↑
Spring naar inhoud

Hoe kan ik een man afhouden?

Beste Beatrijs,

Elke ochtend ga ik (vrouw, eind twintig) voor mijn werk met de bus naar het station en zo ook een man die bij mij in de buurt woont. Hij is getrouwd en heeft de leeftijd van mijn vader. Het contact is gezellig in de zin dat we altijd even een kort praatje maken en dezelfde trein nemen, waarna ik er bij de volgende halte uitga. In het begin was dit ongedwongen, maar een paar maanden geleden vroeg hij om mijn telefoonnummer. Ik zocht er niets achter en gaf dit. Hij stuurt af en toe een app-berichtje over treinstoringen of een grappig filmpje. Dit hoeft van mij niet, maar goed, hij heeft mijn nummer (ik was niet assertief genoeg om nee te zeggen). Inmiddels voelt het contact minder neutraal. Vandaag weer een appje met een foto van een kopje koffie en de suggestie samen eens koffie te drinken. Ik voel hier niet voor en vraag me af hoe ik dit duidelijk kan maken zonder dat het contact ongemakkelijk wordt. Wellicht bedoelt hij het niet verkeerd.

Geen zin in koffie

Beste Geen zin in koffie,

Deze man hoeft geen bijbedoelingen te hebben met zijn contactpogingen, maar u hebt er geen behoefte aan, dus dat moet in deze situatie het uitgangspunt zijn. Het was inderdaad beter geweest om hem uw telefoonnummer niet te geven, toen hij erom vroeg (u had kunnen zeggen: ‘Nee, sorry, ik geef mijn nummer alleen aan goede bekenden’), maar goed, het is gebeurd.

Om te beginnen raad ik u aan om nooit (meer) te reageren op appjes die hij stuurt, maar alles straal te negeren. Wanneer hij in de bus of trein zijn koffiedrinkvoorstel nog eens ter sprake brengt, zegt u vriendelijk: ‘Nee, bedankt, ik heb al genoeg sociale contacten.’ Dat antwoord moet afdoende zijn om hem zijn contactpogingen te laten staken. Verder geef ik u in overweging om eens een paar keer een eerdere bus/ trein naar uw werk te nemen. Dan kunt u hem ontlopen. Persoonlijk lijkt het mij tamelijk vervelend om elke dag verplicht met dezelfde persoon praatjes te moeten maken in de reistijd naar het werk. Of de persoon in kwestie nu een collega, een goede bekende of een verder onbekende buurtgenoot (m/v) is maakt niet uit. De meeste mensen die dagelijks hetzelfde ritje in het openbaar vervoer naar hun werk maken hebben liever rust aan hun kop dan sociaal te moeten doen.

Artikelen in Aanspreken en begroeten, Reizen.

Gelabeld met .

rev="post-9913" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 11 mei 2019 09:02

Een onverwachte tikkie

Beste Beatrijs,

Een vriend vierde onlangs zijn verjaardag en nodigde zijn vijf beste vrienden uit. In plaats van dit thuis te vieren had hij een plekje in een bar gereserveerd om cava te drinken met een paar hapjes. Er waren cadeautjes voor de jarige en het was een heel gezellige avond. De volgende dag appte hij mij om mij te bedanken voor mijn aanwezigheid en stuurde ook een tikkie mee van 25 euro. Ik vond dit raar, want hij had mij toch uitgenodigd? Ik heb vooralsnog niets ervan gezegd en betaald. Kan ik hem hierop aanspreken? Of is dit heel normaal?

Verjaardagstikkie

Beste Verjaardagstikkie,

Nee, het is zeker niet normaal om mensen uit te nodigen voor een verjaardagsviering en hun vervolgens een rekening te sturen. Dit kan alleen wanneer van tevoren is meegedeeld dat drankjes voor eigen kosten zijn. Studenten met weinig geld pakken het wel eens zo aan. Dan zeggen ze: ‘Ik vier mijn verjaardag in dit of dat café, ik betaal voor iedereen twee drankjes en de rest is voor eigen rekening’. Wat u hebt meegemaakt is niet zoals het hoort. Er zat inderdaad weinig anders op dan maar te betalen, zoals u ook gedaan hebt, maar u kunt prima terloops tegen uw vriend zeggen, als u hem weer spreekt, dat u het fijn had gevonden als hij van tevoren had meegedeeld dat de consumpties voor eigen rekening zouden zijn. Niemand vindt het leuk om na afloop van een bijeenkomst waar een uitnodiging aan vooraf is gegaan ineens een rekening gepresenteerd te krijgen.

Artikelen in Verjaardag, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met .

rev="post-9911" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 11 mei 2019 09:01

Een gevaarlijke vraag

Beste Beatrijs,

Ik (vrouw van 83) kom regelmatig in een bepaalde winkel in het winkelcentrum bij mij in de buurt. Ik brei graag babykleertjes en geef die weg, als ik weet dat iemand een baby verwacht. Toen ik laatst weer in de winkel was, droeg een van de winkelbedienden, een vrouw van een jaar of dertig, een hele wijde tuniek en spontaan vroeg ik haar of ze zwanger was. En daar kreeg ik toch de wind van voren! Stel dat de persoon niet zwanger kon worden, dat zou toch afschuwelijk zijn! Zulke brutale vragen mocht ik nooit stellen! Ik was helemaal verbluft en heb mijn excuses aangeboden, maar ik ga echt niet meer naar die winkel. Wat vindt u, ben ik echt zo over de schreef gegaan? Zelf heb ik jaren in een winkel gestaan, maar ik had een klant nooit zo mogen afbekken.

Komt er een kleine?

Beste Komt er een kleine,

De vraag of iemand misschien zwanger is geldt inderdaad als incorrect. Niet alleen omdat het een te intieme vraag is, maar ook omdat sommige vrouwen problemen hebben om zwanger te worden en de vraag dan een open zenuw raakt. Daarnaast hebben sommige vrouwen last van overgewicht – het is extra pijnlijk als iemand dikte voor zwangerschap aanziet. Behalve wanneer een vrouw duidelijk door barensweeën wordt overvallen, is het raadzaam om ver weg te blijven van de vraag naar zwangerschap. Ook het lollig informeren naar zwangerschap, wat vriendinnen wel eens doen wanneer een vrouw een glaasje water bestelt in plaats van wijn, dient achterwege te blijven. Dit neemt allemaal niet weg dat de manier waarop de winkelbediende u afblafte buitengewoon grof en ongepast was. Daar ging ze veel te ver mee. Winkelpersoneel hoort geen klanten de mantel uit te vegen, en al helemaal geen oudere dame die per ongeluk een gevaarlijke vraag stelt.

Artikelen in Aanspreken en begroeten, Zakelijke relaties, Zwangerschap en baby's.

Gelabeld met .

rev="post-9909" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 11 mei 2019 09:00

Slordige oppasgrootouders

Beste Beatrijs,

Sinds de geboorte van mijn dochter passen mijn ouders één dag in de week op in ons huis. Het was hun initiatief, ze doen dit met veel liefde en aandacht en ik ben er blij mee. Het scheelt in de opvangkosten en opa en oma kunnen hun kleinkind vaak zien, zonder dat dit steeds in het weekend moet. ’s Avonds eten we samen en daarna gaan zij naar huis. Mijn man heeft moeite met het feit dat zijn schoonouders wekelijks het huis overnemen. Hij is zuinig op ons interieur, maar mijn ouders hebben daar minder oog voor. Gevolg: putjes in muren, onjuist gebruik van spullen die daardoor snel slijten of kapot gaan, deuren die open staan, verwarming erg hoog.

Ik vind hun slordigheid niet zo erg en vind het fijn dat ze zich thuis voelen bij ons, maar mijn man ergert zich. Ik vind het moeilijk om kritiek te leveren, omdat mijn ouders ons helpen. Bovendien gaat het om kleine dingen waarvan ze zich nauwelijks bewust zijn. Mijn man zou het liefst de opvangafspraak opzeggen, maar zij zullen daar pijnlijk door worden getroffen. Wat raadt u aan?

Loyaliteitsconflict

Beste Loyaliteitsconflict,

Dat uw man moeite heeft met de wekelijkse aanwezigheid van de grootouders in hun rol van kinderoppas is niet zo raar. Schoonouders staan altijd op grotere afstand dan eigen ouders. Veel werkende ouders met jonge kinderen hebben zo’n oppasregeling met grootouders. Dit heeft veel voordelen: een hechte band tussen grootouders en kleinkind, minder crèchekosten en veel aandacht voor het kleinkind.

Jonge kinderen brengen altijd grotere slijtage en een zekere mate van destructie met zich mee.

Praat er nog eens over met uw man. Wil hij dit allemaal opgeven om de huisraad pico bello te houden? Nu is uw kind nog klein, maar uw man kan erop rekenen, als uw kind groter wordt en er misschien nog een tweede komt, dat er nog meer kapot zal gaan in huis. Jonge kinderen brengen altijd grotere slijtage en een zekere mate van destructie met zich mee. Misschien kan dat vooruitzicht hem helpen om wat laconieker met de slordigheid van zijn schoonouders om te gaan. Uw man vindt dat de grootouders de thermostaat te hoog zetten. Ook dit lijkt geen halszaak. Oudere mensen hebben het eerder koud dan jongere. Ze mogen zich comfortabel voelen in uw huis. Het zou erg miezerig zijn om van hen te eisen dat ze zitten te koukleumen om u een paar tientjes op de energierekening te besparen. Dat weegt niet op tegen uw besparingen op een extra crèchedag.

Ik vermoed dat uw man niet zozeer een probleem heeft met wat uw ouders concreet verkeerd doen, maar dat hij het vervelend vindt om elke week zijn schoonouders tegen te komen en met hen te moeten eten. Bespreek dit gevoelspunt met uw man en erken dat dat lastig voor hem kan zijn. Vraag hem om zijn irritatie toch te verbijten, omdat de oppasafspraak u op dit moment te goed uitkomt om op te zeggen. De huidige constructie is tijdelijk. Als uw kind naar school gaat, moet de opvang weer anders geregeld worden en wie weet is dat een goed moment om het grootouderlijk oppassen af te bouwen.

Artikelen in Grootouders en kleinkinderen, Schoonfamilie.

Gelabeld met .

rev="post-9907" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 4 mei 2019 09:02

Agenda beheren voor ex

Beste Beatrijs,

Mijn ex-man en ik zijn gescheiden en we hebben twee puberzonen. Onze relatie is nogal moeizaam. Vroeger regelde ik altijd afspraken op school, ziekenhuis enzovoort. Nu eigenlijk nog steeds. Dat vind ik niet erg, maar wat mij wel dwarszit is dat mijn ex nogal eens afspraken vergeet, waardoor ik vrijwel altijd alleen bij besprekingen op school of dokter zit. Hij verwacht van mij dat ik hem een dag van tevoren aan de afspraak herinner. Dat bevalt me niet. Een volwassen man moet toch zelf afspraken in een agenda kunnen zetten en zich daaraan houden?

Geen secretaresse

Beste Geen secretaresse,

Nee, u hoeft uw ex-man niet te helpen herinneren aan afspraken op school of in het ziekenhuis die met uw kinderen te maken hebben. Dat is zijn eigen verantwoordelijkheid. Nu is het bij niet-gescheiden stellen ook vaak zo dat maar een van de ouders naar dat soort afspraken gaat. Bij tien-minuten-gesprekken op school of routineuze afspraken met artsen is de aanwezigheid van één ouder doorgaans genoeg. De ouder die erbij was brengt na afloop de andere ouder op de hoogte. Dat kunt u als gescheiden moeder natuurlijk ook doen. Dus, nee, u hoeft uw man niet extra in te seinen voor een naderende afspraak. Hij kan zijn eigen agenda beheren. Doe het alleen, wanneer het een heel belangrijke afspraak is, waarbij u zelf vindt dat uw ex niet mag ontbreken.

Artikelen in Exen.

Gelabeld met .

rev="post-9905" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 4 mei 2019 09:01

Botox als cadeau?

Beste Beatrijs,

Voor de verjaardag van mijn dochter heb ik gespaard om haar een mooie ring te geven. Die wens had ze eerder geuit. Toen ik het erover had, bleek dat ze van gedachten was veranderd en nu liever een botox-behandeling wil. Ik schrok hiervan en wil mijn zuur gespaarde geld niet uitgeven aan zoiets. Ik had gezegd dat ze zelf een keuze mocht maken voor een cadeau, maar dat ze met botox zou komen had ik niet verwacht. Onze relatie is wankel, wat nu te doen?

Cadeaudwang

Beste Cadeaudwang,

De relatie met uw dochter is niet heel solide. Dan moet u voorzichtig te werk gaan. Kunt u een gesprek met haar voeren waarin u rustig uitlegt dat u haar het liefst iets van blijvende waarde zou geven? Een cadeau moet vanzelfsprekend naar de smaak van de ontvanger zijn, maar het is voor u als gever niet leuk om iets te moeten geven, waar u niet achter staat. Een mooie ring is over dertig jaar nog mooi, terwijl het effect van een botox-behandeling na een jaar weg is en steeds opnieuw moet gebeuren. Zeg tegen uw dochter dat het u zo fijn lijkt om samen met haar een mooie ring uit te zoeken. Hopelijk keert ze dan weer terug naar haar oorspronkelijke wens.

Artikelen in Cadeaus, Ouders en volwassen kinderen.

Gelabeld met .

rev="post-9903" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 4 mei 2019 09:00

Opdringerige appjes

Beste Beatrijs,

Enige tijd geleden leerde ik iemand kennen die net als ik van wandelen houdt en we besloten om een keer samen te gaan. We maakten een mooie duinwandeling en het was best gezellig. De dag daarop appte de persoon in kwestie dat het een leuke wandeling was geweest. Later betoonde zij zich geïrriteerd dat ik niet op dat appje had gereageerd. Ze wil sowieso vaker appen, om een band op te bouwen. Ik houd echter niet van appen en gebruik het vooral voor korte, zakelijke berichtjes (hoe laat spreken we af?). Sommige mensen sturen heel veel appjes en menen dan recht te hebben op reactie. Ik word hier onrustig van en voel me onder druk gezet. Hoe onbeleefd is het om niet of pas na een paar dagen op appjes te reageren, vooral als er geen concrete vraag of dringende mededeling in geformuleerd wordt?

Opgejaagd door appjes

Beste Opgejaagd door appjes,

Veel mensen houden zich intensief bezig met WhatsApp. Ze beantwoorden alles binnen tien seconden en vervolgens worden er in luttel tijdsbestek een paar (vaak humoristische) berichtjes heen en weer gestuurd. Het is een vorm van contact onderhouden. Maar er zijn genoeg anderen die dit niet doen en weinig acht slaan op binnen pingende berichtjes. Schep duidelijkheid in uw omgeving over hoe u tegenover app-verkeer staat. U bent niet verplicht om meteen te reageren. Zeg tegen de mensen die klagen dat u niet of te laat reageert dat u zo iemand bent die niet de hele tijd zijn telefoon in de gaten houdt. Er kunnen uren voorbij gaan dat u er niet op let. Zeg ook tegen hen dat u zelden reageert op appjes, tenzij er iets dringends aan de hand is, wat antwoord vereist. Zeg ten slotte dat u zelf eigenlijk alleen maar appjes stuurt voor korte, zakelijke mededelingen en niet als manier om een band op te bouwen. Mensen die u dringend nodig hebben kunnen u beter bellen dan appen, omdat u de telefoon wel opneemt.

Artikelen in Telefoon, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , .

rev="post-9891" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 27 april 2019 09:02

Twee soorten gasten

Beste Beatrijs,

Ik word dit jaar 50 en wil dit graag groots vieren. Er zijn ongeveer honderd mensen die ik wil uitnodigen. Het lijkt me leuk om het feest op een zondagmiddag vanaf 15 uur te houden en een pizzabakker te vragen om ter plekke pizza’s voor de gasten te bakken. Na het eten wil ik het feest voortzetten met muziek en hapjes. Ik wil ongeveer de helft van mijn lijst (goede vrienden en familie) uitnodigen voor het hele feest en de andere helft (de iets minder dichtbije vrienden en werkrelaties) pas na het eten, vanaf 19 uur. Kan dat? Hoe moet ik dat formuleren in de uitnodiging? Ik wil voorkomen dat mensen zich tweederangs feestgangers voelen, als ze aankomen op een feest dat al in volle gang is en waar de etensresten net worden opgeruimd.

Alleen de tweede helft

Beste Alleen de tweede helft,

Uitgesloten. U kunt geen feest organiseren, waarbij de helft van de gasten pas welkom is, wanneer de andere helft al gegeten heeft. Dat is buitengewoon ongastvrij. Wie om 19 uur op een feest binnenkomt verwacht dat hij iets te eten krijgt. Die mensen zullen vreemd opkijken, wanneer blijkt dat allerlei andere gasten het eten al ruim en breed achter de kiezen hebben en dat er voor hen – de nieuwkomers – alleen wat borrelhapjes zijn. Een feest wordt gehouden voor een verzameling mensen die allemaal hetzelfde krijgen en het is uiterst onaangenaam om een onderscheid te maken tussen eerste- en tweederangs gasten. Het zou me niet verbazen als mensen die in de gaten krijgen dat er ook nog een eerste helft van het feest was (waar zij niet welkom waren) onmiddellijk rechtsomkeert maken om ergens anders op eigen kosten te gaan eten. Kortom een heilloos plan. Als het voor u te duur is om alle gasten van een pizza te voorzien, moet u minder mensen uitnodigen of het hele pizza-idee laten varen.

Artikelen in Verjaardag.

Gelabeld met .

rev="post-9889" 6 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 27 april 2019 09:01

Wanneer stoppen ouders met betalen voor hun kinderen?

Beste Beatrijs,

Toen onze drie kinderen nog studeerden, gingen mijn man en ik van tijd tot tijd met een of twee of alle drie naar een concert of uit eten. Wij betaalden toen altijd alle kosten. Inmiddels hebben de kinderen allemaal goede banen en als ik nu met een van hen ergens ga koffie drinken of lunchen, vind ik het eigenlijk niet meer vanzelfsprekend om hem of haar vrij te houden, maar lijkt het me logisch dat ieder zijn deel betaalt. Ben ik nu krenterig? Het gaat me niet zozeer om het bedrag maar om het idee.

Blijven betalen?

Beste Blijven betalen,

Bij kleine uitjes, zoals ergens koffie drinken of lunchen, staan ouders en kinderen te dicht bij elkaar om rekeningen te splitsen. Dan lijkt het op een afspraak tussen vage kennissen. Het is in zo’n situatie (ook tussen goede vrienden/ vriendinnen) toch gebruikelijker dat één partij de (lage) rekening betaalt. Bij een routine van goedkope uitjes betalen vrienden meestal om en om, maar vanuit hun jarenlange zorgtraditie zijn het meestal de ouders die betalen, hoewel een volwassen kind natuurlijk ook best eens de rekening kan oppakken. Een attent kind doet dat ook: ‘Laat maar, mama, ik betaal die lunch wel even.’

Veel ouders zitten tot de laatste snik vast aan hun ingebouwde zorgreflex.

Bij duurdere uitjes, restaurant- of concertbezoek, hangt het ervan af of er een uitnodiging aan vooraf is gegaan (dan betaalt degene die uitnodigt) of dat er een afspraak is gemaakt om samen iets te doen. In het laatste geval kunt u prima voorstellen dat ieder voor zich betaalt. Toch leert de ervaring dat de meeste ouders doorgaan met betalen voor hun volwassen kinderen. Dat gaat van gratis oppassen tot financiële hulp bij huisaanschaf. Veel ouders zitten tot de laatste snik vast aan hun ingebouwde zorgreflex en stoppen hun kinderen, hoe zelf bedruipend ook, graag wat toe, of het nu gaat om een appel voor onderweg of een vakantie met hele gezin naar het verre oosten.

Artikelen in Ouders en volwassen kinderen.

Gelabeld met .

rev="post-9886" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 27 april 2019 09:00