↑
Spring naar inhoud

Te veel zorgtaken

Beste Beatrijs,

Vijf jaar geleden heeft de vrouw met wie ik 25 jaar samen was onze relatie beëindigd en is vertrokken. Wij hadden op dat moment een gezin met drie kinderen van middelbare-schoolleeftijd. Er volgde een periode van pijn, boosheid en verdriet voor mij en de kinderen. Na het vertrek van mijn vrouw kwamen alle zorgtaken op mij neer. Ineens was ik naast vader ook moeder, studieadviseur, kok, wasvrouw, schoonmaker. Het was een zware tijd die we gelukkig goed zijn doorgekomen. Inmiddels zijn alle kinderen het huis uit en studeren ze elders, maar in de wekenlange zomer- en wintervakanties zitten ze thuis (bij mij). Het contact met hun moeder houdt niet over en de zorg berust nog steeds geheel bij mij. Dit leidt tot spanningen tussen mij en de kinderen. Als ik tegen mijn ex zeg dat ik het zwaar vind om als enige voor de kinderen te moeten zorgen, is haar antwoord: ‘Je zou eens moeten weten hoe zwaar het voor mij is!’ Moet ik maar blij zijn met de aanwezigheid van de kinderen of is het terecht dat ik er genoeg van heb om tot in lengte van dagen als enige de ouderrol te moeten vervullen?

Overbelaste vader

Beste Overbelaste vader,

Ellendig natuurlijk, een relatie die op de klippen loopt na zoveel jaren! Zowel voor u en de kinderen als waarschijnlijk toch ook voor uw ex, in aanmerking genomen dat zij weinig contact heeft met de kinderen. U hebt te veel zorgtaken, een probleem dat u aan uw ex wijt: u doet alles, zij doet niks.

U hebt dat zorgtakenprobleem niet met uw ex, maar met uw kinderen.

Ik wil u uitnodigen om er anders tegenaan te kijken: u hebt dat zorgtakenprobleem niet met uw ex, maar met uw kinderen. Het is nu vijf jaar later. Uw kinderen studeren inmiddels elders en zijn het huis uit. Alleen in de vakanties zitten ze bij u. Waarom bent u dan de enige die het huishouden bestiert? Uw kinderen zijn volwassen en zorgen door het jaar heen voor zichzelf. Dat kunnen ze ook best tijdens de vakanties doen. Een kwestie van opporren en taken verdelen. Beschouw uzelf plus nageslacht niet meer als een gezinnetje van alleenstaande vader en drie onmondige kinderen, maar als een incidentele woongemeenschap van vier volwassenen die samen verantwoordelijkheid dragen voor boodschappen, koken, wassen, stofzuigen, schoonmaken enzovoort. Zoals bekend vallen kinderen onmiddellijk in de kinderrol terug, zodra ze hun ouderlijk huis betreden, maar daar hoeft u niet in mee te gaan. Houd een toespraakje, waarin u aankondigt dat het voortaan anders gaat, maak een rooster en deel iedereen in.

Huishoudelijke zorgtaken kunnen prima worden verdeeld tussen ouders en volwassen kinderen (dat had u in hun tienerjaren ook kunnen doen). Andere ouderlijke taken, zoals voor studieadviseur en klankbord spelen, emotionele steun bieden bij levenshobbels, horen bij uw rol als vader en zullen er altijd bij horen, zolang u leeft. Het is sneu voor uw ex, en voor uw kinderen trouwens ook, dat hun moeder kennelijk nauwelijks meer deelneemt aan het leven van uw kinderen, maar dat u die dichtbije rol nog wel vervult lijkt me iets om u over te verheugen.

Artikelen in Exen, Ouders en volwassen kinderen.

Gelabeld met , , .

rev="post-9831" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 9 maart 2019 09:02

Een ongepaste tik

Beste Beatrijs,

Hoewel de normen vervagen, blijf ik erbij dat elkaar in het openbaar aanraken anders is dan in de intimiteit als je met z’n tweeën bent. Toen we laatst op een feestje bij vrienden waren, gaf mijn nieuwe partner mij bij het passeren een tik op mijn bil. Anderen zagen dit ook. Ik vind dit ongepast en heb hem er ook over aangesproken, maar hij vond het flauw dat ik me hieraan stoorde. Ik vind dit intimiderend en bezitterig gedrag of ben ik te snel aangebrand?

Op mijn bil getikt

Beste Op mijn bil getikt,

Mannen die hun vrouw of vriendin in het openbaar een tik op de billen geven laten onaangenaam, seksistisch gedrag zien. Ze geven een signaal aan de buitenwereld dat neerkomt op ‘Ik mag hieraan zitten en jullie niet!’ Een vrouw is geen eigendom, waar mannen een klets op mogen uitdelen, zoals dat wel gebeurt met auto’s en motoren. Ook als uw vriend zegt dat hij alleen maar goede (liefkozende) bedoelingen heeft, mag het nog steeds niet. Wat stellen zich in privéomstandigheden met elkaar permitteren is een ander punt (al zijn er genoeg vrouwen die er ook in hun eigen huiskamer geen prijs stellen om onverhoeds een tik op hun billen te krijgen), maar in het openbaar is het geen manier van doen. Als uw vriend dit niet begrijpt, vraag hem dan of hij ervan wil afzien louter en alleen omdat u hier een hekel aan hebt. Dat zou voor hem reden genoeg moeten zijn om dit gedrag voortaan na te laten.

Artikelen in Liefde en relaties.

Gelabeld met .

rev="post-9829" 6 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 9 maart 2019 09:01

Als iemand geen pannenkoek wil

Beste Beatrijs,

Voor de verjaardag van mij of mijn vrouw hebben wij de traditie om met onze kinderen, hun partners en vijf kleinkinderen (tussen drie en acht jaar oud) pannenkoeken te gaan eten. Dat vinden de kleinkinderen leuk, zo niet sommige volwassenen. Een aantal kiest een ander – meestal duurder – gerecht. Soms zegt het betreffende (schoon)kind bij wijze van tegemoetkoming dat hij/zij de extra kosten wel zal betalen. Maar als we even met z’n allen een patatje gaan halen is het ook niet de bedoeling dat we op de nasi- en gehaktballentoer gaan. Zie ik het fout als ik stel dat wij ons allemaal aan de uitnodiging, namelijk pannenkoeken eten, zouden moeten kunnen houden? En hoe los je zoiets dan koninklijk op?

Ze bestellen iets anders

Beste Ze bestellen iets anders,

De koninklijke weg is natuurlijk dat mensen die in een restaurant worden uitgenodigd mogen kiezen van de kaart wat ze willen. Oké, het is een pannenkoekenrestaurant, maar dat zijn goedkope etablissementen, dus de andere gerechten die worden aangeboden kunnen nooit veel duurder zijn dan de duurste pannenkoek met alles erop en eraan. Hetzelfde geldt trouwens voor nasi- en gehaktballen. Als iemand in het gezelschap toevallig geen zin in friet heeft, maar wel in een nasischijf of een gehaktbal, hoeft dat toch geen probleem te zijn? Ik raad u aan om uw familieleden vrije keus uit het kaartaanbod te geven. Als u thuis aan uw familie pannenkoeken serveert, is het menu pannenkoeken, maar in een restaurant mogen mensen eten waar ze op dat moment zin in hebben.

Artikelen in Familie, Horeca.

Gelabeld met .

rev="post-9827" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 9 maart 2019 09:00

Ik wil niet dat ze over me praten!

Beste Beatrijs,

Af en toe vraag ik (man, veertiger) een goede vriend(in) naar zijn/haar visie op een levensvraag, keuze of gewoon een gebeurtenis. Velen van hen hebben partners, wat het voor mij lastig maakt om vrijuit te spreken. Als ik nadrukkelijk zeg dat ik wil dat het gesprek onder ons blijft, krijg ik vaak te horen: ‘Maar ik deel wel alles met mijn partner’. Waarna ik besluit mijn verhaal niet te vertellen en getrakteerd word op teleurstelling of bitsheid. In de loop der jaren is mijn groepje vertrouwelingen geslonken, want ik vind dat ik in gesprek ben met één persoon en niet automatisch met zijn of haar levenspartner. Gesprekken worden tot mijn spijt begrensd door dit fenomeen. Ook alledaagse dingen hoef ik niet zo nodig verdubbeld te zien in aantal oren die meeluisteren. Wat moet ik hiermee aan? Til ik te zwaar aan discretie of moet ik accepteren dat ik dan maar minder mensen op de hoogte houd? Met dat laatste krijg ik dan weer vaak commentaar dat ik zo gesloten ben.

Stellen delen alles

Beste Stellen delen alles,

Hier is weinig aan te doen. Mensen praten nu eenmaal over andere mensen. Niet alleen met hun partner, maar ook met anderen in hun sociale kring. Zeker wanneer uw vrienden elkaar kennen, zult u wel eens over de tong gaan. Het meeste van dit soort doorvertellen is goedaardig en doet de oorspronkelijke bron (u in dit geval) geen kwaad. Van veel dingen die u zoal bespreekt in een tweegesprek met uw vriend(inn)en is het misschien niet zo erg als het wordt doorverteld? Stel u hebt problemen met de chef op uw werk, u hebt ruzie met een broer, u denkt erover te verhuizen of u hebt iets naars meegemaakt op straat. Wat schuilt er voor kwaad in als een vriend(in) dit doorvertelt aan zijn/haar partner? Mensen vertellen heel veel dingen over anderen aan elkaar en het meeste wat ze vertellen wordt ook onmiddellijk weer vergeten, zeker wanneer de bron (u dus) niet heel belangrijk is voor de partner.

Er zijn natuurlijk ook dingen, waarvan u echt niet wil dat derden op de hoogte zijn. In dat geval kunt u prima om geheimhouding vragen. Te denken valt aan brisante informatie als een geheime relatie met een getrouwd persoon of iets in de semi-illegale sfeer of heel persoonlijke psychische problematiek. Van dit soort geheimen ligt het voor de hand dat ze onder uw privédomein vallen en dat gespreksgenoten desgevraagd ook discretie zullen betrachten. Als bepaalde vrienden in het verleden blijk hebben gegeven dat ze alle informatie, precair of niet, vanzelfsprekend met hun partner delen, schroeft u even vanzelfsprekend het niveau van vertrouwelijkheid met hen terug. Maar voor de dagelijkse ervaringen, keuzes of gebeurtenissen van dertien uit een dozijn raad ik u aan om u er geen zorgen over te maken dat ze mogelijk met anderen worden gedeeld, omdat u daar toch geen schade van lijdt. Als u relatief aan de veilige kant wil blijven, is het handig om vooral bevriend te zijn met mensen zonder partner, hoewel singles zich evengoed aan roddel te buiten gaan.

Artikelen in Vrienden en kennissen.

Gelabeld met .

rev="post-9824" 5 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 2 maart 2019 09:02

Dik tevreden met mannengezin

Beste Beatrijs,

Ik ben nu vijf maanden zwanger van onze vierde zoon. Wij weten de sekse, onze omgeving niet. Dit vind ik fijner, het gaat mensen nog niets aan. Vrijwel iedereen vraagt mij of ik op een meisje hoop of dat het een meisje is. Ik krijg de naarste opmerkingen te horen over ‘mannengezinnen’, zoals: ‘Zonen heb je maar voor even, een dochter blijft’, ‘Hopelijk wordt er dan eentje homo’, ‘Jongens laten alleen maar scheten en boeren’ enzovoort. Ik word hier verdrietig van. Onze zoons zijn alle drie leuk, lief en emotioneel intelligent. Wat is een passende reactie op de vraag of ik hoop dat het een meisje is?

Domme vooroordelen

Beste Domme vooroordelen,

Die mensen roepen maar wat! Hun zogenaamd empathische commentaar op uw zwangerschap slaat nergens op. Ga niet in discussie. Poeier hen af en zeg koeltjes: ‘Onze ervaring met jongens is heel anders. We zijn erg blij met onze drie zonen en mocht er een vierde bij komen, zullen we even blij zijn als wanneer we een dochter krijgen.’

Artikelen in Zwangerschap en baby's.

Gelabeld met , .

rev="post-9822" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 2 maart 2019 09:01

Mijn broodtrommel valt verkeerd

Beste Beatrijs,

Sinds een aantal maanden gebruik ik (man, 45 jaar) een roze broodtrommel van Hello Kitty. Deze was van mijn dochter, maar zij vindt hem te kinderachtig en wil er daarom niet meer mee op school verschijnen. Omdat de trommel een handig formaat heeft heb ik hem in gebruik genomen voor mijn dagelijkse lunch. Het kan mij niet schelen hoe dat ding eruit ziet. Op mijn werk wordt daar anders over gedacht. Tijdens een voortgangsgesprek zei mijn leidinggevende dat het mij vanzelfsprekend vrijstaat om mezelf te zijn, maar dat mijn Hello Kitty broodtrommel niet geheel past binnen de bedrijfscultuur van een toonaangevende financiële dienstverlener. Ik kreeg het verzoek om hier rekening mee te houden. Heeft mijn leidinggevende een punt?

Een fout trommeltje

Beste Een fout trommeltje,

Ik vraag me af waar uw leidinggevende zich mee bemoeit. Een broodtrommel is een broodtrommel, in wat voor kleur en met wat voor geinige opdruk dan ook uitgevoerd, en de lunch valt onder privétijd van de werknemer. Als u uw lunch van huis meeneemt in een broodtrommel, dan zult u die waarschijnlijk opeten achter uw bureau of in een kantine in aanwezigheid van collega’s en die moeten de aanblik van uw gadget kunnen verdragen. Is er sprake van een afspraak of vergadering met cliënten onder lunchtijd, is het sowieso ongepast om eigen boterhammetjes op te peuzelen, of die nu uit een roze of uit een decent mat zwarte trommel tevoorschijn komen. Moet er met klanten worden geluncht, eet men gezamenlijk een broodje buiten de deur, dus klanten krijgen uw broodtrommel niet onder ogen. Het soort containertje dat u gebruikt gaat uw collega’s en uw leidinggevende niet aan, u kunt de kritiek rustig naast u neerleggen.

Artikelen in Collega's, Klassiekers.

Gelabeld met , .

rev="post-9820" 4 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 2 maart 2019 09:00

Irritaties te berde brengen

Beste Beatrijs,

Ik heb een zus die alles zegt wat ze denkt. Toen ik jonger was probeerde ik deze eigenschap ook te ontwikkelen bij mezelf, omdat ik het wel stoer vond. Maar als ik een poging deed tot directheid, leverde me dat vaak pittige reacties op waardoor ik subiet in de stress schoot. Nu kies ik er meestal voor om moeilijke dingen niet meteen te zeggen. Zeker niet als er ook nog andere mensen bij zijn die er niks mee te maken hebben. Als het echt iets belangrijks is, breng ik het op een later moment als de irritatie gezakt is te berde. Tevens doe ik dat onder vier ogen. Dit voelt een stuk veiliger en rustiger. Laatst zei ik tegen mijn zus dat ik haar directheid niet altijd als prettig ervaar. Zij blijft erbij dat het beter is om alles meteen te zeggen. Ze noemde mijn manier de ‘roze olifant’ manier. Er is iets aan de hand, maar het wordt niet uitgesproken. Hoe kijkt u hier tegenaan?

Zeggen waar het op staat

Beste Zeggen waar het op staat,

In het algemeen is het zeker niet aanbevelenswaardig om voortdurend alles maar te zeggen wat er in je hoofd opkomt. Mensen denken zo veel: ‘wat heb jij een rare neus, lelijke jas is dat, zeg! je zou er beter uitzien met tien kilo eraf’ enzovoort. Iedereen mag denken wat hij/zij wil, maar daarom hoef je er nog geen gewoonte van te maken om andermans ego plat te walsen. Dit betekent niet dat directheid per definitie taboe is. Er zijn genoeg situaties denkbaar, waarin het juist wel gewenst is om meteen te reageren. Als iemand een racistische mop vertelt bijvoorbeeld, is het beter om meteen van afkeuring blijk te geven en niet omwille van de lieve vrede dit te laten passeren. En er zijn nog wel meer uitlatingen te bedenken die onmiddellijke afkeuring verdienen.

Wie aangevallen of anderszins onaangenaam bejegend wordt door een gespreksgenoot doet er ook goed aan om meteen te reageren. Lik op stuk geven is beter dan over zich heen te laten lopen. Verder hangt het sterk van de situatie af. Goede vrienden en broers of zussen kunnen zich veel meer directheid permitteren in de omgang dan vage kennissen of onbekenden. Als er iets moeilijks is wat besproken moet worden en waar ego’s gekrenkt dreigen te worden, dan is uw manier (wachten tot de irritatie gezakt is en op een rustig moment het onderwerp ter tafel brengen) veel effectiever dan exploderen in een gevoelsuitbarsting. Daar wordt de ander alleen maar boos van.

Artikelen in Taalgebruik.

Gelabeld met .

rev="post-9818" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 23 februari 2019 09:02

Naamsverandering aankondigen

Beste Beatrijs,

Bij mijn geboorte hebben mijn ouders mij een doopnaam gegeven en een roepnaam. Dit zijn verschillende namen. Ik heb altijd een hekel gehad aan mijn roepnaam en gebruik sinds een aantal jaar mijn doopnaam. Ook om verwarring in het buitenland te voorkomen aangezien mijn doopnaam in mijn paspoort staat. Het resultaat is nu dat een aantal mensen mij als Roepnaam kent en een aantal mensen als Doopnaam. Ik wil daar vanaf en mijn doopnaam gaan gebruiken. Hoe pak ik dat aan? Moet ik dat officieel meedelen? En is een berichtje in WhatsApp dan genoeg? Of een e-mail? Of komen mensen er vanzelf wel een keer achter als ik bijvoorbeeld een kaartje stuur?

Veranderen van naam

Beste Veranderen van naam,

Maak er een officiële mededeling van voor uw hele vrienden- en kennissenkring. E-mail lijkt dan het beste medium, omdat een e-mail net wat meer aandacht krijgt dan een whatsappje. Een collectief verstuurd bericht is handiger dan allemaal aparte appjes of kaartjes. Ga er even voor zitten en verzamel alle mensen die u onder uw roepnaam kennen in het bcc-vak (blind carbon copy) en schrijf een groepsmailtje, waarin u uw naamsverandering aankondigt. Houd er rekening mee dat de verandering niet onmiddellijk door iedereen wordt overgenomen. Ook als ze hun best doen, zullen mensen die u al lang kennen moeite hebben om u anders aan te spreken dan ze gewend zijn. Vooral familieleden die u al vanaf uw geboorte kennen als Roepnaam zullen er lang over doen, voordat ze Doopnaam geïnternaliseerd hebben. Voor mensen die u korter kent, zal het makkelijker zijn.

Artikelen in Internet en e-mail.

Gelabeld met .

rev="post-9816" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 23 februari 2019 09:01

Geen afspraken willen plannen

Beste Beatrijs,

Mijn vriend houdt er niet van om afspraken vooruit te plannen en zijn agenda hiermee lang van te voren vol te zetten. Ik begrijp en respecteer dit. Zijn familie plant ieder jaar aan het einde van de zomer een barbecue waar de hele familie bij aanwezig is. Mijn vriend wil deze datum niet van te voren vastleggen, maar door drukke agenda’s is het onmogelijk om dit spontaan te organiseren. Zijn familie wil graag dat hij erbij is en dat we compleet zijn bij deze barbecue. Ik vind het ook leuk om naar zo’n familiebijeenkomst te gaan en wil de datum dus vastleggen. Mag ik dit van hem vragen of moet ik zijn keuze respecteren, waardoor we een familiebarbecue niet kunnen plannen?

Liever spontaan

Beste Liever spontaan,

Uw vriend stelt zich erg rigide op door geen enkele afspraak te willen plannen. Het effect van zijn starheid is precies hetzelfde als van het dicht timmeren van je agenda en niet bereid zijn daarin te schuiven. Extreme spontaniteit (nooit iets van tevoren vast willen leggen) en extreme planmatigheid (alles vastleggen en daar niet van af willen wijken) demonstreert dat je geen onderscheid wil maken tussen belangrijke en onbelangrijke afspraken. Een jaarlijkse familiebijeenkomst móet wel op langere termijn worden georganiseerd om er zeker van te zijn dat zoveel mogelijk mensen aanwezig zullen zijn. Het is onzinnig om te weigeren zo’n datum vast te leggen. Misschien betekent uw vriends weigerachtigheid in dezen dat hij zo’n familiebijeenkomst onbelangrijk vindt. Bespreek dit met hem en vraag hoe hij ertegenover staat. Als hij de familiebarbecue leuk vindt, maar de datum nog steeds niet wil inplannen, moet u het zelf maar doen in uw eigen agenda. Tegen de tijd dat het zo ver is, kunt u hem eraan herinneren.

Artikelen in Familie.

Gelabeld met .

rev="post-9814" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 23 februari 2019 09:00