Beste Beatrijs,
Mijn vrouw en ik hebben elkaar tien jaar geleden leren kennen, toen haar en mijn kinderen al uit huis waren. Tot onze vreugde is het gelukt met alle kinderen een goede band op te bouwen. Inmiddels is mijn vrouw oppas-oma geworden van een kind van haar zoon en ik ben een trotse (bonus)opa. Voor haar verjaardag onlangs kreeg mijn vrouw van haar zoon een dagje uit met zijn gezin aangeboden. Een leuk cadeau, maar ik voelde me toch een beetje onbehaaglijk dat ik niet werd meegevraagd op het gezinsuitje met zoon, vrouw en kleinkind. Mijn vrouw en ik hebben er over gepraat en komen er niet uit of mijn aanwezigheid nu wel of niet logisch is. Ik wil me in geen geval opdringen. Haar zoon en zijn vrouw bepalen zelf hoe hun cadeau er uitziet. Mijn vraag is of mijn gevoelens een redelijke grond hebben of dat ik me ten onrechte gepasseerd voel.
Buitengesloten
Beste Buitengesloten,
Als partner/ geliefde van uw vrouw zou u vanzelfsprekend ingesloten moeten worden op een uitje dat uw vrouw krijgt van haar zoon/ schoondochter om haar verjaardag te vieren. Het is gewoon heel raar dat u als levenspartner niet mee mag. Eigenlijk zou uw vrouw dit moeten recht trekken. Ze zou haar zoon moeten opbellen en tegen hem zeggen dat ze graag wil dat u ook meegaat bij het uitstapje. De familieverhoudingen zijn goed. Misschien is het een kwestie van geld: het stel is van plan om hun (schoon)moeder vrij te houden voor de hele dag van het uitstapje en wil niet ook voor u betalen. Uw vrouw kan in ieder geval tegen haar zoon zeggen dat er voor u natuurlijk niet betaald hoeft te worden, omdat u zelf voor uw eigen kosten zult betalen. Belangrijk is dat u niet wordt buitengesloten bij een familiebijeenkomst.
Wat vervelend. Ik zou niks zeggen en niet vragen mee te gaan. De spontaniteit is er dan toch al wat van af. Wel kan uw partner zeggen dat u ook eigenlijk best mee gewild had.
Hoewel ik persoonlijk wél de partner zou uitnodigen, raad ik toch af om mee te gaan. Het is fijn om bonus-opa te zijn, maar de kinderen zijn met oma (toen nog mama) opgegroeid. Een dagje uit met iemand met de persoon die ze intiem kennen is toch anders dan wanneer de partner van 10 jaar er bij is. De zoon is daar immers niet mee opgegroeid en heeft een andere band met de latere partner. Ik vind het onhandig gedaan van de zoon, maar ik snap het ergens ook wel. Ik zou het laten gaan en ze een dagje samen gunnen. Kennelijk heeft de zoon hier behoefte aan. De volgende keer is de bonus-opa er wel weer gewoon bij, zeker als het kleinkind gaat vragen waar opa is.
Als je al 10 jaar een relatie hebt, dan is het wel erg raar dat je niet uitgenodigd wordt op een feestje van je partner. Ik weet uiteraard niet welke normen de kinderen er op na houden om te beoordelen wanneer de partner van hun moeder als volwaardig familielid moet worden erkend, maar het lijkt mij absurd dat de moeder niet meteen aan de bel trekt en haar kinderen er op wijst dat haar partner ook deel uit maakt van haar leven.
Voor mij zou een dergelijke situatie genoeg reden zijn om de relatie te verbreken. Als je na 10 jaar niet als volwaardig partner wordt geaccepteerd door partner en kinderen dan moet je de conclusie trekken dat de relatie klaarblijkelijk voor jouw partner een stuk onbelangrijker is als voor jou. Ik zou de eer aan mijzelf houden en de relatie verbreken met een verwijzing naar de houding van de partner in deze.
Helemaal niet eens met Beatrijs deze keer. Hoezo moet partner vanzelfsprekend worden uitgenodigd? De nieuwe partner van moeder is helemaal geen famile/vader; m.a.w. er is geen ‘zijns-relatie’. Partner moet dit ook niet verwachten van de kinderen. Het valt mij op dat er van volwassen kinderen vaak wordt verwacht, zeker na enige tijd, dat zij de nieuwe partner in hun armen sluiten. In het begin wordt terughoudendheid nog wel geaccepteerd, maar daarna niet meer. Maar tijdsduur van de relatie is helemaal niet relevant.
Als het om een uitje zou gaan van alleen zoon en moeder, zou ik het niet raar vinden dat de partner niet is uitgenodigd. Maar aangezien de zoon zijn eigen vrouw ook meeneemt, is t wel een beetje apart dat deze meneer wordt uitgesloten.
Eens met Doortje. De schoondochter en kleinkinderen horen ook niet bij het oorspronkelijke kerngezin, en die mogen wel mee. Is moeder gescheiden? Gaat de ex-man/vader dan ook gezellig mee, for old times sake?
Of is ze weduwe? Wat vreselijk confronterend om dat dan op deze manier nog eens flink ingewreven te krijgen.
Ik vraag me ook af hoe het gesprek tussen de zoon en zijn kinderen is gegaan. “Waarom gaat opa niet mee?” “Omdat hij niet jullie echte opa is.”
(Ik kreeg zowat ruzie met mijn kinderen toen ik uitlegde dat ze geen biologische band met hun opa hebben. Het is namelijk wel hun echte opa, vinden zij terecht.)