Beste Beatrijs,
Achter onze tuin loopt een pad dat toegang verschaft tot de tuinen van twee tegenover elkaar liggende huizenblokken. Dit achterpad wordt door buurkinderen gebruikt als speelplaats. Ik vind dit bijzonder vervelend, want spelende kinderen krijsen wat af en het pad ligt vol met fietsjes, stepjes en ander rollend speelgoed. Je kan er dan niet meer met je fiets doorheen. Bovendien zie ik de kinderen steeds vanuit mijn ooghoek op en neer rennen, wat ik als heel onrustig ervaar. Mijn vraag is: kan ik aan mijn buren, met wie ik verder een prima verstandhouding heb (groeten, praatjes, voor elkaars planten/ poezen zorgen tijdens vakantie, buurtBBQ) vragen om de kinderen in de tuin te houden en het achterpad niet als speelplaats of racebaan te gebruiken? Ik voel me een zeur, maar ik wil graag in het weekend lekker rustig in mijn tuin kunnen zitten.
Last van kinderspel
Beste Last van kinderspel,
Vragen staat vrij, maar te vrezen valt dat de buren u dit verzoek niet in dank zullen afnemen. Door het verkeer kunnen kinderen al nergens meer veilig buiten spelen. Het achterpad valt onder openbare ruimte, waar voor kinderen natuurlijk veel meer te beleven is dan in hun eigen achtertuin. Het is niet erg ruimhartig van u om kinderen dat plezier te willen ontzeggen. Het is toch treurig als kinderen nergens meer kunnen rennen, fietsen, steppen of skaten?
Ik raad u af om hierover te gaan zeuren. Op dit moment bent u gespitst op kinderlawaai en ervaart u elke gil vanuit het achterpad als een dolkstoot in uw gemoed. Maar als u zich instelt op speellawaai en als u zich voorneemt om u er niet aan te ergeren, raakt u eraan gewend en devalueert het vanzelf tot achtergrondruis. Het kan trouwens erger. Over een paar jaar hangen diezelfde kinderen bulderlachend en giechelend met bessenshooters en knetterende brommers rond op het achterpad en zult u nog heimwee krijgen naar de tijd van het ravotten met fietsjes en stepjes.
Oh, kom Beatrijs. Wat een theatraal en afgezaagd antwoord: “Kinderen kunnen nergens meer veilig spelen vanwege het verkeer”.
Ik speelde buiten in de jaren ’70 en ’80 en zoals u weet was Nederland de paardenkarren met goedmoedig sjokkende knollen al ontgroeid en bestonden er al een heleboel échte auto’s die nog eens hard konden rijden ook! Snelheidsduivels, ochtendhumeurtjes en aso’s achter het stuur? Toen ook al hoor.
En reken maar dat ik en mijn klas- en buurtgenootjes te maken hadden met al dat verkeer want we woonden zeker niet in een hut op de hei. Onze ouders leerden ons omgaan met verkeer.
Rennende kinderen, oké. Kinderen moeten kunnen spelen, ben ik het mee eens. Een pad is daarentegen bedoeld om over te lopen/ fietsen en dient daarom niet volgezet te worden met van alles en nog wat. Of het zin heeft om dit alles met de buren te bespreken is de vraag (je bent tegenwoordig zo gauw een bloeddorstige gemene kinderhater, oeiiii….) maar het is nogal gemakkelijk om de inzendster weg te zetten als bekrompen zeur.
Kinderen die nergens meer kunnen rennen, spelen, skaten?? Ik heb nog nooit een tijd meegemaakt waarin er zoveel voor de kinderen wordt georganiseerd als nu. Er is hier een groot park met speciale speeltuin, skatebanen enz. De openbare bibliotheek organiseert van allerlei activiteiten enzovoort. Maar toch spelen hierachter in een grasveld kinderen van rond de 5, 6 jaar en ouder tot na 23.00 uur! En een gekrijs van jewelste. De portiekdeur wordt voortdurend open en dan weer dichtgesmeten. Ik vind dat je niet alles hoeft goed te vinden. Als er gevoetbald wordt (mag eigenlijk niet op het veld), dan heb ik er niets tegen, maar als ik door het geblèr mijn eigen tv niet kan horen, dan vind ik dat behoorlijk vervelend. Bovendien, dat later naar bed gaan in de vakantie is prima, maar na 23.00 uur??