Beste Beatrijs,
Ik heb een vriendin die gaat trouwen in het buitenland. Samen met een andere vriendin ga ik er naar toe. Wij drieën zijn al meer dan tien jaar goed met elkaar bevriend. De vriendin met wie ik reis is getuige en mag de hele dag bij de bruiloft zijn, terwijl ik pas later welkom ben. Ik vind het niet zo leuk om de halve dag in mijn eentje te moeten doorbrengen. Mijn vriendin, de getuige, heeft gevraagd of ik er ook de hele dag bij mag zijn, onder het motto ‘we zijn drie even goede vriendinnen’. De bruid stemde aarzelend toe, maar ik voel mij behoorlijk opgelaten en ben van plan mij alsnog voor dit gedeelte van het programma terug te trekken.
Wat aan mij knaagt is dat de bruid in eerste instantie mij als vriendin die van ver komt niet belangrijk genoeg vond om haar hele bruiloft mee te maken. Ik heb veel moeite gedaan om verlof te krijgen van mijn werk voor dit huwelijk. Ik moet drie snipperdagen opnemen. Ik ga 1200 kilometer rijden in mijn auto en weer terug. Ik overnacht in een prijzig hotel. Het is al met al een rib uit mijn lijf. Moet ik hier gewoon vrede mee hebben?
Tweederangs huwelijksgast
Beste Tweederangs,
Mensen die in het buitenland trouwen jagen hun vrienden en familie op onbeleefd hoge kosten. Het is om die reden een onprettig soort uitnodiging. De verblijfskosten van de gasten dienen in ieder geval voor rekening van het bruidspaar te komen, anders is er geen sprake van een uitnodiging maar van vrijblijvende reclame voor een verblijf in een oord met tarieven. Niet erg aanlokkelijk, zo’n als huwelijksinvitatie vermomde reis-advertentie. Als een bruidspaar heel erg hecht aan de aanwezigheid van sommige mensen, zullen ze aanbieden ook hun reiskosten te betalen. Zonder die extra tegemoetkoming zullen veel gasten de uitnodiging beleefd afslaan, omdat ze liever hun eigen tripjes naar het buitenland uitzoeken.
Dat had u in dit geval ook kunnen doen. Sterker nog, u kunt het alsnog doen. Zeg het hele reisje af. Uw baas zal blij zijn, u kunt gewoon uw eigen vakantie bepalen op een tijd en met een bestemming van uw eigen keus, en uw vriendin trouwt heus wel zonder uw toeziend oog. Het is en blijft een onaangenaam soort uitnodiging, te meer als de gast bovenop de investeringen ook nog eens gedeeltelijk wordt buitengesloten van de feestelijkheden. De genadige toestemming aan u om alsnog als bedelaar aan de dis te mogen aanschuiven komt te laat. Houd de eer aan uzelf en blijf lekker thuis.
Dit advies is grote onzin Beatrijs en typische Hollandse zuinigheid.
Elk land kent zijn eigen gebruiken en culturele invloeden. Deze zijn juist nadrukkelijk zichtbaar bij een bruiloft. Waar bepaalde gebruiken normaal zijn in Nederland, is dit soms geheel (financieel) onmogelijk of ongebruikelijk in een ander land.
Ik ben onlangs getrouwd in Engeland en je kan je afvragen of het terecht is dat een bruidspaar moet betalen voor hotelovernachtingen. Een Britse bruiloft kent vaak 75-150 daggasten. Als ik dan 75 hotelkamers moet ophoesten dan had mij dit alleen al 12000 euro gekost.
Het afbetalen van drankjes voor de daggasten en avondgasten is gebruikelijk in Nederland maar dit is ook niet overal het geval. In Engeland kan dit niet worden afgekocht en moet het bruidstel elk individueel drankje zelf betalen. Dit is niet gebruikelijk gezien de enorme kosten. Doe dit bijvoorbeeld vier keer voor 200 gasten. Tel daarbij nog de kosten voor een diner (50/80 euro p.p) en het wordt een dure grap.
Als klap op de vuurpijl verwacht Beatrijs nog een gratis vliegticket. Amsterdam – London kost ook al gauw 100 euro p.p. Wederom, als je dit vermenigvuldigt met 20-30 gasten…
Had ik het advies van Beatrijs opgevolgd, dan had ik beter eerst langs de bank moeten gaan om een hypotheek af te sluiten. Misschien had ik de beslissing genomen om maar niet trouwen omdat de verwachtingen van de Nederlandse gast het financieel onmogelijk maakt en het plezier bederft. Bah!
Nee, wellicht is beter om je af te vragen of de vriendschap het waard is. Voor een vage kennis zijn de kosten wellicht te hoog, maar voor een goede vriend is het wellicht de moeite waard om in de buidel te tasten. De bruid en bruidegom zullen letterlijk tranen van vreugde hebben en diepe waardering hebben voor de moeite die je hebt genomen. Het is namelijk een vriendschap waar je het over hebt. Geen investering in een aandelenfonds of koopzegeltjes bij Albert Heijn.
Ik ben het eens met Buick. Door de strengere immigratiewetten is het voor koppels waarvan een iemand uit het buitenland komt een bureaucratische nachtmerrie om in Nederland te trouwen. Vandaar dat ook ik in het buitenland zal trouwen waar dat makkelijker is.
Natuurlijk zal men enkele dingen aan moeten passen om het makkelijker voor de mensen te maken om de bruiloft te bezoeken. Zoals het ver van te voren aankondigen zodat goedkope vliegtickets nog bemachtigd kunnen worden, en het niet als belediging zien als mensen de uitnodiging afslaan, maar om nou voor iedereen die ik uitnodig verblijfskosten te betalen? Hotels in die buurt zijn zo’n 100 euro per nacht p.p., mijn familie telt zo’n 20 personen, dan zou mijn gehele bruiloftsbudget al weer op zijn!
Als ik het goed begrijp suggereert mevrouw Ritsema dus dat het beter is niemand uit te nodigen als je de verblijfskosten niet kunt betalen. Ik denk dat mijn familie zich erger beledigd zal voelen als ik ze niet uitnodig naar mijn bruiloft dan als ik hun verblijfskosten niet kan betalen. Mijn oplossing is om in Nederland een diner te houden, zodat niemand zich buitengesloten hoeft te voelen.
Waarom de twee bovenstaande reacties zo gebelgd lijken is mij een raadsel, of zij het antwoord goed hebben gelezen is dan ook zeer de vraag. Mevrouw Ritsema bedoelt te zeggen, wanneer een stel gaat trouwen en zij komen bijvoorbeeld beiden uit Nederland (wat we in dit geval maar moeten aannemen) en zij trouwen bijvoorbeeld op Curaçao, dan is dit misschien een leuke plek voor een huwelijk maar ook een dure grap voor mensen zoals degene die de vraag heeft gesteld.
Ook als één van de partners uit het buitenland komt, verwacht de familie van diegene ooit een bericht van een huwelijk. Zij betalen dan hoogstwaarschijnlijk hun eigen kosten omdat hier op zijn voorbereid (aangenomen dat die persoon niet om de haverklap verhuist in het buitenland)
Waar het allemaal uiteindelijk op neer komt is, als men trouwt in het buitenland terwijl daar geen enkele reden voor is dan, “het is hier warm en mooi (Nederland heeft ook mooie plekken en kan soms warm zijn, maar daar zijn jassen voor)” dan kan je niet verwachten dat mensen die DEELS let wel DEELS zijn uitgenodigd door de bruid er dan zoveel aan uitgeven.
Kortom, de twee bovenstaande reacties hebben vraag noch antwoord goed gelezen.
Hoe dan ook, iedereen moet doen waar ie achter staat en dat van elkaar kunnen respecteren. Heb je later ook geen spijt/boosheid over elkaar. Een vriendschap overleeft dit wel. En anders niet.
In plaats van te trouwen in het plaatselijk gemeentehuis is het gemeengoed geworden om steeds extremere trouwlocaties te kiezen, tot het buitenland aan toe. Een trouwfeest is sowieso al een overschat feest, alsof “iedereen” daar zo graag aan deel neemt. Ik persoonlijk zie een trouwfeest als een corvee dienst, je moet erheen omdat …. Geen denken aan dat ik vakantiedagen op zou nemen, een hotel zou boeken, op kosten gejaagd zou worden, enz om op een huwelijksfeestje van een familielid of vriend te komen. Zo’n feestje laat ik graag aan mij voorbij gaan waarbij de smoezen nog makkelijker te vinden zijn dan voor een gewoon feestje (niet genoeg vakantiedagen is al een mooie).
Of je kunt verwachten dat mensen naar je trouwfeest in het buitenland komen, hangt onder meer af van de afstand en ook van de vraag, hoe nauw de relatie tot het bruidspaar is. Vier van mijn zwagers en schoonzussen zijn in het buitenland getrouwd: omdat ze daar woonden en hun partner daar vandaan kwam. Nieuw-Zeeland was wel erg ver: daar zijn alleen mijn schoonouders toen heen geweest. Naar de beide bruiloften in Italië zijn de meeste broers en zusters met aanhang geweest. Alleen in New York troffen wij. behalve veel familie, ook tientallen vrienden van het bruidspaar aan. Waarschijnlijk omdat dat toch wel een leuke stad is om eens te bezoeken. Op de trouwdag zelf is alles door het bruidspaar betaald. Daarnaast waren er nog een aantal andere evenementen door hen georganiseerd en betaald; een diner-dansant, een wandeling met gids door de stad en een lunch. Maar iedereen heeft zijn eigen vliegticket en hotel betaald. Logisch, vind ik.