Beste Beatrijs,
Mijn zoon trouwt binnenkort voor de tweede keer. Ik (zijn vader, weduwnaar, 80-plus) was zeer gesteld op zijn eerste vrouw. Met de aanstaande bruid heb ik niets. Ik neem het haar kwalijk dat ze mijn zoon heeft afgepakt van mijn dierbare schoondochter, en de manier waarop dat gebeurde. De jongedame in kwestie is uit ander hout gesneden (wat minder bescheiden) dan mijn ex-schoondochter en ook dan ikzelf. Nu komt er een bruiloft aan met veel toeters en bellen, pre-party met diner, kerkje voor de sfeer, dresscode smoking, feest. Ik wil niet! Ik ga nog liever in sinterklaaspak. Maar ik wil ook mijn zoon niet verliezen. Wat te doen?
Ik zie er niets in!
Beste Ik zie er niets in,
Als u uw zoon niet kwijt wil, ontkomt u er met geen mogelijkheid aan om bij zijn huwelijk op te draven. Weigeren om aanwezig te zijn is een ondubbelzinnige demonstratie van onwil en ongenoegen. Daarmee creëert u een zwaar conflict en het zal heel veel tijd en moeite kosten om dat weer in der minne te schikken. Ook tegen zijn tweede vrouw kunt u maar beter een vriendelijke schijn ophouden. Uw zoon zal zich vast niet willoos hebben laten overmeesteren door deze indringster. Hij draagt evengoed verantwoordelijkheid, hij heeft zelf stappen gezet en beslissingen genomen.
Dit tweede huwelijk wordt nogal grootscheeps aangepakt, begrijp ik. U kunt best een paar onderdelen overslaan. Als u niet voelt voor de pre-party of voor een massaal feest, kunt u zich daaraan onttrekken met een beroep op uw leeftijd of vermoeidheid. Het belangrijkste is om aanwezig te zijn bij de plechtigheid zelf en bij een eventuele receptie of diner na afloop. De rest kunt u laten zitten. Als u een smoking in de kast hebt hangen, moet u die maar aantrekken, ook al valt die officieel onder avondkleding die overdag niet hoort. Als u geen smoking bezit, hoeft u daar niet speciaal moeite voor te doen. De bejaarde vader van de bruidegom kan zich wel een afwijking van het opgelegde protocol permitteren. Overdag volstaat sowieso een net, donker pak. Wanneer u op een vriendelijke manier uw gezicht laat zien bij de essentiële programmaonderdelen, hebt u aan uw verplichtingen voldaan.
Ga naar de bruiloft. U weet niet hoe lang u uw zoon nog heeft – of eigenlijk andersom. Stel dat u over een paar jaar wegvalt, dan zal hij zijn leven lang een rotgevoel overhouden aan de bruiloft waar u niet kwam.
Denk ook aan wat Beatrijs zegt: de vrouw is niet de “dader”. Er zijn twee mensen nodig om een relatie te starten. Uw zoon is degene die besloot weg te gaan, dat is niet iets wat zijn nieuwe liefde heeft besloten. Het beeld van de vrouw als verleidster die mannen bij hun vrouwen wegkaapt is nogal cliché.
Gaat u nou trouwen, of gaat uw zoon nou trouwen? Gun uw zoon een nieuw geluk en zeur toch niet zo. Wat staat u eraan in de weg om met u uw zo dierbare ex-schoondochter nog contact te hebben?