↑
Spring naar inhoud

Onbeleefde klanten

Beste Beatrijs,

Sinds zes jaar heb ik een boekhandel en mijn personeel en ik kunnen maar niet wennen aan de onbeleefdheid van veel klanten. Ze komen binnen zonder groeten, snuffelen rond, leggen bekeken boeken niet netjes terug op de stapel en wandelen ook weer zonder groeten naar buiten! Ook beantwoorden ze een groet van ons niet, of slechts mompelend met de rug naar ons toe. De klant is koning, dat snappen we, maar dit gedrag vinden we niet leuk. Valt hier iets aan te doen of moeten we er maar mee leren leven?

Het is ons ook opgevallen dat veel ouders het beledigend vinden als we hun kinderen (buitengewoon vriendelijk!) vragen ergens niet aan te komen. Sterker nog, vaak worden de kinders onder de arm meegetrokken en wordt er spoorslags vertrokken!

Genoeg van onbeleefde klanten

Beste Genoeg van,

Ik vraag me af of hier wel sprake is van collectieve onbeleefdheid. U hebt een boekhandel met personeel. Hoeveel? Twee of drie mensen in dienst? Dat is al een iets grotere zaak. Als ik een boekhandel of kledingzaak binnenloop, dan groet ik ook niet. Tenzij het een kleine winkel is en ik de enige klant ben en de persoon achter de toonbank me verwachtingsvol aankijkt. Dan natuurlijk wel. Verder zie ik een boekhandel toch een beetje als een zelfbedieningszaak, waar het personeel de klanten met rust laat. Zelf groet ik alleen wanneer er sprake is van interactie, bijvoorbeeld ‘Dag’ na het afrekenen. Meestal kom ik om rond te kijken. Ligt er nog iets nieuws of interessants? Snuffelen dus eigenlijk. Dat noemt u ook in uw rijtje van kwalijk klantengedrag. Vindt u dat echt onbeleefd? Daar is een boekhandel toch voor, dat de mensen zich een beetje oriënteren op wat ze misschien willen kopen door te bladeren en hier en daar een stukje te lezen? Boeken niet netjes terugleggen op de stapel. Tja. Wist u dat er in kledingwinkels meestal één persoon de werkdag besteedt aan het weer netjes terug opvouwen van truien, T-shirts en bloesjes die door de klanten zijn uitgevouwen om te kijken hoe het er precies uitziet? Dat is heel wat meer werk dan een boek dat haaks op een stapel ligt weer loodrecht in het gareel zien te krijgen. Die dingen gebeuren in winkels. Klanten doen het niet expres, ze zijn een beetje slordig, het zijn uiteindelijk hun spullen niet. Dat is vervelend voor u, maar zo gaat het toe in winkels en in de rest van het leven. Maak u er niet druk over, zolang er geen sprake is van vandalisme.

Niet teruggroeten, als iemand ‘Goededag’ zegt is natuurlijk altijd onbeleefd, maar ja, wat doe je er aan? U kunt moeilijk een bordje achter de kassa hangen: ‘In deze winkel begroeten wij elkaar’. Zolang de klanten grote stapels boeken kopen, zit u goed, moet u maar denken.

Met ouders die hun etterige kinderen ijlings de winkel uitduwen na een voorzichtige aanmaning uwerzijds om de tent niet af te breken, zou ik heel erg blij zijn als ik u was. Kleine kinderen die er een zooitje van maken horen niet in thuis in een boekwinkel.

Artikelen in Winkels, Zakelijke relaties.

rev="post-1644" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – vrijdag 9 juli 2004 11:09

Bloot en moslims

Beste Beatrijs,

Hoe willen we goede verhoudingen met de moslims opbouwen, als we reclames op stations toestaan met ‘bijna blote’ vrouwen op stranden nota bene in Turkije?

Plaatsvervangend beschaamd

Beste Plaatsvervangend,

De reclame-posters waar u op doelt zijn niet om aan te zien: vier paar blote stringbillen op een rijtje – over grof geschut gesproken. De boodschap van de posters valt niet mis te verstaan: seks. Wie een goedkoop reisje boekt naar deze Turkse stranden ontmoet daar willige meisjes of is er zelf een. Door zo nadrukkelijk vrouwenbillen te presenteren als focus van een verder dertien-uit-een-dozijn-zonvakantie spreekt deze reclamecampagne slechts een dun doelgroepje aan. Kinderen die toch al nooit waardering hebben voor openbaar naakt vinden de poster ‘vies’. Ouderen worden er eerder door afgestoten dan door aangelokt. Gezinnetjes en stelletjes hebben op deze hijgerige locatie ook al niets te zoeken. Blijft over het bevolkingssegment der zogenoemde happy singles, en dan ook nog het vulgaire one-track-mind gedeelte daarvan. Dat is te weinig voor een brede landelijke aanpak via stations- en abriposters. Zo’n campagne hoort thuis in de media van de bewuste doelgroep: glimmende blaadjes met consumptieve zaken erin.

Dit staat los van hoe moslims over een en ander denken. Voor hen gelden geen andere standaarden dan voor de rest van Nederland. Zij vormen niet de reden om deze specifieke commerciële naaktheid af te keuren. Het is zowel patroniserend als kruiperig om moslims bepaalde beelden te willen besparen. Als moslims preuts zijn (lang niet allemaal trouwens), moeten ze zelf maar uitzoeken hoe zich te verstaan met de algemeen vrijere seksuele expressie in Nederland. Die reclameposters zijn verkeerd omdat de publieke ruimte een minimum aan decorum vereist. De meeste mensen (moslim én niet-moslim) willen op straat niet om hun oren worden geslagen met schreeuwerige seks. De publieke ruimte wordt er onherbergzaam van.

Artikelen in Het publieke domein.

Gelabeld met .

rev="post-347" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – vrijdag 2 juli 2004 22:55

Wel of niet groeten?

Beste Beatrijs,

Onlangs belandde ik op een binnenhof, die ik niet helemaal kon overzien. Het was er nogal uitgestorven en toen stond daar ineens een man met fiets, die kennelijk zijn huis in wilde gaan. Ik vroeg: ‘Is er aan die kant ook een uitgang?’ ‘Nee,’ zei hij, ‘u moet weer terug.’ Toen stak hij van wal: ‘Kunt u niet meer “goede avond” zeggen en “mag ik u wat vragen?” U bent een oude vrouw en weet nog niet hoe het hoort? Ja, natuurlijk is daar ook een uitgang.’ Ik was sprakeloos en verslagen. Niet gevleid als ‘oude vrouw’ (ik ben 52). Als hij zelf zo beleefd is, moet hij me dan zo de mantel uitvegen?

Iets soortgelijks is me herhaaldelijk overkomen aan het loket van de NS. Als ik daar vraag: ‘Een kaartje over Hilversum naar Haarlem en terug naar Utrecht, met korting vanaf Amsterdam, voor morgen’ dan krijg ik ook de opmerking: ‘Zeggen we tegenwoordig niet eerst goeiendag en vragen we zoiets niet meer netjes?’ Het lijkt wel alsof de lokettisten een cursus assertiviteit gevolgd hebben of er plezier aan beleven hun machtspositie te onderstrepen. Of zit ik fout en zeg je in de rij altijd: ‘Goedendag, mag ik u wat vragen?’ Ook als je een bioscoopkaartje koopt? Wanneer ik iemand uit zijn bezigheden haal, dan zeg ik wel: ‘Pardon, kan ik u storen of mag ik u wat vragen’. Kan ik me maar beter aanleren om altijd te groeten, ook al heb ik niets met iemand, of alleen iets vluchtig zakelijks?

Geïntimideerd door lokettisten

Beste Geïntimideerd,

De voorbeelden die u geeft zijn van een ongehoorde agressiviteit. De man aan wie u de uitgang vroeg lijkt me niet goed snik. Een kwestie van schouders ophalen en in z’n sop laten gaarkoken. En verder: nee, u hoeft geen formele begroetingsplichtplegingen uit te voeren, voordat u iemand de weg vraagt, of een bioscoop- of treinkaartje koopt. De formulering ‘Zeggen/doen we tegenwooordig niet meer zus of zo’ is een terechtwijzing van de hoogste orde en doet denken aan de bovenmeester die een kwajongen in de hoek zet. Wanneer de ene gelijkwaardige burger de andere zoiets toevoegt bij wijze van opvoedende wenk, klinkt dat niet alleen beledigend, het is ook zo bedoeld. Het hoort niet bij de taak van NS-personeel om hun klanten te beledigen, ongeacht de houding van die klanten zelf of de ingewikkeldheid van hun bestelling. Loketpersoneel dient zich beleefd en behulpzaam op te stellen. Schrijf een klaagbrief naar de stationsmanager, wanneer zoiets u weer overkomt.

Artikelen in Aanspreken en begroeten, Het publieke domein, Zakelijke relaties.

Gelabeld met .

rev="post-1303" 6 reacties

Door Beatrijs Ritsema – vrijdag 2 juli 2004 22:49

Overal ketchup op

Beste Beatrijs,

Al vanaf mijn kinderjaren ben ik een lastige eter. Ik ben nooit gek geweest op aardappels en groente, en dat ben ik nog steeds niet. Vlees eet ik wel graag, maar daar moet wel tomatenketchup op. Ik krijg wel eens te horen dat het zonde is om biefstuk met ketchup te eten en dat ik dan net zo goed een hamburger kan nemen. Toch eet ik liever een biefstukje met ketchup. Thuis is dit geen probleem. Wanneer we echter bij anderen of in een restaurant eten, dan wil mijn vriendin niet dat ik om de ketchup vraag. Zij schaamt zich, als ik dat doe. Ik begrijp best dat mijn verzoek om ketchup wat ongebruikelijk is, wanneer er een varkenshaas op mijn bord ligt. Maar het wringt toch dat iedereen dan lekker zit te eten en ik niet omdat ik aan de etiquette moet voldoen. Uiteindelijk vraag ik dan toch altijd weer om de ketchup. Kan dit of ga ik te ver?

Ketchupliefhebber

Beste Ketchupliefhebber,

Het is inderdaad een beetje raar om op alle vlees ketchup te doen. Het is, tja, een beetje kinderachtig, zoals je kinderen soms ook kunt verleiden om boontjes of witlof te eten door deze groente in de appelmoes onder te dompelen. U zou uw ketchupgewoonte in ieder geval buitenshuis moeten proberen in te dammen. In restaurants gaat het nog wel. De kok ziet het niet en de ober kan het niets schelen. Ketchup, mosterd, mayonaise, hij zet het op verzoek allemaal op tafel. Maar wanneer u bij vrienden eet, wordt zoiets toch gauw opgevat als kritiek op de kookkunst. De vrienden hebben moeite gedaan om iets met een bepaalde smaak op tafel te zetten, en u bedelft dat onder een laag ketchup. Niet alle gastheren/vrouwen zullen daar blij mee zijn. Bij goede vrienden kunt u wel uw gang gaan (die zullen wel gewend zijn aan uw eigenaardigheid), maar bij niet zo goede bekenden of bij wat formelere etentjes of bij uw schoonouders kunt u zich beter inhouden. Tenzij u het niet erg vindt om voor onvolwassen door te gaan. Waarom probeert u niet uw smaakpalet te verbreden? Dat maakt het buiten de deur eten, en niet te vergeten in het buitenland eten, zoveel simpeler. Het is prettiger als de mensen gewoon eten wat er op tafel wordt gezet, zonder kieskeurige regieaanwijzingen die het voedsel veel belangrijker maken dan het is.

Artikelen in Eten en drinken, Liefde en relaties.

rev="post-1251" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – vrijdag 2 juli 2004 21:42

Hopeloos verliefd

Beste Beatrijs,

Sinds mijn scheiding, tien jaar geleden, heb ik nooit meer een langdurige relatie gehad met een andere man. In 2001 werd ik verliefd op een collega, ook gescheiden. We hebben enige tijd een hechte vriendschap gehad en ook seks. De seks met hem heb ik voor het eerst ervaren als een liefdesdaad; ik voelde een diepe verbondenheid. Dat gevoel heeft een ommekeer in mijn leven gebracht. Maar hij schrok ervan dat hij zoveel gevoelens ontketend had. Hij vond mij wel een leuke vrouw, zei hij, maar hij wilde geen seks meer met mij. De chemie ontbrak volgens hem. Bovendien had hij het nog moeilijk met zijn scheiding en hij wil zich niet meer zo binden.

Ik heb me erbij neergelegd en we zouden vrienden blijven. Maar ik bleef verliefd, hoe ik ook probeerde van hem los te komen. Het werd min of meer een obsessie. We bleven elkaar zien op het werk en kwamen regelmatig bij elkaar koffie drinken. Ik was dan heel vertrouwelijk met hem, want ik voelde me door hem begrepen. Hij is lief, zachtaardig en geduldig. Hij is de fijnste vriend die ik ooit gehad heb.

Maar nu is hij in de meivakantie met een andere vrouw op vakantie geweest. Het stelde niet veel voor, zei hij tegen mij. Het was gewoon om niet alleen te hoeven eten en zo! Hij vertelde het me pas achteraf, terwijl ik hem van tevoren gevraagd had met wie hij ging en hij toen zei: een bevriend echtpaar. Ik heb het daar heel moeilijk mee en heb nu het contact verbroken. Ook ontloop ik hem op het werk. Blijkbaar wil hij mij niet. Hoe ga ik hiermee om? Ik kan hem toch niet blijven ontlopen? En het verlangen is er nog steeds!

Hopeloos verliefd

Beste Hopeloos,

Dit ziet er niet goed uit. U schrijft het zelf al: ‘Hij wil mij blijkbaar niet’. Er valt niets anders van te maken. Vriendschap met of zonder seks, een vakantie met een andere vrouw, uw onvervulde verlangen, elkaar tegenkomen op het werk, koffie drinken, en uiteindelijk komt het allemaal neer op: hij wil u niet.

Dat is heel treurig voor u, maar er is niets aan te doen. Hoe langer u zich met hem bezighoudt, hoe meer u zichzelf kwelt. Hij wil u niet! Niet voor liefde, niet voor een relatie, niet voor seks en zelfs ook niet voor vriendschap (anders was hij wel eerlijk geweest over zijn vakantieplannen).

Er is maar één uitweg: vergeet hem. Richt uw gedachten op iets heel anders, doe iets geheel nieuws. Ga door met hem ontlopen. Beperk de contacten op het werk tot het puur zakelijke. Zoek desnoods een andere baan. Timmer uw vrije tijd dicht met energievretende lichamelijke en geestelijke activiteiten die niets met hem te maken hebben. Hij betekent voor u geen echte liefde, nu niet en in de toekomst ook niet, hoe veel u ook om hem geeft. U vraagt iets van hem, wat hij u niet te bieden heeft. Dat heeft hij duidelijk genoeg laten merken. Draai uw gevoelens de nek om door er niet langer bij te verwijlen. Het is moeilijk, maar het kan.

Artikelen in Liefde en relaties.

Gelabeld met .

rev="post-1053" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zondag 27 juni 2004 21:03

Sms-en in gezelschap

© Sjoerd van der Zee

Beste Beatrijs,

Het komt steeds vaker voor dat ik in gezelschap verkeer van mensen die tijdens het gesprek sms-berichten ontvangen (en gaan lezen). Ik erger mij hier aan, vooral als zij ze ook nog gaan beantwoorden en daarvoor ons gesprek onderbreken. Ik vind het een soort ‘smiespelen’ in gezelschap, iets waarvan ik als kind leerde dat het erg onbeleefd is. Bovendien voel ik me naar het tweede plan gezet, omdat die ander kennelijk op dat moment belangrijker is dan ik. Ben ik ouderwets, als ik dit vervelend vind? Moet ik er maar aan wennen?

Verstoord door gesmiespel

Beste Verstoord,

Het is zonder twijfel onbeleefd om in gezelschap te gaan zitten sms-en. Rondhangende jongeren in groepen doen het veel. Omdat multi-tasking in de jeugdcultuur de gewoonte is, en omdat het in een groep waar het toch al chaotisch toegaat niet opvalt als iemand even iets voor zichzelf doet, moeten ze dat zelf weten. De rest wordt er toch niet gehinderd. Ook volwassenen die in een vergadering zitten waar zij zich vervelen, houden zich nogal eens met sms-en onledig. Het is dan eigenlijk een soort poppetjes tekenen of stiekem kruiswoordpuzzels invullen. Maar heeft men een serieuze een-op-een afspraak of bevindt men zich in overzichtelijk gezelschap, dan hoort men zich niet tussendoor met nog weer anderen sociaal te onderhouden. Niet per gewone telefoon, niet per mobiel, en dus ook niet per sms. Mobieltjes staan dan alleen aan voor bereikbaarheid in noodgevallen.

Vertel uw gezelschap dat het ge-sms u niet bevalt. Wannneer uw vriend/vriendin zich tijdens een afspraak van u zou afzonderen om een gesprek met een derde aan te knopen, zou u toch ook zeggen: wat krijgen we nou?

Artikelen in Telefoon.

Gelabeld met , .

rev="post-2151" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zondag 27 juni 2004 20:46

Buren maken bende van tuin

Beste Beatrijs,

Bij de buren is het altijd een bende in de tuin. Speelgoed, kleding, tuinmeubelen en allerlei andere zaken die andere mensen opruimen laten zij rondslingeren. Dat zie ik alleen vanaf mijn slaapkamer, dus dat valt nog mee. Maar het onkruid komt onder de schutting door en daar heb ik de laatste drie jaar (sinds ze er wonen) ontzettend veel last aan. Het is zevenblad, wat enorme wortelstelsels heeft en lastig te bestrijden is. Helemaal als de buren er niets aan doen. Ik heb al eens gevraagd om het weg te halen. Toen hebben ze het gras gemaaid (wat ze één keer in het voorjaar en één keer in het najaar doen). Voor hun doen waarschijnlijk netjes. Maar de wortelstelsels blijven dan gewoon zitten, dus daar heb ik niets aan. Ik heb hen er nog eens over aangesproken, toen ze in de tuin bezig waren, maar ook toen is alleen de maaier er overheen gegaan.

Wat kan ik nu nog doen? Ik heb er zelf al eens vergif op gegoten, tussen de schuttingplanken door. Maar dat komt ook in mijn grond met mooie planten terecht en tast ook mijn eigen planten aan. Ik wil eigenlijk dat ze het gewoon weghalen op de manier zoals het hoort. Hoe kan ik ze zo ver krijgen?

Overwoekerd door zevenblad

Beste Overwoekerd,

De buren zijn niet geïnteresseerd in tuinieren, dat is duidelijk. U kunt hen niet dwingen, dat is ook duidelijk. Wat dacht u van zelf aan de slag gaan? Trek er een dagje voor uit en vraag de buren of ze het goed vinden dat u zelf in hun tuin het zevenblad weghaalt. U legt nog eens uit hoe het zit met die wortelstokken en dat maaien niet helpt. Ik kan me niet voorstellen dat ze bezwaar zullen maken tegen uw zelfwerkzaamheid. Misschien hebt u geluk en bieden ze aan om mee te helpen. Kunt u meteen voordoen hoe het moet.

Artikelen in Buren.

Gelabeld met .

rev="post-1702" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zondag 27 juni 2004 12:06

Schoonfamilie niet op verjaardag dochtertje

Beste Beatrijs,

Onze dochter wordt binnenkort 2 jaar oud en net als vorig jaar willen wij dit vieren door familie en vrienden uit te nodigen. Mijn familie komt altijd of zegt af met excuses en spijt dat men niet aanwezig kan zijn. Vorig jaar was de gehele schoonfamilie niet aanwezig op de eerste verjaardag van onze dochter, wat ik vooral verdrietig vond voor mijn man. Daarnaast wordt er geen enkele notie gegeven dat men het vervelend vindt dat men niet aanwezig kan zijn. Bovendien, als er dan een verjaardagscadeau wordt gegeven, worden wij verrast met een kaars ter waarde van €3. Hoe kan ik mijn schoonfamilie beleefd laten weten dat ik teleurgesteld ben in hun manier van reageren op de verjaardag van mijn dochter?

Niet opdagende schoonfamilie

Beste Niet opdagend,

Als het u om de broers/zusters van uw man gaat, denk ik: vergeet het maar. Zij vinden de verjaardag van een twee-jarig nichtje niet belangrijk genoeg. En gelijk hebben ze. Misschien stoort u zich aan het wegblijven van uw schoonouders. Ongetwijfeld geven zij de voorkeur aan een gewoon bezoekje om haar te zien en met haar te spelen boven een feest met allerlei mensen die ze verder nauwelijks kennen, zoals uw eigen familie die daar wél in groten getalen zit en ook nog uw eigen vrienden en vriendinnen. Ze moeten dan met relatief onbekenden gaan converseren, terwijl ze eigenlijk alleen in hun kleinkind zijn geïnteresseerd. Ik kan me goed voorstellen dat ze daarvoor niet staan te popelen.

Neem het hen niet kwalijk dat ze niet voor zo’n feest komen opdraven. Maak individuele afspraken met de (schoon)grootouders. Klaag ook niet over de goedkope cadeaus die ze meenemen. Het gaat niet om cadeautjes (daar krijgt uw dochter toch al genoeg van, als u zo’n uitgebreid feest voor haar organiseert), het gaat om de goede familie-verhoudingen, en die tussen grootouders en kleinkinderen floreren beter buiten grootse verjaardagsfeesten.

Artikelen in Cadeaus, Kinderopvoeding, Schoonfamilie, Verjaardag.

Gelabeld met .

rev="post-2387" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – vrijdag 18 juni 2004 22:58

Bloot met bezoek

Beste Beatrijs,

Ik zon en zwem graag bloot. Ook in ons nieuwe vakantiehuis met zwembad in Spanje. Maar wat doe je als je bezoek krijgt dat niets voor naturisme voelt? Pas ik me aan mijn bezoekers aan die dag of week of meld ik van te voren dat ik graag bloot in en om het huis loop? Ik ben een man van 57 en erg op mijn (verworven) vrijheid gesteld.

Met of zonder kleren?

Beste Met of zonder,

De blootheidsconventie voor gezelschappen luidt als volgt: óf iedereen is bloot óf niemand is het. Als slechts één persoon (of een deel van het gezelschap) bloot rondloopt, doet de opzet denken aan een striptease-tent/peepshow of aan de Abu Ghraib gevangenis. Beide associaties zult u willen vermijden in uw vakantiehuis. Het aanhangsel van de conventie omtrent naaktheid in sociale situaties luidt dat degene die de kleren aan wil houden altijd voorrang heeft boven degene die de kleren uit wil trekken. U zult dus op zoek moeten gaan naar een zwembroekje om uw bezoekers en logés op hun gemak te houden.

Artikelen in Visite.

Gelabeld met .

rev="post-351" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – vrijdag 18 juni 2004 22:57