↑
Spring naar inhoud

Geen antwoord krijgen

Beste Beatrijs,

Mijn man en ik (zeventigers) zijn sinds tien jaar samen. We hebben het goed, maar aan één ding kan ik nog steeds niet wennen. Hij gaat ervan uit dat hij op opmerkingen van mij geen reactie hoeft te geven. Hij vindt: ‘Het is toch geen vraag?’ Ik wil graag weten of de boodschap is aangekomen. Hij begint namelijk een beetje doof te worden. Het lijkt me trouwens niet meer dan beleefd om even iets te laten horen, al is het maar ‘mm-mm’. Ben ik te veeleisend?

Dovemansoren

Beste Dovemansoren,

Dat u zijn echtgenote bent is geen reden om u als meubelstuk te behandelen.

De etiquette schrijft inderdaad voor om te reageren, als iemand in de kamer een opmerking maakt, al is het maar met een bromgeluidje. Het is vervelend als een opmerking in een zwart gat verdwijnt. Dan voelt een spreker zich genegeerd. Spreek uw man er nog eens op aan en vraag of hij dezelfde egards in acht wil nemen tegenover u als tegenover een willekeurig ander persoon die iets tegen hem zegt. Dat u zijn echtgenote bent is geen reden om u als meubelstuk te behandelen. Als uw man doof begint te worden, maakt dat het natuurlijk wel lastiger om aan uw verzoek te voldoen. Wie weet hoort hij u echt niet. Dat zou betekenen dat u eerst zijn aandacht moet trekken door hem bijvoorbeeld bij de voornaam aan te spreken, wachten tot hij u aankijkt en daarna pas uw opmerking maken. Dat is wellicht te omslachtig, zeker wanneer u niets belangrijks te zeggen hebt. Ik vrees dat u zich zult moeten neerleggen bij uw mans zwijgzaamheid. Een bezoekje aan de audiciën kan overigens geen kwaad bij beginnende doofheid.

Artikelen in Liefde en relaties, Taalgebruik.

Gelabeld met .

rev="post-9936" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 1 juni 2019 09:01

Kosten van een date

Beste Beatrijs,

Recent heb ik een man leren kennen waarmee ik een zeer geslaagde eerste date heb beleefd. Nu de tweede ontmoeting zich aandient, maak ik me zorgen over de kostenverdeling. Op de eerste date heb ik op eigen initiatief de drankjes betaald, waarna hij elders het spontane diner heeft afgerekend. Hij zal nu wederom de reistijd en -kosten op zich nemen en daarom zou ik hem graag bij de tweede date op het door mij bedachte uitje trakteren. Kan ik dit (vooraf?) voorstellen, of stel ik mij dan overmatig feministisch op?

Wie betaalt de date?

Beste Wie betaalt de date,

Het beste is om voorlopig de kosten fifty-fifty te verdelen. Wanneer de een voor de ander betaalt (hetzij de man voor de vrouw, hetzij de vrouw voor de man) wordt er in een te vroeg stadium te veel claim op de ander gelegd. Reiskosten doen niet ter zake. Bij gewone afspraken zonder dating context (tussen vrienden of familieleden) worden er ook geen reiskosten in de overwegingen betrokken. De ene keer reist immers de een, een andere keer reist de ander. Als alles goed blijft gaan, zult u ook wel eens reiskosten maken doordat u zijn kant op gaat voor een afspraak.

Omdat uw date de vorige keer het restaurant betaald heeft, kunt u zeggen dat u deze keer graag het uitje wil betalen, maar stel voor om het daarna fifty-fifty te doen. Op die manier laat u elkaar maximaal vrij en is elke afspraak een gelijkwaardige onderneming. Het is goed om dit van tevoren met uw date te bespreken. Wanneer er eenmaal een relatie is (als het stadium van aftasten met succes achter de rug is), is het leuk als een van de twee eens de restaurantkosten voor zijn/ haar rekening neemt of ergens anders op trakteert. Ook dan geldt: afwisselen is het beste. Het is niet goed als het altijd dezelfde is die betaalt.

Artikelen in Eten en drinken, Liefde en relaties.

Gelabeld met .

rev="post-9934" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 1 juni 2019 09:00

Snel trouwen, waarom eigenlijk?

Beste Beatrijs,

Sinds zeven maanden heb ik (man van 69) een nieuwe relatie. Het is nu zo serieus dat we in de loop van volgend jaar willen gaan trouwen. Mijn vrouw is drie jaar geleden overleden en ik heb drie volwassen dochters. Mijn dochters weten van mijn nieuwe relatie, maar de oudste en de jongste hebben er wat moeite mee, omdat zij hun moeder erg missen. Mijn vriendin dringt zich absoluut niet op de voorgrond. Ik wil niet dat er omwille van ons voorgenomen huwelijk conflicten ontstaan met mijn dochters. Sommige mensen zeggen tegen mij dat ik moet kiezen voor mijn vriendin en vooral moet trouwen als ik dat wil, anderen zeggen dat ik rekening moet houden met mijn kinderen. Mijn dochters zijn mijn eigen bloed. Ze zijn uniek, niet te vervangen. Hoe gek het ook klinkt, een vriendin is wel te vervangen. Hoe kan ik dit dilemma oplossen?

Een moeilijke keuze

Beste Een moeilijke keuze,

Idealiter zijn uw dochters en uw nieuwe vriendin niet elkaars antagonisten. U houdt van uw dochters, u houdt van uw nieuwe geliefde, waarom zouden die twee partijen elkaar bestrijden? Uw dochters zullen u uw nieuwe geluk niet misgunnen, uw geliefde wil graag dat uw verhouding met uw dochters goed blijft en ze wil zelf, neem ik aan, ook een prettige verhouding met uw dochters.

Tot zo ver alles in orde. Nu mijn vraag: waarom zo snel trouwen? U hebt sinds ruim een half jaar een relatie. Een serieuze relatie weliswaar, maar trouwplannen maken lijkt in dit stadium niet aan orde. Wacht hier nog een tijdje mee. Niet vanwege uw dochters, maar omdat trouwen geen overhaaste beslissing mag zijn. Dat geldt voor jong en oud, maar voor u als oudere weduwnaar komt daar nog bij dat een tweede huwelijk met diverse financiële voetangels en klemmen gepaard gaat. Als uw dochters problemen hebben met uw trouwplannen, komt dat misschien niet doordat ze hun moeder zo missen, maar omdat ze denken: ‘Daar gaat de erfenis!’ Natuurlijk zullen ze dat nooit tegen u zeggen, want mensen trouwen uit liefde en anderen horen zich daar niet mee te bemoeien, maar in een nieuw huwelijk zien uw financiën en uw erfenis er wel compleet anders uit dan zonder huwelijk.

Ouderen met volwassen kinderen houden het op liefdesgebied in eerste instantie meestal bij een latrelatie of ongehuwd samenwonen. Een huwelijk aangaan kan altijd later nog. Geld is op deze leeftijd veel meer een factor om mee rekening te houden dan wanneer twee twintigers met elkaar trouwen. Ik raad u aan om samen met uw geliefde de financiële consequenties van uw voorgenomen huwelijk goed in kaart te brengen en u daarbij vragen te stellen als: beschikt uw geliefde zelf over geld, inkomen, onroerend goed? Of wordt zij financieel afhankelijk van u? Wat als u komt te overlijden? Moet u ervoor zorgen dat zij financieel veilig achterblijft? Heeft zij zelf ook nog kinderen? En wat zijn de consequenties voor uw dochters? Pas wanneer dit allemaal helder is en wanneer uw relatie tot een vaste vanzelfsprekendheid is uitgegroeid, is het tijd om aan trouwen te denken. Vooralsnog is er geen enkele reden voor haast.

Artikelen in Bruiloft, Ouders en volwassen kinderen.

Gelabeld met , , .

rev="post-9930" 5 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 25 mei 2019 09:03

Trouwen zonder daggasten

Beste Beatrijs,

Onze dochter gaat binnenkort trouwen. In hun vriendenkring zijn meerdere stellen hen voorgegaan. Ze zijn regelmatig daggast geweest op trouwdagen van vrienden van hem of haar. Zijn ze nu verplicht al die stellen ook voor de hele dag uit te nodigen, ook al is hun budget niet ruim? Hoe lossen ze dit op zonder vrienden voor het hoofd te stoten?

Gelijkelijk fêteren?

Beste Gelijkelijk fêteren,

Nee, uw dochter en haar aanstaande hoeven geen vrienden voor de hele dag uit te nodigen. Het bruidspaar kan de trouwdag precies zo inrichten als ze zelf willen, conform hun budget en ongeacht wat zij zelf eerder in de rol van gast hebben meegemaakt op dit vlak. Het is helemaal niet ongebruikelijk dat alleen naaste familie aanwezig is bij de formaliteiten op het stadhuis of een diner. Het stel kan het voor overdag heel klein houden met alleen naaste familie en getuigen, en vervolgens vanaf een bepaald tijdstip een feest met hapjes en drankjes geven voor iedereen: de hele vriendenkring en bredere familie. Wanneer voor het aantrekkelijkste onderdeel van de dag (het feestelijk samenzijn met vrienden en familie) iedereen welkom is, zal niemand zich buitengesloten voelen.

Artikelen in Bruiloft.

Gelabeld met , .

rev="post-9928" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 25 mei 2019 09:02

Bedanken voor buitenlands huwelijk

Beste Beatrijs,

Een goede vriendin van mij heeft een ‘Save-the-date’-kaartje gestuurd met de datum en locatie van haar aanstaande bruiloft: in het buitenland op 1000 km afstand van hier. Ik vind zo’n reis een behoorlijke investering in tijd en geld. Ik ben niet arm, maar ga (ook qua vakanties) zeer bewust met geld om. Wordt er vanuit de etiquette van mij verwacht dat ik de bruiloft bij zal wonen? Ik vrees dat het mij niet in dank afgenomen zal worden als ik wegblijf. Bovendien zou ik mij schuldig voelen omdat ik in principe wel in staat ben om te gaan.

Mag ik passen?

Beste Mag ik passen,

Mensen die hun bruiloft in het buitenland organiseren moeten er rekening mee houden dat een aanzienlijk deel van de genodigden niet zal komen opdagen. Je kunt nu eenmaal niet verwachten dat iedereen bereid is om flinke sommen gelds te besteden aan een vliegreis en een buitenlands verblijf plus het opnemen van de nodige snipperdagen bovenop de normale kosten die iemand aan een huwelijk besteedt, zoals een mooie jurk aanschaffen en een cadeau voor het bruidspaar.

Dus als u daar geen zijn in hebt, dan hoeft dat niet! Wanneer u de uitnodiging zelf hebt gekregen, stuurt u onmiddellijk een vriendelijke afzegging terug. U hoeft geen expliciete reden te vermelden. U kunt schrijven dat ‘het u spijtig genoeg niet zal lukken om aanwezig te zijn, maar dat u hen een mooie dag wenst.’ In de aanloop naar de huwelijksdag stuurt u het bruidspaar een royaal cadeau (ter compensatie voor uw afwezigheid net iets royaler dan wanneer ze hun huwelijk binnenslands hadden gevierd) met uw allerhartelijkste gelukwensen. Er is voor hen dan geen reden om zich in hun wiek geschoten te voelen. Als uw vrienden u uw afwezigheid desondanks kwalijk nemen, is hun egocentrisme groter dan hun trouw aan de vriendschap.

Artikelen in Bruiloft.

Gelabeld met , .

rev="post-9926" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 25 mei 2019 09:01

Het verbod op wit bij een huwelijk

Beste Beatrijs,

Binnenkort gaan mijn vrouw en ik naar de bruiloft van vrienden van ons, waar naar verwachting iedereen mooi in pak en jurk aanwezig zal zijn. Wij zijn zelf twee jaar geleden getrouwd en ik ben van plan om mijn trouwpak, in een sobere versie zonder gilet, en een net overhemd aan te trekken. Mijn vrouw heeft een mooie cocktailjurk met een kleurig dessin, waar haar witte trouwschoenen heel goed bij passen, maar ze wil die schoenen niet aan, omdat dat volgens haar beledigend is voor de bruid. Zelf denk ik dat je, zolang je maar geen witte jurk aantrekt, de bruid niet kan beledigen. Het is toch ook niet vervelend voor de bruidegom dat ik een net pak draag, waar ik eerder in getrouwd ben?

Mogen witte schoenen?

Beste Mogen witte schoenen?

De outfits die u en uw vrouw van plan zijn aan te trekken lijken me tiptop in orde. De ban op wit voor vrouwen geldt inderdaad jurken (om verwarring met de bruid te voorkomen) en slaat niet op schoenen. Het is in geen enkel opzicht beledigend voor het bruidspaar als u uw trouwpak en uw vrouw haar trouwschoenen draagt. Er bestaat geen verbod op hergebruik van schoeisel voor een andere trouwerij. Los daarvan zijn de schoenen die uw vrouw twee jaar geleden op haar eigen huwelijk droeg niet het soort detail dat zich onuitwisbaar in ieders geheugen grift. Uw vrouw kan gerust zijn: haar schoenen zullen de bruid niet opvallen en nog veel minder storen.

Artikelen in Bruiloft.

Gelabeld met .

rev="post-9924" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 25 mei 2019 09:00

Dwingend vegetarische vrienden

Beste Beatrijs,

Mijn man en ik zijn goed bevriend met een stel, waar we regelmatig mee afspreken om te bridgen of te wandelen. We gaan ook wel eens een weekendje naar een Waddeneiland, waar mijn familie een vakantiehuis heeft. Sinds een paar jaar zijn onze vrienden gezond gaan leven: ze zijn gestopt met alcohol en (veelvuldig) sigaren roken en zijn vegetariër geworden. Zelf houden we nog steeds wel van een stukje vlees, een glas wijn en een sigaar, alles met mate en niet dagelijks. Als onze vrienden bij ons komen eten, serveren we natuurlijk een vegetarische maaltijd – op hun verzoek inmiddels ook zonder ‘verkeerde’ koolhydraten, zoals pasta of brood. De sigaar blijft in de doos en we drinken hooguit twee glazen wijn.

Binnenkort gaan we weer met ons vieren naar het eiland. Traditioneel eten we dan een avond buiten de deur. Ze hebben nu vrij dringend gevraagd of wij dan ook een vegetarisch menu nemen, omdat ze misselijk worden van vleesgeur. Ze willen trouwens ook geen vleeswaren meer zien in de koelkast van ons familiehuis. Deze eisen wekken de nodige irritatie. Wat te doen? Ter wille van de vriendschap een vegetarische quiche bestellen of aparte tafeltjes nemen in het restaurant?

Streng in de leer

Beste Streng in de leer,

Uw vrienden gaan te ver. Vanzelfsprekend past u uw eetpatroon aan dat van uw vrienden aan, als u hen thuis uitnodigt of samen een weekend in een huisje zit, maar als u naar een restaurant gaat met z’n allen, mag u bestellen wat u wil van de kaart. Het is echt onzin als uw vrienden zeggen dat ze onpasselijk worden van de geur van vlees, want er zitten in een restaurant andere klanten in de zaal van wie er velen een vlees- of visgerecht besteld hebben. Als ze de etensgeuren van die andere klanten kunnen verdragen, zal het met u ook wel lukken, als u een biefstukje of een gebakken schol op uw bord hebt liggen. Als ze elk vleesmolecuul willen vermijden, moeten ze naar een vegetarisch restaurant, maar die zullen op het Waddeneiland dun gezaaid zijn.

Zeg tegen uw vrienden dat u wil kunnen bestellen waar u zin in hebt in een restaurant en dat u hen al genoeg tegemoet komt met hun andere gezondheidseisen op voedselgebied. Als ze vasthouden aan hun vleesverbod voor u, wordt het misschien tijd om op te houden met de gemeenschappelijke weekendjes weg en u te beperken tot bridgeavonden met bleekselderijknabbels en wandelingen in de natuur.

Artikelen in Eten en drinken, Horeca, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met .

rev="post-9919" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 18 mei 2019 09:02

Religieuze liederen zingen

Beste Beatrijs,

Soms raak ik, man, als ongelovige verzeild in een christelijk gezelschap dat psalmen en andere liederen zingt. Bijvoorbeeld bij een cantatedienst (een reguliere kerkdienst, waar ik voor de mooie muziek kom) of bij een uitvaart. Ik weet niet goed wat ik dan moet doen. Meezingen, al dan niet zachtjes, kan ik technisch wel, ik ben opgegroeid met de liturgische traditie. Het lijkt een kleine moeite en is gezelliger dan nors zwijgend voor je uit staren. Anderzijds heb ik helemaal niets met de gelovige teksten. Het voelt onoprecht om deze dan toch mee te zingen, alsof ik niet trouw ben aan mijzelf. Wat raadt u mij aan?

Meezingen als ongelovige?

Beste Meezingen als ongelovige,

Als er door de aanwezigen gezongen wordt in een kerk, hetzij bij een cantatedienst, hetzij bij een hoogmis of een uitvaart, mag iedereen meezingen, ongeacht zijn of haar religieuze overtuiging. Sommige mensen zingen niet mee, omdat ze het niet kunnen of niet willen, maar het mag altijd. Als u graag wil meezingen, zing dan vooral mee. Als u er niets voor voelt, dan doet u het niet. U hoeft de liedteksten niet te onderschrijven om mee te zingen. Trouw zijn aan jezelf of oprecht zijn heeft niets te maken met zingen. Religieuze liederen worden ook door niet-religieuze mensen gezongen uit esthetische motieven. Als u niet wil meezingen, hoeft u trouwens niet op een norse manier te zwijgen. U kunt ook neutraal vriendelijk voor u uit kijken.

Artikelen in Kerk.

Gelabeld met .

rev="post-9917" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 18 mei 2019 09:01

Telefoon aan het ontbijt

Beste Beatrijs,

Voor de geboorte van ons kind hadden we een abonnement op de papieren krant die we bij het ontbijt lazen. Omdat we er zo weinig aan toe kwamen, zijn we overgestapt op de zaterdagkrant en doordeweeks een digitaal abonnement. Nu zitten we ’s morgens aan tafel en scrolt mijn man op zijn telefoon door het nieuws. In de praktijk ben ik dan vaak (niet altijd) degene die ons kind voert en is mijn man in zijn telefoon verzonken. Volgens hem is er geen verschil tussen nieuws in de krant lezen of op je telefoon. Ik wil als stelregel graag dat we geen telefoons gebruiken aan tafel. Op zaterdag komt de krant er wel bij, maar dat vind ik toch anders: we lezen elkaar columns voor, delen de krant, en hebben meer tijd, waardoor er voor iedereen – kind inbegrepen – genoeg aandacht is. Wat vindt u: wel of geen nieuws op je telefoon lezen bij het ontbijt?

Digitaal nieuws

Beste Digitaal nieuws,

De regel ‘geen telefoons aan tafel’ is een goed uitgangspunt. Tegelijk is het ontbijt niet zo vreselijk belangrijk. Mensen lezen graag een beetje nieuws bij het ontbijt. Zo groot is het verschil nu ook weer niet tussen een papieren krant opslaan of het nieuws op een tablet of telefoon lezen. Als uw man iets interessants tegenkomt, kan hij dit toch nog steeds aan u melden of even iets voorlezen? Het ontbijt is doorgaans niet de gelegenheid, waarbij mensen een coherent tafelgesprek houden, zoals bij het avondeten gebeurt. Het ontbijt doordeweeks is altijd al enigszins jachtig en onrustig, omdat iedereen daarna naar zijn werk (school, crèche) moet. Laat uw man gewoon even een duik in het nieuws nemen. Als hij de volgende keer de kleine eten geeft, kunt u zelf ook even een digitale blik op de wereld slaan.

Artikelen in Liefde en relaties, Telefoon.

Gelabeld met .

rev="post-9915" 4 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 18 mei 2019 09:00