uw bed en slaapkamer uit te moeten. En terecht! Veel mensen vinden het helemaal geen aanlokkelijk idee om hun slaapkamer af te staan aan logees. Oké, misschien voor een weekendje, maar drie weken is echt te veel gevraagd. Vertel uw dochter waar het op staat en zeg dat ze pech heeft. U hoort niet bij het soort moeders dat niets liever wil dan de kinderen maandenlang over de vloer hebben. U bent een ander soort moeder, een moeder die gesteld is op haar privacy, maar daarom niet minder van haar dochter houdt.

Op dit moment betaalt u alles voor uw dochter, kost, inwoning, benzine de hele rataplan. U hebt dus enige financiële ruimte. Bied haar bij wijze van tegemoetkoming aan voor een volgend verblijf (een deel van) de kosten van een vakantiehuisje in de buurt, een airbnb of een goedkoop hostel te betalen. Als deze opzet alsnog te duur is voor uw dochter, kan zij maar beter helemaal afzien van halfjaarlijkse vakanties in Nederland. Dan moet het gezin maar in Turkije blijven en sparen tot ze het wel kunnen betalen.

Voer dit gesprek en vraag begrip, terwijl ze nog bij u in huis zit. Niet uitstellen tot later per telefoon of per mail, maar nu oog in oog, zodat u haar reactie kunt peilen en er meteen op kunt inspelen.

Artikelen in Ouders en volwassen kinderen.

Gelabeld met , .

rev="post-9105" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 29 juli 2017 09:02

Een kleine ongerechtigheid

Beste Beatrijs,

Voor mijn werk had ik (man) vandaag een afspraak bij een belangrijke klant. Het was de eerste keer dat wij elkaar ontmoetten. Bij de ontmoeting zag ik dat de gulp van haar broek openstond. Ik wist niet wat ik moest doen: haar daarop wijzen (dat voelde toch een beetje ongepast) of net doen alsof ik niets gezien had, maar dan zou ze het zelf later ontdekken en dat is dan achteraf toch ook gênant? Wat zegt de etiquette hierover? Ik heb overigens gedaan alsof ik het niet gezien had.

Waarschuwen of negeren

Beste Waarschuwen of negeren,

De etiquette zegt dat je mensen met wie je een persoonlijk of zakelijk gesprek voert moet attenderen op herstelbare ongerechtigheden in voorkomen of kleding. Daarmee maak je hen niet te schande, maar red je hen juist uit sociaal ongemak. Niemand vindt het leuk om zonder dat ie het weet rond te lopen met een slip uit zijn broek, een snotje aan z’n neus of een stukje sla tussen zijn voortanden, terwijl het een kleine moeite is om zo’n afleiding uit de weg te ruimen. U had dus tegen uw belangrijke klant moeten zeggen: ‘Sorry, mag ik u even waarschuwen dat uw ritssluiting open staat?’ Vervolgens zegt de klant: ‘O, sorry, dank u wel!’ en herstelt de orde, waarna de zakelijke besprekingen een aanvang kunnen nemen.

Artikelen in Aanspreken en begroeten, Zakelijke relaties.

Gelabeld met .

rev="post-9103" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 29 juli 2017 09:01

Vast zitten aan een oud-klasgenoot

Beste Beatrijs,

Na de zomervakantie ga ik, meisje van 18, met mijn studie beginnen. Hier heb ik veel zin in en ik hoop leuke contacten te maken tijdens deze nieuwe fase van mijn leven. Er is een klasgenoot die dezelfde studie gaat doen in dezelfde stad. Zij hoopt erg dat we met elkaar op kunnen trekken, maar ik wil juist nieuwe mensen leren kennen en niet speciaal de hele tijd met haar omgaan. Het is niet dat ze onaardig is, maar ze is geen dichtbije vriendin en op de middelbare school trok ik ook al niet zo veel met haar op. Hoe kan ik op een aardige manier iets meer afstand tussen ons creëren zonder haar te kwetsen?

Een nieuw begin

Beste Een nieuw begin,

Ik denk niet dat je je zorgen hoeft te maken. Meestal drijven mensen vanzelf uit elkaar, zeker als een van de twee (jij in dit geval) daar een beetje op aanstuurt. Maak geen afspraken om samen ergens op af te gaan. Als zij een voorstel in die richting doet, kun je haar ontmoedigen door te zeggen dat je graag de dingen in je eentje wil ontdekken. Jullie zullen niet in dezelfde introductiegroep en niet in hetzelfde studentenhuis terecht komen. Jullie zullen een andere studentenvereniging kiezen en in verschillende werkgroepen zitten bij de studie. Voor de rest is het een kwestie van vriendelijk blijven en persoonlijke afspraken afhouden, omdat je het heel druk hebt met andere mensen en andere activiteiten. Binnen een paar weken verkeren jij en je ex-klasgenoot in totaal verschillende kringen en is jullie contact gereduceerd tot hallo zeggen en doorlopen.

Artikelen in Scholen en verenigingen.

Gelabeld met .

rev="post-9101" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 29 juli 2017 09:00

De ex van mijn vriend wil mij ontmoeten

Beste Beatrijs,

Sinds drie jaar heb ik een nieuwe partner. Toen wij elkaar ontmoetten, zat mijn vriend nog in de afwikkeling van zijn huwelijk, dat 20 jaar heeft geduurd en waaruit drie kinderen zijn voortgekomen. De scheiding was moeizaam en ingrijpend voor alle betrokkenen. Aanvankelijk zette de familie van mijn partner het contact met zijn ex-vrouw op een laag pitje, maar de laatste tijd wordt zij weer uitgenodigd voor familiebijeenkomsten. De ex-vrouw van mijn vriend heeft gezegd wel open te staan voor een ontmoeting met mij, maar zelf heb ik daar eerlijk gezegd niet zo’n behoefte aan. De kinderen van mijn partner zijn nagenoeg volwassen en wonen zelfstandig, waardoor ik er ook minder noodzaak toe zie. Mijn partner vindt dat een ontmoeting met haar de toekomstige familiebijeenkomsten juist zal vergemakkelijken. De familie zal de ex naar alle waarschijnlijkheid ook in de toekomst blijven uitnodigen en mijn vriend zou het prettig vinden als ik dan gewoon mee kan gaan. Ik kan goed met de familie van mijn partner overweg, maar familiefeestjes waar de ex en ik samen bij zijn, zie ik niet zo zitten. Moet ik plaats maken voor de ex-vrouw of moet ik me er maar overheen proberen te zetten?

Kennis maken met ex?

Beste Kennis maken met ex,

Ik kan me voorstellen dat u er moeite mee hebt om de ex van uw man te ontmoeten. Formeel gezien zou uw mans familie haar niet meer moeten betrekken bij familiefeestjes. Door de scheiding heeft zij tenslotte niet alleen haar echtgenoot, maar ook zijn familie verloren.
Anderzijds valt er ook wel weer iets voor te zeggen dat de familie de ex niet helemaal laat vallen, omdat zij de moeder van de drie kinderen is en twintig jaar in die familie heeft geworteld. Zij heeft een veel langere relatie met haar schoonfamilie dan u op dit moment met hen hebt.

Daarom zou ik zeggen: strijk met de hand over uw hart en probeer het eens. Maak kennis met de ex. Ook al is het alleen maar een vluchtige ontmoeting, het helpt voor de verhoudingen als de ex en de nieuwe geliefde elkaar eens gezien en gesproken hebben. U weet dan in ieder geval over wie het gaat, als uw man of zijn kinderen aan haar refereren. En het is voor haar ook prettig om u een keer in levende lijve gezien te hebben. Een kennismaking kan de angsten van beiden voor elkaar een beetje dempen. En wie weet is er zelfs een lichte sympathie over en weer.

Daarna kunt u altijd nog zien hoe het verder moet. Het is heel voorstelbaar dat u de ex niet voortdurend wil tegenkomen bij de familie van uw man. Misschien kunt u het de ex gunnen om daarheen te gaan, omdat u het niet zo erg vindt om af en toe weg te blijven? Misschien kunnen er afspraken worden gemaakt voor een verdeling. Misschien kunt u op den duur best samen door een deur. Al die afwegingen gaan makkelijker wanneer er een kennismaking heeft plaatsgevonden.

Artikelen in Exen, Schoonfamilie.

Gelabeld met , .

rev="post-9099" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 22 juli 2017 09:02

Kinderen in geboortekostuum

Beste Beatrijs,

Zoals vele families hebben wij met mijn schoonfamilie een familie-whatsappgroep. Een gezellige groep waarbij we op de hoogte worden gehouden van alle familienieuwtjes. Sinds er kinderen zijn geboren bij de broers en zussen van mijn man, krijgen we regelmatig foto’s van de kleintjes. We hebben zelf ook kleine kinderen en natuurlijk is het leuk om foto’s uit te wisselen. Nu krijgen we ook wel eens foto’s toegestuurd waar de kindjes zonder kleren op staan. Mijn man en ik vinden dit vervelend. Hoe kunnen we dit tegen de familie zeggen zonder dat dit verkeerd wordt opgevat?

Geen naaktfoto’s svp

Beste Geen naaktfoto’s svp,

Mogelijk vindt uw (schoon)familie het een beetje nuffig als u protesteert tegen foto’s op de familie-app van kleine, blote neefjes en nichtjes. Anderzijds moeten mensen in deze digitale tijden erg oppassen dat ze niet op een of andere manier met kinderporno worden geassocieerd. Als u wil dat uw familieleden ophouden met het versturen van naaktfoto’s van hun kinderen, raad ik u aan om ze te waarschuwen dat via social media verspreide naaktfoto’s altijd vindbaar zijn voor kwaadwillenden en blijven circuleren op internet. Naaktfoto’s van iedereen, dus ook van jonge kinderen. Als ze de privacy van hun kinderen willen beschermen, kunnen ze die foto’s dus beter niet uploaden. Bovendien, kunt u eraan toevoegen, dat u ter zelfbescherming geen enkele naaktfoto op uw computer/ smartphone wil bezitten. Niet van uw eigen kinderen en ook niet van uw neefjes en nichtjes. U weet maar nooit hoe zoiets zich tegen u kan keren. Dat zal hen wel aan het denken zetten.

Artikelen in Internet en e-mail, Kinderopvoeding.

Gelabeld met , .

rev="post-9097" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 22 juli 2017 09:01

Een vriendin met slechte tafelmanieren

Beste Beatrijs,

Al een jaar lang heb ik (jongen van 17) een hele lieve vriendin. Ze is heel beleefd en sociaal, maar ik stoor me aan haar tafelmanieren. Zo praat ze met volle mond en eet met alleen een vork in haar rechterhand, terwijl ze op haar linkerhand zit. Ik ben opgevoed met goede tafelmanieren, maar bij haar thuis besteden ze hier minder aandacht aan. Als ze bij mijn familie heeft meegegeten en ik haar achteraf op haar tafelmanieren aanspreek, zegt ze: ‘Wat maakt het uit? Het is je familie maar.’ Ik sta dan altijd met mijn mond vol tanden. We zijn ook een keer samen uit eten gegaan en toen at ze ook zo. Ik wil goede argumenten hebben tegenover haar.

Waarom netjes eten?

Beste Waarom netjes eten,

Er zijn twee argumenten om je vriendin tot gedragsverandering aan te sporen:
1. Haar manier van eten valt niet goed in formele situaties, zoals etentjes met belangrijke mensen die op de een of andere manier macht hebben (denk aan: mensen die beslissen over sollicitaties of promoties, ouderen die je kunnen insluiten of buitensluiten). Wie slechte tafelmanieren heeft maakt zichzelf onaantrekkelijk voor mensen en clubs die de lakens uitdelen.

2. Jij kunt er zelf niet tegen. Haar slechte tafelmanieren stuiten je tegen de borst en boezemen je walging in, zoals iemands gebrek aan (zelf)beheersing een ander fysiek kan afstoten. Als ze op haar manier haar eten wegwerkt, houd je niet van haar en het lukt je niet om je daar overheen te zetten. Slechte tafelmanieren zijn een effectieve manier om de liefde om zeep te helpen.

Vooral het tweede argument zou haar kunnen motiveren om de geëigende tafelmanieren in praktijk te brengen. Zo moeilijk is het niet. Kinderen van zeven, acht hebben het al onder de knie. Het is een kwestie van oefenen en na een paar weken gaat het automatisch. Als ze jou als vriendje wil houden, zal ze deze moeite moeten nemen.

Artikelen in Eten en drinken, Liefde en relaties.

Gelabeld met , .

rev="post-9095" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 22 juli 2017 09:00