↑
Spring naar inhoud

Eigengereide oma

Beste Beatrijs,

Dat je op verjaardagen niet veel te laat moet komen spreekt vanzelf. Ergens tussen de afgesproken tijd en een half uur later is prima. Maar hoe zit het met te vroeg komen? Laatst hadden wij thuis een kinderverjaardag om 16 uur en mijn schoonmoeder stond een uur te vroeg op de stoep, terwijl wij nog bezig waren met het huis opruimen, de kinderen (drie, twee en nul jaar) uit bed halen, feestkleren aantrekken, hapjes klaar zetten enzovoort. Mijn schoonmoeder vindt dat ze altijd bij ons thuis moet kunnen aankomen en vroeger was dat ook wel zo, maar nu we jonge kinderen hebben is dat heel onhandig. Mijn vriendin vindt eigenlijk dat ze er alleen mild wat van kan zeggen (‘Wat ben je vroeg!’) terwijl die hint niet aankomt. Ondertussen eist mijn schoonmoeder privéaandacht van de kinderen op en verlengt de verjaardag voor hen, wat ze niet goed aankunnen. Een verjaardag is nogal een energieslurper en moet niet te lang duren. Kunnen we hier een gesprek over voeren of moeten we dit accepteren als deel van het omaschap?

Oma komt te vroeg

Beste Oma komt te vroeg,

Ach, til er niet te zwaar aan, zou ik zeggen. Inderdaad, mensen horen niet vroeger dan de afgesproken tijd aan te komen voor een feestje, maar een oma staat heel dichtbij en is niet zomaar een gast. Ze komt ongetwijfeld te vroeg om de kleinkinderen een tijdje onverdeelde aandacht te kunnen geven. Op een feestje met tien of vijftien mensen is het daar te druk voor. Normaal gesproken is de interactie tussen een oma en haar jonge kleinkinderen niet van dien aard dat de kleinkinderen er helemaal opgewonden van raken. Oma zal ze niet zodanig oplieren (stoeien, kieteldood) dat ze al gevloerd zijn voor het feestje begint.

Uw kinderen zijn nog heel jong voor serieuze verjaardagsfeestjes met ooms, tantes, vrienden van ouders en andere kinderen. Voor hen is rustig, een-op-een contact met oma interessanter dan ronddarren te midden van een groep gasten die met elkaar zitten te kletsen. Gun oma en uw kinderen dat pleziertje. Zij kan zich zelfs verdienstelijk maken door de kinderen zoet te houden, terwijl de ouders de laatste voorbereidingen voor het feest treffen.

De gewoonte om op onverwachte momenten spontaan binnen te vallen is irritanter, maar misschien vindt uw vrouw dat wel best en wil ze haar moeder niet op afstand houden. Bespreek het met uw vrouw. Als zij het met u eens is, kan zij een rem op dit gedrag zetten door aan haar moeder te vragen of ze voortaan van tevoren wil bellen en vragen of het uitkomt.

Artikelen in Grootouders en kleinkinderen, Schoonfamilie, Verjaardag.

Gelabeld met .

rev="post-9858" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 30 maart 2019 09:02

Ongepaste kritiek

Beste Beatrijs,

Mijn echtgenoot en ik verschillen van mening over het volgende. Wanneer we door vrienden of familie worden uitgenodigd voor een etentje in een restaurant vind ik het niet gepast om commentaar te hebben op het eten, de bediening of aanverwante zaken. Mijn man is van mening dat commentaar wel is toegestaan. Wat is correct?

Kritiek in restaurant

Beste Kritiek in restaurant,

Bij een dergelijk etentje bent u op twee manieren te gast: enerzijds bij de vrienden die u hebben uitgenodigd en die u vrijhouden, en anderzijds in het restaurant zelf. Zou u op eigen gelegenheid een restaurant bezoeken (en de rekening betalen), staat het u vrij om aanmerkingen te maken op eten en bediening. Maar als gast van andere mensen kunt u beter uw negatieve commentaar voor u houden, omdat u daarmee indirect uw gastgevers bekritiseert: zij hebben kennelijk een verkeerd restaurant uitgezocht met tegenvallend eten of te wensen overlatende bediening. Dat soort kritiek staat nogal ondankbaar tegenover uw vrienden. Kunt u beter niet doen. Commentaar mag, maar alleen complimenteus. Hetzelfde geldt voor eten bij mensen thuis: gasten mogen alleen iets aardigs over het eten zeggen en dienen negatieve feedback voor zich te houden.

Artikelen in Horeca, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , .

rev="post-9856" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 30 maart 2019 09:01

Een onaangename ontdekking

Beste Beatrijs,

Mijn vriend en ik hebben sinds drie jaar een relatie. We hebben een goede band met zijn ouders die veel huisdieren hebben en daardoor nooit met vakantie gaan. Wij wilden hen voor hun gecombineerde verjaardagen verrassen met een weekendje weg, terwijl wij in hun huis voor de dieren zouden zorgen. Mijn schoonouders reageerden enthousiast. In het weekend dat wij in het huis van mijn schoonouders zaten deed ik een schokkende ontdekking: tijdens het schoonmaken trok ik een lade open van een oud bureau op de werkkamer van mijn schoonvader. Daarin vond ik dvd’s met een zeer grof pornografische inhoud. Mijn vriend weet van niks. Het zit mij niet lekker dit geheim voor hem achter te houden, maar ik wil hem ook niet verontrusten. Wat te doen?

Tegen de lamp gelopen

Beste Tegen de lamp gelopen,

U maakt gewag van dvd’s. Dat zal dan toch betrekkelijk belegen porno zijn, want sinds een jaar of twintig betrekken belangstellenden hun pornomateriaal van internet. Hoe dit ook zij, laat de zaak rusten en zwijg erover. U maakt uw vriend alleen maar van streek en hij zal zijn vader er heus niet op aanspreken, want dat is al te pijnlijk en bovendien hebben uw vriend en u niets te maken met de pornohobby van zijn vader.

Wie snuffelt, moet zelf de gevolgen van zijn nieuwsgierigheid dragen. In stilte.

Het was voor u een schokkende vondst, maar het moet mij van het hart dat, als u een weekendje in het huis van uw schoonouders bivakkeert, u daar de zaak niet hoeft schoon te maken (behalve wat u zelf vuil hebt gemaakt) en dat het zeker niet op uw weg ligt om bureaulades open te maken, laat staan om dvd’s die in een la liggen op inhoud te controleren. Daar ging u veel te ver mee. Wie snuffelt, moet zelf de gevolgen van zijn nieuwsgierigheid dragen. In stilte. Zolang u niet de hand hebt gelegd op illegaal materiaal, ontraad ik u om uw vriend te alarmeren, want daar komt niets goeds van.

Artikelen in Schoonfamilie.

Gelabeld met , .

rev="post-9854" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 30 maart 2019 09:00

Klagende vrienden

Beste Beatrijs,

Ik ben een jonge vrouw en heb een grote groep vriend(inn)en met wie ik het ontzettend gezellig kan hebben. Maar de laatste tijd zitten voor mijn gevoel veel van mijn vrienden niet zo lekker in hun vel. Ik ga dan vaak het gesprek aan en probeer hem of haar adviezen te geven. Maar door alle verhalen raak ik zelf ook in een mindere stemming. Ik voel me ook niet geroepen om altijd de psychiaterrol op me te nemen. Hoe maak ik dit op een respectvolle manier duidelijk aan mijn vrienden?

Vrienden met dipjes

Beste Vrienden met dipjes,

U wil toch geen vriendschap, waarin uitsluitend gegiebeld wordt?

Als het niet zo goed gaat met vrienden (ze hebben problemen of last van somberheid) is het niet de juiste reactie om adviezen te geven. Het is niet uw taak om de rol van psychiater op u te nemen – die er trouwens zelf ook voor waakt om al te sturend op te treden. Aan ongevraagde adviezen hebben de mensen niets. Het meeste daarvan kunnen ze zelf ook wel verzinnen. Ze zitten niet op advies te wachten, ze willen gewoon over het leven klagen. Als iemand ergens over in zit, bestaat de rol van een vriend(in) in de eerste plaats uit luisteren. Niet oordelen, geen (makkelijke) oplossingen bieden, maar simpelweg luisteren, zich proberen te verplaatsen in de ander en begrip tonen. U wil als vriendin toch graag weten hoe het met uw vrienden gaat? U wil toch geen vriendschap, waarin uitsluitend gegiebeld wordt?

Dat wil niet zeggen dat het samenzijn alleen maar moet bestaan uit eenzijdig klagen door de ene partij en willoos luisteren (door u). Op zeker moment is de narigheid wel genoeg besproken en dan moet er iets anders gebeuren. Het gespreksonderwerp moet veranderen, er moet een activiteit plaatsvinden, de klagende persoon moet worden afgeleid van zijn of haar ellende. Nadat u ruim geluisterd hebt, hebt u als vriendin ook de taak om de aandacht van de klager ergens anders op te richten. U kunt op zo’n moment over iets anders beginnen, iets vertellen over wat uzelf bezighoudt, een wat luchtiger onderwerp aansnijden, een muziekje laten horen wat u leuk vindt of voorstellen om wat te gaan doen: naar buiten, een ommetje maken, naar de film of iets anders om de zinnen te verzetten.

Artikelen in Vrienden en kennissen.

Gelabeld met .

rev="post-9852" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 23 maart 2019 09:02

Amerikaanse borrel

Beste Beatrijs,

Ik woon in een appartementsgebouw en enkele maanden geleden kreeg ik nieuwe bovenburen, een wat ouder echtpaar. Nu zijn alle leden van onze VVE door hen uitgenodigd voor een borrel over een paar weken, die een ‘Amerikaans’ karakter zal hebben. Iedereen wordt dan geacht iets te eten of te drinken mee te brengen en dat stuit me een beetje tegen de borst. Gezien hun ingrijpende verbouwing hebben ze geen geldgebrek. Zo’n Amerikaanse borrel maak ik in mijn vriendengroep wel vaker mee, maar de nieuwe buren zijn helemaal geen vrienden. De uitnodiging afslaan is een beetje bot, maar het spel meespelen voelt ook niet goed. Kan ik zeggen dat ik graag op de borrel kom, maar niets meeneem?

Potluck bijeenkomst

Beste Potluck bijeenkomst,

Ga gewoon naar die borrel toe en neem een flesje wijn mee (hoeft niet duur te zijn) of een kant-en-klare supermarktquiche, als u geen zin hebt om ervoor in de keuken te staan. De nieuwkomers willen op hun manier kennis maken met hun buren en wat maakt het uit dat zij een bijdrage in natura vragen (hapjes, drankjes)? Het is op zichzelf best sympathiek dat zij zichzelf introduceren door hun huis open te stellen voor de buren. Medebewoners kunnen kletsen met bekenden en kennis maken met onbekenden in een ontspannen sfeer, waarbij iedereen iets bijdraagt aan de versnaperingen. Niets mis met zo’n opzet en een flesje wijn zal u de kop niet kosten toch?

Artikelen in Buren, Eten en drinken.

Gelabeld met .

rev="post-9850" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 23 maart 2019 09:01

Kleding met scheuren

Beste Beatrijs,

Mijn dochter van 16 draagt graag broeken waarvan de broekspijpen zijn opengescheurd bij de knieën en waarin kunstmatig aangebrachte slijtplekken zitten. Hier heb ik grote moeite mee. Ik vind het de plicht van ouders om ervoor te zorgen dat kinderen er een beetje verzorgd bijlopen en niet in gescheurde vodden. Mijn dochter en mijn vrouw vinden dat dergelijke kleding mode is en overal naartoe gedragen kan worden. Mij vinden ze ouderwets.

In mijn jonge jaren was er niet veel geld en ik moest mijn kleding dragen tot die daadwerkelijk versleten was. Pas dan kreeg ik iets nieuws. Nu werken mijn vrouw en ik hard voor ons gezin en mijn dochter kan gewoon in goede kleding rondlopen, maar daar haalt ze haar neus voor op. Hoe kan ik ervoor zorgen dat mijn dochter er niet uitziet alsof ze door haar ouders wordt verwaarloosd?

Gescheurde vodden

Beste Gescheurde vodden,

Ik raad u aan om u niet te bemoeien met de kledingkeuzes van uw dochter. Ze is zestien jaar en de tijd dat ouders konden bepalen wat ze aantrekt ligt ruim achter haar. Die mode van gescheurde broeken is inderdaad vreselijk, maar het is mode en meisjes van zestien willen er graag bij horen. Maak er geen ruzie over (dat verliest u toch) en laat het gaan. Die mode gaat wel weer voorbij. Zo ging het ook met de hanenkam en de hondenhalsband. Wees blij dat uw dochter geen tatoeages wil.

U hoeft de kledingvoorkeur van uw dochter niet toe te juichen. U kunt best zeggen dat deze mode u niet kan bekoren. Bij een bijzondere gelegenheid (stel dat het uw verjaardag is en u gaat met het gezin uit eten of er is een bruiloft in de familie) kunt u best aan uw dochter vragen of ze alsjeblieft voor deze keer gewone, dat wil zeggen niet-gescheurde kleding aan wil trekken, omdat u dat heel fijn zou vinden. Met een beetje geluk is ze dan bereid om u een plezier te doen. Maar in het dagelijkse leven kunt u haar niet dwingen, dus laat het zitten.

Artikelen in Tieners.

Gelabeld met .

rev="post-9848" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 23 maart 2019 09:00

Surprise party wordt duur

Beste Beatrijs,

Binnenkort zijn onze ouders veertig jaar getrouwd. Twee van de drie kinderen organiseren als verrassing een feest. Onze ouders weten dat er iets georganiseerd wordt, maar niet wat. Ze hebben wel voorzichtig laten weten iets kleins te willen. Toch willen mijn twee zussen het grote feest doorzetten. Omdat ik niet achter het concept sta, heb ik besloten niet mee te werken aan het organiseren hiervan. Gelukkig werd deze mededeling in gemoede ontvangen.

Nu vroegen ze of ik alsnog mee wilde doen. Betoogd werd dat de kosten mee zouden vallen, aangezien het plan is om op de uitnodiging een envelop te plaatsen. Mijn zussen willen het geld dat de gasten geven aan het einde van het feest innemen en gebruiken als tegemoetkoming in de kosten van het feest. Dit lijkt mij unfair zowel voor mijn ouders als voor de gasten, die immers een bedrag hebben gekozen om aan mijn ouders te schenken, en wellicht op enige termijn ook verwachten te horen wat ze met het geld gedaan hebben. Klopt mijn inschatting? Zo ja, hoe kan ik het hele plan tegenhouden?

Een moeizaam feestje

Beste Een moeizaam feestje,

Een surprise party is zelden een goed idee. Veel mensen vinden het helemaal niet leuk om overvallen te worden met een groot feest zonder dat ze zich mentaal daarop hebben kunnen voorbereiden. In dit geval hebben uw ouders die een huwelijksjubileum te vieren hebben gezegd dat ze iets kleins willen. Waarom wordt er dan iets groots georganiseerd? Waarom wordt hun wens niet gerespecteerd?

Het ene probleem leidt rechtstreeks tot het volgende. Nu er iets groots wordt georganiseerd, deinzen uw zussen terug voor de kosten. Ze verzinnen als oplossing dat genodigden zelf een en ander bekostigen. Hiertoe brengen ze het door de etiquette gewraakte envelopje in stelling. Maar gasten horen niet én een cadeau én een bijdrage in de feestkosten te geven. De enige manier om dat op te lossen is door het expliciet op de uitnodiging te vermelden: ‘Een cadeau is niet nodig. In plaats daarvan vragen we om een financiële bijdrage voor hapjes en drankjes op het feest zelf.’ Probleem daarvan is dat uw ouders, behalve dat ze helemaal geen groot feest wíllen, zich waarschijnlijk zullen schamen dat al die mensen die komen opdagen ook geacht worden er zelf voor te betalen. Kortom: een slecht idee.

Als de kinderen de ouders willen verrassen, zou het beter zijn om met hun drieën iets kleins (een etentje of een excursie of zoiets) te organiseren met alleen naaste familie en een minimaal aantal goede vrienden van de ouders. Zoiets kunnen drie volwassen kinderen makkelijk betalen, de ouders zullen aangenaam verrast zijn en er komt geen gedoe met envelopjes aan te pas. Als de ouders iets groots hadden gewild, hadden ze dat wel gezegd (en betaald) en desnoods de organisatie ervan gedelegeerd aan de kinderen. Praat met uw zussen en gooi uw gewicht in de schaal om ze alsnog over te halen tot iets kleins, waar uw ouders hun voorkeur voor hebben uitgesproken.

Artikelen in Huwelijksjubileum.

Gelabeld met .

rev="post-9839" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 16 maart 2019 09:02

Niet-gevaccineerde kinderen weigeren

Beste Beatrijs,

Mijn broer en schoonzus hebben besloten om hun kinderen (nu vier en vijf jaar oud) niet te vaccineren, omdat inentingen niet natuurlijk zijn, vreemd DNA zouden bevatten (?) en de kans op autisme zouden kunnen verhogen. Persoonlijk vind ik dat een onverantwoorde keuze, waarmee ze niet alleen hun eigen kinderen, maar ook die van anderen in gevaar brengen. Kan ik hun kinderen weigeren op een feestje binnenkort, waar ook vrienden van ons zullen komen met een baby? Of moet ik die vrienden waarschuwen?

Novaxxers op feestje

Beste Novaxxers op feestje,

Wie zijn kinderen niet mee laat doen aan het algemene vaccinatieprogramma stelt niet alleen zijn eigen kinderen bloot aan het risico om akelige ziektes op te lopen, maar ook andermans kinderen. Doorgaans zijn andere kinderen wel gevaccineerd en zullen niet in gevaar komen, maar baby’s en jonge peuters hebben nog niet het hele vaccinatieprogramma doorlopen, dus voor hen vormen ongevaccineerde kinderen wel degelijk een gevaar. Om te laten zien dat u hier niet lichtvaardig over denkt raad ik u aan om tegen uw broer en schoonzus te zeggen dat hun kinderen helaas niet welkom kunnen zijn op uw feestje, waar ook een baby aanwezig zal zijn.

Artikelen in Visite, Ziekte, Zwangerschap en baby's.

Gelabeld met , .

rev="post-9837" 4 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 16 maart 2019 09:01

Eenzijdig kussen

Beste Beatrijs,

Steeds vaker kom ik vrouwen tegen (echt, mannen doen dit nooit!) die bij het begroeten hun wang voorhouden en niet terug kussen. Dus ben ik degene die kust en zij bieden alleen hun wang aan. Ik voel mij dan een soort slaafje. Kan ik hier wat van zeggen?

Ze kussen me niet terug!

Beste Ze kussen me niet terug,

Steeds meer mensen hebben genoeg van de drie-keer-kussen routine en vervangen die door twee of één kus. Ook de hug of brasa (omhelzing) is in opkomst. De trend is in ieder geval naar minder kussen per begroeting. Sommige mensen vinden een of twee kussen nog steeds te veel en vervangen zonder vooraankondiging de begroetingskus door de vluchtige wangaanraking. Bij deze begroeting wordt er helemaal niet meer gekust, maar raken alleen de wangen elkaar even aan. Het kan inderdaad vervelend zijn om degene te zijn die nog wel kust, terwijl de ander daar kennelijk de brui aan heeft gegeven. Die laatste persoon matigt zich een beetje de rol van vorst aan, die genadig zijn hand uitsteekt, zodat de onderdaan de ring mag kussen. Om de wederkerigheid te bewaken kunt u zich voornemen om in voorkomende gevallen zelf ook geen kus meer uit te delen en u te beperken tot de wangaanraking. Dat is in zoverre lastig dat u moet onthouden wie van uw vriendinnen de drietrapskus hanteert, wie er twee of één kus geeft en wie de wang-wang-beroering praktiseert. De hug/ brasa toepassen is simpeler, omdat het kussen achterwege kan blijven, al zijn er ook mensen die niet gesteld zijn op massief bovenlichaamcontact. Ongemakkelijke momenten zullen zich blijven voordoen.

Artikelen in Aanspreken en begroeten.

Gelabeld met .

rev="post-9835" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 16 maart 2019 09:00