↑
Spring naar inhoud

Burenhulp

Beste Beatrijs,

Met onze buren hebben we een prettige verhouding. Af en toe eten we bij elkaar en we kunnen het goed met elkaar vinden. Omdat ze een nieuwe keuken zouden krijgen, had ik aangeboden dat ze gebruik mochten maken van onze vaatwasser en wasmachine en heb ik ze de sleutel van de achterdeur gegeven. Inmiddels blijkt hun verbouwing een totale renovatie die nu al twee maanden duurt. Ik tref hen voortdurend in onze keuken aan. Het hangt me langzamerhand de keel uit. Hoe kan ik hier een eind aan maken zonder de burenrelatie te verstoren?

Buren in de keuken

Beste Buren in de keuken,

U hebt deze situatie over uzelf afgeroepen. Voordat u de buren de vrije beschikking gaf over uw keuken(apparatuur) had u moeten informeren hoe lang een en ander zou duren en een maximumperiode moeten afspreken. Langer dan een week valt zoiets niet op te brengen. Dat u hun een sleutel hebt gegeven, zodat zij op ieder moment kunnen binnenmarcheren is helemaal dom (sorry dat ik het zo hard zeg). Wat is er mis met belet vragen?

Ga met hen praten en zeg dat het u te veel wordt. Vraag de sleutel terug, verontschuldig u uitgebreid, duizend excuses enzovoort, maar vraag hen dringend of ze andere oplossingen kunnen zoeken: naar de wasserette voor de kleren, koken op een campinggasje in hun eigen tuin, in een teiltje afwassen in hun eigen badkamer. Tal van mensen kamperen tijdens verbouwingen in eigen huis. Dat zal uw buren ook wel lukken.

Artikelen in Buren.

rev="post-4811" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 31 juli 2010 12:01

Oksels scheren

Beste Beatrijs,

Ieder voorjaar in mei scheer ik mijn oksels, omdat een goeie vriendin altijd dermate botte grappen maakt over mijn okselhaar dat ik denk: vooruit maar weer. Ik ben bijna 40 jaar. 
Dit jaar had ik er gewoon geen zin in. Vanwege het mooie weer draag ik wel gewoon hemdjes met spaghettibandjes. Mijn stiefkinderen (twintigers) lachen mij ronduit uit. Maar ik maak dan een grap over de ‘klimaatneutrale oksel’ en leg het naast me neer. Laatst zag ik de moeder van een vriendinnetje van mijn dochter echt schrikken bij de aanblik van mijn behaarde oksels. Toen heb ik de scheerdoos maar weer ter hand genomen. Maar eigenlijk doe ik het liever niet. Mét okselhaar vind ik het minder zweterig en het ruikt dan ook minder snel.
Wat zegt de etiquette? Is het leeftijdsgebonden? Mijn moeder (64) scheert haar oksels ook niet, die ‘knipt het een beetje bij’. Kun je vanaf een bepaalde leeftijd stoppen met scheren? Mijn man vindt het overigens prima als ik het niet afscheer.

Ongeschoren

Beste Ongeschoren,

Oksels scheren voor dames heeft niets met leeftijd te maken. Het is spijtig voor u, maar in deze tijd past zichtbaar okselhaar niet in een verzorgd uiterlijk, of een vrouw 18 of 78 jaar is. Ik kan er ook niets aan doen – zo ligt de esthetische conventie nu eenmaal: zie de terugkerende reactie van mensen in uw omgeving. Of dit nu rationeel is of niet, men neemt aanstoot aan deze vorm van haargroei. Ik kan me overigens niets voorstellen bij de praktijk van uw moeder: ‘een beetje bijknippen’. Hoe doet ze dat in hemelsnaam? Met één hand een schaar met een scherpe punt bedienen onder haar oksel? Daar kun je toch niets noemenswaards mee verwijderen? Die methode lijkt me in ieder geval veel ingewikkelder dan een paar halen met een wegwerpscheermesje. Oksels scheren is een taakje van niks dat in twee minuten gepiept is. En het hoeft niet vaker dan eens in de twee of drie weken. De hele winter lang kunt u alles weelderig laten uitgroeien. Als u principiële bezwaren hebt tegen die luttele zomerse scheerbeurten, is er een heel eenvoudige oplossing: draag T-shirts en bloesjes met korte mouwtjes. Aldus bezorgt u niemand visuele overlast en bovendien zult u zich minder zweterig voelen dan in mouwloze kleding.

Artikelen in Traditionele etiquette.

Gelabeld met , .

rev="post-4809" 12 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 31 juli 2010 12:00

Paparazzi op bruiloft

Beste Beatrijs,

Steeds vaker plaatsen mensen die bijvoorbeeld op een bruiloft zijn geweest foto’s die ze met een mobieltje hebben gemaakt na afloop van (of zelfs tijdens!) de feestelijke dag op sociale netwerksites zoals Facebook en Hyves. Het idee is dat hun vrienden (die soms ook vrienden van het bruidspaar zijn, maar soms ook niet) deze kunnen bewonderen. Op het moment dat het bruidspaar hun eigen foto’s (veelal gemaakt door een daarvoor ingehuurde professionele fotograaf) kan en wil tonen zwerven er dus al allerlei instant-amateurfoto’s rond, die te zien zijn voor mensen die het bruidspaar niet kent, of van wie het bruidspaar niet wil dat ze de foto’s zien. Mijn vriend en ik gaan over een poosje trouwen en willen niet dat foto’s van onze bruiloft op Facebookpagina’s van anderen verschijnen. Hoe kunnen wij dit soort – vaak helemaal niet kwaad bedoeld – paparazzigedrag van bruiloftsgasten op een nette manier voorkomen?

Paparazzi op bruiloft

Beste Paparazzi op bruiloft,

Facebook is per definitie een privacyschendend medium. Mensen maken de hele dag door foto’s of filmpjes met hun telefoontje, zowel in openbare als in privé-omstandigheden, en plaatsen die beelden vervolgens op hun Facebook-pagina, op Hyves of op Youtube. Daar valt niets tegen te doen. Het is nu eenmaal een tijd van burgerjournalistiek. In uw geval denk ik niet dat het zo vreselijk veel kwaad kan. U maakt gewag van mensen van wie u als bruidspaar ‘niet wil dat ze de foto’s zien’. Wie hebt u op het oog? Vijanden? Ex-geliefdes? Andere niet-uitgenodigden? Onbekenden? Die laatste categorie zal überhaupt niet geïnteresseerd zijn. Of stoort u zich aan het amateurgehalte van de snapshots, waardoor u of uw gasten er wellicht onflatteus op staan?

Wat uw beweegredenen ook zijn, als u paparazzi-foto’s van uw bruiloft wil tegengaan, zou u de gasten zwart op wit (een aparte mededeling bij de uitnodiging) vriendelijk doch dringend kunnen verzoeken om gedurende de plechtigheid en verdere festiviteiten geen foto’s te maken en ze al helemaal op internet te zetten, omdat u de afdeling ‘beeld’ liever onder eigen beheer houdt. En dan maar afwachten of men zich houdt aan uw verzoek. Ik heb er een hard hoofd in.

Artikelen in Bruiloft.

Gelabeld met .

rev="post-4805" 5 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 24 juli 2010 12:02

Cadeau misgelopen

Beste Beatrijs,

Vorig jaar gaf ik een verjaardagsfeestje. Omdat ik destijds net een nieuwe auto had gekocht, hadden vier vriendinnen bedacht om mij een schaalmodel van die auto te geven als gezamelijk cadeau. Heel leuk zou je denken, behalve het feit dat het bijna niks kost. Maar dit model was toen niet op voorraad. Daarom kreeg ik een soort van tegoedbon. Nu komt mijn verjaardag er alweer aan en ik heb nog steeds niks gekregen! Diverse keren gevraagd waar het bleef. Voor mij is de lol eraf, maar ik vind het niet netjes. Zal ik tegen mijn vriendinnen zeggen dat het niet meer hoeft of moet ik ze nog één kans geven?

Cadeau komt niet door

Beste Cadeau komt niet door,

Laat het zitten en zwijg er verder over. Het is te kinderachtig om te zeuren om een toegezegd cadeautje. Zo belangrijk kan het niet zijn om een schaalmodel van uw auto op de schoorsteenmantel te hebben staan. Ik vermoed dat u daar heel goed buiten kunt. Binnenkort bent u weer jarig. Nieuwe kansen voor uw vriendinnen! Misschien tasten ze wel extra diep in de buidel, als ze zich herinneren dat het vorig jaar mis is gegaan.

Artikelen in Cadeaus, Verjaardag.

rev="post-4803" 5 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 24 juli 2010 12:01

Kraambezoek van schoonouders

Beste Beatrijs,

Over een week of zes krijg ik mijn eerste kindje. Ik zie erg op tegen het kraambezoek van mijn schoonouders. Het zijn lieve, goedbedoelende mensen, maar erg opdringerig en ik ben snel uitgepraat met hen. Omdat we in Spanje wonen, is hun bezoek niet met een dagje bekeken. Over de jaren heen hebben we logeerpartijen, met veel fluwelen handschoenen, weten terug te schroeven tot maximaal vijf dagen. In die periodes voel ik me altijd een gast in mijn eigen huis. Ik moet nu een kraambezoekregeling bedenken. Is het asociaal om de schoonouders te vragen maximaal een weekend te komen, van vrijdag tot zondag? Daarbij is het de bedoeling dat ze in een hotel gaan zitten, maar zelfs dan zie ik er tegen op om hen overdag continu over de vloer te hebben, vooral omdat mijn schoonmoeder zich overal mee zal bemoeien. Kan ik misschien bezoekuren aangeven? Daar zullen ze denk ik heel vreemd van opkijken.

Bij voorbaat moe

Beste Bij voorbaat moe,

Maak u er niet te druk over van tevoren. Het kraambezoek van uw schoonouders is iets wat u moet doorstaan, er zit niets anders op. Ze gaan in een hotel zitten – dat is toch al winst vergeleken met de invasie van een logeerpartij. U kunt hun verblijf best op een maximum van drie dagen stellen – ten slotte hebt u als kraamvrouw uw rust nodig. Verder doet u er goed aan alles een beetje los te laten, als ze er eenmaal zijn. Ga geen bezoektijden instellen. Dat lijkt te veel op gevangenis- of ziekenhuisbezoek. Gun uw schoonouders ruimhartig veel tijd met de baby. Trek u terug in uw slaapkamer als u genoeg hebt van het gekwek. Van pasbevallen vrouwen wordt geen gastvrouwschap met alles erop en eraan verwacht. Vraag uw man of hij zich extra wil inzetten om alles in goede banen te laten verlopen. Uw schoonmoeder zal graag willen tutten met de baby: ermee op schoot zitten, luiers verschonen, in bad doen. Gun haar dat plezier en schenk haar uw vertrouwen. Ze heeft niet voor niets die reis gemaakt, ze is zelf ook moeder geweest, dus ze weet hoe ze met een baby moet omgaan. Bedenk dat ze een paar dagen later vertrokken zullen zijn en dan hebt u het rijk weer alleen.
Wie weet leidt uw kindje tezijnertijd tot een iets betere relatie met uw schoonmoeder. U en zij hebben in het vervolg wél een gemeenschappelijke belangstelling om over te praten: uw kind!

Artikelen in Schoonfamilie, Zwangerschap en baby's.

Gelabeld met .

rev="post-4801" 13 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 24 juli 2010 12:00

Flirtende echtgenoot

Beste Beatrijs,

Als ik met mijn man in gezelschap van andere vrouwen ben, flirt hij er vrolijk op los. Dat doet pijn. Ik heb niet veel zelfvertrouwen en voel mij op zulke momenten een non-person. Als hij alleen ergens naartoe gaat heb ik nergens last van, maar als ik er getuige van moet zijn voel ik mij zo verdrietig. Toen ik het ter sprake bracht, zei hij dat het een spelletje is en dat ik er niet zo zwaar aan moet tillen, maar vooral dat het mijn probleem is en dat ik niet zo moeilijk moet doen. Ik probeer mij er niets van aan te trekken, maar het ligt er soms zo dik bovenop dat ik het niet kan negeren. Ik heb geen idee hoe ik mij hiertegen kan wapenen en daarom wend ik mij tot u.

Mijn man flirt

Beste Mijn man flirt,

Het woord ‘flirten’ is nogal veelomvattend. Het varieert van iemand een fractie langer aankijken dan nodig is tot regelrechte billenknijperij. Daartussen ligt een groot scala van gedragingen die als meer of minder uitdagend kunnen worden opgevat. Flirten heeft altijd iets dubbelzinnigs. Er wordt gehint op een veelbelovende toekomst. Betrokkenen kunnen elkaar serieus te nemen, maar het hoeft niet. Ook opdringerige flirters zullen protesten pareren met de verdediging ‘het was maar een geintje’. Mensen die flirten spelen een spelletje, waarbij ze zichzelf leuker, charmanter en interessanter voordoen dan hun normale habitus. Wie naar een sociale gelegenheid gaat doet doorgaans wat meer moeite om aantrekkelijk te worden gevonden dan thuis, dus eigenlijk staat iedereen min of meer te flirten. Maar het contrast tussen uit en thuis moet niet al te schrijnend worden. Begrijpelijk voelt u zich gestoken, als u ziet dat uw man zich uitslooft voor andere vrouwen en de gebraden haan uithangt zonder met uw aanwezigheid rekening te houden. Het doet er niet toe dat hij de rol van rokkenjager naar zijn zeggen alleen maar spéélt (er is hoegenaamd geen verschil tussen flirten en doen alsof je flirt) – hij gedraagt zich bot tegenover u. Een man die openlijk demonstreert dat elke aanwezige vrouw begeerlijker is dan zijn eigen vrouw betoont zich geen waardig echtgenoot, maar een likkebaardende sater.

Buiten uw blikveld geeft u hem carte blanche, wat getuigt van een behoorlijk royale instelling uwerzijds. Binnen uw gezichtskring zou uw man de beleefdheid moeten opbrengen om u niet te vernederen door zijn opzichtige belangstelling voor andere vrouwen. Maar uw man werpt uw klacht van zich af als een onzinprobleem, waar hij verder geen boodschap aan heeft. Dit klinkt niet erg attent. Als uw man zich zo weinig aan u gelegen laat liggen en niet van plan is om u ook maar een greintje tegemoet te komen in een alleszins redelijk verlangen, dan zal hij voor de rest ook wel onaardig, egoïstisch en onprettig in de omgang zijn. Hebt u überhaupt nog wel fiducie in de overlevingskansen van deze relatie?

Artikelen in Liefde en relaties.

Gelabeld met .

rev="post-4799" 13 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 17 juli 2010 12:02

Zonnebril af

Beste Beatrijs,

Een zonnebril is bedoeld om de ogen te beschermen bij felle zonneschijn. Steeds vaker wordt hij – tot in de late avond – gebruikt om de kijker in staat te stellen alles te zien zonder zich aan de ander te laten zien. Ik vind het onaangenaam om met iemand te spreken van wie ik de ogen niet kan zien. De meeste van mijn kennissen doen gelukkig die bril even af, of omhoog op het voorhoofd, als ze in gesprek zijn. Maar hoe kan ik een vreemde die mij aanspreekt duidelijk maken dat een zonnebril hetzelfde effect kan hebben als een boerka?

Gesluierde ogen

Beste Gesluierde ogen,

Net zo min als u een onbekende vrouw kunt vragen of ze ter kennismaking even onder haar boerka wil uitkomen, kunt u aan een onbekende met wie u in gesprek raakt vragen om zijn/haar zonnebril af te zetten. Ik begrijp dat u het vervelend vindt om tegen een zonnebril aan te praten, maar u zult ermee moeten leren leven dat sommige mensen met hun zonnebril vergroeid zijn, weer of geen weer, binnen of buiten, dag of nacht.

De etiquette verbiedt trouwens niet het dragen van zonnebrillen tijdens gesprekken. Het enige voorschrift luidt dat bij een begroeting tussen bekenden, dan wel bij een eerste contact tussen onbekenden, de zonnebril even omhoog wordt geschoven of afgezet om de ander een blik in de ogen te gunnen. Daarna kan de bril weer op. Veel mensen vergeten deze beleefdheidsvorm in acht te nemen. Een nalatigheid inderdaad, maar niet zwaar genoeg om er een punt van te maken.

Artikelen in Aanspreken en begroeten, Traditionele etiquette.

Gelabeld met .

rev="post-4797" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 17 juli 2010 12:01

Links of rechts zitten

Beste Beatrijs,

Mijn verloofde en ik bezoeken graag de mooiste restaurants. Het liefst nemen wij plaats aan een ronde tafel (naast elkaar) of in een hoek van negentig graden aan een vierkante tafel (dus ook naast elkaar). Maar: wie zit links, wie rechts? Als ik de bruiloft-etiquette erop na sla, is het vrouw links, man rechts. Andere etiquetteboeken zeggen echter dat de vrouw altijd rechts van de man zit. Ik doe het graag zoals het echt hoort. Hopelijk weet u het correcte antwoord.

Wie zit waar?

Beste Wie zit waar,

Links of rechts maakt echt niet uit. Vroeger gingen heren altijd met de rug tegen de muur zitten of met uitzicht op de deur om eventueel binnenkomend geboefte onmiddellijk te kunnen opmerken en zo nodig onschadelijk te maken. Ook kon de heer vanaf die plaats het personeel eenvoudig naderbij roepen. Het zijn allemaal regels van heel lang geleden die heel weinig mensen nog kennen en waar nog minder mensen zich aan houden. U mag ten opzichte van elkaar gaan zitten waar u wil. Als u toch graag een regel wil hebben om te volgen, dan geef ik u er een: ‘Een galante heer vraagt aan de dame voor welke plaats zij een voorkeur heeft en gunt haar vervolgens die plaats.’ Meestal draait dit erop uit dat de dame met de rug naar de muur zit, omdat zij vanaf die plaats goed kan overzien wie er nog meer in de zaal zitten.

Artikelen in Horeca, Traditionele etiquette.

Gelabeld met .

rev="post-4795" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 17 juli 2010 12:00

Te gulle grootouders

Beste Beatrijs,

Wij hebben een gezin met drie kinderen van twee, vijf en zeven jaar oud. Mijn schoonouders komen eens in de drie of vier weken langs. Bij elk bezoek nemen ze cadeautjes (over het algemeen prullaria) mee voor de kleinkinderen. Ik heb al eens gezegd dat het te veel is en dat het niet nodig is om altijd cadeautjes te geven. Maar ze gaan er gewoon mee door. Mijn man vindt het ook hoogst irritant, maar hij houdt zich erbuiten. Ook stoppen ze de kinderen geld toe bij het weggaan. Dit ergert me nog meer. De kinderen krijgen van ons een bepaald bedrag aan zakgeld, zodat ze leren om met geld om te gaan, en onze opvoeding wordt op die manier doorkruist. Ik heb hen gevraagd om op te houden met geld geven en sindsdien doen ze het stiekem. Hoe kan ik hier een rem op zetten?

Al te gulle grootouders

Beste Al te gulle grootouders,

Verwennen hoort er een beetje bij voor oma’s en opa’s, maar uw schoonouders gooien het wel erg nadrukkelijk over de materiële boeg. Niet elke onmoeting tussen grootouders en kleinkinderen hoeft ritueel te beginnen met het uitpakken van cadeautjes en al helemaal niet te eindigen met het trekken van de portemonnee. U hebt uw bezwaren tegen hen ge-uit, maar de boodschap is niet aangekomen, dus is er meer duidelijkheid nodig. Uw man en u denken hier hetzelfde over. Waarom doet uw man niets? Het is voor hem als zoon veel makkelijker om zijn ouders terug te fluiten dan voor u als schoondochter. Uw man zal wel zijn redenen hebben voor zijn slappe opstelling, maar daar hoeft u hem niet mee te laten wegkomen. Vraag hem uitdrukkelijk om zijn morele steun om de grootouders op dit punt bij te sturen, want zonder zijn hulp zal het u niet lukken.

Voer een serieus gesprek met uw schoonouders, waar de kinderen niet bij zijn maar uw man wel. Uw man hoeft het woord niet te doen, hij hoeft er alleen maar bij te zitten en instemmend met u mee te mompelen. Vraag hun dringend of ze de cadeautjes willen beperken tot bijzondere gelegenheden. Zeg dat de kinderen al blij genoeg zijn met de aandacht die ze krijgen van opa en oma. Houd uw toon rustig en vriendelijk. Leg een klinkklaar verbod op geld geven. Stel hen voor om spaarrekeningen te openen voor hun kleinkinderen, waarop ze zo veel geld kunnen storten als ze willen, maar waar de kinderen pas op hun achttiende over kunnen beschikken. Als ze dit toezeggen, is er al heel wat gewonnen. De kans is groot dat de grootouders stug doorgaan met hun prulcadeautjes. Haal er dan uw schouders over op, bedenk dat het uit een goed hart komt en schroom niet om overbodige rotzooi weg te gooien.

Artikelen in Cadeaus, Grootouders en kleinkinderen.

rev="post-4790" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 10 juli 2010 12:02