↑
Spring naar inhoud

Echtgenote gaat vreemd

Beste Beatrijs,

Ik ben een man van eind dertig en heb twee kinderen van zes en acht jaar. Sinds twee maanden is mijn vrouw verliefd op een collega van haar werk. Vorige week is ze met hem naar bed geweest. Ze heeft me alles op voorhand verteld. Ze zegt dat ze nog één keer in haar leven zo’n liefde wil meemaken en voorlopig zeker niet wil stoppen. Ze zegt ook dat ze heel veel van mij houdt en omwille van een stabiel gezin in de toekomst over een paar maanden weer terug te willen keren. Ikzelf heb alles voor de kinderen over en ondanks alles houd ik van mijn vrouw. Ons huwelijk is niet slecht. Dat zegt zij ook.

Op dit moment kan ik niet bij haar weg omwille van de kinderen, maar ook omdat ik van haar houd. Aan de andere kant voel ik me intens gekwetst en gaat het slecht met me. We gaan naar therapie, maar veel zin heeft het volgens mij niet. Ze doet toch waar ze zelf zin in heeft. Wat te doen?

Mijn vrouw gaat vreemd

Beste Mijn vrouw gaat vreemd,

Uw vrouw meent zich veel te kunnen permitteren. Zij speelt hoog spel. Ze belooft als ze is uitgeraasd van haar dollemansrit terug te keren naar het nest en de oude draad weer op te vatten ‘omwille van de stabiliteit van het gezin’. Maar het is de vraag of dat nog lukt tegen die tijd. Door voorbij te gaan aan uw gevoelens is ze in ieder geval op dit moment volop bezig het gezinsleven te ondermijnen.

U zou zich wat fermer kunnen opstellen tegenover uw vrouw. Bijvoorbeeld door haar een ultimatum te geven: hij eruit of jij komt er niet meer in. Dit zou een beetje bluf zijn, want in werkelijkheid wilt u helemaal niet van haar af. Maar misschien wordt zij hier toch door afgeschrikt. Het kan ook geen kwaad als u laat zien dat u niet over u laat lopen en tot vechten bereid bent. Dat kan uw aantrekkelijkheid verhogen en misschien komt ze tot het inzicht dat haar huwelijk toch belangrijker is dan een verliefdheid die met een paar maanden weer over is.

Een andere mogelijkheid voor u is: slikken wat er gebeurt en u neerleggen bij haar (tijdelijke) ontrouw. Uw vrouw bouwt op die manier een schuld bij u op. Wat haar is toegestaan, kunt u zich ook permitteren. Te zijner tijd kan zij die schuld inlossen, namelijk wanneer u op uw beurt besluit dat het tijd wordt voor een avontuurtje buiten de deur. Op dat moment heeft zij geen recht om moeilijk te doen en u deze vrijheid te ontzeggen. Haar met gelijke munt terugbetalen is natuurlijk ook gevaarlijk voor het huwelijk. Dat is precies het probleem met ontrouw. Op een gegeven moment kunnen echtgenoten er niet meer tegen en stort de zaak alsnog in elkaar. U bent de enige die kan bepalen tot hoe ver uw incasseringsvermogen reikt. Waarschuw uw vrouw dat er op zeker moment een eind komt aan uw geduld.

Artikelen in Vreemdgaan.

rev="post-6470" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 15 december 2012 08:02

Lopend tandenpoetsen

Beste Beatrijs,

In ons gezin (vader, moeder, twee tieners) kunnen wij het niet eens worden over de beste locatie om de tanden te poetsen. Ik ben van mening dat dit in de badkamer hoort te gebeuren, boven de wastafel. Mijn zoons maken er een gewoonte van dit lopend door het huis te doen. In mijn afkeuring van dit gedrag word ik niet gesteund door mijn vrouw. Die vindt dat ik hier geen punt van moet maken en stelt vast dat ze er niet bij knoeien. Bovendien vindt zij het gezellig op deze wijze onze jongens nog eens te zien zonder smartphone in de hand. Ik kan er echter maar niet aan wennen. Is het normaal om gebitsverzorging lopend door het hele huis uit te voeren?

Waar poets je je tanden?

Beste Waar poets je je tanden,

Als u en uw vrouw het hier niet over eens kunnen worden, zullen uw zoons ermee doorgaan. Hoewel – als u hard blaft, druipen ze misschien toch af richting badkamer. Het is maar net hoe zwaar u er een punt van wilt maken. Of lopend tandenpoetsen gewoon is? Tja, ik heb er geen cijfers over. In strikte huishoudens komt het waarschijnlijk minder vaak voor dan in laisser faire huishoudens. Natuurlijk moet tandenpoetsen in de badkamer of boven de gootsteen gebeuren. Maar ook bij mij thuis gebeurt het door diverse gezinsleden al wandelend (wat althans minder erg is dan wanneer ze er ook nog bij proberen te praten). Ik heb er ook hekel aan, maar mijn afkeur is niet groot genoeg om erover te ontploffen, dus het gedrag blijft zich voordoen.

Artikelen in Tieners.

Gelabeld met .

rev="post-6468" 1 reactie

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 15 december 2012 08:01

Details van een ziekte

Beste Beatrijs,

Ik had een nierbekkenontsteking en heb dat aan mensen verteld. Ik heb iemand ook verteld dat ik erg misselijk was, omdat mijn spijsverteringsstelsel geprikkeld was door de infectie. Nu schaam ik me heel erg voor die details. Die persoon zal het me niet kwalijk nemen en het niet laten blijken als hij zich eraan stoorde, maar mijn schaamte heeft me aan het denken gezet. In mijn omgeving is het vrij normaal om te vertellen dat je bijvoorbeeld buikgriep hebt, maar ik vraag me af of dat eigenlijk wel zo normaal is. Hoe was dat vroeger? Ik voel me heel onelegant en onprettig dat ik zulke details zomaar over mezelf verteld heb. Ik neem aan dat het eigenlijk niet zo hoort. Klopt dat?

Achteraf beschaamd

Beste Achteraf beschaamd,

Kom, kom, zo erg is het nou ook weer niet. Als iemand ernaar vraagt of u moet zich ergens voor afmelden, is er geen bezwaar om de ziekte te benoemen en kort iets te zeggen over waar u last van hebt. Zolang u er maar niet eindeloos over uitweidt en zolang u maar geen details geeft die de ander overduidelijk niet wil horen. U kunt zelf uw gesprekspartners het beste inschatten. Hoe veel u over uw ziekte vertelt hangt af van hoe vertrouwd u zich met iemand voelt.

Vroeger was ziekte meer een taboe onderwerp dan nu. De schroom om vooral ernstige, levensbedreigende ziektes te bespreken bracht een zekere hypocrisie met zich mee, waardoor iedereen, de patiënt incluis, onder het motto ‘we houden de moed en de stemming erin’ terugdeinsde voor de waarheid.

Het kan nog steeds geen kwaad om enige terughoudendheid te betrachten over ziekte. Dat geldt zowel voor mensen die een ziekte hebben als voor degenen die ervan horen en hun nieuwsgierigheid moeten beteugelen. Je hoeft niet alles aan iedereen te vertellen, en je hoeft niet alles van een ander te willen weten. Dat neemt niet weg dat mensen die goed met elkaar bekend zijn best in details kunnen treden. U hoeft zich tenslotte niet te schamen voor het feit dat u ziek bent.

Artikelen in Ziekte.

Gelabeld met .

rev="post-6466" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 15 december 2012 08:00

De last van de schoonfamilie

Vrouwen lijden meer onder familie dan mannen. Natuurlijk, we hebben de familie als veilige haven, als matras waarop je in geval van nood een zachte landing kunt maken, als instantie waarop je kunt rekenen wanneer er geboren, getrouwd of begraven moet worden. Maar behalve dat de familie dient als permanente achtergrond voor het persoonlijk leven moet je er ook nog mee omgaan. Concreet, daadwerkelijk, vis-à-vis. Je moet naar verjaardagen, er zijn feestjes, etentjes en met Kerstmis valt er al helemaal niet aan familie te ontkomen. Noch aan de eigen, noch aan de schoonfamilie.

In de media geldt familie als een typisch vrouwenonderwerp. Vrouwenbladen staan vol met verhalen over zwarte schapen, de moeizame omgang met bedillerige (schoon)moeders of irritante (schoon)zussen. Tal van reality tv-programma’s hebben familiebrouilles als uitgangspunt. Vermoedelijk zijn vrouwen enthousiastere consumenten hiervan, omdat familie in hun eigen dagelijks leven een grotere rol speelt dan voor mannen. Om dezelfde reden lezen vrouwen ook meer fictie dan mannen. In het licht van het verleden is dat begrijpelijk. Gezin en in iets bredere zin familie was het enige wat een vrouw had. Een man had zijn maatschappelijk functioneren en was bovendien thuis de baas als hoofd van het gezin.

Voor een vrouw die moest opereren vanuit een afhankelijke positie was het een overlevingsvoorwaarde om goed op de hoogte zijn van hoe de verhoudingen precies lagen binnen haar schoonfamilie en haar eigen gedrag daarop af te stemmen. Een vrouw kon het zich domweg niet permitteren om tegen haar schoonfamilie in te gaan en hun toorn te riskeren. Voor een man luisterde dat minder nauw. Hij moest weliswaar zijn eigen familie tevreden stellen, maar hij kon gerust de schoonfamilie aan zijn laars lappen, als hij dat nodig vond. Hij had de macht over zijn vrouw toch al overgenomen van zijn schoonvader.

Tot op de dag van vandaag maken vrouwen zich drukker dan mannen over omgangsstrubbelingen met de familie, vooral met de schoonfamilie. Het zijn de vrouwen die klagen dat hun schoonmoeder op hen zit te vitten, dat hun schoonzuster steken onder water uitdeelt en dat hun schoonvader nare grapjes maakt. Het zijn de vrouwen die zodanig last hebben van irritaties dat bezoek hen steeds meer gaat tegenstaan. Ze kunnen het niet langer verkroppen, exploderen in een onverhoedse woedeaanval of, erger nog, gooien al hun frustraties in een mail-op-poten. Vervolgens blijkt de schade onherstelbaar en verder contact onmogelijk.

Mannen kunnen zich ook behoorlijk ergeren aan hun schoonfamilie. Maar omdat zij traditioneel een minder afhankelijke positie innemen in die familie, zijn ze minder geneigd het zich persoonlijk aan te trekken. Ze denken eerder: ‘nou ja, deze idioten zijn toevallig de familie van mijn vrouw, dus ik zal me er op een of andere manier mee moeten verstaan.’ Ze kunnen de vervelende schoonfamilie in een apart vakje in hun leven onderbrengen zonder er verder last van te hebben.

Compartimenteren is de enige oplossing om jezelf te redden en tegelijk de contacten in stand te houden. Je gaat mee met je geliefde naar de schoonfamilie, niet vaker dan je kunt opbrengen, je laat ze raaskallen terwijl je minzaam glimlacht, je doet je best om weg te blijven bij gevaarlijke onderwerpen, je laat alle narigheid van je afglijden als water van een eend, en na afloop kun je er samen met je geliefde om lachen en ben je blij dat het klusje er voorlopig weer op zit. Kortom je staat erboven. Zo doen mannen dat. Dat vrouwen minder goed in staat zijn om effectieve schotten aan te brengen tussen verschillende levenssferen wijst op onvoltooide emancipatie.

Artikelen in Column.

rev="post-6474" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – vrijdag 14 december 2012 08:00

Studentenlawaai

Beste Beatrijs,

Enige tijd terug ben ik (student, 20 jaar) verhuisd naar een studentenhuis. Ik ben niet vaak thuis: daadwerkelijk studeren doe ik elders. Ik ben actief lid van een studentenvereniging en eet vaak daar of met mijn jaarclub of dispuut bij iemand thuis volgens een roulatieschema. Voor zo ver ik thuis ben, kan ik het prima vinden met mijn huisgenoten.

Het contact met de buren is niet zo prettig. Ik ken ze niet en zie hen ook nooit op straat. Vanwege het roulatieschema krijg ik af en toe een man of twaalf over de vloer. Dit komt neer op eens in de zeven à acht weken op een doordeweekse avond van een uur of zeven tot ongeveer half 12. De buurman is flink aan het klagen geslagen: van briefjes door de brievenbus tot telefoontjes naar de huisbaas en gemeente. Zijn tienjarige dochter zou niet kunnen slapen. Dit vind ik vervelend. Ik wil niet dat mijn huisbaas mij ziet als een lastpost en zit sowieso niet te wachten op bonje met de buren.

Ik draai al geen muziek meer en dring er bij mijn vrienden op aan dat ze zacht moeten praten, maar ik vind de klachten van mijn buurman eigenlijk onzin. De frequentie van mijn bijeenkomsten is laag en we doen nooit aan nachtbraken. Ben ik een bron van overlast of moet de buurman niet zo zeuren en moet ik lekker mijn avondjes blijven houden?

Dispuutsavondjes

Beste Dispuutsavondjes,

Eens in de twee maanden een groep vrienden over de vloer moet kunnen, lijkt me, zeker als u beschaafde tijden (niet na half twaalf) in acht houdt. Mensen die naast een studentenhuis wonen hebben doorgaans wel met steviger geluidsoverlast te maken dan wat u beschrijft. Het gaat erg ver om je te storen aan het geroezemoes van een huiskamerbijeenkomst bij de buren.

Er lijkt niet veel mis te zijn met uw gedrag. Anderzijds wilt u natuurlijk geen onmin met de buurman. De beste manier om dit tegen te gaan is door elkaar te leren kennen. Bekende buren kunnen meer van elkaar verdragen dan onbekende buren. Ga naar hem toe, stel u voor met naam en toenaam, neem een bosje bloemen mee en ga zoete broodjes bakken. Zeg dat u het heel vervelend vindt dat hij last van u heeft en dat u uw best gaat doen om rekening te houden met zijn klachten. Noem drie punten: 1. U draait geen muziek meer als uw jaarclub over de vloer is. 2. U houdt zich aan de eindtijd van uiterlijk half twaalf. 3. U belooft van tevoren te laten weten dat er weer zo’n avondje aankomt door een briefje bij de buren in de bus te doen of een sms te sturen. Op zo’n manier weten ze wat ze kunnen verwachten en worden ze niet overvallen.

U houdt dus vast aan uw dispuutsavondjes (zoiets kan de buurman u niet verbieden), maar u komt hem tegelijk tegemoet door zijn klachten serieus te nemen en de bijeenkomsten van tevoren aan te kondigen. Ik vermoed dat hij daar wel mee kan leven en dat de kou dan uit de lucht is.

Artikelen in Buren, Visite.

Gelabeld met , .

rev="post-6464" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 8 december 2012 08:02

Korting geven

Beste Beatrijs,
Kortgeleden heeft onze kat gejongd en de drie kittens mogen over enkele weken de deur uit. Een vriendin wil er graag eentje hebben voor haar kind. Het lastige is dat het om raskatjes gaat die circa 350 euro waard zijn. Ik zou haar wel een katje cadeau willen geven, maar ik heb op dit moment weinig werk en kan het geld goed gebruiken. En korting geven op een katje voelt alsof ik de vriendschap waardeer met een bepaald percentage. Ik weet eigenlijk niet wat ik hiermee aan moet.

Weggeven of verkopen?

Beste Weggeven of verkopen,

Geef uw vriendin om te beginnen openheid van zaken. Zeg tegen haar dat u deze kittens gaat verkopen en dat ze 350 euro per stuk opbrengen. Zeg dat u er helaas geen kunt weggeven, omdat u het geld hard nodig hebt. Laat deze mededeling even inzinken. Waarschijnlijk deinst de vriendin geschrokken terug en gaat ze ergens anders een gratis katje zoeken. Op Marktplaats worden er honderden aangeboden. Als ze daarentegen zegt dat ze de katjes zo leuk en bijzonder vindt dat ze er wel een van u wil kopen, kunt u alsnog 50 euro korting bieden. Begin niet over de korting, voordat de vriendin interesse heeft getoond in de aanschaf, want dan lijkt het erop alsof u haar wil verleiden tot het uitgeven van veel geld en vrienden horen elkaar niet voor een commercieel karretje te spannen.

Artikelen in Vrienden en kennissen.

Gelabeld met , .

rev="post-6462" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 8 december 2012 08:01

Uitnodigingsbeleid

Beste Beatrijs,

Binnenkort zijn de ouders van mijn vrouw 50 jaar getrouwd. Tot mijn verbazing is mijn moeder niet uitgenodigd voor het feest. Mijn moeder heeft een prima verstandhouding met mijn schoonouders, hoewel ze elkaar niet vaak zien. Ze wonen nogal ver van elkaar vandaan. Mijn vrouw vertelde me dat haar ouders mijn moeder graag hadden willen uitnodigen, maar dat ze dan ook de ouders van hun schoondochters hadden moeten uitnodigen (mijn vrouw heeft twee broers) en dat wilden ze niet. Ik vind het heel vreemd dat je iemand die je graag op je feest zou zien niet uitnodigt, omdat je dan iemand anders die je niet leuk vindt ook moet uitnodigen. Je kunt toch gewoon de mensen vragen die je wil en anderen niet? Ik verschil hierover met mijn vrouw van mening. Wat is volgens u de juiste gang van zaken?

Uitnodigingsbeleid

Beste Uitnodigingsbeleid,

In een situatie als beschreven (huwelijk, jubileum, groots familiefeest) zijn er categorieën personen die of allemaal wél of allemaal níet worden uitgenodigd. Het is bijvoorbeeld niet raadzaam als iemand die gaat trouwen één favoriete tante wel uitnodigt en de twee andere tantes niet. Dat geeft kwaad bloed. Als de categorie heel groot is (bijvoorbeeld 25 neven en nichten), kan het weer wel. Dan kun je best twee of drie nichten/ neven uitnodigen met wie je vaak contact hebt en de andere 22 (die je nooit ziet) laten zitten. Hetzelfde geldt voor collega’s op het werk. Je kunt prima twee bevriende collega’s uitnodigen en de andere twaalf van de afdeling niet.

In dit geval gaat het om drie ouders (ouderparen) van schoonkinderen die wel of niet uitgenodigd kunnen worden. Nu is de categorie ‘ouders van schoonkinderen’ behoorlijk ver weg. Men kent elkaar oppervlakkig via elkaars volwassen kinderen, en dat is het. Er zijn veel families die een dergelijk verre categorie überhaupt niet uitnodigen voor een 50-jarig huwelijk. Bij die gelegenheid blijven de gasten doorgaans beperkt tot de directe, onder-ons familie en intieme vrienden. Als uw schoonouders wel de moeder van hun schoonzoon zouden uitnodigen en niet de ouders van hun schoondochters, zouden ze daarmee een duidelijk statement van ‘jij hoort er niet bij’ afgeven tegen de niet-uitgenodigden. Dat wordt als beledigender ervaren dan wanneer niemand van die verre categorie op de gastenlijst staat.

Uw moeder zal ook wel een eind in de zeventig zijn. Meestal zitten mensen van die leeftijd helemaal niet te wachten op een uitnodiging voor een feestje van mensen die niet bij hun intimi horen en waarvoor ze een eind moeten reizen.

Artikelen in Bruiloft, Traditionele etiquette.

rev="post-6457" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 8 december 2012 08:00

Aandacht trekkende collega

Beste Beatrijs,

Mijn collega en ik zijn secretaresse op bestuurlijk hoog niveau en werken in dezelfde kamer. De samenwerking gaat goed en we gaan gemoedelijk en begripvol met elkaar om. Het team dat wij ondersteunen bestaat merendeels uit mannen. Mijn collega is de vrouwelijkheid zelve. Wankelt op hoge hakken, draagt de strakste en kortste kleding mogelijk. Komt te pas en te onpas te laat op het werk met een pruilmondje en een chagrijnige blik, waardoor niemand meer durft te vragen waarom ze te laat is. Ze flirt en strooit ongepaste, erotisch getinte opmerkingen over de mannen uit. En die gaan allemaal volledig plat. Dag in, dag uit. Iedereen wil horen van haar internetdating avonturen. Zij veinst zwakte bij problemen binnen haar familie. Gooit handjes in de lucht en zucht. En pruilt. En kirt vervolgens weer dusdanig gezellig dat iedereen opgelucht is dat ze weer blij is.

Het eindresultaat is dat ik binnen ons team langzaamaan compleet genegeerd word. Ondanks dezelfde beroepsmatige competenties wordt zij altijd als eerste aangesproken. Tot mij wordt het woord alleen gericht als zij niet aanwezig is. Ik heb interesse in mijn collega’s, stel vragen en probeer in contact te blijven. Maar haar houding maakt mij onzichtbaar. Zij is de vrouwelijke, geraffineerde dominantie ten top. En ik voel me afglijden en ben bang om onderaan te eindigen. Vooral in deze tijd van bezuinigingen en die komen ook mijn kant op. Hoe moet ik hiermee omgaan?

In de schaduw gesteld

Beste In de schaduw gesteld,

Ik denk dat u te veel angsten op uw collega projecteert. Zij is een heel ander type dan u. Ik kan me wel iets voorstellen bij haar manier van doen en hoe zij de aandacht trekt. Ik kan me ook voorstellen dat u zich ergert aan haar theatrale zelfpresentatie.  Zij speelt de troefkaart van de sexy vrouw en daar is ze behoorlijk bedreven in. Tegelijk kan ik me niet voorstellen dat u de enige bent op kantoor die wel eens moe wordt van haar. U beschrijft uw mannelijke collega’s als willoze objecten van haar manipulatie en machinaties. Dat lijkt me overdreven. Natuurlijk vinden mannen het leuk als zij op een flirterige manier bejegend worden door een aantrekkelijke vrouw. Maar het lijkt me sterk dat ze allemaal de hele tijd volledig plat gaan voor haar egotripperij. En niet iedereen is dol op verhalen over familieproblemen. Er moet toch ook nog werk gebeuren daar op dat kantoor?

Mannen willen niet altijd alleen maar één ding.

U hebt misschien minder poezelige hulpeloosheid in de aanbieding, maar u zult wel over competenties beschikken, waarmee u uw baan tot tevredenheid kunt uitvoeren en die een prettige sociale omgang mogelijk maken. Mannen willen niet altijd alleen maar één ding. Mannen willen ook efficiënte werkrelaties zonder tijdopslorpend gezeur. Haal uw schouders erover op! Zij heeft haar stijl, u hebt uw stijl. Als zij bezig is met de ene man om haar vinger te winden, kunt u rustig met een ander de kwartaalcijfers doornemen. In het geval van dreigend ontslag zou uw collega trouwens best eens meer gevaar kunnen lopen dan u. Drama queens hebben ook zo hun nadelen. U schrijft dat u goed met haar kunt samenwerken. Kennelijk is er geen verschil in uw beider takenpakket. Ter wille van de individuele profilering zou het nuttig kunnen zijn om tot een duidelijker taakverdeling te komen, waarbij bepaalde onderdelen van het werk onder u ressorteren en andere onderdelen onder haar. Op die manier kweekt u aparte verantwoordelijkheden en zit u elkaar minder in de weg. Misschien kunt u daar eens over praten met de baas.

Maar het belangrijkste is dat u ophoudt met u druk te maken over hoe u vergeleken bij haar in het niet valt. Ik vermoed dat die situatie meer in uw hoofd zit dan in de werkelijkheid.

Artikelen in Collega's.

Gelabeld met .

rev="post-6448" 6 reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 1 december 2012 08:03

We willen geen cadeaus

Beste Beatrijs,

Binnenkort zijn wij vijftig jaar getrouwd en dit willen we vieren met een diner voor onze naaste familie en vrienden, ongeveer dertig personen. Wij willen geen cadeaus in welke vorm dan ook. Hoe kunnen we dat netjes en ludiek duidelijk maken? Wanneer we alleen ‘Geen cadeaus’ vermelden op de uitnodiging, komen ze misschien wel met een envelop met geld aanzetten en dat is ook niet de bedoeling.

Nee, dank je

Beste Nee, dank je,

Hoe meer woorden u eraan besteedt, hoe duidelijker de boodschap zal doorklinken. Zet onderaan uw uitnodiging in een ander lettertype de volgende dienstmededeling: ‘Wij willen jullie vriendelijk doch nadrukkelijk verzoeken om géén cadeaus mee te brengen. Alsjeblieft ook geen bloemen, geen flessen en geen geld. Op onze leeftijd zijn wij voorzien van alles wat ons hart begeert en jullie aanwezigheid is voor ons het grootste geschenk. Hartelijk dank voor de medewerking en met excuses voor het ongemak.’

Wie dan alsnog iets meebrengt is een sufkop.

Artikelen in Cadeaus, Huwelijksjubileum.

Gelabeld met .

rev="post-6446" Geen reacties

Door Beatrijs Ritsema – zaterdag 1 december 2012 08:02