↑
Spring naar inhoud

Persoonlijke vragen stellen

Beste Beatrijs,

Tijdens een etentje bij vrienden ging het gesprek over orgaandonatie. Plotseling stelde iemand aan tafel de vraag wie zich had laten registreren als orgaandonor en of die de hand wilde opsteken. Omdat de vraag nogal dwingend werd gesteld, werden er braaf handen opgestoken (of niet). Daarna volgde een soortgelijk rondje over bloeddonor. Zoals te verwachten kon de vraagsteller zelf beide keren haar hand opsteken. Ik voelde mij hier onprettig onder, maar heb naar waarheid geantwoord. Ongetwijfeld had deze persoon een missie en deed dit met de beste bedoelingen. Toch zit het me niet lekker: ik vond het een onbeleefde vraag omdat deze zaken privé zijn en een antwoord werd afgedwongen. Ik had natuurlijk kunnen antwoorden dat ik dat liever voor mezelf houd, maar dan was ik de enige die weigerde hieraan mee te doen. Is het gepast om deze vraag te stellen in gezelschap?

Is donorschap privé?

Beste Is donorschap privé?

Zowel donorregistratie als, in iets mindere mate, bloeddonorschap zijn onderwerpen die regelmatig terugkeren op de maatschappelijke agenda. Daarmee zijn het wat mij betreft geschikte onderwerpen voor de conversatie bij etentjes of feestjes. Het gaat wat verder dan altijd maar weer de laatste vakantie of de aanschaf van huizen, dus dat is winst. Een persoonlijke invalshoek (wat hebben mensen voor zichzelf besloten?) ligt hierbij voor de hand. Het zijn de persoonlijke overwegingen die een gesprek hierover interessant maken. Interessanter in ieder geval dan alleen maar een bepaald standpunt in z’n algemeenheid voor of tegen. Het is goed als mensen hierover nadenken en er met elkaar over praten. Dus nee, ik vind het niet privacy overschrijdend om de vraag ‘Wat heb je zelf gedaan?’ in de groep te gooien. Aan uw hand wel of niet opsteken valt op dat moment niet te ontkomen (zo werkt het groepsproces), maar als u geen toelichting wil geven waarom wel of waarom niet, kunt u altijd zeggen dat u er nooit zo over hebt nagedacht.

Artikelen in Visite, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met .

rev="post-9733" 4 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 15 december 2018 09:02

Stinkende museumbezoeker

Beste Beatrijs,

Mijn vrouw en ik kregen een discussie over het feit dat ik een oudere man (leeftijdgenoot) in een drukbezocht museum wilde aanspreken op de meer dan afschuwelijke zweetlucht die hij verspreidde. We zaten in hetzelfde tijdsslot voor de tentoonstelling en hij kwam steeds naast ons staan, waardoor wij niet wisten wij hoe snel wij ons uit de voeten moesten maken. Ik wilde de man erop attent maken dat hij verschrikkelijk stonk. Volgens mijn vrouw hoor je dat niet te doen. Ik vind van wel, en als ik alleen geweest was, had ik er zeker wat van gezegd. Nu hebben wij maar snel een zaal overgeslagen. Maar ik wil nog wel weten of ik gelijk had.

Kan ik er iets van zeggen?

Beste Kan ik er iets van zeggen,

Nee, het is absoluut niet gepast om wildvreemden in de openbare ruimte aan te spreken op hun lichaamsgeur. Hoe stelt u zich de reactie van die man voor? ‘O, sorry dat ik u ontrief. Ik zal onmiddellijk het museum verlaten om thuis een douche te nemen’? Dat zou hij niet zeggen en dat zou hij niet doen. Het enige effect van uw terechtwijzing zou zijn dat die man zich onverhoeds aangevallen had gevoeld zonder dat er een oplossing voorhanden was. Het is de taak van naasten (huisgenoten, dichtbije vrienden, eventueel collega’s) om iemand erop te attenderen dat hij een probleem heeft met lichaamsgeur. Niet van willekeurige passanten. U hebt nu een zaal overgeslagen bij uw museumbezoek. U had beter vijf minuten pauze kunnen nemen om de riekende man een voorsprong in de looproute te geven.

Artikelen in Aanspreken en begroeten, Reizen.

Gelabeld met , .

rev="post-9731" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 15 december 2018 09:01

Onnodige troep in de keuken

Beste Beatrijs,

Vaak heb ik mijn vrouw gevraagd de staafmixer direct na gebruik schoon te maken. Dit omdat als je dat nalaat, een en ander aankoekt, wat er moeilijk af te krijgen is. Desondanks tref ik de staafmixer, zeker nu het weer stamppottijd is, geregeld vies aan na gebruik door mijn vrouw. Vandaag heb ik weer flink moeten boenen na de boerenkoolmaaltijd. Daar baal ik van. Wat moet ik doen? Weer een opmerking maken, op het gevaar af dat het een vervelende discussie wordt of zelfs een ruzie? Moet ik het negeren, tot tien tellen, en maar weer braaf zelf gaan boenen? Dat voelt niet lekker. Het is toch een kleine moeite om een staafmixer meteen na gebruik schoon te maken? De staafmixer staat uiteraard symbool voor meer viezigheid, maar gemakshalve beperk ik me in mijn noodkreet even tot dit concrete geval. Hopelijk hebt u een inzicht dat iets oplevert wat mijn argumenten tot op heden niet doen.

In de puree

Beste In de puree,

Het is moeilijk om partners met een andere, slordiger, manier van koken en huishouden in de gewenste stijl te heropvoeden. Mensen zijn gewend om dingen op een bepaalde manier te doen, ze vinden kritiek vervelend en ze zijn meestal weinig geneigd om het anders (beter) aan te pakken. Of ze vergeten het gewoon. Tussendoor afwassen, als je aan het koken bent, is zo’n gewoonte die sommige mensen maar niet onder de knie kunnen krijgen. Blijkbaar kookt uw vrouw doorgaans en wast u af. U zou kunnen voorstellen de rollen om te draaien: dat u kookt en zij afwast. Als die taakomwisseling er niet in zit, zijn er nog twee mogelijkheden.

Vraag uw vrouw om, als ze er niet aan toekomt om de staafmixer na gebruik meteen schoon te maken, die tenminste in de bijbehorende beker, gevuld met water, te plaatsen. Dit voorkomt het aankoeken. Als ze ook dat vergeet, laat de staafmixer dan liggen als u met de afwas bezig bent en vraag haar om hem zelf schoon te maken, omdat u geen zin hebt in werk dat makkelijk voorkomen had kunnen worden. Overigens kan bij het bereiden van stamppot de staafmixer beter worden vermeden. De puree wordt er kleverig en slijmerig van. Een pureestamper of –knijper geeft een veel smakelijker resultaat, al geldt hiervoor hetzelfde als voor de mixer: meteen afwassen, anders koekt het aan.

Artikelen in Liefde en relaties.

Gelabeld met .

rev="post-9729" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 15 december 2018 09:00

Afscheid van Zwarte Piet

Beste Beatrijs,

Een paar jaar geleden heb ik afscheid genomen van Zwarte Piet, omdat ik het ellendig vind dat sommige groepen zich gekrenkt voelen door zijn uiterlijk. Ik koop geen pakjespapier waar hij opstaat of snoepgoed met zijn beeltenis. Ik wil niet meer bijdragen aan zijn bestaan. Nu gaan wij voor het eerst in lange tijd met de familie Sinterklaas vieren. De laatste keer dat we dat deden, kwamen er onverwachts buurjongens langs, verkleed als Zwarte Piet. Best kans dat zij dit jaar weer op de stoep staan. Ik zou me hoogst ongemakkelijk voelen, als deze figuur, ook al is maar zijdelings, opduikt bij onze pakjesavond.

We hebben het er nooit met elkaar over gehad, maar ik heb reden om aan te nemen dat de familie mijn afkeuring van Zwarte Piet niet deelt. En als ik erover begin, bestaat het gevaar dat zij denken dat ik hen racisten vind. Ik wil het heerlijk avondje natuurlijk niet bederven. Kan ik hun vragen rekening te houden met mijn bezwaren?

Heerlijk avondje

Beste Heerlijk avondje,

Zwarte Piet heeft zijn langste tijd gehad. Dat blijkt wel uit de relletjes waarmee zijn verschijning steeds vaker gepaard gaat, tot aan arrestaties toe. Het is afschuwelijk dat het sinterklaasfeest alleen maar vanwege een irrelevant detail (de kleur van de pieten) inzet wordt van maatschappelijke polarisatie. Die kleur moet weg, er zit niets anders op. Een traditie aanpassen neemt onvermijdelijk enige tijd in beslag. Organisaties en scholen moeten zich bezinnen op verandering, maar individuen kunnen ook iets doen. Dit is een goede gelegenheid om initiatief te ontplooien.

Ook zonder zwart blijft een piet altijd een piet.

Bespreek het met uw familie! Plenair zal niet meer lukken, maar u kunt in ieder geval het familielid, bij wie de viering wordt gehouden, bellen en terloops informeren of Zwarte Piet zijn opwachting nog komt maken. Als er geen optreden gepland is des te beter, maar als hij wel op de agenda staat, bespreek dan uw aversie vanuit uw persoonlijke ongemak. Het moet mogelijk zijn om een rustig gesprek over Zwarte Piet te voeren zonder dat een voorstander zich meteen in de racistische hoek gedrukt voelt. Zeg dat u het plaatsvervangend pijnlijk vindt om deze traditie nog langer hoog te houden en doe een voorstel voor een oplossing. Vraag of de pieten in een andere kleur geschminkt kunnen worden: geen zwart meer, liever ook niet dat laffe en lelijke roetvegencompromis, maar pieten in citroengeel, hemelsblauw en appelgroen. Dat ziet er feestelijk uit en voor de kinderen maakt het niet uit, want een piet blijft altijd een piet. Dat zien ze aan de fleurige kleuren en kleding, aan de springerigheid, aan de pakjes en de pepernoten.

Artikelen in Familie, Feestdagen, Traditionele etiquette.

Gelabeld met , .

rev="post-9723" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 8 december 2018 09:02

Zich niet om bloemen bekommeren

Beste Beatrijs,

Als ik (man, 82 jaar) op visite ga, neem ik meestal bloemen mee. Die koop ik niet bij de supermarkt, maar bij de bloemist. Vooral in de herfst kijk ik met bewondering hoe de bloemist met zorg een boeket samenstelt. Bij binnenkomst geef ik de bloemen aan de gastvrouw, die met het boeket in de keuken verdwijnt, nadat ze gezegd heeft: ‘Prachtig! Dank je wel!’ Eenmaal in de kamer zie ik mijn bloemen niet meer terug. Jammer.

Verwaarloosde bloemen

Beste Verwaarloosde bloemen,

Het nadeel van bloemen geven is dat de gastvrouw of de gastheer ze in het water moet zetten. Vaak hebben gastgevers daar geen tijd voor (hoe ouder mensen zijn, hoe zwaarder dat klusje hun valt) op het moment dat bezoekers binnenkomen. Dan moeten ze jassen aannemen, drankjes inschenken en er moeten conversatieopeningen plaatsvinden. Dus zetten mensen die boeketten snel even weg in een emmer in de keuken. Ze komen er pas aan toe om een geschikte vaas op te snorren, de bloemen eventueel af te snijden en mooi te schikken in de vaas, wanneer de gasten weer vertrokken zijn. Trekt u zich het niet aan! De mensen waarderen uw boeket echt wel. Ze hebben alleen geen tijd om er onmiddellijk werk van te maken.

Artikelen in Visite.

Gelabeld met .

rev="post-9721" 5 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 8 december 2018 09:01

Schoonouders weten het beter

Beste Beatrijs,

Mijn schoonouders zijn erg gul met ongevraagde adviezen. Voorbeeld: in december informeren ze naar onze vakantieplannen. Ik zeg dat mijn man en ik hier nog niet over hebben nagedacht en krijg vervolgens folders van de vakantiebeurs of mailtjes met aanbiedingen doorgestuurd. De locaties die ze ons aanbevelen zijn absoluut niet waar ik heen zou willen gaan, maar volgens hen is het ‘leuk voor de kinderen’. Als ik zeg dat ik het waardeer dat ze mee willen denken maar dat ik liever zelf onze vakantie uitzoek, zijn ze beledigd. Ander voorbeeld: ik eet sinds een paar maanden vegetarisch en krijg steeds krantenknipsels of e-mails met links naar artikelen dat vegetarisch eten een hype is en dat het slecht voor je is. Mijn schoonouders zijn leuke mensen en lieve grootouders, alleen krijg ik een punthoofd van hun adviezen en weet ik niet meer hoe ik moet reageren. Kunt u mij helpen?

Irritante goede raad

Beste Irritante goede raad,

Ga gewoon door, zoals u nu al bezig bent: u blijft vriendelijk en beleefd, u zegt dat u erover na zult denken en vervolgens neemt u uw eigen beslissingen. Als uw schoonouders vragen waarom u hun advies niet hebt gevolgd, zegt u: ‘Wat we nu van plan zijn lijkt me toch leuker/ beter/ geschikter.’ Als ze daarover beledigd zijn, is dat toch echt hun probleem en niet het uwe. Dan kunt u zeggen: ‘Sorry, ik maak graag mijn eigen keuzes.’

Toegestuurde krantenknipsels, internetlinkjes over de nadelen van vegetarisme kunt u naast u neerleggen. U hoeft ze niet eens te lezen – in de prullenbak ermee. Er inhoudelijk op reageren is niet nodig. Als uw schoonouders navraag doen wat u ervan vond, antwoordt u nonchalant dat u vergeten bent wat er in het stukje stond, maar dat u op dit moment even geen zin hebt in een discussie over vegetarisme. Vraag ook aan uw man of hij u wat meer te hulp kan schieten, wanneer zijn ouders te veel op uw nek zitten.

Artikelen in Schoonfamilie.

Gelabeld met .

rev="post-9719" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 8 december 2018 09:00

Sinterklaas overslaan

Beste Beatrijs,

Ik ben 68 jaar, vader van een zoon, en ik heb een kleindochter van anderhalf. Mijn zoon stamt uit mijn huwelijk dat 35 jaar geleden werd beëindigd. Het geval wil dat mijn zoon en zijn vrouw feestjes organiseren voor hun dochter, waar ik ook bij word gevraagd. Dit jaar werd haar eerste verjaardag gevierd en binnenkort Sinterklaas. Bij de verjaardag trof ik een huis vol volwassenen: schoonfamilie van mijn zoon, allerlei mij onbekende vrienden, en een overdaad aan cadeaus. Omdat ik voor Sinterklaas een soortgelijke opzet vreesde, heb ik voor de uitnodiging bedankt. Ik heb gezegd dat ik de dingen graag klein en intiem houd en moeite heb met deze grote bijeenkomsten. Ook vrees ik dat deze feestjes zich jaarlijks zullen herhalen. Ik krijg een boze reactie van mijn zoon, die mij verwijt niet deel te willen nemen aan zijn familieleven. En dat zijn dochtertje mij zo ook nooit zal leren kennen. Moet ik toch Sinterklaas gaan vieren ter wille van de lieve vrede?

Rijd alsjeblieft mijn huisje voorbij

Beste Rijd alsjeblieft mijn huisje voorbij,

Nee, u hoeft geen kinderfeestjes te bezoeken, waar u tegen opziet. Er zijn wel meer mensen die een aversie hebben voor massale kinderverjaardagen met veel volwassenen die allemaal het verplichte cadeautje voor de jarige meebrengen. En een grootschalig Sinterklaasfeest, speciaal georganiseerd voor een eenjarig kind, slaat ook nergens op. Maar goed, veel jonge ouders pakken die vieringen juist wel zo aan, dus praat er nog eens over met uw zoon en houd de kritiek bij uzelf. Vraag hem of hij het u alsjeblieft niet kwalijk willen nemen, maar dat u geen behoefte hebt aan Sinterklaasvieringen (nu niet en later ook niet) en dat u grootscheepse kinderverjaardagen eigenlijk ook niet zo dol vindt.

Dat betekent niet dat u geen band met uw kleindochter wil, integendeel! U ziet haar liever en petit comité binnen het gezin. Dan kunt u haar veel beter aandacht geven, met haar praten en spelen. Er is door het jaar heen genoeg gelegenheid om langs te gaan bij het gezin van uw zoon of het drietal bij u thuis te vragen en iets leuks te doen met de kleine. U hebt uw voorkeur voor gewoon contact al besproken met uw zoon, maar doe het nog maar een keer. Verzeker hem van uw betrokkenheid bij uw kleindochter en zeg dat u liever met haar naar de kinderboerderij gaat dan dat u opgaat in een massa onbekende feestgangers.

Artikelen in Cadeaus, Feestdagen, Grootouders en kleinkinderen.

Gelabeld met .

rev="post-9713" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 1 december 2018 09:03

Overbodige cadeautjes

Beste Beatrijs,

Wij zijn twee meisjes van twaalf en tien. We hebben een hele lieve oma die ons vaak cadeaus geeft. Bijna altijd, als wij haar zien. Dat is erg aardig, maar helaas zijn deze cadeaus te kinderachtig voor onze leeftijd of helemaal niet onze smaak. Ze vraagt vaak eerst aan onze ouders of iets leuk is, maar die vinden het moeilijk om nee te zeggen. Hoe kunnen wij laten weten dat deze cadeaus ongewenst zijn?

Verkeerde cadeaus van oma

Beste Verkeerde cadeaus van oma,

Bespreek dit met je ouders en laat je moeder of je vader vervolgens bij oma erop aandringen om op te houden met haar gewoonte om altijd cadeautjes te geven. Het is te veel, het is onnodig en het is overbodig. Twee keer per jaar is genoeg. Met de verjaardag en misschien met Sinterklaas. Verder niet. Voor verjaardagen en Sinterklaas kunnen de kinderen een verlanglijstje maken, waar oma uit kan kiezen. Als jullie vinden dat jullie te oud zijn voor speelgoed, kun je geld vragen, omdat je ergens voor aan het sparen bent. Voor geld is dezelfde regel van toepassing als voor cadeaus: geen belachelijk hoog bedrag en niet vaker dan twee keer per jaar. Laat je ouders dit gesprek voeren met oma, dan komt het wel goed.

Artikelen in Cadeaus, Grootouders en kleinkinderen.

rev="post-9710" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 1 december 2018 09:02

Rozen van een collega

Beste Beatrijs,

Vorige week kreeg ik een bos rozen cadeau van een mannelijke collega. Ik was erg verbaasd, zeker toen bleek dat hij dit als een soort liefdesverklaring had bedoeld. Ik heb hem toen duidelijk gemaakt dat ik zijn gevoelens niet deelde, maar ik heb het boeket wel mee naar huis genomen. Later zei hij dat ik de bloemen maar als teken van vriendschap moest zien en daar heb ik mee ingestemd. Toen ik het hier met een andere (vrouwelijke) collega over had, zei zij dat ik die rozen nooit had mogen aannemen. Volgens haar is het ongepast om bloemen te accepteren van iemand die ze met een bepaalde intentie heeft gegeven. Had ik het boeket moeten weigeren?

Een verkeerd signaal?

Beste Een verkeerd signaal,

Als de collega met diamanten was komen aanzetten, was een weigering op zijn plaats geweest. Maar een boeket rozen accepteren kan best, zolang u duidelijk bent over uw eigen gevoelens. Bijvoorbeeld door iets te zeggen in de trant van: ‘Dank voor de rozen, maar dat ik ze accepteer betekent niet dat ik een relatie met je wil. Ik ben niet verliefd op je en dat zal ik ook niet worden. Ik vind je een aardige collega, maar meer ook niet. Het gaat me te ver om deze rozen in de vuilnisbak te gooien of aan je terug te geven, dus ik zal mijn kamer ermee opfleuren, maar ik kan je gevoelens niet beantwoorden!’

Artikelen in Cadeaus, Collega's, Liefde en relaties.

Gelabeld met .

rev="post-9708" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 1 december 2018 09:01