↑
Spring naar inhoud

Opa is een slechte chauffeur

Beste Beatrijs,

Mijn schoonvader houdt zich vaak niet aan de snelheidslimieten, draagt nooit een autogordel en zit regelmatig met meerdere biertjes op achter het stuur. Dat vind ik al erg genoeg, omdat hij zichzelf en andere weggebruikers in gevaar brengt, maar nog belangrijker vind ik het risico voor mijn eigen gezinsleden. Ik heb net een dochter gekregen, haar grootvader is opgetogen en wil de komende jaren allerlei dingen met haar ondernemen. Ik vind het geen fijn idee om mijn dochter, en in mindere mate mezelf, aan zijn zorg toe te vertrouwen. Moeten mijn man en ik hierover een gesprek aangaan met hem? En hoe pakken we dat dan aan?

Gevaarlijk rijden

Beste Gevaarlijk rijden,

Laat uw man hierover een gesprek met zijn vader voeren. Als schoondochter staat u toch wat verder weg. Uw man kan tegen zijn vader zeggen dat hij niet te vertrouwen is als chauffeur wegens gevaarlijke rijstijl en dat hij zich bovendien schuldig maakt aan het misdrijf van rijden met alcohol op. Waarschijnlijk zal uw schoonvader zich niets aantrekken van de aanmerkingen. Als hij zijn hele leven al zo rijdt, houdt hij daar natuurlijk niet mee op na een gesprekje. Een waarschuwing zal weinig indruk maken. Wat u in ieder geval kunt doen is met uw man afspreken dat uw kind nooit en te nimmer bij opa in de auto zal plaatsnemen. Van dat voornemen kan uw man zijn vader ook op de hoogte stellen: ‘Je rijstijl is je eigen keus, maar wij hebben besloten om onze dochter nooit met jou in de auto te laten rijden, omdat we je niet vertrouwen achter het stuur.’

Artikelen in Grootouders en kleinkinderen, Reizen.

Gelabeld met .

rev="post-8864" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 14 januari 2017 09:01

Reageren op een overlijden

Beste Beatrijs,

Van de week kreeg ik de dochter van een cliënte, met wie ik meer dan 25 jaar een zakelijke relatie had, aan de telefoon: haar moeder was overleden. Nadat ik had gezegd dat ik wel afscheid zou willen nemen, kreeg ik door haar reactie de indruk dat mijn aanwezigheid op de begrafenisplechtigheid toch niet op prijs werd gesteld. Omdat ik de dag daarop wel een rouwkaart kreeg bij de post, wil ik wel een condoleancekaart sturen. Ik zou mijn reactie heel sober willen houden. Is een kaart met mijn naam er op genoeg of moet ik daar toch nog iets persoonlijks aan toe voegen?

Onzeker over uitvaartbezoek

Beste Onzeker over uitvaartbezoek,

Als u een rouwkaart hebt gekregen, bent u daarmee vanzelf uitgenodigd voor de begrafenisplechtigheid, tenminste als er tijd en plaats van samenkomst in worden vermeld. Uw indruk dat uw aanwezigheid niet op prijs wordt gesteld berust waarschijnlijk op een misverstand. Misschien was de dochter aangeslagen of te bedroefd om zich via de telefoon uitnodigend op te stellen. Als de nabestaanden geen prijs stelden op uw aanwezigheid, had u geen kaart gekregen. Het staat u dus vrij om erheen te gaan. Als u niet wil gaan, omdat u toch geen tijd hebt of u niet geroepen voelt, schrijft u een condoleancekaart of –briefje met een paar persoonlijke regels. Een voorgedrukte kaart met alleen uw naam als afzender erop is te niksig voor iemand die u 25 jaar gekend hebt.

Artikelen in Dood en begrafenis.

Gelabeld met .

rev="post-8862" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 14 januari 2017 09:00

Ergernis over troep

Beste Beatrijs,

Sinds mijn zoon gescheiden is, komt het nogal eens voor dat ik een dagje op de kinderen pas. Dat doe ik graag voor hem, ik ben dol op de kleinkinderen. Maar het is in zijn huis zo groezelig! Het is natuurlijk zijn leven. Als hij er zelf geen last van heeft, wie ben ik dan om er wat van te zeggen? Toch loop ik mij de hele oppasdag te ergeren aan de troep. Vieze koelkast, besteklades vol kruimels, plakkende vloeren en deurknoppen. Ik weet dat zijn generatie anders denkt over het huishouden, maar bij mijn andere kinderen is het lang zo erg niet. Kan ik hem vertellen dat ik hier moeite mee heb? Kan ik hem aanbieden om eens in het weekend samen met hem zijn huis door te werken of ga ik dan buiten mijn boekje?

Zoon maakt niet schoon

Beste Zoon maakt niet schoon,

Ik denk niet dat uw zoon er speciaal voor kiest om in een varkensstal te wonen omdat dit zijn lievelingsmanier van leven is. Ik denk dat hij geen prioriteit aan het huishouden geeft, omdat hij een gescheiden man is die er geen kaas van heeft gegeten. Wellicht treurt hij over de teloorgang van zijn huwelijk of heeft hij te veel andere problemen aan z’n hoofd om te beseffen hoe smerig het bij hem thuis is. Misschien deed z’n vrouw het vroeger wel allemaal! Uw zoon zal denken: ‘Dat komt later nog wel, ik heb nu even geen tijd en geen zin.’

Hoe dit ook zij, u komt daar regelmatig over de vloer om hem bij te staan met de kinderen, natuurlijk kunt u hier iets van zeggen! U hoeft uw observaties alleen maar op te sommen: vieze koelkast (gevaarlijk in verband met bedorven voedsel), alles kleeft, overal stof en rotzooi, ongetwijfeld nooit verschoonde lakens. Het is voor niemand goed om in een rotzooi te leven. Alleen al voor zijn kinderen zou het huis schoongemaakt en opgeruimd moeten worden. Stel uw zoon voor om er een dagje samen tegenaan te gaan om grond in de zaak te krijgen. Als u gemotiveerd bent om tijdens uw oppasdagen het huishouden een beetje bij te houden, kunt u dat ook voorstellen. Daar zal hij vast heel blij mee zijn. Natuurlijk is hij zelf de eerst verantwoordelijke voor een schoon huis, maar iets in de toon van uw schrijven zegt mij dat hij na uw gezamenlijke inspanning de zaak onmiddellijk weer zal laten versloffen. Geef hem de suggestie om een wekelijkse schoonmaker in dienst te nemen.

Artikelen in Ouders en volwassen kinderen.

Gelabeld met , .

rev="post-8856" 4 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 7 januari 2017 09:02

Waarom geen alcohol?

Beste Beatrijs,

Recentelijk ben ik (studente) begonnen met het gebruik van een antidepressivum. Het middel combineert slecht met alcohol, dus daar moet ik voorlopig van afzien. Wekelijks zijn er activiteiten en borrels bij mijn vereniging, waar ik graag aan meedoe. Het is de gewoonte om rondjes te geven en als iemand ‘Biertje?’ aan mij vraagt, sla ik dit af of ik zeg: ‘Ja, alcoholvrij graag’. Die keus is niet vanzelfsprekend binnen de studentencultuur en regelmatig wordt er uit goedbedoelde interesse gevraagd om uitleg. Ik wil niet bijdragen aan het taboe op psychische problemen en ben open geweest tegenover mijn vrienden die weten waarom ik niet drink. Desondanks heb ik geen behoefte om mijn conditie in een groep vage kennissen te bespreken. Ik wil niet vervallen in onwaarheden, hoe kan ik het beste reageren?

Biertje?

Beste Biertje,

U hoeft nooit antwoord te geven op indringende waaromvragen. Andere mensen hebben er niets mee te maken waarom u geen alcohol drinkt. De mededeling ‘Voor mij graag een alcoholvrij biertje’ is voldoende informatie voor omstanders. Vragen om nadere explicatie is onbeschoft, omdat hiermee kritiek wordt geïmpliceerd, maar niemand hoeft zich te verantwoorden voor alcoholabstinentie. Alcohol hoort niet de norm te zijn. Er zijn tal van goede redenen om geen alcohol te drinken. U hoeft uw specifieke reden niet in de groep te gooien. Als iemand aan u vraagt waarom u niet meedoet met de algehele bierconsumptie, zegt u: ‘Omdat ik er geen zin in heb!’

Artikelen in Horeca, Taalgebruik.

Gelabeld met , .

rev="post-8854" 5 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 7 januari 2017 09:01

Moet ik ontrouw onthullen?

Beste Beatrijs,

Een goede vriendin van mij is een geheime relatie begonnen met ‘Wouter’, een gemeenschappelijke vriend van ons. Wouter is al 20 jaar getrouwd met ‘Fien’ die ik ook redelijk goed ken. Fien weet nergens van. Wouter z’n broer en schoonzus weten ook van zijn geheime relatie, maar doen er, net als ik, tegenover Fien het zwijgen toe. Ik vind het heel ongemakkelijk. Als dit stel uit elkaar gaat, kies ik natuurlijk voor mijn vriendin en bijgevolg voor Wouter, maar ik vraag me af of ik in deze fase nog iets verplicht ben aan Fien die ik ook regelmatig zie. En moet Wouters broer niet iets doen voor de vrouw die al zo lang onderdeel is van hun familie, ook al is zij aangetrouwd? Hoe moet Fien zich straks voelen als ze te weten komt dat allerlei mensen wisten wat er aan de hand was?

Een onverkwikkelijk geheim

Beste Een onverkwikkelijk geheim,

Als zo veel bekenden af weten van een geheime relatie behalve de vrouw die bedrogen wordt, moet iemand haar inlichten. Door het zwijgen om haar heen wordt zij in de geïsoleerde positie van roddelobject gebracht, terwijl zij als direct belanghebbende recht heeft op de waarheid. De rol van slecht-nieuws-brenger is niet aantrekkelijk, maar het is nog vervelender om in een stilzwijgend complot te zitten tegenover een slachtoffer van bedrog, dus iemand moet het zwijgen verbreken. Probleem is dat de boodschapper van slecht nieuws (het maakt niet uit of u dat bent of de broer) zich de woede van betrokkenen op de hals kan halen.

Grote kans dat zowel de bedrogene als de bedrieger het onthullen van dit geheim als ongewenste bemoeizucht zullen beschouwen. Het is daarom verreweg het beste als Fiens eigen echtgenoot de benodigde moed opvat om haar te vertellen waar hij mee bezig is. Ten slotte is hij de hoofdverantwoordelijke in dit overspeldrama. Wouter is een vriend van u, dus u kunt hem zeggen waar het op staat. Dring er bij hem op aan dat hij zijn vrouw vertelt wat er aan de hand is en zeg erbij dat, als hij dat niet op heel korte termijn doet, u haar zelf op de hoogte zult stellen, omdat u de zalige onwetendheid waarin Fien verkeert niet langer kunt aanzien. Door Wouter mede te delen wat u van plan bent, steekt u hem geen mes in z’n rug. U attendeert hem op de taak om zijn vrouw te informeren met hopelijk als bijeffect dat u het niet hoeft te doen.

Artikelen in Vreemdgaan.

Gelabeld met .

rev="post-8852" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 7 januari 2017 09:00

Relatie met een gebonden man

Beste Beatrijs,

Sinds drie jaar heb ik een heel gelukkige relatie met mijn vriend. Het probleem is dat mijn vriend een vrouw heeft met MS in de zwaarste vorm. Ze is sterk hulpbehoevend, ook haar geestelijke vermogens zijn aangetast en ze woont in een verpleeghuis. Onze relatie speelt zich af in alle openheid. Zijn kinderen zijn heel blij hun vader weer gelukkig te zien. Elke zondag haalt hij haar op voor een dagje thuis. Meestal ben ik daar niet bij, soms ga ik doordeweeks met mijn vriend mee bij haar op bezoek.

Mijn vriend heeft zijn vrouw beloofd voor haar te blijven zorgen. Zonder haar ziekte zouden ze trouwens niet meer bij elkaar zijn, heeft hij gezegd. Ik begrijp dat hij haar niet in de steek kan laten, maar hoe lang gaat dit nog duren? We willen graag samenwonen, maar voor het zo ver is, zou ik graag willen dat hij het contact met haar beperkt tot het hoognodige, zoals aanspreekpunt voor het verpleeghuis, en dat hij de zondagse bezoeken van haar reduceert en ophoudt met samen verjaardagen en feestdagen te vieren. Met Kerstmis haalt hij haar ook op. Haar ouders komen ook en die zien mij als indringer. Ik blijf dan liever weg, maar dat vindt mijn vriend weer niet leuk. Kan ik het bespreekbaar maken om het contact met zijn vrouw te verminderen?

Op een zijspoor

Beste Op een zijspoor,

Het komt regelmatig voor dat getrouwde mensen tijdens een langdurige mantelzorgperiode een parallel-relatie beginnen. Er zijn steeds meer dementerenden en anderszins gehandicapten die getrouwd zijn met nog volop gezonde partners. Veel van dat soort relaties spelen zich in het geheim af, omdat de omgeving of de gehandicapte persoon zelf een buitenechtelijke relatie verwerpelijk vindt. Uw relatie speelt zich af in het daglicht, de kinderen liggen niet dwars, dus binnen de gegeven omstandigheden bent u niet eens zo slecht af.

U mag blij zijn dat zijn vrouw in een verpleeghuis zit.

U hebt er na drie jaar genoeg van dat uw vriend nog zo nauw bij zijn vrouw is betrokken en u zou hem willen vragen om de gezelligheidscontacten te minimaliseren en alleen nog maar als een soort bewindvoerder op te treden. Dit gaat te ver. Of hun huwelijk al ter ziele was voor haar ziekte doet er niet toe. Ze zijn simpelweg niet gescheiden! U wil hem in overweging geven om zijn vrouw in al haar hulpeloosheid in de steek te laten – zo’n liefdeloze actie kunt u niet van hem verlangen. Drie jaar is lang en het einde is nog niet in zicht, want MS-patiënten kunnen behoorlijk oud worden. Dit had u van tevoren kunnen bedenken, want net als uw vriend bent u geheel vrijwillig in deze relatie gestapt. Uw vriend heeft allerlei verplichtingen aan zijn geïnvalideerde vrouw, laat hem begaan. U mag blij zijn dat zijn vrouw in een verpleeghuis zit. Er zijn veel gevorderde MS-patiënten die thuis wonen en buitengewoon intensieve zorg van hun levenspartner nodig hebben. Er zijn overigens genoeg stellen waarvan één partner dringende verplichtingen buiten de relatie heeft, zoals de zorg voor een gehandicapt kind of ouder, een tijd opslorpende hobby of werkreizen naar het buitenland. Die mensen moeten hun gang kunnen gaan zonder dat hun geliefde zit te mokken over gebrek aan aandacht.

Als u geen zin hebt in Kerstmis bij uw vriend met zijn vrouw en haar ouders, zegt u: ‘Ik voel me niet op mijn gemak in dit gezelschap, doe jij dat maar in je eentje met je schoonfamilie, ik blijf lekker thuis en we zien elkaar later wel weer.’ Met samenwonen is geen enkele haast. Wat is er tegen een latrelatie, zolang uw vriend nog getrouwd is en zijn vrouw leeft? Leg u erbij neer en oefen geen druk uit op uw vriend om zijn vrouw te dumpen.

Artikelen in Liefde en relaties, Ziekte.

rev="post-8847" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 31 december 2016 09:02

Vragen naar gezondheid

Beste Beatrijs,

Een kennis van mij informeerde onlangs naar mijn gezondheid. Ik vond dat vreemd, er was geen aanleiding voor. Ik ben kerngezond en niet herstellende van een of andere ziekte, noch in het verleden ziek geweest. Ik heb hem gezegd dat ik het een indiscrete en niet ter zake doende vraag vond. Reageerde ik te aangebrand?

Niet ziek

Beste Niet ziek,

Rechtstreeks naar iemands gezondheid vragen is inderdaad een rare manier van doen, al werd er waarschijnlijk niets kwaads mee bedoeld. U had de vraag kunnen pareren met een koele spiegeling: ‘Met mijn gezondheid gaat het uitstekend, maar hoe is het eigenlijk met de jouwe? Vertel me alle details!’ En dan maar hopen dat de ironie gevat wordt.

Artikelen in Taalgebruik, Ziekte.

Gelabeld met .

rev="post-8845" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 31 december 2016 09:01

Touwtrekken over Kerstmis

Beste Beatrijs,

Mijn ouders zijn al tien jaar gescheiden, maar nog steeds levert dit rond de kerstperiode problemen op. Inmiddels heb ik, vrouw van 25, ook een vriend. Zowel mijn vader als mijn moeder wil per se dat de kinderen met aanhang op eerste kerstdag komen. De tweede kerstdag is het volgens hen ‘niet echt kerst meer’. Als ik vraag of ik een andere dag kan komen, levert dit gewonde reacties op: ‘O, dan vier je het toch lekker met je vader!’ Een compromis zoals het ene jaar bij vader en het andere bij moeder Kerst vieren werkt niet, omdat ze zich gekwetst blijven voelen. Hoe kan ik dit oplossen?

Vechten over Kerstmis

Beste Vechten over Kerstmis,

Uw ouders gedragen zich kinderachtig en bezitterig. Houd op om nog langer rekening met hen te houden en u verantwoordelijk te voelen voor hun zogenaamde kerstgeluk. Maak in samenspraak met uw vriend uw eigen kerstplannen, geheel los van wat uw ouders willen. Als u bedenkt om samen of met een paar vrienden erbij thuis te zitten of naar een fijn warm land af te reizen, doe dat dan vooral. Laat u niet weerhouden door veeleisende ouders die zich beledigd voelen om niks.

Richt de kerstdagen in, zoals het u het beste uitkomt. Misschien hebben de ouders van uw vriend wel een kerstdiner in de aanbieding. Kies voor de overblijvende dag een van uw ouders voor een kerstbezoekje, desnoods zonder eten. De andere ouder vist dan achter het net, maar die komt een andere keer wel weer aan de beurt. Misschien kunt u even langs op Nieuwjaarsdag of op een andere willekeurige avond tijdens de kerstperiode. Ouders die zich zo hebben ingegraven kunt u het toch niet naar de zin maken. De enige uitweg is dan om te doen waar u zelf zin in hebt. U hoeft het probleem van hun ouders niet voor hen op te lossen.

Artikelen in Feestdagen, Ouders en volwassen kinderen.

rev="post-8843" 4 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 31 december 2016 09:00

Ik wil mijn schoonmoeder niet met Kerstmis

Beste Beatrijs,

De afgelopen dertig jaar heeft mijn schoonmoeder, die al die tijd weduwe is, de kerst bij ons doorgebracht. Een hele opgave, mijn schoonmoeder is een lastige, dominante vrouw die overal commentaar op heeft: het eten is niet goed, ze doet ongenuanceerde uitspraken over van alles en nog wat, kortom, ik word er hondsmoe en geïrriteerd van. Ik zag altijd enorm op tegen haar verblijf. Mijn man heeft een zus, maar zij heeft nooit haar moeder uitgenodigd. Ik heb mijn man vaak gevraagd om dit met zijn zus te bespreken (ik wil ook weleens een leuke kerst), maar dat weigert hij. Vorig jaar heb ik mijn man laten weten dat ik niet langer de kerst wil doorbrengen met zijn moeder, omdat ik er genoeg van heb. Mijn man wil zijn moeder niet alleen laten met de kerst en gaat nu naar haar toe. Je zou zeggen: prima opgelost. Toch blijft dit wringen tussen mijn man en mij nu de feestdagen weer voor de deur staan. Ik voel een stilzwijgend verwijt dat ik voor mijzelf kies, maar wat had ik anders kunnen doen?

Tot hier en niet verder

Beste Tot hier en niet verder,

U hebt uw schoonmoeder dertig jaar tegen uw zin gastvrijheid geboden met Kerstmis. Dat is inderdaad een lange tijd. Merkwaardig is dat haar dochter nooit is ingesprongen om uw last te verlichten door haar moeder ook eens te ontvangen. Nog vreemder is het dat uw man zijn zus daarop niet heeft aangesproken. Kennelijk durft hij dat niet. Of de broer-zus-verhouding is slecht. Of de zus heeft op haar beurt een slechte verhouding met haar moeder.

De beste manier om een irritant persoon onschadelijk te maken is door hem of haar te verdunnen in grotere massa.

Enfin, nu gaat uw man in z’n eentje naar zijn moeder en u zit met Kerstmis alleen thuis. Ook niet gezellig natuurlijk. Ik zou u adviseren: laat schoonmoeder maar weer komen, maar zo kort mogelijk. Als het niet zonder logeren kan, dan met hooguit één overnachting. Nodig nog een paar mensen erbij uit voor het eten. De beste manier om een irritant persoon onschadelijk te maken is door hem of haar te verdunnen in grotere massa. Hebt u geen kinderen die langs willen komen? Of een buurtgenoot of vriend(in) die best een hapje mee wil eten? Vreemde ogen dwingen en allicht zal uw schoonmoeder zich wat beleefder en prettiger gedragen, als er nog anderen aan tafel zitten. Verder kunt u zich zo min mogelijk van haar aantrekken. Overdag doet u uw eigen dingen. Als ze het eten niet lekker vindt, zegt u: ‘Zal ik anders een blik soep voor u/je opwarmen?’ Als ze een rotopmerking maakt, zegt u: ‘Dat vind ik niet aardig gezegd’. Voor de rest haalt u uw schouders op en u denkt bij uzelf: ‘Morgen is ze weer vertrokken en ze heeft hoe dan ook niet het eeuwige leven.’

Artikelen in Feestdagen, Schoonfamilie.

Gelabeld met , .

rev="post-8837" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 24 december 2016 09:02