Beste Beatrijs,
Al jaren lang heb ik (man, 42 jaar) zeer goed contact met de vrouwelijke helft van een echtpaar waar mijn vrouw en ik veel mee omgaan. We doen veel met ons vieren en onze kinderen, maar ik ga ook regelmatig met ‘de vrouw van’ erop uit. Zij en ik zijn erg op elkaar gesteld en we vermoeden dat er meer in zit dan alleen vriendschap, maar we blijven van elkaar af. Inmiddels heb ik me al zo vaak verliefd gevoeld op haar zonder daar ‘te ver’ in te gaan dat ik dit niet veel langer vol kan houden. Zij blijft zich ook zeer ontvankelijk opstellen, maar lijkt haar gevoelens meer onder controle te houden en zo door te kunnen en willen gaan. Wij houden veel van onze echtgenoten en willen ook onze gezinnen geen schade berokkenen. Dit houdt ons van elkaar af, maar ik kan het langzamerhand niet meer aan. Zoveel liefde voor haar voelen en weten dat zij dat ook voor mij voelt. Ik voel dat ik de vriendschap een wending moet geven. De vraag is welke kant op. Ermee stoppen uit respect voor elkaars gezinnen en uit zelfbescherming of juist die stappen te nemen waar ik al zo vaak over droom en waarbij niks zeker is…
Wenkende liefde
Beste Wenkende,
Als u de vriendschap een intensiverende wending geeft, is de kans groot dat uw huwelijk sneuvelt of zwaar beschadigd raakt. Dat andere huwelijk loopt hetzelfde gevaar. Maak een rekensom hoeveel mensen (kinderen incluis) ongelukkig zullen worden van de manoeuvre waar u over droomt en hoeveel mensen gelukkig. Maak dezelfde rekensom voor het geval u een punt zet achter uw aparte ontmoetingen. Kies vervolgens de optie die het meeste collectieve geluk oplevert.
Haha, ik ben het niet altijd even hard eens met alle adviezen, maar deze is absoluut één van de beste die ik heb gezien.
Heerlijk insinuerend en toch overduidelijk!
Utilisme in zijn meest bruikbare vorm…
“collectief geluk?” Wat een onzin! Alsof je zelf levenslang ongelukkig moet blijven! Kies in de eerste plaats voor jezelf, maar neem dan wel de consequenties mee. Ik zou toch echt eerst voor mezelf kiezen, trouwens een affaire kan heel goed verborgen blijven, zeker in deze context waar het blijkbaar al normaal is dat ze beiden tijd met elkaar verbrengen, even een hotelkamer reserveren, klaar, geen hond die ervan af weet. De overgrote meerderheid van de affaires komt nl nooit uit! DAAR wordt men pas gelukkig van, een win-win situatie voor alle betrokkenen: de schuinsmarcheerders met hun affaire en de gezinsleden door hun onwetenheid. Een andere mogelijkheid is natuurlijk een soort van swingersparty met zijn viertjes, als de anderen dat willen.
@ Anna: ‘Kies in de eerste plaats voor jezelf’.
Kijk, dat is nou net waar alle ellende in de wereld zo’n beetje vandaan komt. Mensen die zichzelf belangrijker vinden dan anderen. Dat veroorzaakt ruzies, relatiebreuken, oorlogen, een vervuild milieu en nog veel meer ellende.
Echte liefde is de ander net zo belangrijk vinden als jezelf, en als het moet dingen opgeven voor een ander in de wetenschap dat je van elkaar houdt en bij elkaar wilt blijven.
Volgens sommigen misschien naïef, maar ik geloof dat het kan en dat het op lange termijn het allerfijnste is.
Wat ik raar vind is dat de schrijver van de brief het over liefde heeft. “Zoveel liefde voelen en weten dat zij dit ook voor mij voelt.” Dat kan toch helemaal niet? Hij is misschien verliefd en vindt de vrouw aardig, maar het lijkt me sterk dat er van echte liefde sprake is. En of zij het echt voelt weten we ook niet. Daarom denk ik dat hij zichzelf ook een beetje wat wijs maakt.
@ Lies, hier nog iemand die hetzelfde gelooft als jij en het bewijs ervoor ook regelmatig heeft gezien. Laat me maar naïef zijn dan :)
@ Anna, je zal nét tot de minderheid behoren bij wie het wél uitkomt. Is het niet de eerste affaire, dan wel een volgende. Over naïef gesproken….
Is schuinsmarcheren trouwens ook zo helemaal toppie en oké als uzelf bij de benadeelde partijen zou horen?
Prima advies van Beatrijs.