Beste Beatrijs,
Kent u het fenomeen van het rondpompen van attenties? Laatst kregen wij van iemand die kwam eten een fles wijn cadeau die we hem eerder zelf hadden gegeven. Mensen die komen logeren brengen tubes douchecrème met rozengeur mee, zeepjes, pakjes thee met Love erop, of flessen likeur (wij drinken geen sterke drank). Ik verlang terug naar de tijd dat je je inleefde in de ander en cadeautjes afstemde op andermans voorkeuren. Of ben ik een ouderwetse zeur en gaat het om het gebaar?
Mislukte cadeautjes
Beste Mislukte cadeautjes,
Van alle dagelijkse dingetjes waar mensen mee worstelen staan cadeaus vermoedelijk op de eerste plaats. Mensen weten niet meer wat ze iemand moeten geven. Ze weten het echt niet, ook al doen ze nog zo hun best. Iedereen heeft alles al en bijna niemand zit te wachten op hebbedingetjes. Daarom wordt er bij verjaardagen of huwelijken of jubilea zo vaak teruggevallen op geld of cadeaubonnen. Geld is weliswaar ordinair en cadeaubonnen een zwaktebod, maar je moet wat.
Vergeleken hiermee stelt het probleem van de gastattenties (wat mensen meebrengen als ze bij iemand gaat eten of logeren) niets voor. Gebruikelijk is een bloemetje, een fles wijn of iets in de delicatessensfeer. De dingen die u noemt: douchecrème, zeep, thee, likeur vallen hier ook onder. Een aardigheidje, meer niet, en er is niets mis mee. Iemand die komt logeren zorgt er naast de bovengenoemde niets-bijzonders attentie trouwens ook voor om de gastheer/-vrouw een keer mee uit eten/ lunchen te nemen of een ander uitje te bekostigen.
Gastattenties hoeven niet precies in de roos te zijn.
U bent niet tevreden met de attenties die bezoekers voor u meebrengen, maar bedenk dat die mensen hun best doen en dat dit soort dingen niet bijzonder hoeft te zijn of precies in de roos. Het is prima om houdbare dingen waar u niets om geeft (sterke drank, druipkaarsen) door te geven aan iemand anders, wanneer u zelf ergens heen moet. Het is veel te onbelangrijk om teleurgesteld over te zijn. Wat had u dan willen krijgen in plaats van thee of een fles badschuim? Liever een pak koffie of chocolade flikken? Die kunt u zelf ook wel kopen natuurlijk. Gastattenties zijn in de eerste plaats symbolisch, een materiële uitdrukking van de goede relatie tussen gever en ontvanger en van goede intenties van de gever. Inderdaad: een gebaar van welwillendheid. Wat het cadeautje precies is doet er niet toe.
Misschien was het niet dezelfde fles wijn die u kreeg, maar had uw gast dit onthouden en gedacht dat u deze wijn ook lekker zou vinden omdat u die zelf ook schonk. Dan was het juist erg attent!
“Geld is ordinair” is, zeker in deze tijd, een zeer discutabele bewering. Het aantal mensen dat moeite heeft om rond te komen groeit met de dag. Het is dus zeker niet verkeerd om geld te geven als verjaardagscadeau in plaats van wat goedbedoelde prullaria. Hetzij als attentie voor een etentje als bedankje voor een verleende dienst of als verjaardagscadeau.. Het doorgeven van ontvangen cadeaus is een groter zwaktebod dan een cadeaubon. Je zadelt immers iemand op met een ongevraagd en ongewild artikel waar je zelf totaal geen behoefte aan hebt. Andere mensen geven dat soort spul aan de kringloopwinkel in plaats van aan hun familie en vrienden.
Helaas kun je niet afdwingen wat anderen je gaan geven als cadeau, maar je kunt zelf wel de moeite nemen om bij de ontvangende partij te informeren naar hun cadeau-idee.
Dat voorkomt in elk geval dat je drie weken later diezelfde spuuglelijke vaas weer als cadeau aangeboden krijgt.
Dag, is het echt nodig om iemand een lunch/etentje aan te bieden bij een logeerpartij. Wordt daarmee de gastvrijheid niet teniet gedaan? En wat als de degene die logeert niet de financiële middelen heeft? Wij hebben weleens mensen te logeren en zouden het vervelend vinden als hierbij een tegenprestatie wordt opgedrongen.
Ik vind het ook hoogst irritant. Ik probeer me altijd in te leven in iemands leven en geef dan een cadeautje dat zeer gewaardeerd wordt. In mijn familie doen we dat allemaal. Toen ik geen tarwe meer kon eten, kreeg ik een mooi zelfgebakken brood en van iemand anders een tijdschrift met glutenvrije recepten. En omdat ik zo dol ben op beenham kreeg ik er eens eentje van een klant cadeau. Het kan dus wel.
Mee eens. Wellicht viel een fles wijn dus niet zo in de smaak bij uw vrienden, die hem (per ongeluk) aan u terug hebben gegeven. Een tip om dit te voorkomen is om meteen de naam van de gever op het etiket te schrijven zodat je bij het opdrinken nog weet van wie die afkomstig was.
Beatrijs heeft gelijk. De meeste mensen hebben alles al wat hun hartje begeert, zeker wat oudere mensen. Die zitten niet te wachten op frutsels en bijzondere pakjes thee of (weer) een mok met opschrift. Dus stop met dat soort cadeautjes. Zelf neem ik een mooi bloemetje mee, of wat bonbons van een goede banketbakker, dingen die niet blijvend zijn, die bloemen kunnen ze na een week zonder probleem in de groenbak gooien, de bonbons kunnen ze bij de thee opeten. Dus geef geen dingen die neergezet/bewaard moeten worden. Zelf geef ik dingen die ik niet mooi vind ook nooit door: die worden met passende aandacht in ontvangst genomen, ik bedank de gever, ik zet het even neer, maar soms ligt het dan de volgende dag in de kliko.
Verzamel de goedbedoelde nutteloosheden in een doos, samen met alle andere afdankertjes van uw huishouden en breng de doos als hij vol is naar de kringloopwinkel. Nog een mogelijkheid: ik zie steeds vaker dat de mini-bieb boekenkastjes naast boeken ook kleine andere gratis artikelen bevatten. Leg de druipkaarsen of het badschuim daar. Zo komt het vlot terecht bij iemand die er wel blij mee is.