↑
Spring naar inhoud

Een ongewenste intimiteit

Beste Beatrijs,

Onlangs ging ik, vrouw van 26, na afloop van het werk iets drinken met collega’s. Terwijl ik met hen in een kringetje stond, kwam er een onbekende man van middelbare leeftijd naar mij toe. Hij was het type man die het duidelijk erg gezellig had met zijn zakenvriendjes en erg met zichzelf ingenomen was. Hij reikte achter me, stopte het labeltje dat uit mijn shirt stak naar binnen en zei lacherig: ‘Sorry maar dit kan echt niet’. Daarop liep hij terug naar zijn vriendengroep die hem verwelkomde met glunderende blikken en schouderklopjes. Ik voelde me enorm ongemakkelijk. Behalve dat ik een paar keer met een pissige blik zijn kant op keek, heb ik niks meer kunnen zeggen. Is er iets wat je kan doen of is dit gewoon gezellig gedrag en moet ik niet zo moeilijk doen?

Handen thuis!

Beste Handen thuis,

In het publieke domein horen mensen van elkaar af te blijven, zeker een onbekende man van een onbekende vrouw. Het gebaar ‘kledinglabeltje naar binnen vouwen’ is een flirterige actie, net zoiets als een pluisje weghalen van iemands schouder of een andere ongerechtigheid van iemand kleding. Bekenden en mensen die elkaar versieren kunnen dit doen, maar uit het niets opduiken om in iemands persoonlijke zone te treden is een rare actie. Het lijkt erop dat de dader op een uitdaging van zijn vrienden is ingegaan in de trant van ‘Durft-ie wel of durft-ie niet?’ De misstap is te gering om stennis over te schoppen, terwijl elke verbale reactie van uw kant leidt tot een gesprek, waar u niet van gediend bent. Een ijzige blik in de richting van de overtreder en hem en de rest van zijn gezelschap verder negeren is een effectieve afhandeling – precies zoals u hebt gedaan.

Artikelen in Aanspreken en begroeten, Horeca.

Gelabeld met , , , .

rev="post-8891" 4 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 4 februari 2017 09:01

Op stand wonen

Beste Beatrijs,

Ik, jongeman twintiger, heb twee jaar terug na het overlijden van een van mijn ouders een substantiële erfenis ontvangen, waarvoor ik een appartement in de stad heb gekocht. De meeste van mijn leeftijdgenoten huren kamers of studio’s en sommigen zijn na hun studie teruggegaan naar hun ouders, omdat koopwoningen in de stad onbetaalbaar zijn zelfs voor tweeverdieners. Ik heb altijd geleerd dat men niet over geld praat. Als mijn woonsituatie ter sprake komt met kennissen of collega’s, houd ik in het midden of het een huur- of een koophuis is, maar als het me rechtstreeks wordt gevraagd, zeg ik het wel, want erover liegen gaat me te ver. Vaak reageren mensen hier minder prettig op. ‘Fijn voor je,’ zegt iemand dan sarcastisch. Ik denk dan: niet zo fijn, want ik had liever nog beide ouders, maar goed, dat weet niet iedereen. Hoe kan ik hierop reageren? Sommige vrienden gaan er ook van uit dat ik betaal als we samen iets gaan eten.

Huis wekt jaloezie

Beste Huis wekt jaloezie,

Trekt u zich er niets van aan! Jaloezie kunt u maar het beste van u af laten glijden. Het is ongepast om iemand in zijn gezicht laatdunkend commentaar te geven over zijn vermeende rijkdom. Het zijn uw gespreksgenoten die een faux pas begaan door hun kleingeestigheid te ventileren, u treft geen blaam. Overal waar schaarste heerst lopen onvermijdelijk geluksvogels rond. Wie dat niet kan verkroppen schiet zichzelf in de voet.

U hoeft geen tekst en uitleg te geven over hoe u aan uw huis komt, maar als het toch ter sprake komt, kunt u gerust zeggen dat uw ouders u een handje hebben geholpen. Dat komt wel vaker voor. Duizenden van uw leeftijdgenoten krijgen in deze tijden hulp van hun rijke (babyboom)ouders, die een huis voor hun geregeld hebben. Als de ouders nog leven, huren de kinderen de woonruimte tegen een zacht prijsje. Als de ouders overleden zijn, hebben de kinderen het geërfd of hebben ze de erfenis eraan besteed. Uw situatie is verre van uniek en niets om u voor te schamen. Als uw vrienden ervan uitgaan dat u de restaurants wel voor hen zult betalen, corrigeert u hun misvatting: ‘Ik heb het geluk dat ik in een fijn koopappartement woon, maar dat betekent niet dat ik er over de hele linie warmpjes bijzit. Laten we de rekening gewoon delen.’

Artikelen in Taalgebruik, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , , , .

rev="post-8889" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 4 februari 2017 09:00

Opa kijkt porno, de kleinkinderen kijken mee

Beste Beatrijs,

Een half jaar geleden ben ik gescheiden. Na de scheiding is ook de relatie met mijn schoonouders bekoeld, maar wanneer we elkaar sporadisch zien, maken we wel een kort praatje. Mijn kinderen (11 en 9 jaar) zijn veel bij deze opa en oma, wanneer ze bij mijn ex-man verblijven. Een paar weken terug hoorde ik van mijn oudste zoon dat zijn opa – als oma er niet is – geregeld naar porno kijkt. Hij wist nogal beeldend te omschrijven wat opa zoal bekeek, het leek me geen verzinsel. Zoals ik het begreep, keek mijn zoon vanaf de gang stilletjes mee zonder dat opa iets in de gaten had. Nu begon ook mijn jongste zoon laatst over opa die naar porno keek. Naar mijn idee is dat ontoelaatbaar in aanwezigheid van de kleinkinderen. Ik zit erg met de vraag wat ik hiermee aan moet. De communicatie met mijn ex is erg slecht, dus dat lijkt mij niet zo’n goede ingang. Opa zelf aanspreken durf ik niet goed. Oma aanspreken (de meest redelijke persoon uit deze kring) over zoiets lokt mij ook niet aan. Heeft u raad hoe ik dit kan aanpakken?

Opa kijkt porno

Beste Opa kijkt porno,

Opa zou niet naar porno moeten kijken, als zijn kleinkinderen over de vloer zijn, net zo min als hij zich mag volgieten met wodka of een heroïneshot mag nemen in het bijzijn van de kinderen. Zoiets kunt u niet stilzwijgend laten passeren. Ingrijpen is geboden. Opa rechtstreeks aanspreken ligt voor de hand. Anderzijds maakt u geen deel meer uit van de familie en dat maakt een directe actie voor u lastig. U hebt een slechte verhouding met uw ex-man. Maar deze kwestie lijkt me belangrijk genoeg om toch met hem te bespreken. Het gaat om het belang van de kinderen en zo ingewikkeld is dit gesprek niet. U doet uw mededeling en hij kan erop reageren. Als hij u niet gelooft, kan hij eerst de kinderen bevragen. Daarna kunt u samen met hem een vervolgstrategie bespreken.

Houd er rekening mee dat het tot de orde te roepen van opa eigenlijk niet buiten oma om kan, omdat een en ander zich in hun beider huis afspeelt. Oma zal vast weet hebben van de pornohobby van haar man, maar niet dat de kleinkinderen ook meekijken. Te overwegen valt om de oppas-/ omgangsregeling met de kleinkinderen stop te zetten, omdat opa’s openlijke pornoconsumptie twijfel oproept over zijn geschiktheid als kinderoppas. Lastig is dat oma hiermee ook gestraft zou worden. Om die reden zou zij bij de besprekingen betrokken moeten worden. Wie weet kan oma in de toekomst een extra oogje in het zeil houden en haar man onder verscherpt toezicht houden. Omdat zijn hele familie hierbij is betrokken, ligt het op de weg van uw ex om dit vervelende gesprek aan te gaan, maar als hij hiervoor terugdeinst of zijn schouders ophaalt, zult u zelf moeten aantreden.

Artikelen in Exen, Grootouders en kleinkinderen.

Gelabeld met , .

rev="post-8884" 6 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 28 januari 2017 09:02

Geen pottenkijker om me heen

Beste Beatrijs,

Mijn man en ik hebben al dertig jaar een traditioneel huwelijk tot wederzijdse tevredenheid. In de keuken, die toch al niet groot is, sta ik van alles te doen voor ons tweeën. Ik hecht aan gezond koken, ik heb daar veel werk aan en wil niet dat hij om me heen draait om koffie, thee, koekjes of wat dan ook te pakken of kletspraatjes te houden. Er zijn culturen (Afghanistan) waar de keuken een no go area is voor de man. Dat wil ik ook. Mijn man roept dan dat hij geen Afghaan is, hij woont hier ook, hij heeft ook recht op die keuken. Waarop ik zeg dat ik ook niet te pas en te onpas achter zijn computer ga zitten rommelen. Het raakt mijn man als ik hem de toegang tot de keuken ontzeg. We komen er niet uit. Wat vindt u?

Mijn keuken uit!

Beste Mijn keuken uit,

Het gaat nogal ver om de keuken tot verboden terrein te verklaren voor uw man. Inderdaad, we leven hier niet in Afghanistan. In de Nederlandse vrolijke keuken was Swiebertje altijd welkom, waarbij moet worden aangetekend dat Saartje over een ruime burgemeesterskeuken beschikte, terwijl haar werklast neerkwam op koffie schenken en kletspraatjes houden met de stamgasten. Probeer een compromis te vinden met uw man en vraag hem om zijn aanwezigheid in de keuken tot een minimum te beperken, wanneer u daar verhit staat te koken en te bakken. Begrijpelijk raakt u geïrriteerd, als hij in de weg zit. Als hij thee of koffie wil, kunt u zeggen dat u het wel even zal zetten. Maar de goede man moet de vrijheid hebben een koekje of iets uit de ijskast te pakken of even iets met u te bespreken zonder weggejaagd te worden alsof hij een landloper is. Daarna hup de keuken uit en terug naar zijn computer.

Artikelen in Eten en drinken, Liefde en relaties.

Gelabeld met .

rev="post-8882" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 28 januari 2017 09:01

Onverwacht langsgaan

Beste Beatrijs,

Mijn broer wil alleen spontaan langskomen. Hij belt dan altijd kort tevoren dat hij eraan komt. Als vader van een gezin met twee jonge kinderen vind ik dit onprettig. Hijzelf heeft geen kinderen. Ik wil me graag kunnen voorbereiden op (familie)bezoek. De relatie met mijn broer is onder druk komen te staan, doordat ik heb gezegd dat spontaan bezoek slecht past in ons drukke leven. Mijn broer is hier verbolgen over. Was het onjuist om hem op deze manier af te wijzen?

Liever op afspraak

Beste Liever op afspraak,

Hoewel de gewoonte van onverwacht langskomen sterk in onbruik is geraakt, kan ik me er nog steeds wel iets bij voorstellen. Het heeft iets sympathieks en vertrouwds. Het gaat in zo’n geval tenslotte om familie of heel goede vrienden en de ontvangende partij hoeft niets bijzonders uit de kast te halen. Dat is dan weer een voordeel van spontaan langskomen: de onverwachte gast moet het doen met wat er voorhanden is, niet letten op de rommel en kan er niet op rekenen gefêteerd te worden. Wanneer uw broer zich spontaan aandient, heeft uw dagelijkse routine van huisvader met jonge kinderen vanzelfsprekend voorrang boven uitgebreid de gastheer spelen. Een huisvriend of nabij familielid voegt zich soepel naar de gang van zaken, helpt zo nodig mee en verhoogt alleen maar de gezelligheid. Dit vooropgesteld bent u natuurlijk niet verplicht uw broer te ontvangen, als u met andere dingen bezig bent of uw hoofd niet naar hem staat. Als zijn telefonisch aangekondigde bezoek toevallig gelegen komt, heet u hem welkom. Zo niet, zegt u: ‘Vandaag komt slecht uit, wat denk je van aanstaande zondag?’

Artikelen in Broers en zussen, Visite.

Gelabeld met .

rev="post-8880" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 28 januari 2017 09:00

Overwint liefde alles?

Beste Beatrijs,

Onze 25-jarige dochter heeft al jaren een knipperlichtrelatie met een man, een moslim van Marokkaanse afkomst, die wij altijd hartelijk hebben ontvangen. Wij zijn zelf niet religieus, maar ons credo was: liefde overwint alles. De laatste jaren woonde onze dochter samen met hem. Haar oude vriendinnen ziet ze inmiddels niet meer. Ze gaat alleen om met een Marokkaans-Nederlandse vriendin en wat kennisjes van het werk. Ze is langzaam veranderd in een preutse, ouderwetse en ongelukkige vrouw. Sinds een paar weken zijn ze tijdelijk uit elkaar. Er was veel ruzie en hij heeft besloten om afstand te nemen om rust te krijgen. Mijn dochter is heel verdrietig, want ze houdt van hem. We vangen haar op naar ons beste kunnen. Mijn dochter doet er alles aan om hem terug te krijgen, ze zegt bereid te zijn hun toekomstige kinderen binnen de islam op te voeden en thuis Arabisch te spreken. Dit baart mij grote zorgen. We hebben onze kinderen opgevoed in vrijheid en met respect voor andersdenkenden, maar we zijn bang dat zij haar ongeluk tegemoet gaat. Wat te doen?

Problematische partnerkeus

Beste Problematische partnerkeus,

Een ellendige situatie, waar u weinig vat op heeft, want uw dochter is ruim volwassen en neemt haar eigen beslissingen, hoe onverstandig ook. Gelukkig is het nog niet van een huwelijk gekomen en is de relatie op dit moment min of meer uit. Een mooie kans voor haar om van hem af te kicken. Het is goed dat u uw dochter steunt en opvangt, maar intussen kunt u best uw mening geven over haar situatie. Leef mee met haar verdriet, maar houd haar voor dat in een goede relatie partners geen offers hoeven te brengen.

In de liefde moeten de dingen vanzelf gaan.

In een goede relatie denken partners in grote lijnen hetzelfde over belangrijke zaken. In een goede relatie heerst vrijwilligheid en hoeft de een niet op de knieën om de ander genadig te stemmen. Een man die van uw dochter verlangt dat zij afstand doet van haar eigen taal en de eventuele kinderen opvoedt in een godsdienst die niet de hare is betoont zich simpelweg niet geschikt als partner, hoe veel ze verder ook van hem houdt. In de liefde moeten de dingen vanzelf gaan. Zodra er opoffering aan te pas komt, is de liefde waardeloos – zeg dat maar tegen uw dochter. Voor de rest kunt u alleen maar hopen dat het slijt. Misschien kunt het afkicken een handje helpen door haar ter afleiding van haar verdriet op uw kosten met singlesvakantie naar een zonnig oord te sturen.

Artikelen in Liefde en relaties.

Gelabeld met , .

rev="post-8878" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 21 januari 2017 09:02

Hallo daar!

Beste Beatrijs,

Wellicht wat ouderwets, maar ik mis tegenwoordig dat mensen elkaar begroeten met ‘Goedemorgen/ goedemiddag/ goedenavond’. Iedereen brult ‘Hallo!’ met zo’n dikke ‘l’. Altijd begroet ik mijn buurman met ‘Dag Jan’ (met voornaam erbij dus) en altijd antwoordt hij met ‘Hallo’. Afschuwelijk! Wilt u daar niet eens aandacht aan besteden of doe ik niet meer mee omdat ik in 1932 ben geboren?

Hallo zeggen

Beste Hallo zeggen,

Ik begrijp dat u het spijtig vindt dat de standaard begroeting ‘Goedendag, -morgen, -middag, -avond’ op z’n retour is en vervangen door ‘Hallo’ of ‘Hoi’, maar zo gaat dat in het spraakgebruik. Taal is onderhevig aan modes en verandert constant. Sommige nieuwspraak verdwijnt weer net zo snel als die opkwam, andere beklijft. De kreet ‘Nog een fijne dag!’ is druk bezig ‘Tot ziens’ te verdringen. Het is er allemaal een stuk informeler op geworden, niet alleen in omgangsvormen, maar ook in taalgebruik en uitspraak. Mensen praten in deze tijd anders dan vijftig jaar geleden. U hoeft alleen maar naar tv-fragmenten uit die tijd te kijken om enorme verschillen te constateren. De trend van informalisering lijkt voorlopig onomkeerbaar. Toch zal ook de tegenwoordige manier van praten, mogelijk zelfs het door u gewraakte ‘Hallo’, over vijftig jaar volkomen gedateerd klinken. Dan zijn er weer nieuwe fratsen verzonnen. Misschien kan dat een troost voor u betekenen.

Artikelen in Aanspreken en begroeten.

rev="post-8875" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 21 januari 2017 09:01

Vragen om toespraken

Beste Beatrijs,

Binnenkort word ik vijftig, een kroonjaar. Ik wil deze verjaardag graag vieren met een dinertje in huiselijke kring: mijn man en zoon plus acht vriend(inn)en van wie sommigen een stel. Ik zou het erg leuk vinden als er tijdens dit etentje een paar persoonlijke speeches zouden worden gehouden. Niet zozeer over mij, maar over vriendschap, ouder worden, de toekomst of wat dan ook. Daarmee zou de avond een bijzonder karakter krijgen. Bovendien levert zoiets wellicht onderlinge gespreksstof op die het gebruikelijke gekeuvel onder mensen die elkaar niet allemaal goed kennen overstijgt. Ik denk niet dat mijn vrienden spontaan op dit idee komen, maar kan ik een (uiteraard vrijblijvend) verzoek om een kort toespraakje op de uitnodiging zetten of is dat een gekke vraag, zoals mijn gezinsleden menen?

Graag speeches

Beste Graag speeches,
Bij kroonjaarvieringen is het niet ongebruikelijk dat iemand het woord neemt om even stil te staan bij de bereikte mijlpaal. Maar een directe suggestie in die richting op de uitnodiging zelf kan belastend zijn, ook omdat uw verzoek niet helemaal duidelijk is. Meestal houdt iemand bij zo’n gelegenheid een toespraakje houdt over de jarige zelf. Maar dat wilt u dus niet. Of niet per se. Maar mag het wel?

U zou willen dat iemand (of zelfs alle gasten?) het woord voert over vriendschap of ouder worden of de toekomst of wat ze dan ook maar willen. Dat is een vage opdracht. Daar moeten mensen flink over nadenken, willen ze daar iets aardigs van maken. Het lijkt een beetje op werk. Je wordt uitgenodigd voor een etentje en dan moet je van tevoren huiswerk maken om een referaat te houden.

Er is niets mis met uw idee om de avond wat meer cachet te geven, maar u kunt beter niet het hele gezelschap huiswerk opgeven. Kunt u er niet op vertrouwen dat iemand zelf bedenkt dat hij/zij even wat wil zeggen? Verder kunt u uw man instrueren om een en ander in de gewenste richting te sturen. Er zal allicht tussen de genodigden en uw man overleg plaatsvinden over een cadeau. Hij kan dan degenen die daar geschikt voor lijken de suggestie aan de hand doen dat u, de jarige, het erg zou waarderen als er een woordje wordt gesproken. Maar dan wordt het wel een persoonlijk toespraakje over u met herinneringen en anekdotes. Een speech over ouder worden dan wel vriendschap in het algemeen zit er niet in, vrees ik. Meestal ontstaan dergelijke gesprekken spontaan. U kunt natuurlijk ook zelf een korte speech voorbereiden, waarin u een voorzet geeft voor de onderwerpen die u graag besproken zou zien aan tafel.

Artikelen in Verjaardag.

Gelabeld met , .

rev="post-8873" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 21 januari 2017 09:00

Verslaafd aan de smartphone

Beste Beatrijs,

Het lijkt wel of mijn vriendin meer van haar smartphone houdt dan van mij. ’s Avonds op de bank, in de auto of samen op reis heeft ze vooral aandacht voor het schermpje, waarop een onophoudelijke stroom foto’s en filmpjes voorbij rolt, vaak met geluid. Als ik haar wat vraag, hoort ze vaak niet wat ik zeg. Zelfs wanneer we in bed liggen wordt ze in beslag genomen door Facebook, Instagram en Snapchat. Ook op bezoek bij vrienden of bij mijn ouders sluit ze zich vaak zichtbaar af van het gesprek.

Ik heb geprobeerd me in haar fascinatie te verdiepen. Ze zegt dat de trends op sociale media haar boeien en dat ze graag op de hoogte blijft van mensen die zij volgt. Ik vind dat onze relatie lijdt onder haar smartphone. Als ik dat ter sprake breng, reageert ze defensief en gepikeerd, alsof ik haar wil beroven van een pleziertje. Ze trekt parallellen met hobby’s van mij die zij op haar beurt niet interessant vindt. Maar die hobby’s leiden mij niet af tijdens een gesprek en houden ons niet wakker in bed. Ik zou graag zien dat ze haar smartphonegebruik terug schroeft wanneer ze met anderen is. Ik vind het een leeg en zinloos tijdverdrijf, bovendien onfatsoenlijk in gezelschap. Mijzelf betrap ik op een passief-agressieve houding: soms ga ik in haar gedrag mee in de ijdele hoop haar een spiegel voor te houden. Zo zitten we samen op de bank, elk in onze eigen wereld. Het maakt me radeloos.

Lijden onder de smartphone

Beste Lijden onder de smartphone,

Met de smartphone verdwijnt het hier en nu uit beeld.

Uw vriendin vertoont mateloos gedrag. Zij kan er niet mee ophouden, ook niet nadat u uw ongenoegen hebt uitgesproken. Intensief smartphonegebruik in gezelschap is sowieso irritant, omdat het onbeleefd is om je af te sluiten voor personen die in levenden lijve aanwezig zijn. In een samenwoonrelatie zijn mensen vrijer om individuele dingetjes te doen (tenslotte hoef je niet de hele tijd goede gesprekken te voeren), maar er zit toch ook een limiet aan. Wie standaard in bed of op reis of aan tafel de aandacht gericht houdt op de smartphone plaatst zich buiten het hier en nu. Het beeld dat u schetst van twee mensen op de bank, ieder in hun eigen wereld, is buitengewoon deprimerend. Ook al omdat de inhoud van wat er wordt bekeken, geinige filmpjes, likes en fluttige nieuwtjes op social media, weinig om het lijf heeft. En toch zal uw vriendin de lokroep van het smartphone-piepje nooit weerstaan, ook al zit ze midden in een gesprek met u.

Begrijpelijk wordt u hier helemaal gek van. Ik vrees ook dat het niet op te lossen valt. Uw vriendin zit vastgelijmd aan haar smartphone en uw bedenkingen laten haar onverschillig. U hebt hobby’s waar zij geen belangstelling voor heeft. U en uw vriendin passen niet bij elkaar. Misschien is die smartphone van haar meer een symptoom dan het eigenlijke probleem. Uw vriendin verveelt zich dusdanig in uw gezelschap dat ze altijd naar haar smartphone grijpt.

Zoiets valt niet vol te houden. U hebt al tegen haar gezegd dat haar gedrag u stoort. Het heeft niet geholpen, want ze gaat er gewoon mee door. Trek de consequentie en beschouw deze relatie als mislukt. Ga op zoek naar een andere vrouw met wie u meer gemeenschappelijk hebt en die zich niet voortdurend verveelt in uw gezelschap.

Artikelen in Liefde en relaties, Telefoon.

Gelabeld met , , .

rev="post-8866" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 14 januari 2017 09:02