Beste Beatrijs,
Mijn man en ik verschillen van mening over de aanspreekvormen binnen onze (schoon)families. Mijn man vindt dat zijn tantes ook mijn tantes zijn en aldus aangesproken dienen te worden. Tantes van mijn kant noemt hij ook ‘tante’. Idem met (achter)neven en (achter)nichten. Ikzelf ben van mening dat het ‘mijn’ tante/ oom/ neef/ nicht blijven. Ik noem alleen mijn eigen tantes ‘tante’. Zijn vader wordt ook niet automatisch bij een huwelijk mijn vader en zijn zus wordt niet mijn zus. Wat zegt de etiquette hierover?
Schoonfamilie aanspreken
Beste Schoonfamilie aanspreken,
De eigen familieleden blijven altijd de eigen familieleden. De ouders, tantes, broers, zusters, ooms (achter)neven en -nichten van uw man zijn van hem en worden niet de uwe. U zegt geen ‘papa, mama’ of ‘vader, moeder’ tegen uw schoonouders – waarschijnlijk noemt u hen bij de voornaam. Dat is dan ook de meest gebruikte oplossing om schoonfamilieleden aan te spreken: met hun voornaam. De zus van uw man is uw schoonzus en u noemt haar bij de voornaam. Alle (achter)neven en -nichten spreekt u ook aan met hun voornaam, zoals uw man zelf ook doet trouwens.
Voor tantes en ooms wordt vaak een uitzondering gemaakt, omdat zij tot een eerdere generatie behoren en het te familiair kan zijn om hen bij de voornaam aan te spreken. Als u regelmatig contact hebt met ooms en tantes van uw man, bijvoorbeeld omdat u hen voortdurend tegenkomt bij uw schoonouders thuis, kan het passend zijn om hen, net als uw man doet, met ‘Tante Clara’ en ‘Oom Victor’ aan te spreken. Dit, omdat ‘Clara’ en ‘Victor’ te intiem klinken en ‘Mevrouw’ en ‘Meneer’ te afstandelijk voor mensen binnen de grotere familiekring. Het is in ieder geval raadzaam om deze ooms en tantes te vragen waar hun voorkeur qua aanspreekvorm naar uitgaat. Misschien vinden ze het wel prima dat u hun voornaam gebruikt. En anders is er niets mis met een incidenteel optreden als aangenomen neef voor de ooms en tantes van uw man.
Vroeger spraken we iedereen aan met tante, oom, oma of opa. Kennissen, buren, moeders van vrienden werden ook tante/oom genoemd en een generatie ouder werd opa/oma Jansen.
Het duurde lang voordat ik er als kind uit was wie nu echte familie was.
Ik ben hetzelfde opgevoed als Jo, al had ik er geen moeite mee om te begrijpen wie familie was en wie niet. Ik begreep dat het een beleefde manier was om bekende volwassenen aan te spreken en stond er verder helemaal niet bij stil. Eén buurman had om onduidelijke redenen een uitzonderingspositie: hij was “Papa Jan”. Aparte tijden :)
Helemaal eens met de visie van Beatrijs trouwens. Ik noem alle leden van mijn schoonfamilie bij hun voornaam. Ik ben volwassen en gekunstelde titels voor bekenden zijn daarom verleden tijd.