Beste Beatrijs,
Mijn man en ik zijn gevraagd als voogden op te treden voor de dochter (een jaar oud) van goede vrienden van ons in het geval dat hun iets overkomt. Deze vraag was voor ons een grote verrassing en wij voelen ons enorm vereerd, vooral ook omdat zij goed konden uitleggen waarom zij voor ons hebben gekozen en niet voor iemand van hun eigen familie of voor andere vrienden.
Wij hebben hier geen seconde over getwijfeld en zouden met veel trots hun dochter opvoeden als de onze en alles doen wat nodig is om haar op een goede manier naar de volwassenheid te begeleiden. Wij gaan hun vraag met ‘ja’ beantwoorden en zouden onze vrienden graag daarbij op een gepaste manier bedanken, die laat zien dat wij hun verzoek heel serieus nemen. Wat zegt de etiquette hierover? Het gaat ons er niet om een duur cadeau te geven of zo, maar wij zouden wel graag een bijzonder gebaar maken.
Een passend bedankje
Beste Een passend bedankje,
Op de vraag van uw vrienden of u voogd wil zijn van hun dochter in geval van hun beider overlijden hoeft u alleen maar ja of nee te zeggen, verder niets. Het is geen gunst die zij u verlenen en die u op een of andere manier moet retourneren. Het is eerder andersom: zij vragen u om een gunst. En wel een behoorlijk grote: u zou de verantwoordelijkheid dragen voor het welzijn van hun dochter. Natuurlijk is de kans dat twee ouders allebei wegvallen heel erg klein. Toch bestaat die kans en het is verstandig als ouders hierover nadenken en hun wil in een testament vastleggen. De meeste mensen deinzen ervoor terug om zo’n grote verantwoordelijkheid (plus investeringen, zowel materieel als immaterieel) te leggen op de schouders van anderen dan familieleden. Het is inderdaad een compliment voor u als vrienden dat zij dat aan u vragen. Tegelijkertijd kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat er sprake moet zijn van enige disharmonie binnen hun eigen familie dat uw vrienden zich voor deze vraag wenden tot anderen dan hun eigen verwanten. Maar goed, misschien verkeert die familie in zodanige omstandigheden dat zij niet in staat zijn om de verantwoordelijkheid voor het kind over te nemen, mocht het verweesd raken.
Hoe dan ook, uw vrienden hebben u gevraagd en dat is natuurlijk eervol en een teken van vertrouwen in de vriendschap. Het enige wat u te doen staat is het verzoek gracieus honoreren en u bereid te verklaren als voogd op te treden. Het simpele feit dat u ‘ja’ zegt is reden genoeg voor dankbaarheid van uw vrienden. Het aanvaarden van een eventueel voogdijschap is zelf al de grootst mogelijke dank voor het gestelde vertrouwen. Er is geen extra symbolisch gebaar meer nodig. Stel dat uw vrienden u vragen of hun kind bij u mag logeren, terwijl zij een weekend met hun tweeën eropuit gaan. U doet dat met plezier omdat u hun dat weekendje gunt, en bovendien bent u dol op hun dochter en u verheugt u op gezellige dagen met het kind. Dan gaat u toch ook niet uw vrienden speciaal bedanken met een bloemetje of cadeautje, omdat zij u hebben uitverkozen als kinderoppas? Dan zegt u: ‘Ja natuurlijk! Dat doen we met liefde!’ En dan is iedereen blij en de zaak afgehandeld.
