Spring naar inhoud


Moet ik excuses maken?

Beste Beatrijs,

Ik ben een meisje van zeventien met een bijbaantje als caissière bij een supermarkt in de buurt. Ik ben daardoor weer meer in contact gekomen met oud-klasgenoten van de basisschool die ik in geen tijden heb gezien. Zo komt er ook regelmatig een oud-klasgenoot bij mij aan de kassa die mijn andere oud-klasgenoten en ik vroeger gepest hebben. Ik vind dat ik medeplichtig aan het pestgedrag ben geweest, omdat ik niet voor hem op durfde te komen en meedeed aan het groepsgedrag. Ik heb hier nu spijt van en voel me schuldig voor tenminste een deel van zijn leed in de latere jaren van zijn basisschooltijd. Elke keer als hij bij mijn kassa afrekent (het blijft dan bij een zakelijke uitwisseling) voel ik dat ik iets zou moeten zeggen, maar ik weet niet of ik dan oude koeien uit de sloot haal. Helpt het hem als ik iets zeg aan de kassa (excuses of iets dergelijks) of probeer ik dan vooral mijn eigen onschuld te herstellen?

Spijt van pestgedrag

Beste Spijt van pestgedrag,

Je voelt je schuldig, omdat je op de basisschool deel uitmaakte van een groep die een klasgenoot het leven zuur maakte. Misschien was je bijdrage niet heel actief, maar je hebt je destijds in ieder geval niet gedistantieerd en was dus medeplichtig. Ik denk niet dat het goed is om deze ex-klasgenoot bij de kassa hierover aan te spreken. De omstandigheden lenen zich daar niet voor. Jij bent als caissière aan het werk. Het contact van jou met een klant die voor je staat is kortstondig en oppervlakkig. Er staan andere mensen in de rij te wachten tot zij aan de beurt zijn die intussen meeluisteren. Dit is geen onderwerp om even tussen neus en lippen af te handelen. Daar is het te serieus voor. Als je jezelf wil verontschuldigen voor je minder fraaie opstelling van jaren geleden, – dat is op zichzelf geen slecht idee – kun je beter je vroegere klasgenoot opzoeken op social media en hem een persoonlijk berichtje met excuses sturen. Misschien stelt hij dit op prijs, maar het is ook mogelijk dat hij niets meer met het verleden te maken wil hebben en geen behoefte heeft om vergeving uit te delen. Houd er rekening mee dat hij niet reageert.

Artikelen in Vrienden en kennissen, Winkels.

Gelabeld met , .


13 reacties

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.

  1. Marie schrijft

    Jaren geleden heeft een oud-pester zijn excuses gemaakt aan mij. Hij was geen erge pester (ook meer een meeloper), maar het feit dat ik hem weer sprak en hij zei dat het hem dwars zat heeft me enorm veel goed gedaan. Ik had zelf niet gedacht dat het me zo veel zou doen eigenlijk omdat ik het zelf al achter me had gelaten, maar het raakte me toch. Sommige mensen zullen er geen behoefte aan hebben, maar dat weet je pas als je het probeert.
    Respect voor de schrijfster dat ze zich zo kwetsbaar wil opstellen om een fout van vroeger recht te zetten. Zoals Beatrijs echter zei: doe het niet op werk.

  2. Klaar schrijft

    Je kunt hem misschien ook een brief geven?

  3. S. schrijft

    Zeker doen, al is het jaren geleden. Maar niet tijdens het werk. Vraag die persoon anders of hij om xx tijd wil komen (wanneer je klaar bent met werk) zodat je het hem op een rustig moment kan vertellen. Heel goed van je. Het is nooit te laat voor een excuus en hoe hij reageert is natuurlijk aan hem.

  4. Lilith schrijft

    Je kunt het ook kort en bondig houden, als er écht niemand anders bij de kassa staat en zeggen; ‘Ik wilde nog even zeggen dat ik me herinner hoe ik je heb behandeld vroeger en dat spijt me. Ik vraag niet om vergiffenis, maar wéét dat het me spijt.’
    Op die manier kan de persoon kort knikken en hoeft er ook geen ‘ik herinner me zus-zo’ of ‘Nou ik heb anders nooit-‘ gesprek te komen.
    Maar het bovenstaande kan natuurlijk ook via social media, inderdaad.

  5. Wil schrijft

    Zolang als het slachtoffer van de pesterijen geen enkel teken geeft dat hij/zij prijs stelt op plaatsvervangende schaamte of excuses, zou ik geen enkele toenadering tot die persoon zoeken. Niet in woord, niet in geschrift. Niets is erger dan dat je vergevingsgezindheid moet tonen naar één van de kwelgeesten die jouw jeugd verpest hebben met hun zieke pesterijen. Het simpele feit dat je zoveel jaren na dato denkt dat een simpel “Het spijt me” voldoende is om jouw schuld ongedaan te maken is niks meer dan de zoveelste belediging aan het adres van jouw slachtoffer. Laat de persoon met rust en leer zelf hoe je om moet gaan met het feit dat je iemand voor het leven beschadigd hebt.

  6. Dennis schrijft

    Leef er maar fijn mee, dat rugzakje dat je nu draagt. Dat meisje moet daar nu ook mee leven. Mijn leven had ook zo anders kunnen zijn als me dit soort zaken niet gebeurd waren.

  7. Gert Jan van Harten schrijft

    Zo hallo, dat is nog eens een manier om iemand een trauma aan te praten @Wil. Het is juist goed dat het empathisch vermogen van de brief schrijfster is gegroeid, sommige mensen ontgroeien nooit het stadium van egocentrisme en groepsgedrag. Fijn om te lezen dat je je excuses wilt aanbieden briefschrijfster!

  8. Floria schrijft

    Beste Wil,
    Als ik jou goed begrijp, moet een slachtoffer van pesterijen het initiatief nemen en een teken geven dat hij/zij prijs stelt op plaatsvervangende schaamte of excuses? Het initiatief om te pesten kwam van de kwelgeesten, zoals jij hen noemt. Dan kunnen ze ook het initiatief nemen om aan hun voormalige slachtoffer een teken te geven dat het bespreekbaar is. Als voormalig slachtoffer het initiatief nemen brengt behoorlijk wat risico met zich mee. Als de voormalige kwelgeest zich van geen kwaad bewust is, kan hij/zij in de verdediging schieten en een contraproductieve reactie geven, waardoor het slachtoffer nog verder van huis is. Hoe kan de jongen weten dat dit meisje zich bewust is van haar pestgedrag naar hem toe? Dat de jongen regelmatig bij dit meisje aan de kassa zijn boodschappen afrekent, kan trouwens juist het teken zijn dat hij excuses op prijs zou stellen.
    Wat ik haar zou adviseren is om hem een keer ’toevallig’ op straat tegen te komen en een praatje met hem te maken. Tijdens een praatje tussen oud-klasgenoten is de schooltijd doorgaans het eerste gespreksonderwerp en zo kan ze laten merken dat ze zich er bewust van is, dat haar toenmalige gedrag niet altijd leuk voor hem geweest zal zijn. Afhankelijk van hoe hij daarop reageert, kan ze besluiten het daarbij te laten of er samen met hem over te praten. Ik ben het met je eens dat alleen excuses aanbieden niet voldoende is. Ze moet het ook op de één of andere manier goed willen maken met hem, anders heeft hij daar niets aan. Ze zou bijvoorbeeld naar hem kunnen luisteren, mocht hij de behoefte voelen om haar te vertellen hoe hij het gepest heeft ervaren. Door er met elkaar over te praten kunnen ze er allebei een beter mens van worden.

  9. CH schrijft

    Ik ben als kind stevig gepest en kan de reactie van Wil helemaal begrijpen. Wil heeft ook wel degelijk een punt.

    Maar, de inzendster laat duidelijk zien dat zij goed heeft nagedacht, zorgvuldig te werk wil gaan en zich bewust is van het ‘egoistische’ aspect waar Wil over spreekt. Zij gaat daarom niet impulsief te werk maar vraagt hier eerst om raad. Dat vind ik prijzenswaardig. Er zijn genoeg pestkoppen (menigeen ouder dan de inzender) die hun pestgedrag weglachen, vergoelijken of die hun lage gedrag zelfs blijven voortzetten.

    Ik ben het ermee eens dat de kassa niet het aangewezen plek is om deze gevoelige zaken te bespreken maar verder, een compliment voor de inzender. Sommige pestslachtoffers staan wel open voor oprechte excuses en een goed gesprek. Ik hoop op een positieve afloop voor alle betrokkenen.

  10. Alisa schrijft

    Ik heb er wat moeite mee een kind van basisschoolleeftijd verantwoordelijk te stellen voor haar gedrag in die tijd. Kinderen van die leeftijd doen eigenlijk nog precies wat de volwassenen in hun omgeving hen voorleven in gedrag en in woorden. Pas in de puberteit kunnen ze zich daarvan los gaan maken en hun eigen geweten gaan volgen. Dat briefschrijfster “maar fijn moet leven met het rugzakje dat ze draagt” vind ik meedogenloos. Ze heeft zich er blijkbaar van losgemaakt en heeft nu zelf compassie. Zij wordt een volwassene die een beter gedrag in de wereld gaat zetten.

  11. Mar schrijft

    Het getuigt van goede wil maar de reactie kan misschien tegenvallen.
    En oude wonden openmaken.
    Ik zou zeggen behandel deze persoon vriendelijk en ook al komt het tot een gesprek zou ik nog niet over dit gebeurde beginnen. Mochten jullie elkaar op een andere plaats tegenkomen kan herinneringen ophalen altijd nog eens en wellicht kun je dan laten merken dat je jezelf toen wel een draak vond. Het feit dat deze persoon bij je aan de kassa komt betekent volgens mij dat hij niet haatdragend is.

  12. Lilith schrijft

    Ik heb al een reactie gegeven, maar wil evt. toch nog even toelichten waarom ik het een goed idee vind om niet om vergiffenis te vragen maar wel duidelijk te maken dat je je bewust bent van hoe je je gedroeg.
    Want als iemand gepest is, kan diegene het gevoel krijgen dat de hele wereld (nog steeds) tegen hem is.
    En hoe meer mensen duidelijkmaken dat dat niet (meer) zo is, hoe makkelijker en vrijer de pest-slachtoffers zich weer kunnen bewegen in de maatschappij, zonder angsten dat ze ‘die-en-die weer tegenkomen.’
    En zo ook kunnen merken dat er, in tegenstelling tot vaak gedacht, altijd meer vriendelijke mensen op de wereld zijn dan mensen met slechte intenties.

    Sommigen noemen wonden die opengereten worden, maar zolang je geen details bespreekt of herhaalt wat je allemaal gedaan en gezegd hebt, en duidelijkmaakt dat je je het nog herinnert en je ervoor schaamt, hoeft dat niet persé een boel pijn direct naar boven te halen bij de ander. Je erkent wat er gebeurd is, je wrijft het niet in.

    Ik vind het persoonlijk afschuwelijk wanneer ik oude pesters tegenkom die me vriendelijk begroeten en het onderwerp van hun verleden vermijden, alsof er niets gebeurd is.
    Alsof we al die tijd vriendinnen geweest zijn. Het kost me dan veel moeite (maar ik doe het toch) om zélf maar aan te halen waarom ik sta te trillen van woede en ik geen drankje met ze wil doen. En zélf noodgewdongen aan ze noemen wat het allemaal met je gedaan heeft, dat is wel pijnlijk.

  13. Henna schrijft

    Kinderen in de basisschoolleeftijd zijn zich juist ook heel goed bewust van hun eigen gedrag. Dit is al lang voor de puberteit aanwezig: in welke mate is afhankelijk van eigen geweten en opvoeding. Tegenwoordig heeft elke school een pestprotocol, is verplicht, maar dat wil niet zeggen dat het overal goed wordt uitgevoerd. Vroeger was dat veel vrijblijvender, tegenwoordig zijn leerkrachten (w.o.ik) er heel scherp op. Ook de meelopers worden in de strategie meegenomen. Mijn idee zou zijn in dit geval, dat vraagstelster een keer tijdens haar werk een afspraak maakt voor ergens buiten, met de klasgenoot van vroeger en dan haar hart lucht. Als dat niet mogelijk is: schrijf een brief.



Sommige HTML is toegestaan