Spring naar inhoud


Te veel bedelbrieven

Beste Beatrijs,

Vanmorgen maakte ik me boos over de verschrikkelijke hoeveelheid verzoeken om giften die we krijgen. In december is het nog erger dan anders. Geven we niet, dan heb ik een enorm schuldgevoel, zeker wanneer er ook nog (kerst)kaarten, pennen of frutsels meegestuurd worden. We krijgen gemiddeld zo’n drie verzoeken per week. Hoe kunnen we het beste een selectie maken, want aan alles geven kunnen we niet.

Bodemloze put

Beste Bodemloze put,

Het kan helpen om te bedenken dat de verzoeken om geld die u krijgt niet persoonlijk aan u gericht zijn. De brief is weliswaar op uw naam geadresseerd, bij de aanhef staat ‘Geachte heer of mevrouw Achternaam’, maar u hoeft daar geen speciale betekenis aan te hechten. Het is zomaar een brief die de goede-doelen-organisatie bij duizenden tegelijk de deur uit heeft gedaan. Op dezelfde dag dat u deze bedelbrief op de deurmat vindt treffen duizenden, misschien wel tienduizenden andere mensen precies dezelfde brief aan bij hun post. Veel goede-doelenorganisaties hanteren de schot-met-hagel methode om hun fondsen op peil te houden. Een minderheid van die noodkreten zal doel treffen en een schenking opleveren, de rest verdwijnt spoorloos in de oud-papier-bak. Doe gewoon wat in u opkomt. Meegestuurde kantoorartikelen en snuisterijen kunt u gebruiken of weggooien. Als u in een stemming van montere medemenselijkheid bent, maakt u een bedrag naar smaak over naar een goed doel dat u aanspreekt. Als het u te veel wordt of u zit aan uw taks qua schenkingen, gooit u de brief weg. Daar hoeft u zich niet schuldig over te voelen. U bent niet meer dan een radertje in de liefdadigheidstombola. Organisaties die u aanschrijven hebben nu eens geluk, maar vaak ook pech. Dat laatste nemen ze u niet kwalijk, want non-respons is al lang ingecalculeerd. Net zoals het goede doelen vrij staat om burgers te vragen om giften, staat het burgers vrij om zo’n verzoek niet te honoreren. Het negeren van bedelbrieven maakt u niet tot een slecht mens.

Artikelen in Post.

Gelabeld met .


3 reacties

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.

  1. Maria Helena schrijft

    Ik heb dezelfde ervaring in het verleden opgedaan. Probleem is als je eenmaal iets doneert aan een instantie dan zijn er ineens meerdere instanties die je weten te vinden. Op het irritante af. Wat ze ermee bereikt hebben: ik doneer alleen nog in collecte bussen en maak niets meer over.

  2. Maarten schrijft

    Voor dit soort situaties heb je in de telefonische werving het Bel Me Niet Register. Dit gaat echter niet op als u ooit, op wat voor manier dan ook, ergens mee akkoord bent gegaan. In dat soort gevallen is er het Recht van Verzet. Dit moet u per doel aantekenen maar het is wel effectief. Wat post betreft.. dit zijn vrijwel altijd bonafide organisaties, hoe zeer mensen soms de pest aan hen hebben. Een telefoontje met het vriendelijke verzoek om voortaan geen post meer te sturen werkt eigenlijk altijd.

  3. Maria schrijft

    Het “bel me niet”-register werkt prima en alle verzoeken per brief check ik altijd online. Als de directeur meer dan een ton per jaar naar zichzelf toeschuift of wat daaronder, haak ik altijd af.
    Dat deze per post altijd bonafide zouden zijn, is niet waar, maar is te googelen.
    Enveloppen met inhoud stuur ik altijd retour. Opdringerig is het zeker en hoewel ik gul ben van nature, ook erg kritisch. Ik kies principieel vaker voor goede doelen voor kinderen in Ned. want teveel groeien op onder de armoedegrens, mits de directeur een normaal salaris verdient.



Sommige HTML is toegestaan