Spring naar inhoud


Het passen van een bruidsjurk

Beste Beatrijs,

Mijn man en ik zijn 25 jaar samen, waarvan ruim vijftien jaar getrouwd. We hebben samen drie dochters en een zoon. De jongste dochter is van ons samen – de andere kinderen uit mijn mans eerste huwelijk. De kinderen hebben sinds hun puberteit altijd bij ons gewoond en ik heb het grootste deel van de opvoeding voor mijn rekening genomen. Ze zijn inmiddels in de twintig en doen het goed in het leven. Met de oudste dochter heb ik altijd een wat moeizame relatie gehad. Nu gaat ze trouwen en heeft ze vader moeder en haar  ‘volbloedzus’ gevraagd om mee te gaan om de jurk uit te zoeken. Ik vind dit onacceptabel ten opzichte van haar jongste zusje. Maar ze houdt vast aan haar keus om dit met het originele gezin te doen.

Mijn man had al afgezegd, omdat hij het geen goede opzet vindt. Ik heb gezegd dat ik me enorm gekwetst voel door haar actie. Daarop is geen reactie gekomen.  Binnenkort ga ik een dagje indoor skiën met jongste dochter, waarbij de andere kinderen aan willen sluiten. Mijn man eist nu dat ik de oudste dochter ook uitnodig omdat hij haar niet wil uitsluiten van gezinsactiviteiten. Ik zie niet in waarom ik haar zou moeten uitnodigen, omdat zij degene is die bij belangrijke dingen mij of mijn dochter overslaat. Ben ik te rechtlijnig nu?

Gedoe over bruidsjurk

Beste Gedoe over bruidsjurk,

Ik vind het niet zo vreemd dat uw stiefdochter haar bruidsjurk wil uitzoeken in gezelschap van haar oorspronkelijke gezin. Haar vader zal weinig enthousiasme kunnen opbrengen voor een shop-uitje in gezelschap van zijn ex, dus hij gaat wijselijk toch al niet mee. Stiefkinderen blijven ondanks dat ze gewend zijn aan het nieuwe samengestelde gezin, toch vaak een diep verlangen naar hun oude, oorspronkelijke gezin koesteren. Irreële fantasieën natuurlijk, maar gun uw stiefdochter haar kinderlijke verlangen. U vindt het beledigend dat haar jongste (half)zus hiervoor niet is uitgenodigd, maar de hele gelegenheid (rondhangen in winkels, jurken passen, o en a roepen) is niet van het grootste gewicht. Gepasseerd worden als toeschouwer bij het passen van jurken lijkt me iets om je schouders over op te halen. Zoveel mist uw jongste er nu ook weer niet aan.

Dit lijkt geen kwestie om helemaal overstuur van te raken. Uw stiefdochter wil een dagje winkelen met haar eigen moeder en haar eigen zus. Laat haar gewoon begaan en beschouw het niet als een motie van wantrouwen tegen u of tegen uw jongste dochter. Dan het ski-uitje. Dit lijkt geen goede aanleiding om een soort van wraak op uw stiefdochter te nemen. Uw stiefdochter heeft nauwelijks iets misdaan, waarom zou u haar willen uitsluiten? Zeg gewoon ‘Jongste dochter en ik gaan een dagje skiën, wie wil er nog meer mee?’ Dan kan iedereen zelf beslissen en wordt de harmonie binnen het gezin het best bewaard.

Artikelen in Bruiloft, Stieffamilie, Traditionele etiquette.


11 reacties

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.

  1. Ton schrijft

    Ik snap de gevoelens van de (stief)moeder goed. Het hangt er denk ik ook van af hoe lang stiefdochter en dochter met elkaar opgroeiden. Als ze 25 jaar met elkaar getrouwd zijn geweest, dan vermoed ik toch wel een groot deel van de jeugd van de trouwende dochter. Dan kan het best pijnlijk zijn om niet uitgenodigd te worden.

    “Ik heb gezegd dat ik me enorm gekwetst voel door haar actie. Daarop is geen reactie gekomen.” Tegen wie heeft de brievenschrijfster dat gezegd, tegen de vader of de stiefdochter? En op welke manier? Als het bijvoorbeeld via WhatsApp gebeurt, dan is de kans dat iemand er niet op reageert groot, maar in een live gesprek zou er toch wel iets van een reactie moeten komen?

    Ook vraag ik me af hoe de jongste dochter er zelf in staat, dat lijkt me het belangrijkst.

  2. Heni schrijft

    Laat haar vrij in haar keuze, zonder haar een rotgevoel te geven. De relatie tussen haar en u is stroef, wellicht doordat ze het anders als ontrouw ten opzichte van haar moeder zou ervaren. Neem haar niets kwalijk. Ze wil u niet kwetsen, ze heeft dit nodig als afsluiting. Het is wezenlijk voor haar om dit heel puur te doen, dat werkt genezend. U doet er goed aan een stapje terug te doen, neem vooral geen wraak door haar te negeren of onderhuidse agressie uit te stralen. Sluit haar in uw hart en kom niet aanzetten met wat u allemaal voor haar gedaan hebt, dat weet en waardeert ze heus wel. Blijf niet hangen in een negatieve sfeer, dat verpest de blije tijd rond haar huwelijksdag. Echt, ze kan niet anders.

  3. Lilith schrijft

    Overigens, op televisie wordt er een hele gebeurtenis van gemaakt (een trouwjurk uitzoeken) maar in het echte leven is het gewoon een boel uitgezoek, aange-pas en rondgesjouw met lange slepen en rokken. Waarna uiteindelijk een keuze gemaakt wordt.
    Een dramatische; ‘Omijngod dit ís hem! Dit is de jurk!’ en dan een huilende bruid die zich van blijdschap in de armen van haar naasten werpt, dat is televisie.
    Er is niet één jurk die op magische wijze de bruid bereikt, het is gewoon outfit-snuffelen waarna je er eentje tegenkomt die je mooi vindt. En ze kiest hem toch wel zelf, je mag als familie soms toekijken.
    Het is leuk als het bijzonder voelt of een verbindend moment is, maar als het anders loopt, dan is er geen man overboord, het is het moment van aankoop, niet de trouwerij zelf.

  4. Netty schrijft

    2022! Je gaat toch gewoon je bruidskleding samen met je as man kopen! Wij deden dat al in in 1973.
    Niemand, ook geen familie, heeft iets te maken hoe jij er op “de dag van je leven?” uit wil zien. Maar ja, dat is mijn mening.

  5. Maartje schrijft

    Je wraakactie vind ik kinderachtig en gemeen. Vwb je oudste dochter & bruidsjurk: het is haar keuze, Wat vind jongste dochter er van? Als zij het niet erg vindt is het opgelost. Als ze het wel erg vind mag ze het gerust uiten. Dan nog is het de keus van de bruid (als dit tot ruzie leidt met jongste dochter moet zij er goed over nadenken).

  6. Judith schrijft

    Beste Beatrijs,
    Mij valt op dat uw antwoorden doorspekt zijn van uw persoonlijke afkeer van feestelijke zaken zoals het kopen van een bruidsjurk. Dat vinden veel mensen leuk en bijzonder en dat is het ook. Het is namelijk iets wat bij een hele leuke en bijzondere dag hoort en ik kan mij voorstellen dat zusje er graag bij zou zijn! Dus om het af te doen met “ze mist er niet zo veel aan” en “ het is maar een dagje winkelen” haalt het bijzondere van de gelegenheid naar beneden. Wel is het lastig als je iedereen “moet” meenemen en ik ben zelf dan ook lekker in mijn eentje gegaan. Maar dat was meer omdat om de mening en voorkennis van anderen over mijn jurk niet nodig vond. Voor mij was dit de manier en zo kon ik zuinig op mijzelf af gaan, uiteraard maakte de gezellige verkoopsters er een feestje van en vond ik het te gek dat ik alle aandacht voor mijzelf had. Maar…meestal is dit een gebeurtenis waar meerderen mee gaan en kun je niet zomaar zeggen dat het niet belangrijk is. De schrijfster voelt zich zelf ook gepasseerd. Wat vervelend is dat. Toch mag de bruid het echt zelf weten, Dus slikken en accepteren, de “wraak” rond het skieen is belachelijk, ik zeg niet doen en iedereen meevragen.

  7. Charlotte schrijft

    Het valt me op, dat van kinderen in samengestelde gezinnen vaak een enorme veerkracht wordt verwacht: ze dienen de nieuwe situatie te accepteren en met de nieuwe partners van hun ouders en diens kinderen een band op te bouwen. Daarbij wordt wat gemor aan het begin soms nog geaccepteerd, maar na verloop van tijd moeten ze zich schikken. Hun emoties zijn daarbij ondergeschikt aan de belangen en wensen van de volwassenen.
    Niet elk kind reageert goed op een scheiding of voelt zich prettig bij het opbouwen van een band met de nieuwe personen in zijn/haar leven, zoals bij deze stiefdochter het geval lijkt te zijn. Dat zij jurken wil passen met haar eigen moeder en volbloed zus is heel normaal, gun haar dit en wees blij met de momenten die wel met alle zussen samen plaatsvinden.

  8. Alexandra schrijft

    Misschien kan de briefschrijfster ook blij zijn dat de oudste dochter, ondanks de scheiding en het opgroeien bij haar vader + stiefmoeder, toch een goede band met haar moeder heeft? En haar dat ook gunnen…? Het is voor de oudste dochter blijkbaar heel belangrijk om die ‘nestwarmte’ te kunnen ervaren (en daarom fijn dat het kan…). Dat doet niks af aan de relatie met de stiefmoeder (behalve als die haar eigen gevoelens voorop blijft zetten, hetgeen weinig moederlijk aandoet…).

  9. Louise schrijft

    Verplaatst u zich eens in uw stiefdochter, kijk dan diep in uw hart en luister naar uw geweten, wat zou u doen als u in haar schoenen zou staan, rekening houdende met de stroeve verhouding?

    Doe een paar stappen terug, laat het los en gun haar die dag. Voor de jongste misschien een pijnlijke les dat voor haar vanzelfsprekende zaken niet zo vanzelfsprekend zijn.

    Met het uitje, nodig uw stiefdochter wel uit. U toont daarmee aan dat ze welkom is en er bij hoort. Het is aan haar of ze mee wilt of niet.

  10. Mirjam schrijft

    Een beetje meer mededogen in de reacties zou niet misstaan. Ik begrijp dat deze moeder er moeite mee heeft dat de jongste zus wordt buitengesloten. De anderen hebben meerdere volbloed zussen en /of een broer. Zij heeft enkel halfzussen en een halfbroer en geen keuze. En bedoeld of niet wordt de jongste nu als tweederangs zus neergezet. Dat is pijnlijk. Welke gelegenheid het ook betreft (die speelt volgens mij een veel kleinere rol dan waar Beatrijs vanuit gaat in haar antwoord). Natuurlijk is de wraak niet verstandig. En natuurlijk is de behoefte van de oudste zus ook ergens begrijpelijk. Maar een beetje harteloos van de oudste naar de jongste is het ook. En daar heeft de briefschrijfster last van. Niet vreemd.

  11. Leene schrijft

    Ja u bent mega rechtlijnig en eerlijk gezegd ook een beetje kleinzielig. Tenminste als dit alleen om het geval trouw jurk zou gaan.
    Kijk ik snap wel dat ze met haar eigen moeder wil. Ik vind het wel een beetje vreemd dat ze dan haar zusje niet mee wil nemen en snap dat dit onaangenaam is. Maar wellicht wil haar eigen moeder dit niet of nog waarschijnlijker heeft ze het buitengewoon moeilijk gehad met de scheiding.
    Wat vindt uw eigen dochter daarvan? Misschien heeft zij wel begrip.
    Hoe dan ook. U vindt de actie niet prettig en dan gaat u een gemene actie terug doen. ‘ dan mag jij lekker niet mee skiën’ dat is behoorlijk kinderachtig en drijft de boel op de spits



Sommige HTML is toegestaan