Etentje betalen

Beste Beatrijs,

Onlangs logeerde ik met mijn volwassen dochter bij mijn schoonzus en zwager in Frankrijk. Zondagochtend aan het ontbijt vroeg de gastheer of wij het leuk vonden om ’s avonds een hapje te gaan eten in de plaatselijke herberg. Dat leek ons wel wat. Toen we ’s middags een wandeling maakten, kwamen we langs een cafeetje. Ik stelde voor daar wat te gaan drinken op mijn kosten. Mijn zwager moest lachen en zei: ‘Zo kom jij er goedkoop vanaf, als ik vanavond het eten betaal. Ik heb liever dat je de helft van het diner voor je rekening neemt.’ Ik was zo overrompeld dat ik onmiddellijk met zijn voorstel akkoord ging. Het cafébezoek nam ik ook voor mijn rekening. ’s Avonds bij het eten bestelde mijn zwager nog een fles dure wijn. ‘Dat vind je toch niet erg, hè?’ Durf dan maar eens nee te zeggen. Het eten was heerlijk, maar ik hield er toch een naar gevoel aan over. Had ik als gast spontaan moeten aanbieden om het hele diner te betalen als dank voor het feit dat we bij hen mochten logeren (we waren overigens niet met lege handen gekomen) of ging ik er terecht vanuit dat hun voorstel om buiten de deur te gaan eten deel uitmaakte van de door hun geboden gastvrijheid?

Wie betaalt het etentje?

Beste Wie betaalt,

Eén nacht is te weinig, twee nachten is een twijfelgeval, maar bij drie nachten logeren is het raadzaam om de gastheer/vrouw plus eventuele kinderen mee uit eten te nemen. Een kwestie van wederkerigheid. Wie ergens een paar nachten logeert spaart hotelkosten uit. Daar mag wel iets tegenover staan. Een etentje buitenshuis op kosten van de gasten is dan een aardig gebaar tegenover degene die gedurende de logeerpartij dagelijks een smakelijke maaltijd moet componeren en op tafel zetten voor meer dan het gebruikelijke aantal mensen.

Het was soepeler verlopen als u ’s ochtends tegen uw schoonzuster en zwager had gezegd: ‘Dat was weer heerlijk eten gisteravond. Weet je wat, we trakteren jullie op een etentje, dan hoeft er vanavond niemand te koken. Weten jullie een leuk restaurant dat niet al te duur is?’ Dan had de gastheer zijn onhartelijke opmerking niet gemaakt en dan hadden die ongelooflijk miezerige toestanden over ‘wie betaalt de drankjes in het café?’ en ‘kan er nog een flesje wijn vanaf?’ zich niet voorgedaan. Het verdient aanbeveling als logés zich van hun royale kant laten zien, als ze daarover beschikken.

De cadeautjes die u als gast meeneemt voor het gastgezin moet u niet in deze berekeningen betrekken. Dat zijn gewoon aardigheidjes, en daar had u ook zeker geen grote kosten voor hoeven te maken. Als dit stel bij u komt logeren gaat het andersom: zij nemen wat niet-dure kleinigheidjes mee, u kookt een paar smakelijke maaltijden en als dank nemen zij u een keer mee uit eten.