Beste Beatrijs,
Een goede vriendin van mij heeft een ‘Save-the-date’-kaartje gestuurd met de datum en locatie van haar aanstaande bruiloft: in het buitenland op 1000 km afstand van hier. Ik vind zo’n reis een behoorlijke investering in tijd en geld. Ik ben niet arm, maar ga (ook qua vakanties) zeer bewust met geld om. Wordt er vanuit de etiquette van mij verwacht dat ik de bruiloft bij zal wonen? Ik vrees dat het mij niet in dank afgenomen zal worden als ik wegblijf. Bovendien zou ik mij schuldig voelen omdat ik in principe wel in staat ben om te gaan.
Mag ik passen?
Beste Mag ik passen,
Mensen die hun bruiloft in het buitenland organiseren moeten er rekening mee houden dat een aanzienlijk deel van de genodigden niet zal komen opdagen. Je kunt nu eenmaal niet verwachten dat iedereen bereid is om flinke sommen gelds te besteden aan een vliegreis en een buitenlands verblijf plus het opnemen van de nodige snipperdagen bovenop de normale kosten die iemand aan een huwelijk besteedt, zoals een mooie jurk aanschaffen en een cadeau voor het bruidspaar.
Dus als u daar geen zijn in hebt, dan hoeft dat niet! Wanneer u de uitnodiging zelf hebt gekregen, stuurt u onmiddellijk een vriendelijke afzegging terug. U hoeft geen expliciete reden te vermelden. U kunt schrijven dat ‘het u spijtig genoeg niet zal lukken om aanwezig te zijn, maar dat u hen een mooie dag wenst.’ In de aanloop naar de huwelijksdag stuurt u het bruidspaar een royaal cadeau (ter compensatie voor uw afwezigheid net iets royaler dan wanneer ze hun huwelijk binnenslands hadden gevierd) met uw allerhartelijkste gelukwensen. Er is voor hen dan geen reden om zich in hun wiek geschoten te voelen. Als uw vrienden u uw afwezigheid desondanks kwalijk nemen, is hun egocentrisme groter dan hun trouw aan de vriendschap.
U schrijft: ‘In de aanloop naar de huwelijksdag stuurt u het bruidspaar een royaal cadeau (ter compensatie voor uw afwezigheid net iets royaler dan wanneer ze hun huwelijk binnenslands hadden gevierd)’.
Die mensen besluiten zelf om hun huwelijk 1000 km verderop te vieren. Dan hoeven de genodigden die daar geen zin in hebben zich daar niet schuldig over te voelen en is er ook niets om af te kopen. Ik wil me voor een huwelijk binnen Nederland verplaatsen, misschien nog naar België, maar alles daarbuiten is voor risico van de organisatoren.
Wat mij bevreemdt in Beatrijs haar reactie is dat het redelijk is om een iets royaler cadeau te leveren juist omdat het huwelijk in het buitenland gevierd wordt. Staat het cadeau in relatie tot hoe het feest gevierd wordt? Ik kan mij daar nog iets bij voorstellen als je WEL aanwezig bent en je graag een grotere bijdrage wilt leveren als je ook meer consumeert (jouw aanwezigheid meer kost). Waarom moet een huwelijk in het buitenland extra beloond worden? Is het huwelijk ineens belangrijker? Waardevoller dan als iemand het feestje in zijn eigen tuin viert? Daarbij verwacht ik ook nog eens dat als iemand het feestje in het buitenland viert deze mensen meer financiële armslag hebben om dat te kunnen doen (en juist minder financiële ondersteuning nodig hebben van ‘donateurs”).