Spring naar inhoud


Een goede kerstdaad

Beste Beatrijs,

Een Franse vriendin van mijn vriend en mij van lang terug heeft haar leven niet goed voor elkaar. Bovendien kan ze niet met geld omgaan. Haar familie heeft er genoeg van en wil haar niet meer helpen. Ze is ons dierbaar, maar we zien haar door de afstand nog maar zelden, wat we prima vinden.

Een paar weken terug vroeg ze of ze geld van ons kon lenen, omdat er door een ongelukkige samenloop van omstandigheden pas begin volgend jaar zicht is op een uitkering. Dit verzoek viel een beetje rauw op ons dak. Mijn vriend zei in eerste instantie nee. Ik zag het als een noodkreet. In het kader van de kerstgedachte en omdat wij het kunnen missen, hebben we uiteindelijk besloten om haar een aantal weken achter elkaar een bedrag over te maken ter overbrugging. Dat leek ons beter dan een bedrag in één keer te geven. De kans is dan ook groter dat het aan primaire levensbehoeften wordt besteed. We hebben geen terugbetalingsafspraken gemaakt. Het gebaar is dankbaar ontvangen. Met het idee mogelijk eindeloos achter ons geld aan te moeten zien we het maar als een eenmalig cadeau. Achteraf vraag ik mij af of dat verstandig was. Hadden we het bedrag toch moeten lenen?

Noodkreet uit Frankrijk

Beste Noodkreet uit Frankrijk,

U en uw vriend willen deze vriendin helpen. U kunt het geld missen. Beschouw het bedrag als een gift en niet als een lening. Dat scheelt u gezeur om de lening weer terug te krijgen en bovendien hebt u op deze manier een goede kerstdaad verricht. Als uw vriendin later weer bij u aanklopt om geld, kunt u nee zeggen met een verwijzing naar uw eerdere lening die u, zoals zij moet hebben beseft, stilzwijgend hebt omgezet in een schenking.

Artikelen in Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , .


3 reacties

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.

  1. Jan Willem Groeneweg schrijft

    Ja, ik als 66 jarige nu met een belachelijk klein vermogen van 25.000 Euro ( Let wel: meerdere van mijn familie zijn dik miljonair ). In 2007 en 2008 gokte ik op de beurs en verloor alles wat ik toen had, meerdere tonnen. Ik woonde toen in een huurhuis en had een achterstand van drie maanden huur, een achterlijk bedrag van 1700 Euro. Ja, ok, is wat mijn familie zei: wie z’n billen brandt, moet op zijn blaren zitten. Dus: huisuitzetting, zo een trauma voor mij. Maar weet je wat het mooie was na een aantal jaren bij het Leger des Heils te wonen. Ik ben nu vrij van het verlangen bezit te hebben, ik hoef niks meer. Wel zit ik nu met een jas aan in huis omdat ik de verwarming niet aanzet ( 15 graden ). Haha, ik ben nu vrij van alle verlangens

  2. moi schrijft

    @ Jan van Groeneweg Wat fijn dat je nu vrij bent van het verlangen en waarschijnlijk op die manier ook rust hebt gevonden. Toch vind ik het een hele rare gedachten om familie/vrienden niet te helpen, terwijl je wel de mogelijk hebt. Vindt het erg hard van je familie. Iedereen maakt toch wel eens een fout en heeft op een bepaalde manier wel eens hulp nodig (geld, luisterend oor, wat leuks doen, etc)? Wat anders wordt het als je keer op keer dezelfde fout maakt, dan kan je iemand soms beter helpen door niet te helpen.

  3. Frans schrijft

    Groeneweg is off topic.

    Nu maar hopen dat het echt de Franse vriendin was en geen crimineel.

    Het antwoord is mijns inziens inderdaad gift en geen lening. Je moet geen leningen geven aan mensen die het niet terug kunnen betalen. Laat het leningen geven maar over aan de banken.



Sommige HTML is toegestaan