↑
Spring naar inhoud

Wat voor cadeau?

Beste Beatrijs,

Volgende maand ben ik een jaar getrouwd en ik wil mijn man een leuk cadeau geven, maar ik weet niet wat. Hij is kno-arts in opleiding, dus ik dacht misschien iets wat daarmee te maken heeft, maar dat hoeft natuurlijk niet. Ik ben radeloos, kunt u me helpen?

Geen flauw idee

Beste Geen flauw idee,

U kent uw man. Ik ken uw man niet. Ik begrijp niet waarom u denkt dat ik beter in staat ben om voor hem het juiste cadeau te verzinnen dan uzelf. Maar goed, als u suggesties wilt, dan geef ik suggesties. Denk eens aan: een fles cognac, een fles whisky, een mooi boek, een cd met leuke muziek, een das, een overhemd, een kamerjas, een geinige zwembroek, een zijden pyjama, een klopboor, dure after-shave, een figuurzaag-set, een aquarium met tropische vissen, een cursus Franse conversatie, bioscoopbonnen, een theater- of concertabonnement, een fijne dvd-box, een gepersonaliseerde muismat met een beeltenis van uzelve, een bonsai-boompje, een lava-lamp, een design-kurkentrekker, een weekend naar Knokke, een horloge, een antieke stadsplattegrond om in te lijsten en in zijn studeerkamer te hangen, pantoffels, een brievenweger, een papierversnipperaar. Eigenlijk komt alles in aanmerking, zolang het maar geen stethoscoop of witte jas is, want die zal hij al hebben.

Artikelen in Cadeaus, Huwelijksjubileum.

rev="post-4292" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 4 juli 2009 12:01

Hond op het werk

Beste Beatrijs,

Sinds driekwart jaar werk ik als directiesecretaresse bij een groot bouwbedrijf. Dat gaat goed, maar de laatste weken neemt mijn baas zijn hond mee naar het werk. Het is een grote bouvier en die moet bij mij in mijn werkkamer in een mand liggen. In de lunchpauze neemt hij hem dan mee uit. Het beest stinkt verschrikkelijk en laat winden. Ik spuit vaak toiletreiniger om de lucht weg te krijgen. Laatst kwam de directeur naar binnen en vroeg waarom het zo naar lavendel stonk. Ik durfde hem de echte reden niet te geven en zei dat het mijn parfum was. Hij werd boos en zei dat dit niet representatief voor de klanten is. Hij noemde me een ‘verkracht bloemencorso’. Hij is er de man niet naar om te worden tegengesproken en ook niet om van iemand te horen dat zijn hond stinkt. Hoe moet ik dit aanpakken? Ik kan mijn baan echt niet verliezen, mijn man zit ook al zonder werk.

Hond op het werk

Beste Hond op het werk,

Uw baas parkeert z’n stinkende hond op uw werkplek en hij denkt daar mee weg te komen? Mooi niet! De tijden zijn voorbij dat een baas zijn secretaresse kan gebruiken als duvelstoejager voor privé hand- en spandiensten. Het zou niet zo moeilijk moeten zijn om uw bezwaren op een redelijke manier met de baas te bespreken. U staat tenslotte in uw recht, want de functie ‘hondenoppascentrale’ maakt geen deel uit van uw taakomschrijving. Uw probleem is dat u ontslag vreest, als u tegen de wens van uw baas ingaat. In dat geval moet u de allergietroef spelen. Per ingang van onmiddellijk verplaatst u de hondenmand plus voeder- en drinkbak naar de kamer van de baas. U verontschuldigt zich dat u niet langer met het beest in een ruimte kunt zitten en u legt uit dat u allergisch blijkt te zijn voor hondenhaar. Na een dag met de hond bent u kortademig, uw voorhoofdholtes zitten dicht en dat gaat pas over na vele slapeloze uren. Daar zal de baas niet van terug hebben. Voor allergieën buigt iedereen. Buigt hij niet, dan meldt u zich ziek.

Artikelen in Werk.

Gelabeld met .

rev="post-4290" 4 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 4 juli 2009 12:00

Verplicht afscheid?

Beste Beatrijs,

Binnenkort neemt een collega afscheid. Het is een moeilijke man met een kort lontje, zeer dominant en druk. Mijn collega’s zijn benauwd voor hem en gaan omzichtig met hem om.
Met mij heeft hij een keer ruzie gezocht en daarbij was ik de sterkere. Hij is toen weggelopen met de term ‘k*twijf!’ Daarop heb ik besloten niet meer te proberen of er enig normaal contact mogelijk is. We groeten elkaar koeltjes en daar blijft het bij. Ik wil absoluut niet naar zijn afscheid. Maar hoe kom ik daar onderuit? Met een stalen gezicht zeggen dat ik helaas verhinderd ben? Als ik de ware reden noem, heb ik weer bonje en klept hij het de hele afdeling rond.

Tabak van collega

Beste Tabak van collega,

U hoeft van tevoren helemaal niet aan te kondigen dat u er niet heen wil. U doet alsof er niets aan de hand is en als het moment van de feestelijke afscheidsbijeenkomst daar is, vertrekt u stilletjes naar huis. Hij zal u vast niet missen en als uw collega’s later vragen ‘waar was je nou?’ mompelt u vaagjes iets over een dringende afspraak elders.

Artikelen in Collega's.

Gelabeld met .

rev="post-4280" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 27 juni 2009 12:01

Gasten blijven plakken

Beste Beatrijs,

Wij hebben nogal eens te maken met gasten die te lang blijven zitten. Wij nodigen bijvoorbeeld vrienden uit voor de thee op zondag om 15.00 uur met aansluitend een glaasje, en vervolgens blijft men plakken tot 20.00 uur. Ook gebeurt het nogal eens dat eters tot middernacht blijven hangen, lang nadat de koffie/thee na het diner is geserveerd. Wij houden best van gezelligheid, maar op een gegeven moment is het mooi geweest. Hoe pakken wij dit aan zonder een ongastvrije indruk te maken? Als wij zelf ergens worden uitgenodigd, letten wij altijd goed op dat het niet te veel uitloopt.

Welkom, maar niet te lang

Beste Welkom, maar niet te lang,

De beste manier om uw gasten bijtijds de deur weer uit te krijgen is om ongeveer een kwartier voor de tijd die u zelf in uw hoofd hebt als een goed eindpunt van de gezelligheid te vragen of ze ‘nog een laatste glaasje willen’. Iedereen zal deze hint begrijpen. Vaak zullen gasten zelfs meteen als door een wesp gestoken opspringen en het ‘laatste glaasje’ beleefd afslaan. Als ze zeggen ‘Ja, graag!’ en vervolgens na een kwartier nog steeds geen aanstalten maken om hun hielen te lichten, staat u op en u begint glazen en schalen naar de keuken te brengen. Als deze actie evenmin een belletje doet rinkelen, neemt u bij terugkomst uit de keuken de jassen van de gasten mee en u zegt: ‘Het was heel leuk om jullie zo uitgebreid gesproken te hebben. Dat moeten we snel nog eens doen.’

Artikelen in Visite, Vrienden en kennissen.

rev="post-4278" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 27 juni 2009 12:00

Etiquette op school

Beste Beatrijs,

Voor een opdracht op school moet ik een betoog houden. Als onderwerp heb ik etiquette gekozen. Mijn stelling luidt dat er op scholen meer aandacht moet worden besteed aan etiquette om de groeiende onbeschoftheid in de maatschappij tegen te gaan. Hebt u misschien nog goede argumenten om in mijn betoog te verwerken?

Meisje uit Havo-4

Beste Meisje uit Havo-4,

Etiquette is een ander woord voor omgangsvormen, oftewel: hoe gedraag je je. Dit is een onafzienbaar breed terrein. Eigenlijk heeft alles in het leven met etiquette te maken, vanaf ‘hoe moet ik me kleden?’ (hangt af van de situatie) tot en met ‘hoe verbreek ik een relatie?’ (liever niet per sms). Sommige van die etiquetteregels zijn arbitrair: ze hadden ook anders kunnen zijn. In Nederland eet men bijvoorbeeld met mes en vork. In China eet men met stokjes. De ene eet-etiquette is niet beter dan de andere. Andere etiquetteregels zijn niet arbitrair. Dat zijn de regels die met omgang tussen mensen te maken hebben. Daar zijn er heel veel van, maar ze komen uiteindelijk op hetzelfde neer, namelijk: wat gij niet wil dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet. Daar is eigenlijk alles mee gezegd. Waarom is het niet beleefd om iemand bij een verschil van mening op z’n bek te timmeren? Omdat je dat zelf ook niet leuk zou vinden, als dat jou overkwam.

Deze simpele grondregel kan al door een kind van drie worden begrepen, dus het is overbodig om daar op school speciale verdiepingslessen aan te wijden. Als kinderen zich misdragen of onbeleefd te werk gaan, doen ze dat niet uit onwetendheid. Ze weten heus wel hoe het hoort, maar ze hebben er gewoon geen zin in! Een kind dat lekker blijft zitten in de bus, terwijl een oud vrouwtje zich wankelend staande moet houden, weet best dat deze situatie niet deugt.

Het is niet de taak van scholen om door middel van etiquettelessen de algemene onbeleefdheid in de maatschappij te bestrijden. Het is de taak van scholen om kinderen inhoudelijke kennis bij te brengen. Tegelijkertijd is het wel heel belangrijk dat scholen zorg dragen voor de handhaving van hun eigen regels. Kinderen zitten op school om iets te leren en dat kan alleen binnen een rustige omgeving, anders wordt er niets geleerd. Dat betekent dat er orde moet heersen in de klas en dat leerlingen de autoriteit van leraren erkennen. Om dit te bereiken volstaan (alweer) uiterst simpele regels die weinig uitlegtijd kosten: op tijd komen, geen rotzooi op de grond gooien, geen medeleerlingen of leraren pesten, niet vechten, niet schelden, geen grove taal, niet spieken, niet keten, geen alcohol en drugs. Worden de regels overtreden, dan volgen er sancties.

Als een school het voor elkaar krijgt dat de leerlingen zich min of meer houden aan normale omgangsvormen en simpele gedragsregels binnen de eigen school, is er al ongelooflijk veel resultaat geboekt. Vergeleken daarmee is theoretisch etiquette-onderwijs van nul en generlei waarde. Beleefdheid leer je door het in de praktijk te brengen en de school zelf vormt een prima oefenterrein. Wie weet nemen leerlingen er zelfs iets van mee naar elders in hun leven.

Artikelen in Scholen en verenigingen, Tieners, Traditionele etiquette.

rev="post-4268" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 20 juni 2009 12:02

Verlanglijstje

Beste Beatrijs,

Rond mijn verjaardag krijg ik altijd de vraag wat voor cadeautjes ik zou willen. Mag ik dan zeggen wat ik krijgen wil of moet ik me op de vlakte houden? Ik wil geen hebberige of onbeleefde indruk maken, maar ik wil ook niet worden opgezadeld met stomme cadeaus.

Verlanglijstje?

Beste Verlanglijstje,

Als u precies weet met wat voor cadeautje iemand u een plezier kan doen, kunt u hem of haar dat gerust vertellen. Zolang u binnen de normale financiële marges voor cadeautjes blijft althans. Verlanglijstjes zijn in al hun directheid buitengewoon efficiënt. U krijgt waar u blij mee bent en de ander hoeft zijn hersens niet te pijnigen voor een originele verrassing. Dus spreek vrijuit, maar alleen als de ander ernaar informeert. Ga niet ongevraagd wensenlijstjes opsommen of rondmailen.

Artikelen in Cadeaus, Verjaardag.

rev="post-4266" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 20 juni 2009 12:01

Gat in huwelijksdag

© Sjoerd van der Zee

Beste Beatrijs,

Mijn vriend en ik gaan volgend jaar trouwen. We hebben een redelijk aantal vrienden in Engeland, die we graag willen uitnodigen. Op de trouwdag zijn we van plan om een diner te geven voor de directe familie en getuigen (een stuk of twintig mensen) en daarna op dezelfde locatie een feest voor vrienden en bekenden (ongeveer honderd mensen). Is het erg onbeleefd de eventuele buitenlandse gasten de avond voor het huwelijk mee uit eten te nemen? Het probleem van hun aanwezigheid bij het huwelijksdiner is dat onze dichtbijwonende goede vrienden zich gepasseerd zouden kunnen voelen, als zij niet voor het diner zijn uitgenodigd. Aan de andere kant betalen onze Engelse vrienden hun eigen reis- en verblijfkosten.

Wie moeten we fêteren?

Beste Wie moeten we fêteren,

U wil uw buitenlandse gasten de avond van tevoren een etentje aanbieden ter compensatie van het diner op de huwelijksdag zelf. Tja, dat kan eigenlijk niet. Het is altijd onprettig als er een gat in de trouwdag valt, een periode waarin gasten op eigen kosten de tijd stuk moeten slaan, voordat ze weer welkom zijn voor het volgende programma-onderdeel. Dat geldt trouwens zowel voor buitenlandse als voor binnenlandse gasten.

Ik zou u aanraden om uw Engelse gasten de hele dag te laten meemaken, inclusief het huwelijksdiner. U kunt het niet maken om hen naar de snackbar op de hoek te sturen, terwijl u met uw intimi zit te dineren. Ook de goede vrienden die speciaal een dag vrij hebben genomen om op het stadhuis of in de kerk aanwezig te zijn, mag u niet tussendoor voor een paar uur het bos in sturen. Als het op die manier allemaal te begrotelijk wordt, moet u uw Nederlandse vrienden niet voor overdag, maar alleen voor het feest ’s avonds uitnodigen. Wie de plechtigheden niet heeft meegemaakt, hoeft ook niet bij het diner aan te zitten. Als u uw Nederlandse vrienden er wél bij wil hebben overdag, kunt u de opzet van het diner aanpassen: informeler en goedkoper.

Artikelen in Bruiloft.

Gelabeld met , .

rev="post-4264" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 20 juni 2009 12:00

Geen afscheidsspeech

© Sjoerd van der Zee

Beste Beatrijs,

Over een tijdje stap ik op mijn werk over naar een andere afdeling. Op mijn huidige afdeling is er van alles structureel mis, waardoor ik mijn werk niet goed kon doen. Dit heb ik dikwijls aan de orde gesteld bij mijn leidinggevende, maar dat heeft averechts gewerkt. De afgelopen maanden zijn we op gespannen voet komen te staan en dat is meteen ook de belangrijkste reden waarom ik weg wilde. Op mijn werk is het de gewoonte om een afscheidsborrel te organiseren voor iemand die vertrekt, maar daar zie ik enorm tegen op. De laatste keer dat ik zo’n afscheid meemaakte hield de leidinggevende een tenenkrommend prijzende toespraak, waar geen enkel woord van gemeend kon zijn. Hij had zich over die collega vaak genoeg laatdunkend uitgelaten achter diens rug om. Ik ben bang dat ik ook zo’n fantastische, valse speech zal krijgen, terwijl ik weet dat hij absoluut geen waardering voor me heeft. Hoe kan ik hier onderuit komen? Ik zou het liefst het hele afscheid aan mij voorbij laten gaan.

Geen zin in geslijm van chef

Beste Geen zin in geslijm van chef,

Laat de chef z’n praatje houden en trekt u zich er niets van aan dat hij het niet meent. Er wordt een ritueel doorlopen en verder niets. De inhoud van zijn woorden is van geen belang. Het gaat erom dat u op een waardige manier afscheid neemt en dat uw vertrek niet in het teken van ongenoegen komt te staan. Met een afwijzing van het afscheidsritueel zou u niet alleen de chef maar ook uw collega’s bruuskeren en met hen hebt u toch geen ruzie? U gaat naar een andere afdeling. U bent dus niet echt weg op uw werk. Misschien hebt u in uw nieuwe baan uw oude collega’s of uw ex-leidinggevende nog eens nodig. U zult hen allicht tegenkomen in het gebouw en dan moet er ontspannen kunnen worden gegroet. Toekomstige contacten gaan verreweg het makkelijkste, wanneer er geen sprake is van verzuurde verhoudingen die u nog eens extra hebt onderstreept door een normaal afscheid af te wijzen.

Laat het afscheid over u heenkomen, inclusief de leugenachtige woorden van de chef. Knik vriendelijk, bedank hem (leugenachtig) en de andere collega’s (oprecht) voor de samenwerking. Troost u met de gedachte dat u een uurtje later opgelucht de deur van de afdeling voor de laatste keer achter u kunt dichttrekken.

Artikelen in Collega's.

Gelabeld met , .

rev="post-4262" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 13 juni 2009 12:02

Abraham-pop

Beste Beatrijs,

Ik woon in een zogeheten volksbuurt en ongeveer acht maanden geleden is een bewoner van een eindje verderop in de straat 50 jaar geworden. Ik weet dit omdat er sinds die tijd een Abraham-pop aan het balkon bevestigd is. De pop heeft een joint in zijn mond en hij is zo gepositioneerd dat hij op een inbreker lijkt. Elke dag kom ik hier langs en het tafereel begint me op m’n zenuwen te werken. Naar mijn idee laat je een Abraham- of Sarah-pop hooguit twee weken staan, niet acht maanden! Ik zou graag zien dat de pop wordt weggehaald, maar ik ken deze mensen niet persoonlijk. Is het terecht dat ik me hieraan stoor? Schrijft de etiquette iets voor over hoe ik hiermee om zou moeten gaan?

Kan die pop niet weg?

Beste Kan die pop niet weg,

Weer eens wat anders dan geraniums of fuchsia’s, zo’n inbreker-Abraham als balkondecoratie. Qua ergernis lijkt het me een grensgeval. Er zijn natuurlijk wel meer objecten in de semi-openbare ruimte die een inbreuk vormen op de esthetica of de goede smaak. Maar goed, als dit u hoog zit, kunt u daar best werk van maken. U zou op een zaterdag- of zondagmiddag bij uw buurtgenoten aan kunnen bellen met een zonnig gezicht. U zegt iets in de trant van: ‘Sorry, u zult mij wel vreemd vinden, maar elke keer als ik langs uw huis kom schrik ik van de pop die aan uw balkon hangt. Vooral ’s nachts vind ik het eng. Zou u het heel erg vinden om hem weg te halen of misschien kunt u hem aan de achterkant van het huis ophangen? Als u het niet wil, begrijp ik het best, hoor, maar ik dacht: ik probeer het gewoon.’ Met een beetje geluk reageren ze invoelend op uw klacht en halen ze hem weg. Zo niet, pech gehad.

Artikelen in Buren.

rev="post-4259" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 13 juni 2009 12:01