Beste Beatrijs,
Af en toe vraag ik (man, veertiger) een goede vriend(in) naar zijn/haar visie op een levensvraag, keuze of gewoon een gebeurtenis. Velen van hen hebben partners, wat het voor mij lastig maakt om vrijuit te spreken. Als ik nadrukkelijk zeg dat ik wil dat het gesprek onder ons blijft, krijg ik vaak te horen: ‘Maar ik deel wel alles met mijn partner’. Waarna ik besluit mijn verhaal niet te vertellen en getrakteerd word op teleurstelling of bitsheid. In de loop der jaren is mijn groepje vertrouwelingen geslonken, want ik vind dat ik in gesprek ben met één persoon en niet automatisch met zijn of haar levenspartner. Gesprekken worden tot mijn spijt begrensd door dit fenomeen. Ook alledaagse dingen hoef ik niet zo nodig verdubbeld te zien in aantal oren die meeluisteren. Wat moet ik hiermee aan? Til ik te zwaar aan discretie of moet ik accepteren dat ik dan maar minder mensen op de hoogte houd? Met dat laatste krijg ik dan weer vaak commentaar dat ik zo gesloten ben.
Stellen delen alles
Beste Stellen delen alles,
Hier is weinig aan te doen. Mensen praten nu eenmaal over andere mensen. Niet alleen met hun partner, maar ook met anderen in hun sociale kring. Zeker wanneer uw vrienden elkaar kennen, zult u wel eens over de tong gaan. Het meeste van dit soort doorvertellen is goedaardig en doet de oorspronkelijke bron (u in dit geval) geen kwaad. Van veel dingen die u zoal bespreekt in een tweegesprek met uw vriend(inn)en is het misschien niet zo erg als het wordt doorverteld? Stel u hebt problemen met de chef op uw werk, u hebt ruzie met een broer, u denkt erover te verhuizen of u hebt iets naars meegemaakt op straat. Wat schuilt er voor kwaad in als een vriend(in) dit doorvertelt aan zijn/haar partner? Mensen vertellen heel veel dingen over anderen aan elkaar en het meeste wat ze vertellen wordt ook onmiddellijk weer vergeten, zeker wanneer de bron (u dus) niet heel belangrijk is voor de partner.
Er zijn natuurlijk ook dingen, waarvan u echt niet wil dat derden op de hoogte zijn. In dat geval kunt u prima om geheimhouding vragen. Te denken valt aan brisante informatie als een geheime relatie met een getrouwd persoon of iets in de semi-illegale sfeer of heel persoonlijke psychische problematiek. Van dit soort geheimen ligt het voor de hand dat ze onder uw privédomein vallen en dat gespreksgenoten desgevraagd ook discretie zullen betrachten. Als bepaalde vrienden in het verleden blijk hebben gegeven dat ze alle informatie, precair of niet, vanzelfsprekend met hun partner delen, schroeft u even vanzelfsprekend het niveau van vertrouwelijkheid met hen terug. Maar voor de dagelijkse ervaringen, keuzes of gebeurtenissen van dertien uit een dozijn raad ik u aan om u er geen zorgen over te maken dat ze mogelijk met anderen worden gedeeld, omdat u daar toch geen schade van lijdt. Als u relatief aan de veilige kant wil blijven, is het handig om vooral bevriend te zijn met mensen zonder partner, hoewel singles zich evengoed aan roddel te buiten gaan.
Ik geloof dat u in vriendschap een hoge waarde stelt aan integriteit. Op zich is daar niks tegen, maar in de praktijk is dat moeilijk te behouden als men in een relatie is. Mag ik aannemen dat uw familie het nooit nou heeft genomen met uw privé leven? Dat er veel te veel over anderen werd gekletst, geroddeld etc? Ik kan me voorstellen dat dat ontzettend vervelend was, maar ik kan me ook voorstellen dat uw vrienden het toch een beetje raar zullen vinden als u zo zich dwingend en vernauwend opstelt.
Het is ook jammer, omdat u denkt dat u de enige in de wereld bent die dat specifieke probleem heeft. Met 8 miljard mensen zijn we eigenlijk helemaal niet uniek meer. We hebben allemaal min of meer dezelfde problemen en trekjes, Het enige wat ik van een vriend(in) vraag in een vriendschap is eerlijkheid, de rest is meegenomen.
Ik snap werkelijk niet dat je van een vriend verwacht dat hij dingen gaat verzwijgen voor zijn / haar partner. Waarom wil je dat stellen geheimen hebben voor elkaar? Een vorm van stoken of jaloezie? Dat persoonlijke dingen niet met derden gedeeld worden lijkt mij logisch maar iemand willen verplichten dingen te verzwijgen of er misschien zelfs over te liegen tegenover een levenspartner gaat wel heel ver. Ik vraag mij ook af of, in het kader van ettiquete je dat wel mag vragen van mensen.
Wilma, stellen bestaan uit 2 afzonderlijke individuen. Ik geloof er niets van dat er geen dingen van jezelf zijn die je niet aan je partner vertelt, laat staan dat je alles van elk van de andere mensen om je heen zou moeten vertellen.
Elk individu heeft zijn eigen hoekjes en heeft die ook nodig. Een stel is samenwerkend, niet assimilerend.
Er is denk ik maar één remedie om zeker te zijn. Nooit dingen aan een ander vertellen als je niet wilt dat er over gepraat wordt. De kans is zeer groot dat mensen dit toch doen..
Ik geloof dat het Abraham Lincoln was die zei: “Two people can keep a secret if one of them is dead”