Beste Beatrijs,
Mijn vrouw en ik kregen een discussie over het feit dat ik een oudere man (leeftijdgenoot) in een drukbezocht museum wilde aanspreken op de meer dan afschuwelijke zweetlucht die hij verspreidde. We zaten in hetzelfde tijdsslot voor de tentoonstelling en hij kwam steeds naast ons staan, waardoor wij niet wisten wij hoe snel wij ons uit de voeten moesten maken. Ik wilde de man erop attent maken dat hij verschrikkelijk stonk. Volgens mijn vrouw hoor je dat niet te doen. Ik vind van wel, en als ik alleen geweest was, had ik er zeker wat van gezegd. Nu hebben wij maar snel een zaal overgeslagen. Maar ik wil nog wel weten of ik gelijk had.
Kan ik er iets van zeggen?
Beste Kan ik er iets van zeggen,
Nee, het is absoluut niet gepast om wildvreemden in de openbare ruimte aan te spreken op hun lichaamsgeur. Hoe stelt u zich de reactie van die man voor? ‘O, sorry dat ik u ontrief. Ik zal onmiddellijk het museum verlaten om thuis een douche te nemen’? Dat zou hij niet zeggen en dat zou hij niet doen. Het enige effect van uw terechtwijzing zou zijn dat die man zich onverhoeds aangevallen had gevoeld zonder dat er een oplossing voorhanden was. Het is de taak van naasten (huisgenoten, dichtbije vrienden, eventueel collega’s) om iemand erop te attenderen dat hij een probleem heeft met lichaamsgeur. Niet van willekeurige passanten. U hebt nu een zaal overgeslagen bij uw museumbezoek. U had beter vijf minuten pauze kunnen nemen om de riekende man een voorsprong in de looproute te geven.
Wat een vraag! Natuurlijk geen opmerkingen over maken. Ik heb een collega die een uur in de wind stonk in die warme zomer dit jaar. Als ik hem buiten tegenkwam, ging ik tegen de wind in staan en anders met een grote boog om hem heen, heel effectief. Andere collega stinkt ook, omdat zij zich onder een heel vies parfum sproeit en ik haar werkruimte dus negeer.
Niet mee bemoeien dus.
Of ik in een museum iemand aan zou spreken? Ik denk het niet. Ik zou eerder die persoon ontwijken. Ik heb wel een keer een andere situatie meegemaakt. Ik was aan het wachten op een vliegveld en er kwam een jongeman nog geen 2 meter bij mij vandaan zitten die eerst zijn schoenen uittrok en vervolgens zijn sokken, waarna een ontzettende zweetvoetenlucht mijn kant opkwam. Ik heb hem daar rustig en vriendelijk over aan gesproken met de woorden: “Sorry maar Ik ruik je voeten” en daar werd gewoon positief op gereageerd. Hij trok gelijk zijn schoenen weer aan, maakte excuses en we hadden nog een babbeltje.
Ik zie het toch een beetje anders: de kans is heel groot dat de betreffende persoon niet beseft dat hij stinkt. Dan is het nuttig om feedback te krijgen ipv je vertwijfelt af te vragen waarom iedereen bovenwinds gaat staan.
Ik heb hier zelf ook een probleem mee gehad. Natuurlijk is het niet bepaald fijn om te horen dat je stinkt, maar je beseft soms _echt_ niet dat dat jasje veel vaker gewassen moet worden. De menselijke neus negeert vieze geurtjes als die geleidelijk zijn ontstaan.
Als mens slijt je in bepaalde hygiënische routines, en als je daar nooit commentaar op krijgt dan denk je dat je het acceptabel genoeg doet.
Ja, eigenlijk is het de taak van zijn familie en niet van wildvreemden, daar ben ik het helemaal mee eens.
Maar blijkbaar faalt zijn familie in die taak (wellicht heeft hij niet eens een familie meer)