↑
Spring naar inhoud

Hond meenemen

Beste Beatrijs,

Sinds een paar jaar hebben twee van onze (volwassen) kinderen allebei een (redelijk grote) hond en die nemen ze mee naar de (regelmatige) familiefeestjes bij ons thuis, of wanneer ze gewoon op bezoek komen. Mijn man en ik hebben het niet op honden. Wij houden niet van het gestoei ermee, waardoor de hondenharen door de kamer vliegen, en ook niet van kwispelende staarten tussen het gebak of de toastjes op de salontafel, stinkende winden, natte neus en kwijlende bek op je schoot, gesnuffel aan en tussen je benen, geknoei met waterbakken in de keuken, natte poten op het parket. Na een langere logeerpartij bleven de vlooien achter tot in de logeerkamers op zolder, wat ons veel spuit- en zuigwerk kostte. Als klap op de vuurpijl spoot een hond zijn anaalklieren leeg in de kamer, toen er nog een derde visitehond binnenkwam. De kamer heeft drie weken lang gestonken.

Met de aanschaf van een nieuw, stoffen bankstel en dito eetkamerstoelen namen we een besluit: honden zijn niet meer welkom in de woonkamer met open keuken, maar blijven in de bijkeuken met eventueel de deur open naar de aangrenzende garage.

Onze wens wordt tegenstribbelend gerespecteerd, maar regelmatig krijgen we cynische opmerkingen over onze liefdeloze opstelling en soms wordt op slinkse wijze toch geprobeerd de hond de kamer binnen te loodsen.

Hoewel we natuurlijk bij onze kinderen thuis hun huisregels respecteren, voelen we ons toch schuldig over hun korzeligheid en we vragen ons dan ook af of ons verzoek de honden thuis te laten of althans in de bijkeuken, wel correct is.

Hekel aan honden

Beste Hekel aan,

Nee, u hoeft uw huis niet open te stellen voor honden. U doet al een flinke scheut water in de wijn door de honden wel toe te laten, maar ze tot de bijkeuken en de garage te beperken. Uw familie dient zich zonder morren neer te leggen bij uw huisregels. Stel dat het over roken ging en dat u bezwaar had tegen roken in uw huis. Dat is een legitieme eis tegenwoordig. Rokend bezoek moet dan af en toe naar de tuin of op het balkon. Met honden ligt het niet anders. U hoeft zich nergens schuldig over te voelen. Haal uw schouders op over korzelige reacties van de kinderen. Het went wel.

Artikelen in Ouders en volwassen kinderen, Verjaardag, Visite.

Gelabeld met , .

rev="post-1044" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – vrijdag 20 mei 2005 20:56

Bedanken voor verjaardag?

Beste Beatrijs,

Mijn man en ik waren onlangs op een feest ter gelegenheid van de vijftigste verjaardag van een vriend. Het was een heel gezellig avondje. Wij hebben ervan genoten en nu dacht ik de gastheer en gastvrouw hiervoor te bedanken door middel van een handgeschreven kaartje. Kan dit of is dit overdreven? Een vriendin van mij zei dat het voldoende is als je bij het afscheid nemen op de avond zelf bedankt hebt.

Extra dank of niet?

Beste Extra dank,

Ook degenen die zich de hele avond te pletter hebben verveeld of zich ergerden aan andere aanwezigen, het eten niet door hun keel konden krijgen of niet te spreken waren over het vertier, zeggen ten afscheid tegen de gastheer/vrouw dat ze het gezellig vonden en spreken hun dank uit voor de geboden gastvrijheid. Het is een conventionele afscheidsformule.

Als u hierbovenop de moeite neemt om een bedankkaartje te sturen voor een feest of etentje waar u het erg naar uw zin had, zullen gastheer/vrouw dit ongetwijfeld bijzonder waarderen. Omdat nauwelijks iemand nog bedankkaartjes schrijft, zullen zij dit gebaar opvatten als een oprechte en hartelijke uiting van dankbaarheid.

Artikelen in Post, Verjaardag, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met .

rev="post-843" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – vrijdag 20 mei 2005 20:52

Jong gezin te logeren

Beste Beatrijs,

Onlangs ben ik (man, 35 jaar) een dagje op bezoek geweest bij een oude vriend in het westen van het land. Zelf woon ik in het oosten. Het was de eerste keer sinds lange tijd dat ik weer contact met hem had en ik maakte toen ook kennis met zijn vrouw en dochtertje van anderhalf jaar. Er kwam ter sprake dat zij het leuk zouden vinden om met hun drieën een bezoek aan mij te brengen. Ik woon in een flat, dus dat wordt behoorlijk inschikken qua logeerpartij. Iets waar ik een beetje tegenop zie. Maar veel zorgelijker vind ik de levendigheid en beweeglijkheid van hun dochtertje die echt overal aan zit. Kortom: ik denk dat het een heel vermoeiend bezoek kan zijn voor mij. Een en ander wil ik tactisch voorleggen zonder de indruk te wekken dat zij niet welkom zijn bij mij. Ik dacht aan een dagje uit bij mij in de buurt, zonder overnachting. Een andere mogelijkheid is om te vragen of zij met hun tweeën willen komen en een laatste idee is om te vragen of zij willen komen als hun dochtertje wat ouder is en beter in toom gehouden kan worden. Hoe moet ik dat inkleden?

Beducht voor logeerpartij

Beste Beducht voor,

In de configuratie ‘alleenstaand persoon is bevriend met gezin’ is het handiger als de vrijgezel het gezin bezoekt en niet andersom. Een peuter heeft niets aan zo’n logeerpartij als uw huis niet op kinderen is ingesteld. U kunt eventueel een dagexcursie (zonder logeren) voorstellen, als ze met alle geweld uw kant op willen komen. Maar waarom eigenlijk? Is uw omgeving zo bijzonder dat je daar twee uur heen, twee uur terug in de auto voor wil zitten, met een peuter die niet geïnteresseerd is in natuur of bezienswaardigheden? Moet er worden gewandeld met een dreumes die na tien minuten moe is en begint te zeuren? In een restaurant gaan zitten soms? Zelfs een pannenkoekenhuis is niet aan zo’n jong kind besteed.

Beschouw dit gezin als een eenheid. Zo zien zij zichzelf kennelijk ook. Zeg dus niet: ‘Kunnen jullie die lastpost thuislaten en met z’n tweeën komen?’ En ook niet: ‘Kunnen jullie wachten met komen logeren tot het kind oud genoeg is om niet alles in mijn flat te verruïneren?’ Nee, dat logeren moet helemaal geen optie zijn. Ook een tienjarige vindt er trouwens niets aan om een weekend door te moeten brengen in de flat van een alleenstaande vriend van z’n ouders, waar voor kinderen niets te beleven is. Laat het contact bij hen plaatsvinden, niet omdat u zo onhartelijk bent dat u hen niet wilt ontvangen, maar uit consideratie met de behoeften van het kind, en uit bereidheid om zelf de (voor u minder zware) taak van het reizen op u te nemen.

Artikelen in Vrienden en kennissen.

Gelabeld met .

rev="post-1430" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – vrijdag 13 mei 2005 19:48

Stom cadeau gekregen

Beste Beatrijs,

Het spreekwoord luidt dat men een gegeven paard niet in de mond kijkt. Mijn zus en ik hadden een discussie over het nut van de friteuse. Zij was voor, ik was tegen. Dit zette zich gedurende enige tijd voort door middel van grappige brieven en creatieve e-mails waar we veel plezier aan beleefden.

Pas was ik jarig… en u raadt het al. Mijn zus had de familie gemobiliseerd en ik werd ‘verrast’ met een friteuse. Normaal vragen we met verjaardagen naar de wens van de jarige. Ik heb het zonder commentaar uitgepakt. Inmiddels staat het ding op zolder. Jammer van de cd die heel welkom was geweest. Ik vond het geen leuk cadeau. Ik ben benieuwd naar uw mening en mijn serieuze vraag is tevens: Wat te doen nu mijn zussen binnen korte tijd jarig zijn?

Opgescheept met friteuse

Beste Opgescheept,

U hebt gelijk, dit was geen goed cadeau. Grap te ver doorgevoerd, helaas. De rest van de familie had uw pro-friteuse-zuster even moeten terugfluiten. Tip: bied de friteuse te koop aan op internet (er zijn allerlei tweede-hands-spullen-sites). Daar moet u toch 75 procent van de nieuwprijs voor kunnen vangen. Ga met het aldus verdiende geld een fijne cd kopen.

Als uw zussen jarig zijn, informeert u gewoon net als altijd wat de wensen zijn en daar houdt u zich ook aan. We gaan natuurlijk niet een stomme actie met een stomme actie vergelden. Nee, u geeft het goede voorbeeld in de hoop dat familieleden dit navolgen, wanneer u zelf weer aan de beurt bent om een cadeau te krijgen.

Artikelen in Broers en zussen, Cadeaus.

rev="post-2101" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – vrijdag 13 mei 2005 19:41

Vriend wil nog geen kinderen

Beste Beatrijs,

Ik woon sinds twee jaar samen met mijn vriend. We zijn al bijna vier jaar samen en het gaat heel goed. Allebei een goede baan en financieel niets te klagen. Ik ben pas 21 (al voel ik me ouder) en ik wil graag een kindje. Het zou makkelijk kunnen, we leiden een heel volwassen leven, gaan nooit naar een discotheek of een kroeg. Mijn vriend vindt het nog te vroeg voor kinderen. Terwijl mijn verlangen steeds groter wordt. Wat kan ik doen om hem over te halen?

Toe aan nieuwe fase

Beste Toe aan,

Het eerste wat u moet doen is uw vriend zo ver krijgen dat hij u ten huwelijk vraagt. Begin niet aan kinderen zonder dat er een plan ligt om te trouwen. Samenwonen is geen goede basis. Te onzeker voor u en voor de kinderen. Mannen die niet getrouwd zijn kunnen zomaar ineens vertrokken zijn. Getrouwde mannen weliswaar ook, maar een publiekelijk aangekondigde intentie om te blijven maakt de verbintenis echter en sterker. 21 jaar is op zichzelf een goede leeftijd om kinderen te krijgen. Veel mensen vinden het te jong, maar als je zeker bent van elkaar en van een gezamenlijke toekomst, is het juist handig om op jonge leeftijd kinderen te krijgen. Jonge ouders hebben minder last van doorwaakte nachten en andere energieslorpende ouderschapstaken. Een bijkomend voordeel is dat u ook op relatief jonge leeftijd weer uit de kinderen bent en dan nog allerlei andere interessante dingen kunt doen in het leven.

Als mensen oud genoeg zijn om samen te wonen, zijn ze ook oud genoeg om te trouwen. Stel dus een huwelijk voor. Als uw vriend hiervoor terugdeinst, hebt u een probleem. Als hij niet wil trouwen, betekent dat meestal dat hij ook geen kinderen wil, en zijn vrijheid (wat dat dan ook precies voorstelt) belangrijker vindt dan zijn leven met u te delen. Als hij niet wil trouwen, betekent dat dat hij de verhouding met u niet serieus neemt.

Als hij niet wil trouwen, geef hem dan een jaar uitstel. Een jaar om aan het idee te wennen. Kom er regelmatig op terug (niet elke week, maar om de twee maanden of zo). Na een jaar moet hij gezwicht zijn, zelf erop terugkomen en u ten huwelijk vragen. Betoont hij zich na een jaar nog steeds kopschuw, vertrek dan en zoek een andere man, die wel met u wil trouwen en kinderen krijgen.

Artikelen in Liefde en relaties, Zwangerschap en baby's.

Gelabeld met .

rev="post-2629" 10 reacties

Door Beatrijs Ritsema – vrijdag 13 mei 2005 01:34

Kosten barbecue delen?

Beste Beatrijs,

Vorige zomer werden wij voor een barbecue uitgenodigd bij kennissen. We namen een grote bos bloemen en een goede fles wijn als attentie voor hen mee. De gastheer en gastvrouw hadden nergens op beknibbeld: het vlees was van de beste slager en salades van een dure traiteur. Tijdens het eten werd bij alles wat wij aten verteld wat het kostte: ‘Voor zo’n spies met lamsvlees betaal je twee euro, kun je nagaan wat zo’n barbecue wel niet kost.’ Tot aan het laatste kopje koffie ter afsluiting kregen wij te horen wat de prijs was van bijvoorbeeld een pak koffie, weer een rib uit hun lijf. Mijn man en ik voelden ons steeds ongemakkelijker en we lieten ons een paar keer ontvallen dat het echt niet nodig was geweest voor ons zo groots uit te pakken. Wij zijn zelf ook een jong gezin met hoge woonlasten en begrijpen de financiële druk heel goed. Maar enige tijd later viel bij ons het kwartje: hadden wij soms moeten aanbieden de kosten van het etentje te delen? Wij hadden dit stel eerder al op een, redelijk uitgebreid, diner onthaald. Omdat wij pas na enige weken tot deze conclusie kwamen, wilden wij er niet op terugkomen bij onze kennissen, maar hadden wij inderdaad moeten aanbieden te betalen?

Waren wij parasieten?

Beste Waren wij,

Delen in de kosten voor een etentje? Absoluut niet. Wie bij een ander voor het eten wordt uitgenodigd, gaat niet naar een restaurant. Gasten mogen er van uitgaan dat ze gratis eten en drinken krijgen geserveerd. Dit is zo’n sterke conventie dat het beledigend zou zijn om aan te bieden om mee te betalen. Dat uw gastheer/vrouw bij alles de prijs noemden en het hele etentje in het teken van geld hebben gezet getuigt niet van meesterschap in de conversatiekunst. Het is onhartelijk om je eigen gasten een schuldgevoel te bezorgen. Liever een avond met stamppot en goedkope rookworst maar leuke gesprekken waarbij iedereen zich amuseert, dan een barbecue met duur vlees en traiteursalades (alsof die trouwens zo lekker zijn – voor drie euro ingrediënten maak je zelf de heerlijkste sla klaar) met saaie gesprekken over de hoge prijzen. Dit lijken me geen kennissen om tot echte vrienden te promoveren.

Artikelen in Visite, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , .

rev="post-311" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – woensdag 4 mei 2005 22:07

Geen zin in bruiloft

Beste Beatrijs,

Wij zijn uitgenodigd op het trouwfeest ’s avonds van de zoon van vrienden. Dat we uitgenodigd zijn vinden we op zichzelf leuk, maar we voelen weinig voor een glitter en glamourfeest (dresscode!) aan de andere kant van het land. Wij willen onze vrienden zeker niet voor het hoofd stoten. Moeten wij voor het goede fatsoen toch gaan, en hoeveel moeten we ons van de kledingcode aantrekken?

Onwillige bruiloftsgasten

Beste Onwillig,

U bent uitgenodigd voor een trouwfeest waar u niet zoveel zin in hebt. Daar kan ik me iets bij voorstellen: Reis naar de andere kant van het land. Dagje vrij nemen, sjieke kleren aantrekken (misschien wel kopen, als u niets geschikts in de kast hebt hangen) en waarvoor precies? Voor een feest van mensen die u nauwelijks kent. Ik neem tenminste niet aan dat u de deur platloopt bij de zoon van uw vrienden (of deze zoon bij u). Op dit feest zult u nauwelijks mensen treffen die u kent. Behalve uw vrienden natuurlijk, maar dat zijn de ouders van de bruidegom en die hebben wel wat anders te doen dan zich met u te onderhouden. U zult zich dus hoogstwaarschijnlijk vervelen. Tenzij u het type bent dat het dol vindt om een hele avond lang gesprekjes met onbekenden aan te knopen. Maar iets zegt mij dat u dat type niet bent.

Kortom: ga er niet heen. Zonde van uw tijd. Als dit trouwfeest in uw eigen woonplaats was geweest, lag het anders. Dan had u even aan kunnen wippen, feliciteren, rondje van de zaal maken, hier en daar een gesprekje voeren, en na een uurtje weer vertrekken. Maar een reis naar het andere eind van het land lijkt een wat zware investering. Blijf thuis en stuur een felicitatiekaart met een paar hartelijke woorden en een cadeautje erbij, of geef een bijdrage aan een gemeenschappelijk cadeau. Zo handelt u het netjes af en is iedereen blij.

Artikelen in Bruiloft, Vrienden en kennissen.

rev="post-405" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – woensdag 4 mei 2005 19:48

Te veel bezoek

Beste Beatrijs,

Vier jaar geleden verruilden wij (gezin, twee jonge kinderen) de grote stad voor Zeeland. Een gelukkige keuze. Een groot huis met zeer ruime tuin tegen de duinen, vlak bij de zee. We hebben nog veel vrienden in de Randstad en die weten de weg naar ons goed te vinden. Vanwege de afstand (ook onze vrienden hebben jonge kinderen) wordt er vaak bij ons gelogeerd, vooral in de lente en de zomer. Ook plannen vrienden en kennissen vakanties en weekenden in huisjes in de omgeving of op campings in de buurt. Afgelopen zomer hadden we daardoor bijvoorbeeld in één week acht keer aanloop of een afspraak. Dit terwijl onze eigen vakantie nog niet eens begonnen was. We schenken dan koffie, thee of een borrel en soms blijven mensen hangen tot de volgende ronde (lunch, borrel, eten). Soms komen we moe uit ons werk en kunnen meteen aan de slag met het onderhouden van de gasten. Vaak eten we dan weer te laat, gaan de kinderen te laat naar bed en komt er niets van het huishouden terecht.

Vrienden die in de buurt vakantie vieren kun je natuurlijk niet tegenhouden, los van het feit dat het ook vaak leuke mensen zijn. Maar voor hen is het allemaal incidenteel contact, terwijl wij in korte tijd soms erg veel van die incidentele contacten te verstouwen krijgen. Hoe vinden wij de juiste balans tussen lust en last?

Zwoegende cateraars

Beste Zwoegend,

Nederland is niet alleen voller, maar ook kleiner dan het was. Dertig jaar geleden zagen vrienden of familieleden die in verschillende uithoeken van het land woonden elkaar alleen sporadisch. Tegenwoordig springen mensen zonder enige bedenking in auto of trein voor een feestje of etentje waar drie uur reistijd aan vast zit en gaan ze voortdurend met vakantie ook in eigen land. U denkt misschien geëmigreerd te zijn naar het verre Zeeland, maar in werkelijkheid bent u nog even onder handbereik voor uw vrienden als vroeger. U moet zich dus ook niet anders opstellen dan vroeger. In uw vroegere woonplaats ontving u vast niet aan de lopende band vrienden met al het gecater vandien. Dat moet u nu dus ook niet doen. Stel voor uzelf een maximum vast (bijvoorbeeld een keer per week in het weekend, of als u zelf vakantie hebt iets vaker) en houd daar aan vast. Wie het eerst komt, het eerst maalt, en iedereen die zich daarbovenop aanmeldt, gaat u vriendelijk doch beslist afhouden: ‘Sorry, het komt nu niet zo goed uit, we hebben het heel druk met ons werk, met alles, laten we later in het jaar nog eens afspreken.’

Artikelen in Visite, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , .

rev="post-2284" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – woensdag 4 mei 2005 18:15

E-mail is te informeel

Beste Beatrijs,

De laatste jaren maken mijn vrouw en ik (beiden 65-plus) veel gebruik van e-mail, zowel in zakelijke context, in ons vrijwilligerswerk, als bij het corresponderen met (naaste) familieleden, vrienden en kennissen. Naar ons gevoel is er wel iets van waarde verloren gegaan, nu brieven vrijwel in onbruik zijn geraakt en vervangen door dit vluchtiger medium. Maar brieven kun je nauwelijks meer van iemand verwachten, en ook wijzelf zien het voordeel in van het veel snellere contact en de kostenbesparing, factoren die vooral tellen in correspondentie met het buitenland.

Wel is het ons opgevallen dat het zowel in zakelijke als persoonlijke e-mails buitenissig lijkt te worden om een zekere hoffelijkheid te betrachten. Afhankelijk van de aangeschrevene beginnen wij nog steeds met: ‘Lieve’, ‘Beste’ of ‘Geachte’, en eindigen met ‘Vriendelijke groeten’, of iets dergelijks. Omdat de aan ons gerichte berichten veelal niet van een aanhef zijn voorzien, of beginnen met ‘dag Piet’, ‘Hoi’, of ‘Hoi Marie’, vragen wij ons af of we zelf nog wel op de oude voet moeten doorgaan. Het kan hem toch niet zitten in de te verwaarlozen tijd die het vergt om nog iets van zulke briefgewoontes in stand te houden? Het lijkt erop dat beleefdheid niet passend wordt geacht in de e-mail-wereld, en zelfs geforceerd vermeden. Onnodige verkilling, of beelden we ons dat maar in?

Heimwee naar de brief

Beste Heimwee,

Ik betreur zelf ook het verdwijnen van de brief als communicatiemiddel. De brief is toch een wezenlijk ander medium, reflectiever, bedachtzamer en niet te vergeten tastbaarder. Die mailtjes verdwijnen in het elektronisch niets, terwijl het herlezen van een oude brief meteen een wereld oproept.

Nu ja, uw vraag ging over de e-mailconventies. Persoonlijk vind ik wel degelijk dat e-mails, ook al zijn ze informeler, globaal hetzelfde stramien moeten volgen als brieven. Dus met een aanhef en een afsluiting, geen type-, spel- of grammaticale fouten, met normale interpunctie en hoofdlettergebruik graag. Maar ja, ik ben journalist. Ik houd van het geschreven woord, of dit nu met de hand of via een toetsenbord tot stand komt, en ik vind het er mét in achtneming van de regels mooier uitzien dan zonder. Gezien de overweldigende hoeveelheid voorbeelden van het tegendeel, ben ik in dit opzicht waarschijnlijk professioneel gedeformeerd.

Ik raad u aan om toch gewoon uw eigen standaarden te volgen. Dus als mensen u mailen: ‘hé ouwe knakker hoest ermee?’, dat u dan terugmailt: ‘Beste Karel, Dank voor je bericht…’ enzovoort. E-mail is uiteindelijk evenals een brief iets persoonlijks. Ook in een e-mail laat u iets van uzelf zien, hoe u bent, hoe u zich uitdrukt, wat uw stijl is. Schrijf e-mails die bij u passen en doe niet mee aan een of andere (niet eens bestaande) norm van slonzigheid of aan de breed in praktijk gebrachte hupsakee-stijl. En probeer u niet teveel te ergeren. Het is geen teken van verkilling, maar van te ver oprukkende informaliteit – die zie je op veel meer fronten in de maatschappij. Men probeert met die losheid eerder een toffe indruk te maken dan een kille.

Artikelen in Internet en e-mail, Post, Taalgebruik.

rev="post-1000" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – vrijdag 29 april 2005 19:51