↑
Spring naar inhoud

Vegetarische bruiloft

Beste Beatrijs,

Mijn verloofde en ik gaan over een paar maanden trouwen. Wij zijn allebei al heel lang vegetariër. Ik vind het niet meer dan logisch om een vegetarisch bruiloftsmaal te serveren. Bovendien lijkt het een goed moment om te laten zien dat een vegetarische maaltijd heel lekker en feestelijk kan zijn. Mijn moeder, wel vleeseter, vindt dat ongastvrij. Volgens haar horen vlees- en visopties er standaard bij, ongeacht de overtuigingen van het bruidspaar. Wij betalen zelf het diner en mij lijkt dat mijn moeder hier geen stem in heeft. Mijn vriend heeft bij wijze van compromis voorgesteld om toch vlees als optie aan te bieden met daarbij een aantekening dat de voorkeur van het bruidspaar om idealistische redenen uitgaat naar de vegetarische optie. Hoe denkt u hierover?

Vegetarische bruiloft

Beste Vegetarische bruiloft,

De beste oplossing is om een vegetarische maaltijd te serveren zonder opties voor vlees of vis. Uw moeder heeft ongelijk dat dit ongastvrij zou zijn tegenover de genodigden. Er zijn heerlijke vegetarische feestmaaltijden te bereiden die ook doorgewinterde carnivoren kunnen waarderen en waarbij niemand zich tekort gedaan hoeft te voelen.

Het voorstel van uw aanstaande is een laf vlees-noch-vis compromis. Hij wil vlees aanbieden met een voorbehoud erbij, namelijk dat u als bruidspaar liever wil dat gasten dit niet kiezen. Wat hij met de ene hand aanbiedt, pakt hij met de andere hand weer af. Dat kan niet. Het is niet de functie van een bruiloftsmaal om gasten in verleiding of in gewetensnood te brengen en het is ook niet de bedoeling dat gasten naar elkaars bordje loeren en elkaar vervolgens ideologisch de maat gaan nemen. Daar is eten niet belangrijk genoeg voor. U betaalt het diner, dus u laat iets op tafel zetten wat past bij uw levensbeschouwing. Of het voedsel nu vegetarisch, halal of kosher is doet niet terzake in het licht van de feestelijkheden van die dag.

Artikelen in Bruiloft, Eten en drinken.

Gelabeld met .

rev="post-4509" 3 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 2 januari 2010 14:12

Voorrang voor vegetariërs?

Beste Beatrijs,

De ongeschreven regel is dat een vegetariër voorrang heeft boven een vleeseter. Waarom is dat eigenlijk zo? Eens ben ik (vleeseter) met een groep van twaalf mensen uit een restaurant weggegaan naar een ander restaurant omdat één vegetariër de kaart niet accepteerde: er stonden maar twee vegetarische gerechten op en die kende ze al. Waar ligt de grens? Als ik ergens op bezoek ga, eet ik met dankbaarheid wat de pot dan ook schaft. Als een vegetariër bij mij op bezoek komt, houd ik daar rekening mee. Is de vegetariër een moreel superieur wezen, voor wie de vleeseter beschaamd moet buigen?

Groen licht voor vegetariërs

Beste Groen licht,

Vooralsnog geldt vegetarisme als een life style die niet moreel superieur is aan omnivoor zijn. Maar vegetarisme wint wel geleidelijk aan morele superioriteit vanwege het dierenleed in de bio-industrie en omdat het fokken van slachtvee een groot beslag legt op het milieu. Paul McCartney en andere dieren-/ milieu-/ klimaat-pleitbezorgers doen dan ook reuze hun best om vleesloze dagen te stimuleren bij de bevolking. Ideële bekommernis is trouwens niet het punt waarom vegetariërs voorrang krijgen. Omnivoren houden rekening met vegetariërs in hun midden (en andersom niet), omdat vegetarisme de minimum-variant is van eten. Met een gebalanceerde, smakelijk bereide vegetarische maaltijd kan nooit iets mis zijn. Die is voor iedereen te verteren. Vlees daarentegen is een luxe, waarvoor mensen gedurende het grootste deel van de geschiedenis veel moeite moesten doen en waar men ook heel goed buiten kan. Iets wat luxe is mag je nooit een ander opdringen en je mag het ook nooit opeisen. Of het nu vlees, vis, suiker, zout, alcohol, of andere genotsmiddelen betreft, mensen kunnen allerlei redenen hebben om deze substanties te weigeren. Of iemand iets weigert vanuit ideologische of vanuit gezondheidsoverwegingen doet niet ter zake. Je gaat een suikerpatient geen moorkop aanbieden en een vegetariër geen kotelet. Bij gastvrijheid gaat het erom dat iedereen kan meedelen in het geserveerde voedsel. Vleeseters worden niet buitengesloten bij een smakelijke vegetarische maaltijd, maar vegetariërs worden wel buitengesloten bij een maaltijd die in het teken van vlees staat.

Overigens ben ik van mening dat de vegetariër die elf mensen laat verkassen naar een ander restaurant omdat de aanwezige vegetarische keuzes haar niet aanstaan, een egocentrische zeurpiet is.

Artikelen in Eten en drinken.

Gelabeld met .

rev="post-4507" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 2 januari 2010 14:01

Verslonzende ouders

Beste Beatrijs,

Mijn ouders zijn al redelijk op leeftijd en hebben het goed samen. Dat is fijn. Wat mij de laatste tijd opvalt is dat ze niet meer zo goed voor zichzelf zorgen. Ze dragen vaak dezelfde ouwe kleren die in mijn ogen slonzig, te groot en flets zijn. Soms ook vlekken in blouse of broek. In hoeverre kan ik hier iets van zeggen, zonder dat ik hen beledig? Mijn moeder is nooit modebewust geweest, maar kleding moet wel schoon zijn en passen, vind ik.

Slonzige ouders

Beste Slonzige ouders,

Waarschijnlijk krijgen uw ouders vanwege hun klimmende leeftijd meer moeite met het huishouden als zodanig. Zijn er meer dingen behalve hun kleding die u opvallen? Te veel stof in huis? Verleppende restjes in de ijskast? Een smerig fornuis? Rondslingerende stapels troep? Als dat het geval is, kunnen ze misschien een hulp in de huishouding gebruiken, iemand die schoonmaakt en opruimt. Bespreek dit met uw ouders met de slonzige kleding als aanleiding. In een normale, prettige ouder-kind-relatie kunt u een punt als onverzorgde kleding best aan de orde stellen. Zolang u het op een vriendelijke, niet-beschuldigende manier brengt. Vraag hen of ze problemen met het huishouden hebben, geef uw mening over hun kleding en probeer in overleg oplossingen te vinden. U kunt wellicht helpen met het zoeken van een huishoudelijke hulp. Bied aan om samen met uw moeder door de klerenkast te gaan en alles weg te gooien waar ze zich niet meer in kunnen vertonen. Maak een afspraak om gezellig met haar te gaan winkelen om wat nieuwe kleren voor haar en voor uw vader te kopen.

Artikelen in Ouders en volwassen kinderen.

Gelabeld met , .

rev="post-4505" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 2 januari 2010 12:00

Astrante broer

Beste Beatrijs,

Al jaren laat mijn broer die lid is van de PvdA zich minachtend uit over iedereen die ook maar een vleugje christelijk geloof heeft. Wanneer hij bij ons op een verjaardagsfeestje is, krijgen CDA-stemmers zoals ik voortdurend de schuld van zowat alles wat hier in Nederland mis is. Ook laat hij zich laatdunkend uit over mijn opleiding (slechts HBO). Hij is hoogleraar en dat moet iedereen in geuren en kleuren horen. Ik heb hem wel eens aangesproken op zijn botheid en dan beroept hij zich op de vrijheid van meningsuiting en krijg ik weer hele tirades over malversaties van het Vaticaan, waar ik overigens niet veel mee op heb. Volgens mijn vrouw moet ik het maar over mij heen laten komen, maar ik heb er zo genoeg van, dat ik hem eigenlijk niet meer wil zien. Hoe pak je zoiets aan?

Getergd door broer

Beste Getergd door broer,

De oude zedenmeesters van de etiquette hadden het niet zo gek bekeken met hun verbod op politiek en godsdienst in de conversatie. Het ventileren van sterk contrasterende opvattingen leidt zelden of nooit tot een prettig gesprek. Integendeel, bij deze onderwerpen raken de gemoederen snel verhit en voor je het weet, ontaardt de discussie in een handgemeen. Hoogleraar of niet, uw broer gedraagt zich buitengewoon onbeschaafd met zijn beledigingen aan uw adres. Het is hoe dan ook ongepast om anderen (onbekenden, vrienden of familieleden) aan te vallen omdat ze andere politieke voorkeuren of religieuze overtuigingen hebben.

Uw vrouw zegt dat u het maar over u heen moet laten komen. Dat is een al te slappe houding. Niemand hoeft zich te laten koeioneren omwille van de lieve vrede. U overweegt het contact met uw broer stop te zetten. Ik kan me daar wel iets bij voorstellen, maar voor u het zo ver laat komen, raad ik u aan uw broer nog een laatste kans te geven. Leg hem uit dat u er geen zin meer in hebt om door hem beledigd, bespot en vernederd te worden. Blijkbaar jagen politieke en religieuze gespreksonderwerpen hem over de rooie, dus verklaar deze onderwerpen vanaf heden taboe. U wíl er niets meer over zeggen en hij mág er niets meer over zeggen. Met deze restricties zal de conversatie zich naar veiliger terreinen verplaatsen, zoals daar zijn: kunst, wetenschap en literatuur of desnoods: voetbal, drank en vrouwen. Nog één belediging of uiting van zelfgenoegzaamheid, en uw broer mag niet meer op uw partijtjes komen – houd hem dat duidelijk voor.

Artikelen in Broers en zussen, Verjaardag.

Gelabeld met , .

rev="post-4502" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 26 december 2009 12:02

Afgezegde afspraak

Beste Beatrijs,

Laatst organiseerde ik een etentje met zes vriendinnen om mijn verjaardag te vieren. Deze afspraak stond al twee maanden vast en iedereen zou komen. Op zaterdagochtend kreeg ik een sms van een van hen om af te zeggen voor diezelfde avond, omdat ze met haar vriend mee naar een feestje moest. Ik had al wat boodschappen in huis gehaald en ik vind dat ze het niet kan maken om op zo korte termijn per sms af te zeggen. Ik heb daarna niets meer van haar gehoord en vraag me af wat hier mee te doen.

Vriendin zegt af

Beste Vriendin zegt af,

Een afzeggingstelefoontje van haar op de dag zelf zou u waarschijnlijk even vervelend hebben gevonden als een smsje. Maar als uw vriendin met 40 graden koorts in bed had gelegen, zou u het haar niet kwalijk hebben genomen. Uw ergernis geldt het feit dat uw vriendin op het laatste moment voorrang geeft aan een avondje uit met haar vriend, in plaats van haar eerder gemaakte afspraak met u na te komen. Terecht stoort u zich daaraan. Uw vriendin heeft zich onverschillig en onattent tegenover u gedragen. Het komt erop neer dat zij een minder goede vriendin van u is dan u gedacht had. Daar valt verder weinig aan te doen. Uitpraten heeft geen zin, de feiten zijn duidelijk. Zo sluipt bekoeling een vriendschap binnen.

Artikelen in Verjaardag, Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , , .

rev="post-4500" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 26 december 2009 12:01

Betalen voor rapport

Beste Beatrijs,

Onze zoon belde vorige week op of hij met de kleinkinderen (zeven en vijf jaar) even een kopje thee kon komen drinken, voordat de kinderen naar zwemles moesten. Ze waren nog maar net binnen of ze legden hun schoolrapportjes op tafel in een doorzichtige map met daarin, duidelijk zichtbaar, in allebei 15 euro. Ze keken nieuwsgierig wat wij daarbij zouden doen. Wij zijn er op tegen om schoolcijfers met geld te belonen. Er komt ook nog een paasrapport, een eindrapport en een zwemdiploma achteraan. We hebben wel wat geld gegeven, maar duidelijk gemaakt dat wij dat geen goed idee vonden, in tegenstelling tot de andere opa en oma. Hoe denkt u hierover?

Geld voor rapporten?

Beste Geld voor rapporten,

Wat uw kleinkinderen deden (beter gezegd: waar uw zoon hen toe opstookte) was bedelen om geld en dat is altijd afkeurenswaardig. Er zijn inderdaad grootouders met de gewoonte om hun kleinkinderen geld uit te keren voor rapporten, maar zo’n initiatief dient van de grootouders zelf uit te gaan. Er zijn ook genoeg grootouders die die gewoonte helemaal niet hebben. Bijvoorbeeld omdat ze dan wel aan de gang kunnen blijven of omdat het opvoedkundig een dubieus idee is om kinderen hun schoolrapporten te laten verzilveren. Als kinderen al voor schoolwerk beloond zouden moeten worden, dan komt inspanning eerder in aanmerking dan resultaat. Het zou immers wrang zijn als kinderen die moeiteloos hoge cijfers halen meer geld incasseren dan kinderen die heel hard hun best hebben gedaan voor krappe voldoendes. Maar grootouders kunnen de geleverde inspanning niet beoordelen en rechtgeaarde grootouders wíllen dat niet eens. Dus rest hun alleen het belonen van het rapport zelf, ongeacht wat erop staat – goedbeschouwd een tamelijk fluttige aanleiding om de portemonnee te trekken.

Hoe dit ook zij, grootouders bepalen zelf of en bij welke gelegenheid ze kleinkinderen cadeautjes (geld) geven en ouders moeten hun kinderen ervan weerhouden om als collectant bij grootouders aan te kloppen.

Artikelen in Cadeaus, Grootouders en kleinkinderen.

Gelabeld met .

rev="post-4498" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 26 december 2009 12:00

Katten doen de afwas

Beste Beatrijs,

Wij hebben een gezin met vier kinderen, vijf kippen en twee poezen. Wij doen ons best voor een duurzaam huishouden. Aardappelschillen en groenteloof gaan naar de kippen. Soms hebben de poezen geluk met een stukje afgesneden vet. Na het eten zijn er pannen, juskommen, vette borden en bakjes met yoghurtresten die afgewassen moeten worden. Wij zijn spaarzaam met heet water en willen de vaat zo min mogelijk voorspoelen voordat deze in de afwasmachine gaat. Op zoek naar manieren om het watergebruik te reduceren bedacht ik het volgende: het vuile serviesgoed wordt even buiten onder het afdakje gezet en onze poezen likken alles keurig schoon. Er komt geen schuurspons of heet water aan te pas. Vervolgens gaat de vaat de afwasmachine in en komt er blinkend schoon weer uit. Mijn vrouw vindt het een smerig idee dat onze katten het serviesgoed aflikken en verbiedt mij deze efficiency-maatregel. Toch tref ik regelmatig etensresten aan in de (voorgespoelde en afgewassen) pannen, als de katten hun werkzaamheden níet hebben uitgevoerd. Wat denkt u van deze vorm van energiebesparing?

Duurzaam afwassen

Beste Duurzaam afwassen,

U laat uw katten de vuile borden en pannen aflikken om heet water voor de afwas te besparen. De inspanning die dit kost (de rotzooi buiten plaatsen, wachten tot het ‘schoon’ is, de zaak weer naar binnen dragen en tenslotte alsnog afwassen) lijkt mij in geen verhouding staan tot het opgeleverde rendement: een paar liter water minder. Als u zelf maar één minuut korter onder de douche staat, bespaart u al zeker tien keer zo veel water als met deze omslachtige kat-in-de-pot-actie. Maar enfin, elke bespaarde liter water is er natuurlijk één, kunt u riposteren. Desondanks zie ik niet zo veel in het spannen van huisdieren voor uw duurzaamheidskarretje. De hele procedure heeft iets buitengewoon onsmakelijks. Dit heeft te maken met het vermengen van dingen die niet vermengd horen te worden. In dit geval: kattentongen en serviesgoed/ pannen. Stel dat u zich misselijk voelt en u hebt de keus tussen een oude dweilemmer en oma’s antieke soepterrine. Zou u toch niet eerder de oude emmer naast uw bed plaatsen om in over te geven dan de soepterrine, ook al kan die laatste na bezoedeling weer helemaal spic en span worden afgewassen en schoongeboend?

Ik deel het bezwaar van uw vrouw: de praktijk om pannen door huisdieren te laten schoonlikken vormt een aanslag op de abstracte waarde ‘zuiverheid’. Een afwasborstel is een beter instrument dan een kattentong. Als uw katten grondiger te werk gaan dan de afwasser (mens of machine), moet men zich in uw gezin toeleggen op een betere afwastechniek. Dat mag best een paar liter water kosten. Dat kan moeder Aarde nog wel trekken.

Artikelen in Eten en drinken, Klassiekers.

Gelabeld met , .

rev="post-4493" 9 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 19 december 2009 12:02

U zeggen tegen een 15-jarige

Beste Beatrijs,

Ik ben een meisje van 15 jaar en geef handbaltraining aan kinderen van een jaar of acht. Een van de kinderen van mijn groep spreekt mij altijd aan met ‘u’. Ik vind dit niet prettig, omdat ik tenslotte ook nog vrij jong ben. Toen ik tegen het meisje zei dat ze mij met ‘je’ mocht aanspreken, zei ze dat haar moeder wil dat ze ‘u’ zegt tegen de trainers. Mag ik haar vragen om mij toch met ‘je’ aan te spreken, tegen de wil van haar moeder in?

Zeg maar ‘je’

Beste Zeg maar ‘je’,

Ja hoor, je mag zeker tegen dit meisje zeggen dat je liever hebt dat ze je tutoyereert. De andere kinderen uit je groepje zullen dat toch ook doen? Iedereen mag zelf beslissen hoe hij/zij aangesproken wil worden. Het is goed als ouders hun kinderen leren om beleefd te zijn tegen volwassenen, dat wil zeggen dat ze om te beginnen ‘u’ tegen iemand moeten zeggen, maar als die persoon zelf vervolgens de voorkeur geeft aan ‘je’, dan heeft die wens voorrang boven de regel van de ouders.

Artikelen in Aanspreken en begroeten, Kinderopvoeding, Scholen en verenigingen.

Gelabeld met .

rev="post-4491" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 19 december 2009 12:01

Kerstkaarten sturen

Beste Beatrijs,

Nu het einde van het jaar nadert is de vraag: sturen we nog de traditionele kerstkaarten aan vrienden, familie en bekenden of doen we het niet? En zo ja, stuur je ze dan aan mensen die je vaak spreekt of juist aan mensen die je zelden of nooit ziet? Ik stuur altijd exclusieve Unicef-kaarten met enkele gerichte woorden (op maat) voor de ontvanger. Zelf ontvangen wij meestal kaarten met alleen een ondertekening. Dit soort kerstkaarten zegt mij niet zo veel. Kunnen we niet beter ophouden met het sturen van kaarten, temeer omdat we ook in toenemende mate in de oudejaarsnacht per sms tal van goede wensen krijgen? Of past het meer, zoals ook mijn bedrijf doet, om het geld dat aan kerstkaarten wordt besteed voor een goed doel te bestemmen? Zouden we dit dan ook moeten laten weten aan onze familie, vrienden en bekenden?

Tobben over kerstkaarten

Beste Tobben over kerstkaarten,

Doe gewoon waar u aardigheid in hebt. Er zijn geen regels voor het sturen van kerstkaarten waar iedereen zich aan moet houden. Sommige mensen sturen aan hun hele adresboek, anderen alleen aan verre vrienden & familie met wie ze toch contact willen houden. Sommige mensen schrijven een paar persoonlijke regels, andere alleen hun naam. Sommige mensen werken trouw elk jaar een vast lijstje af, anderen laten het er jarenlang bij zitten en krijgen dan ineens weer de geest. Sommige mensen sturen zelf- of door hun kinderen gemaakte kerstwensen of staatsiefoto’s van het gezin, anderen laten het bij simpele kiosk-kaartjes van dertien uit een dozijn. Sommige mensen zijn gemakshalve overgestapt op goede wensen per e-mail of sms. Er zijn ook mensen die nooit van hun leven een kerstkaart versturen. U mag helemaal zelf beslissen welke manier van doen u het beste bij uzelf vindt passen. Eén ding raad ik u af: om een boodschap rond te sturen dat uw naasten geen kerstkaart van u krijgen omdat u het aldus bespaarde geld aan een goed doel wil schenken. Kerstkaarten sturen en filantropie zijn twee aparte aandachtsgebieden die niet inwisselbaar zijn. Als u toch het een door het ander vervangt, hoeft u anderen daar niet over te informeren.

Artikelen in Feestdagen, Post.

Gelabeld met .

rev="post-4489" 2 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 19 december 2009 12:00