Spring naar inhoud


Mes- en vorkgebruik

Beste Beatrijs,

Onlangs hadden ik en mijn vriend in een eetcafé burgers besteld. We kwamen in een discussie terecht over bestekgebruik bij gerechten die doorgaans met de hand worden gegeten. Mijn vriend eet gerechten als patat, pizza en burgers altijd met mes en vork. Een vega- of hamburger moet hij dan omslachtig stukje voor stukje ontleden om te kunnen eten. Zijn voornaamste reden is dat hij het vervelend vindt als zijn vingers vies worden. Met mes en vork eten is een vanzelfsprekende etiquette, maar voor sommige gerechten lijkt dit toch minder gepast en minder gewenst. Is bestekgebruik altijd goed of is dit toch afhankelijk van de context waarin het gerecht wordt gegeten?

Verplicht met de hand?

Beste Verplicht met de hand,

De gerechten die u noemt, pizza, patat en burgers en ander informeel eten, zoals kippenvleugels, kroketten of broodjes, kunnen inderdaad prima met de hand worden gegeten. Thuis of in restaurants maakt niet uit. Maar mes en vork of alleen een vork gebruiken mág natuurlijk wel. Sommige mensen hebben zo’n hekel aan vieze, kleverige vingers dat ze onder alle omstandigheden liever met mes en vork eten, zelfs de gerechten die zich er eigenlijk niet voor lenen. Als dat zo ligt, moeten ze dat vooral doen, want mes en vorkgebruik is nooit verboden. Restaurants serveren gerechten met een lepel, dan wel mes en vork en de meeste snackbars hebben voor klanten die dit op prijs stellen een bak met kleine houten vorkjes op de toonbank liggen.

Artikelen in Eten en drinken, Horeca, Traditionele etiquette.

Gelabeld met .


Onenigheid over kinderen krijgen

Beste Beatrijs,

Ik ben een vrouw van 37 jaar en heb sinds drie jaar een relatie. Toen ik 35 was, heb ik mijn kinderwens besproken met mijn partner. Hij stond er niet voor open, gezien het klimaat, CO2 en bovendien zelf geen behoefte. Aanvankelijk accepteerde ik dat, maar vorig jaar heb ik toch aangedrongen op een toekomst met kind. Als hij dat niet wilde, zouden we verder moeten zonder elkaar. Na wat wikken en wegen koos hij voor mij mét kind. Omdat hij in een bouwval woont, moesten wij samen zijn huis laten opknappen. Dit traject duurt langer dan gepland. We zijn nu bezig om de financiën op orde te krijgen om het plan gedaan te krijgen.

Ik begon laatst weer over mijn kinderwens, maar hij verzette zich, omdat hij het nu geen geschikt moment vond. Wanneer dan wel? Daar krijg ik geen antwoord op. Hij vraagt ruimte en rust om hierover na te denken. Maar eigenlijk verklaart hij mij voor gek dat ik in deze situatie obsessief met mijn kinderwens bezig ben. Het afgelopen jaar ben ik alleen maar bezig geweest met klussen om de voortgang in het huis te houden. Wat kan ik het beste doen?

Partner wil geen kind

Beste Partner wil geen kind,

Twee jaar geleden stemde uw vriend nog in met uw kinderwens. U had destijds moeten toeslaan en onmiddellijk moeten ophouden met de anticonceptie, als u tenminste degene was die daar zorg voor droeg. Als uw vriend de verantwoordelijkheid hiervoor droeg, had u vanaf dat moment condooms moeten weigeren. Een leeftijd van 35 jaar is toch al rijkelijk laat – u had rekening moeten houden met meer dan een jaar proberen, voordat het van zwangerschap zou komen. Nu op uw 37ste geldt dat nog sterker.

Uw vriend probeert zich stiekem onder uw kinderwens uit te wurmen, omdat u bezig bent met de verbouwing van zijn huis. Hij hoopt dat het er niet meer van zal komen, omdat het zo lang duurt. Maar de noodzaak om te verbouwen heeft niets te maken met anticonceptie! U kunt daar gewoon mee ophouden. Vertel het hem wel – doe het niet stiekem, en als u zwanger wordt, zoekt u een geschikt huis of u blijft in uw eigen huis wonen. De eerste prioriteit voor u is nu een zwangerschap. Doe daar uw best voor. Verbouwen heeft veel minder haast. Als uw vriend niet meewerkt, omdat hij bij nader inzien toch geen kind wil, kunt u de relatie alsnog verbreken.

Artikelen in Liefde en relaties, Zwangerschap en baby's.

Gelabeld met .


Afgedwongen burgerschap

Beste Beatrijs,

Het samenwerkingsverband van het basisonderwijs in mijn woonplaats bestaat twintig jaar. Dit moet gevierd worden. Het bestuur heeft burgerschap als thema gekozen. De dag wordt ‘studiedag’ genoemd. De bedoeling is dat de leerkrachten zich inzetten als opruimer van zwerfvuil, schoonmaker van hondenveldjes of bejaarden-thuishulp bij ons in de stad. De dag wordt afgesloten met een etentje. Ik voel hier weinig voor. Op school ben ik dagelijks met burgerschap bezig. Als leerkracht doe ik mijn best om kinderen van alles bij te brengen, niet alleen op cognitief gebied maar ook in de onderlinge omgang. Op de studiedag zijn de kinderen vrij en moeten door vaak werkende ouders worden opgevangen. Het personeel ligt ’s avonds uitgeput op de bank. Ben ik egoïstisch als ik hier niets in zie?

Een bijzondere studiedag

Beste Een bijzondere studiedag,

Probeer een gezamenlijk protest van leerkrachten tegen dit plan te organiseren, als daar tenminste nog tijd voor is. Het belang van leerlingen en niet te vergeten dat van hun ouders is hiermee niet gediend. Als er sprake was van een echte studiedag (verdieping in het een of andere onderwerp) zou het verdedigbaar zijn om de kinderen naar huis te sturen, maar zwerfvuil en hondenpoep opruimen heeft niets met verdieping in het vakgebied te maken, net zo min als met het vieren van een jubileum. Dit soort activiteiten wordt opgelegd aan wetsovertreders bij wijze van taakstraf. Wanneer gewone burgers in het kader van de buurt opschonen zoiets bedenken en uitvoeren, gebeurt het altijd vrijwillig. Zodra mensen worden verplicht om de prikstok ter hand te nemen, is er geen sprake meer van burgerschap, maar van straf. U kunt best weigeren om hieraan mee te doen om te laten zien dat u het er niet mee eens bent. Er is een groot lerarentekort en ze zullen u vast niet ontslaan.

Artikelen in Scholen en verenigingen, Zakelijke relaties.

Gelabeld met .


Niet welkom wegens uiterlijk

Beste Beatrijs,

Een goede vriendin die ik al dertig jaar ken (eerder gescheiden) heeft een nieuwe vriend. Hij komt uit wat je noemt een gegoede familie. Daar was het haar niet om begonnen, maar ze is er wel heel tevreden mee dat ze deze vis aan de haak heeft geslagen. Binnenkort geven ze een feest. Eigenlijk vooral voor zijn familie en kennissen. Van haar kant zijn alleen twee vriendinnen uitgenodigd (ik hoor ook bij de gelukkigen), maar niet haar twee zussen. ‘Laten we wel wezen,’ zei ze tegen mij, ‘ze zien er toch niet uit?’ Ze liet me een foto zien, waarop ze er inderdaad een beetje sjofeltjes uitzien. Ik vind het niet kunnen om je zussen om redenen van uiterlijk niet uit te nodigen. Er kan altijd iets gebeuren waardoor haar relatie uitgaat en dan heeft ze haar familie nodig om op terug te vallen. Mag ik hier wat van zeggen? Ik dacht bijvoorbeeld: ‘Was het een idee van Floris-Jan om je zussen niet te vragen?’

Sjofele zussen

Beste Sjofele zussen,

Ja, u kunt zeker iets tegen uw vriendin zeggen over haar bedenkelijke uitnodigingsbeleid. Het is niet makkelijk om kritiek te geven, omdat zij zich aangevallen zal voelen. Aan de andere kant is het heel onaangenaam om je eigen directe familie te passeren voor een feestje omdat ze er niet goed genoeg uitzien of verkeerde kleding dragen. Uw punt van kritiek is het waard om aan de orde te worden gesteld. Zeg tegen uw vriendin dat u dit een onprettige manier van doen vindt en onverstandig bovendien. Als er geen sprake is van vergaande ruzie, zijn mensen loyaal aan hun directe familie. Uw idee om na te vragen of het niet-uitnodigen de wens van haar vriend was lijkt me trouwens heel goed. Op die manier kunt u iets omzichtiger, althans niet bij voorbaat beschuldigend, een gesprek hierover aangaan.

Artikelen in Broers en zussen.

Gelabeld met , .


Gastattenties doorgeven

Beste Beatrijs,

Kent u het fenomeen van het rondpompen van attenties? Laatst kregen wij van iemand die kwam eten een fles wijn cadeau die we hem eerder zelf hadden gegeven. Mensen die komen logeren brengen tubes douchecrème met rozengeur mee, zeepjes, pakjes thee met Love erop, of flessen likeur (wij drinken geen sterke drank). Ik verlang terug naar de tijd dat je je inleefde in de ander en cadeautjes afstemde op andermans voorkeuren. Of ben ik een ouderwetse zeur en gaat het om het gebaar?

Mislukte cadeautjes

Beste Mislukte cadeautjes,

Van alle dagelijkse dingetjes waar mensen mee worstelen staan cadeaus vermoedelijk op de eerste plaats. Mensen weten niet meer wat ze iemand moeten geven. Ze weten het echt niet, ook al doen ze nog zo hun best. Iedereen heeft alles al en bijna niemand zit te wachten op hebbedingetjes. Daarom wordt er bij verjaardagen of huwelijken of jubilea zo vaak teruggevallen op geld of cadeaubonnen. Geld is weliswaar ordinair en cadeaubonnen een zwaktebod, maar je moet wat.

Vergeleken hiermee stelt het probleem van de gastattenties (wat mensen meebrengen als ze bij iemand gaat eten of logeren) niets voor. Gebruikelijk is een bloemetje, een fles wijn of iets in de delicatessensfeer. De dingen die u noemt: douchecrème, zeep, thee, likeur vallen hier ook onder. Een aardigheidje, meer niet, en er is niets mis mee. Iemand die komt logeren zorgt er naast de bovengenoemde niets-bijzonders attentie trouwens ook voor om de gastheer/-vrouw een keer mee uit eten/ lunchen te nemen of een ander uitje te bekostigen.

Gastattenties hoeven niet precies in de roos te zijn.

U bent niet tevreden met de attenties die bezoekers voor u meebrengen, maar bedenk dat die mensen hun best doen en dat dit soort dingen niet bijzonder hoeft te zijn of precies in de roos. Het is prima om houdbare dingen waar u niets om geeft (sterke drank, druipkaarsen) door te geven aan iemand anders, wanneer u zelf ergens heen moet. Het is veel te onbelangrijk om teleurgesteld over te zijn. Wat had u dan willen krijgen in plaats van thee of een fles badschuim? Liever een pak koffie of chocolade flikken? Die kunt u zelf ook wel kopen natuurlijk. Gastattenties zijn in de eerste plaats symbolisch, een materiële uitdrukking van de goede relatie tussen gever en ontvanger en van goede intenties van de gever. Inderdaad: een gebaar van welwillendheid. Wat het cadeautje precies is doet er niet toe.

Artikelen in Cadeaus, Traditionele etiquette.

Gelabeld met , .


Baby’s in restaurants

Beste Beatrijs,

Mijn vrouw en ik gaan graag uit eten om nieuwe keukens te ontdekken. Na de coronatijd kwam er weer gelegenheid voor restaurantbezoek. Wel hebben we intussen een baby gekregen die nu vier maanden oud is. We zijn dolblij met ons dochtertje, maar missen we het soms om gezellig uit eten te gaan. In de zomer konden we op terrassen zitten, maar nu het kouder wordt, moeten we naar binnen. We vragen ons af in hoeverre we onze baby kunnen meenemen, als we uit eten gaan. Ik bedoel niet naar dure, sjieke restaurants, maar we willen net wat meer dan alleen de koffie- en pannenkoekententjes. Wat kan wel en wat kan niet?

Baby mee uiteten?

Beste Baby mee uiteten,

Ga zo min mogelijk met uw baby naar restaurants. Eten in goedkope gelegenheden waar u met een uur weer buiten staat, bijvoorbeeld eetcafés, kan nog wel, maar het duurdere segment, waar het eten ook langer duurt, kunt u beter laten zitten, omdat dit voor baby’s niet goed vol te houden is. Dat is voor jonge kinderen trouwens ook moeilijk. Baby’s gaan op onvoorspelbare momenten huilen en aandacht opeisen. Kleine kinderen onder de zes kunnen niet zo lang stil aan tafel blijven zitten en gaan dan rondrennen of ander vervelend gedrag vertonen. Irritant voor andere mensen en voor de ouders ook onrustig.

Als u samen met uw vrouw ongestoord in een restaurant wil zitten, kunnen u en uw vrouw beter een oppas regelen. Het is handig om over een paar babysitters te beschikken op wie u regelmatig een beroep kunt doen. Dat geeft u vrijheid om eens de deur uit te gaan voor volwassen vertier. Tienermeisjes (en –jongens) passen graag op om een zakcentje bij te verdienen, als de kinderen toch slapen ’s avonds. Zoek babysitters die in de buurt wonen, zodat ze in korte tijd uit en thuis kunnen zijn.

Artikelen in Horeca, Zwangerschap en baby's.

Gelabeld met .


Te weinig samen doen

Beste Beatrijs,

Graag zou ik eens wat vaker samen zijn met mijn man. We zijn allebei begin vijftig en het is voor ons beiden een tweede huwelijk. Mijn man wil dat ook, maar dan wel met zijn kinderen erbij, met wie ik trouwens een goede band heb. Eens in de vijf of zes weken doen mijn man en ik iets met ons tweeën, maar ik vind dat te weinig. Hier hebben we al een paar keer woorden over gehad. Mijn man zegt: ‘We zijn toch elke avond samen?’ Maar dan zitten we moe van het werken te internetten op onze telefoontjes, en als ik de mijne wegleg om een gesprek te beginnen, pingt die van hem telkens door, waardoor hij geen aandacht voor mij heeft. Verder gaat hij soms nog even weg ’s avonds op visite bij kennissen of kinderen.

Samen op dezelfde tijd gaan slapen gaan is er ook niet bij, ik ga vroeg naar bed vanwege vroeg opstaan en lange dagen werken. Met praten dring ik niet tot hem door. Het enige wat ik wil is gewoon een beetje meer tijd voor ons samen.

Geen aandacht

Beste Geen aandacht,

Probeer een vaste afspraak met uw man te maken, bijvoorbeeld eens per twee weken op vrijdag of zaterdag samen gaan eten in een simpel restaurant of samen naar de film en na afloop iets drinken. Als u een vaste afspraak hebt met uw man, waarvoor de regel geldt dat die niet zomaar kan worden afgezegd en dat er geen mobieltjes aan te pas komen, hebt u in ieder geval één avond dat u elkaar gedurende een of twee uur exclusieve aandacht geeft. Voor de meeste stellen die al langer samen zijn is dat wel genoeg. Als uw man geen vaste afspraak met u wil, omdat hij liever met zijn kinderen erbij afspreekt, betekent dat eigenlijk dat hij niet (meer) zo geïnteresseerd is in de relatie met u. Vraagt u zich dan af of u zelf uw relatie wel wil doorzetten. Misschien heeft uw relatie intussen zijn beste tijd gehad, als uw man niet tot zich door laat dringen wat u zegt en zo weinig oog heeft voor wat u dwars zit en uw wensen.

Artikelen in Liefde en relaties, Smartphone.

Gelabeld met , .


Vrienden nemen kroost mee

Beste Beatrijs,

In de leeftijdscategorie van mijn vriend en mij zijn al onze vrienden bezig met kinderen – ze hebben ze al, ze zijn zwanger of ze willen het worden. Sinds een paar jaar komen er verschillende kinderen mee, wanneer wij onze vrienden uitnodigen voor feestjes, etentjes of gewoon zomaar. Ik snap wel dat kinderen er nu eenmaal bij horen, ook al vind ik dat zelf niet heel leuk. Ik laat dit ook meestal los, want uiteindelijk is het niet mijn taak om die kinderen bezig te houden. Maar soms heb ik er echt geen zin in, omdat kinderen aandacht zuigen, zodat het nauwelijks nog komt van gewone volwassen gesprekken. Ben ik asociaal als ik mensen die we uitnodigen vraag om hun kinderen thuis te laten, althans op een verjaardagsfeestje op zaterdagavond met alcohol? Of wanneer we echt geen zin hebben om een gezinsuitje voor hen te verzorgen? We hebben een boot waarop we graag vrienden vragen voor een middagje varen.

Kinderen standaard erbij

Beste Kinderen standaard erbij,

Ouders horen hun kinderen niet vanzelfsprekend mee te brengen, als ze bij vrienden uitgenodigd zijn. Dit moet van tevoren zijn besproken en de gastheer of -vrouw moet expliciet ermee ingestemd hebben dat de kinderen meekomen. Gasten mogen er niet van uitgaan dat hun kinderen welkom zijn, behalve wanneer het uitnodigende gezin zelf ook kinderen in min of meer dezelfde leeftijd heeft. Dan kunnen de kinderen met elkaar spelen, terwijl de volwassenen praten, en heb je juist minder last van ze. Maar goed, kennelijk gaat het anders tegenwoordig en nemen ouders hun kleine kinderen onaangekondigd altijd mee. Dat is heel vervelend, want als ieders aandacht naar de kinderen uitgaat, komt niemand meer toe aan een volwassen gesprek.

Bij een afspraak overdag is het nog wel verdedigbaar om kinderen mee te nemen, omdat weekenden overdag doorgaans voor het gezin zijn en omdat het lastig en duur is om dan een oppas te vinden, maar bij een etentje met meerdere volwassenen en zeker op een avondfeestje hebben kleine kinderen niets te zoeken. Op dat tijdstip horen die kinderen in bed te liggen, terwijl de tiener-oppas op de bank zit met cola en een zak chips.

Wat u kunt doen is, wanneer u vrienden uitnodigt, erbij vermelden dat het deze keer alleen voor volwassenen is. Handig is om het aanvangstijdstip voor een etentje iets later te zetten, bijvoorbeeld om 18 of 19 uur. Dat is laat genoeg om ouders te ontmoedigen hun kleine kinderen mee te nemen. Als u feestjes pas om 20 uur laat beginnen, zal het ouders ook sterker weerhouden om kinderen mee te nemen. Los daarvan is het altijd goed om duidelijk van tevoren aan te kondigen dat het geen geschikte gelegenheid voor kinderen is, omdat u niet de middelen hebt om hen te amuseren. Oftewel: de ouders moeten een andere oplossing vinden.

Artikelen in Kinderopvoeding, Traditionele etiquette, Visite, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , , .


Beetgepakt door mannen

Beste Beatrijs,

Ik (vrouw van 36) word niet graag onverhoeds aangeraakt door mannen behalve dan door mijn eigen man. Ik maak regelmatig mee dat een wildvreemde of een bekende zijn arm om me heen slaat. Dat gebeurde zelfs in coronatijd, al was het toen eenvoudig om er een eind aan te maken met een beroep op de regels. Ik heb interesse in mensen, maar sommige mannen vatten dat op als een signaal om me eens even lekker beet te pakken. Meestal maak ik mij los en doe een stap weg. Verder houd ik bewust afstand van iemand van wie ik al weet dat het een klefkees is. Soms word ik toch nog overvallen. Hoe kan ik op een nette manier duidelijk maken dat ik er niet van gediend ben? Zeker in gezelschap van anderen wil je iemand niet voor paal zetten.

Beleefd afpoeieren

Beste Beleefd afpoeieren,

Het zou jammer zijn, als dit uitdraait op een #metoo’tje.

Als een bekende of een onbekende u tegen uw zin aanraakt, kunt u terwijl u zich onder de aanraking uit draait met een glimlach zeggen: ‘Sorry, kun je van me afblijven? Ik ben allergisch voor andermans aanrakingen en het zou jammer zijn, als dit uitdraait op een #metoo’tje.’ Dan houden ze er wel mee op en met een beetje geluk zullen ze de als grapje vermomde dreiging die er van uw reactie uitgaat onthouden voor latere ontmoetingen.

Artikelen in Aanspreken en begroeten.

Gelabeld met , .