Spring naar inhoud


Krijsende buurkinderen

Beste Beatrijs,

Vroeger verheugde ik mij altijd op de zomer. In het weekend tot een uur of tien uitslapen en dan – als het lekker weer is – in de tuin ontbijten. Sinds een jaar wordt dit genoegen mij ontnomen: er is twee huizen verderop een stel komen wonen met twee kinderen van onder de vijf jaar. In het weekend laten de ouders hun kinderen al om acht uur in de tuin spelen, met het nodige gekrijs en gehuil. Toen mijn kinderen klein waren, mochten ze voor tien uur niet naar buiten. We ontbeten wel voor tienen buiten, maar als ze tijdens het ontbijt teveel lawaai maakten, gingen ze onherroepelijk weer naar binnen. Hoe laat ik deze mensen weten dat ik last heb van hun kinderen zonder dat ik hen kwets? Het zijn verder aardige buren, met wie ik een prettige band heb.

Gestoord bij het uitslapen

Beste Gestoord,

Als u een prettige verstandhouding hebt met de buren, kunt u naar hen toegaan en vragen of ze hun kinderen in het weekend ’s ochtends voor de tv willen zetten in plaats van in de tuin te laten. Tot negen uur lijkt me. Tien uur is wel erg laat. Die kinderen zijn vaak al om zeven uur op. Als u het op een vriendelijke, verontschuldigende manier vraagt, krijgt u misschien uw zin. Wat u ook kunt doen is bedenken dat diezelfde kinderen op zomeravonden bij hun nachtrust gestoord zullen worden door rumoer van drinkende en barbecuende buren. U herinnert zich met weemoed de jaren dat u uw eigen kinderen binnenhield. Ik herinner me met weemoed mijn eigen jeugd (in de jaren zestig), toen in de zomer de kinderen van de straat om zeven uur ’s ochtends naar buiten gingen om verstoppertje of stoepbal te spelen. En niemand van de buren die hier tegen protesteerde. Nu ja, zo koestert iedereen zijn eigen herinneringen.

Artikelen in Buren, Kinderopvoeding.

Gelabeld met .


4 reacties

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.

  1. Truusje schrijft

    Beste Beatrijs, ik vind echt niet dat u als het over krijsende kinderen gaat kunt teruggrijpen naar herinneringen aan uw eigen jeugd. De Nederlandse samenleving is er qua leefbaarheid sinds die tijd niet bepaald op vooruitgegaan gezien prestatiedruk, verdwijnen van natuur ten behoeve van ‘economische ontwikkelingen en banengroei”. U laat deze mensen die willen bijkomen in hun tuin met dit advies behoorlijk in de kou staan. Valt me van u tegen.

  2. watisjepuntnunog schrijft

    Zeg Truus, heb je wel gezien dat dit een bericht is uit april 2006? We zijn (op drie maanden na) al 14 jaar verder. Lekker op tijd deze kritiek. Wie weet denkt Beatrijs er zelfs inmiddels anders over, dat kan na al die jaren. Verbaas me elke keer weer over mensen die jaren na dato nog reageren op een bericht…

  3. Henna schrijft

    Dat is dezelfde reden, waarom wij na zekere tijd van overlast de indeling van het huis hebben veranderd: werkkamer werd slaapkamer en net andersom. Niet zozeer door krijsende kinderen in de tuinen, juist door volwassenen die tot diep in de nacht buiten feestten en krijsten.
    Omdat praten met zoveel gezinnen niet echt zou helpen, hebben we het anders aangepakt.
    In uw geval zou ik met de ouders gaan praten, niet verontschuldigend (waarom?) met het vriendelijk verzoek lawaai te dimmen. Eventueel met buren die ook last ervan hebben.

  4. Henna schrijft

    @watisjepuntnunog: sommige kwesties blijven actueel en sommige meningen en inzichten zijn aan verandering onderhevig.Nog een reden: ik vind schrijven enorm leuk….!



Sommige HTML is toegestaan