Beste Beatrijs,
Hoe is het ooit begonnen dat we tegenwoordig drie keer moeten kussen, wanneer we elkaar tegenkomen op recepties? Ik erger me er al jaren aan en zou er liefst niet aan meedoen.
Antikus
Het schijnt uit het Zuiden overgewaaid te zijn. Niet uit Frankrijk (daar geeft men elkaar een slap handje), maar uit het rondborstige Brabant en het warmbloedige Limburg. De kus in drieën suggereert enthousiasme en intimiteit en ik vermoed dat juist het lichtelijk extravagante, het toe-maar-het-kan-niet-op-aspect, bijdraagt tot de populariteit ervan. Dezelfde reden waarom volstrekt overdreven, onhandige pauwenstaarten zich hebben weten te handhaven in de evolutie. Zo’n staart suggereert iets aan vrouwtjes-pauwen en aan rivalen. Voorlopig zijn we nog niet af van de drie-traps-zoen.
Eronderuit komen is in theorie mogelijk. Als u helemaal niet wilt kussen, loopt u gewoon met uitgestrekte hand op uw bekende af en hij/zij zal deze automatisch aannemen. Als u één kus wilt geven, dan geeft u die en begint in dezelfde beweging direct met praten. En dan geen non-descript gemompel, maar een duidelijk conversatiebegin. ‘Heb je gezien met wie Joop hier is?’ is een opening, die de aandacht van de gesprekspartner wegtrekt van de kus-routine. Het nadeel van deze een-persoons-guerrilla is dat voortdurende alertheid geboden is. Zelf heb ik die strijd allang opgegeven. Andere voer ik nog wel. Zonder veel succes. Laatst betrapte ik me zelfs op het onuitstaanbare ‘Doei’.
In de zomer van 1979 waren mijn vrouw en ik met de kinderen op vakantie in een klein Frans dorpje genaamd Bussière-Dunoise. We hadden daar een boerderijtje gehuurd en het was vooral voor de kinderen een paradijs.
Op een zondagmiddag, tijdens een uitstapje naar het stadje Limoges, zaten we in een ijssalon. Er zat veel jeugd op het terras en het leuke aan die kinderen was dat wanneer ze elkaar begroetten ze elkaar vier keer zoenden. Van de ene naar de andere wang en dat vier keer. Goh, dacht ik, wat gezellig! De Belgen zoenen twee keer en hier doen ze het vier keer. Je bent natuurlijk in vakantiestemming, je hebt tijd genoeg en in die situatie vind je zulke dingen al heel snel leuk en gezellig. Ik dacht er aan dat het wel leuk zou zijn als mijn familie het nu eens drie keer ging doen.
Toen ik veertien dagen later weer in Eindhoven was en mijn familie begroette, gaf ik iedereen consequent drie maal een zoen. Eén keer links, één keer rechts en weer een keer links. Steeds vertelde ik erbij dat het mode was om drie keer te zoenen. Mijn zusters vonden het ook leuk. Ze namen het over en begroetten vanaf dat moment hun kennissen en vrienden op dezelfde wijze. En toen gebeurde het bijzondere. Als een olievlek op water verspreidde zich dit ritueel en binnen een half jaar zoende heel Nederland drie keer.
Er zijn wel meerdere zaken in mijn leven waar ik spijt van heb, maar dit is er één van. Ik verlang weer naar die gewone, nuchtere, eenvoudige Nederlandse zoen.
De reden dat ik u dit schrijf is het antwoord op de vraag waar het drie keer zoenen eigenlijk vandaan komt, die ik bij toeval op de website “Moderne Manieren” las.
Welnu, bij dezen!