Beste Beatrijs,
Ik ben een vrouw van 37 jaar en heb sinds drie jaar een relatie. Toen ik 35 was, heb ik mijn kinderwens besproken met mijn partner. Hij stond er niet voor open, gezien het klimaat, CO2 en bovendien zelf geen behoefte. Aanvankelijk accepteerde ik dat, maar vorig jaar heb ik toch aangedrongen op een toekomst met kind. Als hij dat niet wilde, zouden we verder moeten zonder elkaar. Na wat wikken en wegen koos hij voor mij mét kind. Omdat hij in een bouwval woont, moesten wij samen zijn huis laten opknappen. Dit traject duurt langer dan gepland. We zijn nu bezig om de financiën op orde te krijgen om het plan gedaan te krijgen.
Ik begon laatst weer over mijn kinderwens, maar hij verzette zich, omdat hij het nu geen geschikt moment vond. Wanneer dan wel? Daar krijg ik geen antwoord op. Hij vraagt ruimte en rust om hierover na te denken. Maar eigenlijk verklaart hij mij voor gek dat ik in deze situatie obsessief met mijn kinderwens bezig ben. Het afgelopen jaar ben ik alleen maar bezig geweest met klussen om de voortgang in het huis te houden. Wat kan ik het beste doen?
Partner wil geen kind
Beste Partner wil geen kind,
Twee jaar geleden stemde uw vriend nog in met uw kinderwens. U had destijds moeten toeslaan en onmiddellijk moeten ophouden met de anticonceptie, als u tenminste degene was die daar zorg voor droeg. Als uw vriend de verantwoordelijkheid hiervoor droeg, had u vanaf dat moment condooms moeten weigeren. Een leeftijd van 35 jaar is toch al rijkelijk laat – u had rekening moeten houden met meer dan een jaar proberen, voordat het van zwangerschap zou komen. Nu op uw 37ste geldt dat nog sterker.
Uw vriend probeert zich stiekem onder uw kinderwens uit te wurmen, omdat u bezig bent met de verbouwing van zijn huis. Hij hoopt dat het er niet meer van zal komen, omdat het zo lang duurt. Maar de noodzaak om te verbouwen heeft niets te maken met anticonceptie! U kunt daar gewoon mee ophouden. Vertel het hem wel – doe het niet stiekem, en als u zwanger wordt, zoekt u een geschikt huis of u blijft in uw eigen huis wonen. De eerste prioriteit voor u is nu een zwangerschap. Doe daar uw best voor. Verbouwen heeft veel minder haast. Als uw vriend niet meewerkt, omdat hij bij nader inzien toch geen kind wil, kunt u de relatie alsnog verbreken.
Helemaal met Beatrijs eens. Kies per direct voor jezelf. Een vriendin van me negeerde haar eigen sterke kinder wens en ging mee met de wens van haar vriend om niet voor kinderen te kiezen, uit angst hem kwijt te raken. Toen zij 43 was verliet hij haar voor een jonge vrouw waar hij 2 kinderen mee kreeg. Voor haar was het te laat, en onomkeerbaar. Een enorm verdriet.
Uw partner is niet eerlijk en u bent, vrees ik, niet doortastend hierin. Natuurlijk vindt hij het “nu” geen geschikt moment: hij wil helemaal niet. Hij rekt en houdt u aan het lijntje en u laat zich aan het lijntje houden. Biologisch gezien heeft u als vrouw voor het moederschap een houdbaarheidsdatum, hij voor het vaderschap niet. Mijn advies: stel hem voor de keuze. Het is uiteindelijk ook van belang dat hij zelf ècht vader wil worden. Is dat niet zo…tja dan zult u zelf een keuze moeten maken tussen uw levensscenario en dat van hem.
Eerlijk gezegd denk ik dat je het een kind beter niet aandoet om een persoon als vader te krijgen die hem/haar niet van harte wenst.
Bovendien is het stom van de vriend om te suggereren dat met het huidige klimaat, een gewenste baby niet welkom is.
Er komt een vergrijzing aan en (hoewel alle kinderen waardevol zijn en een liefdevol huis verdienen en ik natuurlijk deels generaliseer) zou ik de problemen zoeken bij bijvoorbeeld landen die overvolle weeshuizen hebben omdat meisjes, gehandicapten of buitenechtelijke kinderen daar een schande zijn.
OF (dat komt er ook nog bij) in de Verenigde Staten, waar op veel plekken de abortus nu niet meer mag en mensen meer ongewilde en/of ernstig zieke babies gaan krijgen, die naar weeshuizen moeten en daar verder ‘ophopen’ en een moeilijk leven tegemoetgaan.
Geen discussie aangaan over je eigen geluk, er is dringend behoefte aan goed-opgevoede mensen die een liefdevol huis hebben gekend en de wereld mooier willen maken. Maak een baby, krijg een baby, voed hem/haar lief op en wie weet mag hij/zij me later helpen met mijn rollator in het bejaardentehuis of redt-ie me uit een brandend huis. Of hij komt de muren mooi schilderen. Maakt het uit, mijn zegen heb je.
Volgens mij is dit al eerder geplaatst. Hoe dan ook: het is overduidelijk dat de betreffende man zwaar onder druk gezet is. Hij wil niet stoppen met de relatie en heeft daarom toegestemd in iets waar hij niet achter staat. Deze vrouw moet eerlijk zijn: het was vanaf het begin al duidelijk dat dit niet zou gaan werken en het is zeer kwalijk onder deze omstandigheden een kind op de wereld te willen zetten. De man moet ook eerlijk zijn: hij is niet van gedachten veranderd, maar heeft zich laten overhalen. Dit zal vast niet geplaatst worden, maar het advies van Beatrijs is schokkend. Zo ga je niet met je geliefde om en zeker niet met nieuw leven. Deze twee moeten een punt achter hun relatie zetten en op zoek gaan naar een partner die bij hun overtuigingen past. Dat is moeilijk, maar toont ook karakter en het is uiteindelijk de poort naar persoonlijk geluk.
Beide partners hebben elkaar valse hoop gegeven en zijn allebei even schuldig aan deze rotsituatie.
Eerst heeft zij geaccepteerd dat hij geen kinderen wilde. Daarmee gaf zij hem valse hoop op een kindvrije relatie.
Daarna maakte hij eenzelfde fout. Hij zei dat hij open stond voor kinderen om de relatie met haar te redden en gaf haar valse hoop op samen kinderen krijgen.
Als de ene partner geen kinderen wil en de ander wél, is een goede relatie niet mogelijk. Een compromis is niet mogelijk. Je kan niet ‘half kinderen krijgen.’ Op het moment dat duidelijk werd dat dit stel onverenigbare wensen had, hadden ze de relatie moeten beëindigen.
Is hij schuldig aan deze situatie? Of zij? Wat mij betreft allebei. Zij had het meteen moeten uitmaken toen ze erachter kwam dat hij geen kinderen wil. En hij had het meteen moeten uitmaken toen hij erachter kwam dat zij wél kinderen wil.
Zelf ben ik een man die absoluut geen kinderen wil. Ik ben kindvrij. Vaderschap zou mijn ultieme nachtmerrie zijn. Daarom zou ik nooit aan een relatie beginnen met een vrouw die kinderen wil. Ik heb twee keer een vrouw moeten afwijzen op wie ik smoorverliefd was. Gelukkig ben ik inmiddels negen jaar samen met mijn vriendin, die absoluut geen moeder wil worden.
Als ik deze vrouw zou zijn, zou ik de relatie nu uitmaken en op zoek gaan naar een man die wél kinderen wil. En als ik deze man zou zijn, zou ik het uitmaken en op zoek gaan naar een kindvrije vrouw.
Zij moet niet willen dat een kindvrije man tegen heug en meug vader moet worden. En hij moet niet willen dat een vrouw met kinderwens ongewenst kinderloos blijft. Zelfs als de ene partner bereid is om zich aan de wens van de ander te conformeren om de relatie te redden, is het beter om het uit te maken.
Prachtig gezegd door Pim. Het is één van de eerste serieuze gesprekken geweest die mijn man en ik voerden. Hierin moet je geen compromissen sluiten.
Heel veel mannen hebben koudwatervrees als het om kinderen gaat. Gewoon stoppen met de pil, zwanger worden en dan is hij er waarschijnlijk heel blij mee. Zo zijn heel veel kinderen geboren hoor.
@Anne, wat een nare reactie… Geen kinderen willen is niet per se ‘koudwatervrees’. Het komt vast voor, maar er zijn ook mannen (en vrouwen) die gewoon écht geen kinderen willen. Mensen voor wie ouderschap hun ergste nachtmerrie is. Een van hen ben ik.
Stiekem met de pil stoppen is echt walgelijk, net als mannen die gaatjes in condooms prikken om hun partner te bezwangeren. Als je dit doet, heb je geen enkel respect voor je partner.. Als mijn vriendin kinderen zou willen en ze zou stiekem met de pil stoppen, zou ik het direct uitmaken en zou ik elk contact met het kind weigeren. Gelukkig wil mijn vriendin absoluut geen kinderen. Als ze dat wél had gewild, waren we nooit aan deze relatie begonnen.
De vraagsteller moet gewoon open en eerlijk met haar partner gaan praten. Ze moet aankondigen dat ze met de pil stopt en dat de keuze aan hem is. Of ze krijgen samen kinderen, of de relatie eindigt. Dan kan de man zelf bepalen wat voor hem zwaarder weegt, deze relatie of zijn kindvrijheid.
Met de pil stoppen mag altijd. Haar lichaam, haar keuze. Maar door dit stiekem te doen, ga je een grens over. De man geeft consent voor seks in de veronderstelling dat zij de pil gebruikt. Als zij daar stiekem mee stopt, hebben ze seks op een manier waar hij nooit mee heeft ingestemd. Deze vorm van bedrog gaat écht te ver. Ze moet eerlijk aan hem vertellen dat ze met de pil stopt en dat ze geen condooms meer accepteert. Dan is het aan hem of hij nog met haar naar bed wil of niet.
Misschien had deze man al.meteen in het begin van de relatie moeyen zeggen: ik ben geen mens voor kinderen. Wil je die wel, dan moet je op zoek gaan naar een a dete partner. Zo heb ik het gedaan, ik heb meteen in het begin gezegd dat ik geen mens voor.kindeten ben. Dat heeft mijn partner toen geaccepteerd en zodoende.zijn we nog steeds al 31 jaar bij elkaar. Nu in deze tijd kun je ze beter niet hebben.