↑
Spring naar inhoud

Niet meer op huis buren passen

Beste Beatrijs,

Mijn buurman werkt in het buitenland en zijn vrouw gaat vaak naar hem toe met de kinderen. In ieder geval alle schoolvakanties en ook regelmatig weekendjes tussendoor. De buren hebben een kat, een hond, vissen en veel planten binnen en buiten in potten. Een paar jaar geleden deed mijn buurvrouw een beroep op mij om op het hele spul te passen, inclusief de hond. Sindsdien doe ik dat zeker eens per maand. Ik ben inmiddels zover dat ze de hond naar een hotel brengen, maar het valt me nog steeds zwaar om zo vaak hun levende have te verzorgen. Afgelopen zomer waren ze vijf weken weg! Ik heb een zware baan in de gezondheidszorg en ben bekaf als ik thuis kom. Eigenlijk wil ik dan geen verplichtingen meer hebben. Ik heb dat voorzichtig maar wel duidelijk aan mijn buurvrouw verteld en gevraagd of ze iemand anders kon zoeken. De vriendschap is nu bekoeld. Ik ben de oorzaak dat zij geen weekendjes weg kunnen. Zelf ga ik zelden op vakantie. Betekent het feit dat ik bijna altijd thuis ben dat ik altijd beschikbaar moet zijn?

Onbezoldigd huisopzichter

Beste Onbezoldigd,

Het trekt blijkbaar nogal een wissel op u, elke keer die planten water geven en dieren verzorgen. Het is u te zwaar en u wilt er van af. Dat is uw goed recht. U hebt het uitgelegd, zij neemt het u kwalijk. Dat is jammer, maar haar opstelling is niet echt fraai. Buren werken met een systeem van dienst en wederdienst, en het is niet de bedoeling dat de een altijd de diensten doet voor de ander. Wie voortdurend weekendjes weggaat moet niet altijd op dezelfde een beroep doen, in ieder geval niet als het zoveel werk betekent. Beter kan ze een bekende tiener uit de buurt inschakelen die wat handgeld kan gebruiken.

Kom er nog eens op terug met de buurvrouw. Verontschuldig u voor het ongerief dat u misschien veroorzaakt hebt. Maak een vriendelijk gebaar en geef haar een bloemetje of zoiets en leg haar nogmaals uit dat de verzorgingstaak u zwaar viel, dat het u een kwartier (half uur?) per dag kostte meerdere keren per jaar, en dat u ’s avonds moe bent. De bekoeling zal wel weer bijtrekken in de loop der tijd, zeker als u vriendelijk blijft.

Artikelen in Buren.

rev="post-456" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – maandag 25 september 2006 20:38

Spullen uitgeleend aan vriendin

Beste Beatrijs,

Ik heb al vijftien jaar een goede vriendin die ik ken sinds de middelbare school. Ze is heel erg belangrijk in mijn leven en ik in dat van haar. Er is een ding dat me dwarszit. De afgelopen jaren heeft ze heel wat cd’s, video’s, dvd’s boeken en kleren van mij geleend. Het meeste daarvan is ze kwijtgeraakt, is kapot gegaan, of in ieder geval niet meer in goede staat. Sowieso moet ik vaak bedelen om mijn spullen terug te krijgen, en als ze het niet kan vinden, dan is dat pech. Ik vind eigenlijk dat ze die dingen opnieuw voor mij moet kopen. Ze heeft alleen nooit geld. En ik heb een vast inkomen. Het gaat me niet zozeer om de dingen zelf maar om het principe. Ik vind het moeilijk om het met haar erover te hebben, omdat ik me dan hebberig voel. Toch wil ik nog steeds mijn spullen terug. Ik weet alleen niet hoe.

Leeggeschud door vriendin

Beste Leeggeschud,

Heel vervelend dat u uw spullen kwijt bent. Maar u schrijft het zelf al: uw vriendin heeft geen geld. U kunt wel doorgaan met tegen haar zeggen dat ze bij u in de schuld staat en aandringen dat ze die dingen opnieuw gaat kopen voor u, maar ze zal het niet doen, want ze heeft geen geld. Het heeft geen zin om op mogelijkheden te zinnen om de geleende dingen terug te krijgen, want u krijgt ze niet meer terug en uw vriendin is niet van plan te betalen.

Vergeet het dus maar en blijf er niet over doormalen. Schrijf het af als niet-terugvorderbare verliesposten. Koop zelf de cd’s, boeken, kleren opnieuw, voor zover u er nog behoefte aan hebt, en leen haar eenvoudig nooit meer iets uit. Mocht ze vragen ‘waarom niet?’ dan volstaat een verwijzing naar het vele dat u nog terug zou moeten krijgen.

Artikelen in Vrienden en kennissen.

Gelabeld met .

rev="post-1396" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – maandag 25 september 2006 19:13

Vrienden zeuren over geld

Beste Beatrijs,

Mijn vrouw en ik zijn bevriend met een echtpaar van wie de man een tijdje geleden de pensioengerechtigde leeftijd bereikte. Zij klagen regelmatig over inkomensachteruitgang. Zelf moet ik nog een aantal jaar werken. Ons inkomen ligt iets boven modaal. Door omstandigheden zijn mijn vrouw en ik vorig jaar niet op vakantie geweest. Het vakantiegeld hadden we apart gezet en voor dit jaar besloten we iets speciaals te gaan doen: een cruise in de Caraïben van twee weken. Normaal hebben we kampeervakanties. De reis is inmiddels achter de rug en we hebben geweldig genoten. Onze vrienden gaven misprijzend commentaar in de trant van ‘wie het breed heeft, laat het breed hangen’. Niet alleen op deze vakantie trouwens, maar in het algemeen. Schaffen we iets aan of gaan we een dagje met onze kleinkinderen uit, dan krijgen we reacties als ‘Dat kunnen wíj niet betalen!’ Terwijl wij helemaal geen extravagante uitgaven doen. Ook wij letten op aanbiedingen en kopen kleding in de opruiming. Misschien valt ons inkomen over een aantal jaren ook erg tegen. We hebben al eens voorzichtig gezegd dergelijke kritiek niet leuk te vinden, maar dan komt er een soort tegenreactie dat wij onszelf maar erg begenadigd moeten vinden. Hoe moeten wij hier mee omgaan?

Geen geld als water

Beste Geen geld,

Uw vrienden gedragen zich nogal zuur. Klagen over gebrek aan geld is om te beginnen al vervelend om aan te horen. Verder is het ongepast om iemand kwalijk te nemen dat hij meer koopkracht heeft. Afgunst kan men beter voor zich houden. Als dit een terugkerend verwijt is, vraag ik me af of dit wel zulke leuke vrienden zijn. Als u niets meer kunt ondernemen zonder door hen als rijke patsers te worden aangemerkt, dan is er misschien te weinig gemeenschappelijke grond voor een vriendschap?

Zie het nog even aan en pareer hun agressie intussen met als boetekleed vermomde ironie: ‘Het spijt ons vreselijk dat we jullie ontrieven met onze cruisevakantie / uitstapje naar de Efteling / concertbezoek. As op ons hoofd! Hoe kunnen we het goedmaken?’

Artikelen in Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , .

rev="post-910" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – maandag 25 september 2006 01:17

Verplicht vakantiefoto’s kijken

© Sjoerd van der Zee

Beste Beatrijs,

De vakantietijd is weer voorbij en dat betekent dat je weer moet vrezen voor vakantiefoto’s. Met de komst van de digitale camera is in mijn kennissenkring het fenomeen opgedoken van de foto-cd, die triomfantelijk tevoorschijn wordt gehaald. ‘Heb je even een computer?’ vragen ze of ze nemen zelf hun laptop mee. Vervolgens zit je dan een uur lang plaatjes te kijken. Begrijp me goed: een paar foto’s vind ik leuk. Maar het zijn er soms wel honderd. Dat kun je je vrienden toch niet aandoen? Ik reageer er zo lauw mogelijk op, maar dat helpt niet.

Verplicht foto’s kijken

Beste Verplicht,

Een enkel beeld zegt meer dan duizend woorden, daar staat tegenover dat een enkel woord draaglijker is dan duizend beelden. Een stapel vakantiefoto’s dwingt de kijker tot een stroom van bewonderende kreetjes. Je moet wel heel erg geïnteresseerd zijn in de mensen op de kiekjes om je langer dan een paar minuten te willen verdiepen in hoe ze in korte broek naast een fontein zitten, doen alsof ze de toren van Pisa voor omvallen behoeden, in de golven spartelen of peinzend over een landschap uitkijken. Hoe meer foto’s, hoe saaier.

In een conversatie met vrienden vertelt men elkaar over zijn leven, maar dat moet niet uitmonden in een powerpoint-presentatie. Wanneer uw vrienden weer eens hun laptop openklappen voor een college met lichtbeelden, verzeker u dan van de plaats achter het toetsenbord en zorg ervoor dat u zelf de knoppen bedient. Terwijl uw bezoek toelichting geeft bij foto 1 werkt u in ijltempo de serie af. Met een paar minuten moet het bekeken zijn. Als het bezoek tegenstribbelt, zegt u: ‘Sorry, ik ben van de zapgeneratie – ik kan alleen naar beelden kijken, als ik zelf de afstandsbediening vast mag houden.’

Artikelen in Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , , .

rev="post-2453" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – maandag 25 september 2006 00:14

Hoofddeksel in kerk

Beste Beatrijs,

Bestaan er nog etiquetteregels over het ophouden of afzetten van een herenhoed of pet?

Onlangs woonde ik een concert bij in de protestantse kerk, dus geen kerkdienst. Een jongeman zat daar met een honkbalpetje op. Zelf ben ik opgevoed met de regel dat mannen hun hoed of (uniform)pet altijd moeten afzetten in de kerk. Ik heb een ambtsdrager gevraagd deze jongeman te vragen zijn pet af te zetten, maar tot mijn verbazing vond hij dat niet nodig. Ben ik ouderwets en zijn de regels afgeschaft?

Pet af!

Beste Pet af,

De klassieke etiquetteregel luidt sinds jaar en dag: ‘Heren dragen binnenshuis geen hoofddeksels.’ Niet in concertzalen en zeker niet in kerken. Ook al dwingt een kerk meer eerbied af dan het algemene ‘binnenshuis’, hetgeen een extra dempende werking zou moeten hebben op de aanwezigheid van mannelijke hoofddeksels, het lastige van een concert in een kerk blijft dat een deel van het publiek de locatie eerder als concertzaal dan als kerk zal ervaren. Een bijkomend probleem is dat dit soort kledingregels niet afdwingbaar zijn. Er staat niet zoals bij rijden door rood licht een sanctie op. Om die reden voelde de gezagsdrager zich niet geroepen om voornoemde persoon-met-petje tot de orde te roepen. In een kerk tijdens de kerkdienst (een situatie die meer respect vraagt) zou iemand hem erop kunnen wijzen dat een pet niet hoort, maar in een concertzaal zie ik dat niet snel gebeuren. Mensen halen hun schouders erover op, voor zover ze überhaupt beseffen dat er iets niet in de haak is.

Wanneer de regels voor het wel of niet dragen van mannelijke hoofddeksels niet meer door brede lagen van de bevolking als regels worden herkend, dan houden ze op te bestaan.

Artikelen in Kerk, Traditionele etiquette.

rev="post-1024" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zondag 10 september 2006 20:35

Omgangsregeling aanpassen?

Beste Beatrijs,

Ik ben nu drie jaar gescheiden en mijn ex-man en ik zijn co-ouders. Onze dochter (tien jaar) woont de ene helft van de week bij haar vader en de andere helft bij mij. Het ene weekend is ze bij mij, en het volgende weekend bij hem. Zijn huis is ongeveer een kwartier rijden met de auto van het mijne. Mijn dochter wil met deze regeling ophouden. Ze wil bij mij wonen en eens in de twee weken een weekend naar haar vader of gewoon als ze er zin in heeft. Ik merk ook wel aan haar dat ze moeite heeft met steeds maar omschakelen. Wanneer mag een kind hierover meebeslissen? Mijn ex vindt het allemaal onzin en stemt er dan ook niet mee in om de regeling aan te passen. Hoe komen we hier uit?

Niet meer heen en weer

Beste Niet meer,

Uw dochter heeft er na drie jaar genoeg van om voortdurend te moeten verkassen. Het ís ook vervelend voor kinderen om geen vast woonadres te hebben, zeker wanneer dit gepaard gaat met halen en brengen per auto. Voor een systeem van om de paar dagen wisselen van huis is het eigenlijk nodig dat exen vlak bij elkaar in de buurt wonen, zodat kinderen zelfstandig van het ene naar het andere huis kunnen lopen. Op die manier blijven ze in hun buurt in dezelfde sfeer en wordt hun sociale leven met vriendjes en vriendinnetjes niet aangetast. Ook kunnen ze dan makkelijk even teruglopen om iets op te halen wat in het andere huis ligt. Het gesleep met kinderen per auto dient vooral het belang van de ex-partners – voor kinderen is het een crime. Naarmate kinderen ouder worden, groeit de tegenzin om telkens van thuis te wisselen. Dit betekent niet dat ze een hekel aan de ene ouder hebben, het betekent gewoon dat ze niet langer in tweeën gedeeld willen worden. Uw dochter is wat jonger dan het gemiddelde kind-van-gescheiden-ouders dat genoeg krijgt van het gesleep. Dat is geen reden om haar niet serieus te nemen. Het is tenslotte best ingewikkeld om zo te leven – veel volwassenen zouden daar ook geen zin in hebben. Het voorstel van uw dochter lijkt heel redelijk: ze woont in principe bij haar moeder, ze gaat eens in de twee weekenden een weekend naar haar vader, terwijl vader en dochter op elk gewenst moment tussendoor contact met elkaar kunnen opnemen. Verder zijn er ook nog vakanties, waarin ze met haar vader dingen kan doen. Hij kan natuurlijk ook dichterbij gaan wonen.

Beleg een familiebijeenkomst met z’n drieën en bespreek deze dingen. Uw dochter heeft wel degelijk een inbreng, want ze is langzamerhand geen onmondig kind meer dat ouders als een pakketje heen en weer kunnen blijven sturen. Een omgangsregeling ligt niet vast voor de eeuwigheid, maar moet telkens weer worden aangepast omdat betrokkenen zich ontwikkelen. Als u voorziet dat het een onaangenaam gesprek wordt, waarin allerlei schadelijke emoties naar buiten komen, is het verstandig om er een vierde persoon bij te vragen, een bemiddelaar die het gesprek in goede banen kan leiden. Er bestaan allerlei organisaties die bemiddelingsdiensten aanbieden aan gescheiden ouders die problemen hebben met de omgangsregeling.

Artikelen in Exen, Huwelijk en scheiding, Kinderopvoeding.

Gelabeld met .

rev="post-1634" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zondag 10 september 2006 10:58

Zoon leent auto

Beste Beatrijs,

Onze zoon van 18 heeft sinds een paar maanden zijn rijbewijs. De lessen zijn door ons betaald. In het begin zijn we ruimhartig geweest met het uitlenen van de auto, omdat we vonden dat hij moest oefenen. De situatie is nu zo dat hij voor elk tripje bijna dagelijks om de auto vraagt. Voor korte stukjes gebruiken we zelf altijd de fiets. We wonen aan de rand van de stad vlak bij een NS station en metrohalte. We vinden het niet nodig dat onze zoon de auto gebruikt voor een afstand die met tien minuten fietsen of met de trein ook goed te doen is. Bovendien heeft hij als student een OV-kaart. Maar de auto is voor hem gratis, makkelijk en geeft status. Nu willen we, om dagelijks vervelende discussies te voorkomen, graag regels stellen wanneer de auto door hem gebruikt mag worden. Wat is redelijk?

Zoon achter het stuur

Beste Zoon achter,

Redelijk is dat het úw auto is, en dat u die in principe helemaal niet uitleent, tenzij voor noodgevallen. Autorijden is een dure hobby. Het is onnodig om uw zoon hierin te subsidiëren. Als hij in een duur restaurant wil gaan eten of een weekendje naar Londen met vrienden, geeft u hem toch ook geen geld mee? Fietsen kost niets en is gezond, en als hij verder weg moet, heeft hij een OV-kaart. Als hij de auto vraagt om ergens heen te gaan, waar geen station is, kunt u hem uitlenen, maar laat hem dan wel betalen voor de benzinekosten. Uw zoon moet niet over uw auto kunnen beschikken alsof het de zijne is. Opvoeding bestaat er onder andere uit om kinderen ervan te doordringen dat luxe niet gratis in je schoot komt vallen.

Artikelen in Ouders en volwassen kinderen.

Gelabeld met , , .

rev="post-172" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zondag 10 september 2006 00:53

Sara-pop in de tuin

Beste Beatrijs,

Over een week word ik 50 jaar! Nu willen een paar vriendinnen een Sara in de tuin gaan neerzetten. Hoe zijn dan de regels: blijf ik thuis en binnen? Als ze klaar zijn, is het denk ik leuk om ze binnen uit te nodigen voor een borrel? Zijn hier vaste regels voor? En nog een vraag: hoe lang moet je zo’n ding laten staan en wie moet haar weer opruimen?

Nog zeven nachtjes slapen

Beste Nog zeven nachtjes,

Vindt u dat nou wel leuk, zo’n Sara in uw tuin? Wat dat dan ook precies moet voorstellen. Ik heb nooit gehoord van een Sara die zo groot is, dat ie (zij) in de tuin moet. Ik ken het fenomeen als een flink stuk speculaas, van een halve meter of zo, dat onmiddellijk na ontvangst in stukken wordt gebroken en zo snel mogelijk door de aanwezigen uit de weg geruimd (opgegeten).

Ik vraag of u het leuk vindt, want zo niet, dan moet u die heisa van tevoren vriendelijk weigeren. Mij lijkt het geen vreugde om een of ander konterfeitsel in de tuin te hebben staan dat aan de buurt signaleert dat bewoonster van het pand de menopauzale leeftijd bereikt heeft. Het doet denken aan de traditie om na de huwelijksnacht bebloede lakens uit de ramen te hangen als bewijs voor een geslaagde ontmaagding. Ik zie daar de aardigheid niet van in. U bent dus niet verplicht u aan deze merkwaardige traditie te onderwerpen, bedoel ik. U kunt ook tegen uw vriendinnen zeggen: ‘Jongens (meiden), laat het creatieve gefröbel met wassen beelden of stropoppen achterwege alsjeblieft en kom gewoon gezellig langs als ik jarig ben, dan krijgen jullie een kopje thee met taart of een borrel.’ Als u het daarentegen enig vindt om een beeld van een traditioneel aftandse vrouw (de bijbelse Sara was 102 jaar) in uw tuin te laten gloriëren, dan kunt u het symbool van uw vergankelijkheid zo lang laten staan als u maar wilt. U kunt het gedrocht natuurlijk ook, zodra de gasten hun hielen hebben gelicht, in de vuilnisbak proppen, als het er tenminste in past. Anders wordt het de grofvuildienst bellen.

Nodig de vriendinnen na gedane tuinarbeid – mocht u daar niet onderuit willen of kunnen komen – in ieder geval binnen uit voor verdere gezelligheid. Dat is toch het hele idee van de mijlpaal van 50 jaar bereiken?

Artikelen in Traditionele etiquette, Verjaardag, Visite, Vrienden en kennissen.

rev="post-2399" 9 reacties

Door Beatrijs Ritsema – donderdag 7 september 2006 23:13

Niet geïnteresseerd in ex-stiefmoeder

Beste Beatrijs,

Mijn (hertrouwde) schoonvader ligt na twintig jaar opnieuw in scheiding. Zijn tweede huwelijk op de klippen. Mijn vrouw en haar stiefmoeder willen, gezien hun ruim twintig jaar gedeeld verleden, elkaar zo nu en dan zien. Ik ken de stiefmoeder pas vijf jaar en heb verder geen enkele emotionele binding met haar. Moet ik bij bezoek van haar aan ons en van mijn vrouw aan haar stiefmoeder om louter beleefdheidsredenen ook acte de présence geven of kan ik eerlijk zijn en tegen de stiefmoeder zeggen dat ik haar niet meer zo nodig hoef te zien?

Niet geïnteresseerd in ex-stiefmoeder

Beste Niet geïnteresseerd,

Nee, u hoeft niet mee te gaan als uw vrouw bij haar vroegere stiefmoeder op bezoek gaat. En als zij haar stiefdochter bezoekt in uw huis, hoeft u er ook echt niet van de eerste tot de laatste minuut bij te zitten. Maar het is wel zo aardig om, als ze toch in uw huis op de bank zit, even gedag te zeggen en een kopje koffie of wat dan ook mee te drinken, voor u elders in het huis iets voor uzelf gaat doen. En verder raad ik u met klem af om luid en duidelijk tegen uw ex-schoonmoeder te zeggen ‘dat u haar niet zo nodig meer hoeft te zien.’ Waar is het voor nodig om haar tegen de schenen te schoppen?

Artikelen in Huwelijk en scheiding, Schoonfamilie, Stieffamilie.

rev="post-764" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – donderdag 7 september 2006 21:34