Beste Beatrijs,
Mijn ouders, twee gezellige veertigers, hebben de gewoonte om tijdens het eten met volle mond te praten. Tot grote ergernis van mij, een meisje van veertien. Mijn moeder is hier de ergste in. Mijn vader maakt er soms een opmerking over, maar gaat daarna evengoed aan de praat met eten in zijn mond. Uiteindelijk sta ik er dus alleen voor. In de meeste gezinnen moeten ouders hun kinderen leren netjes te eten, maar het voelt alsof ik mijn ouders moet heropvoeden qua tafelmanieren. Ik heb ik weet niet hoe vaak dringend gevraagd of ze eerst hun mond leeg kunnen eten, voordat ze iets zeggen, maar het helpt niet. Als er een vriend of vriendin van me komt eten, schaam ik me ervoor. Hoe kan ik mijn ouders duidelijk maken dat dit heel ongepast is?
Met volle mond
Beste Met volle mond,
Als je hier al tientallen keren vruchteloos opmerkingen over hebt gemaakt, kun je concluderen dat het je ouders niet kan schelen. Ze weten best dat ze niet met volle mond moeten praten, maar het interesseert hun te weinig om de regel toe te passen. Of ze vinden het gesprek dat ze voeren belangrijker dan de aanmaningen van hun dochter. Het is trouwens heel goed mogelijk dat ze zich meer inhouden, wanneer er bezoekers zijn, hetzij van hun eigen generatie, hetzij vrienden van jou. Wanneer mensen zich onder ons voelen, doen ze vaak minder moeite voor omgangsvormen dan in aanwezigheid van vreemden. Sommige mensen laten bijvoorbeeld nooit winden in gezelschap van anderen, maar wel binnen het eigen gezin. Daar kun je je groen en geel aan ergeren en hoog en laag springen, maar er is niet heel veel aan te doen.
Uiterste maatregel is de tafel verlaten, wanneer je ouders weer met volle mond praten, en buiten hun aanblik verder eten. Misschien dat ze daar gevoelig voor zijn, maar iets in de manier waarop je hun gedrag beschrijft zegt me dat ze zich ook daar weinig van zullen aantrekken en gewoon door zullen gaan met hun gesprek. Waardoor je alsnog aan het kortste eind trekt, want aanzitten bij een geanimeerde conversatie en zelf ook een duit in het zakje doen valt toch te verkiezen boven in eenzaamheid je maaltijd nuttigen?
Ik moet het ook elke keer weer aanzien dat mijn moeder, broer en zus met volle mond aan tafel praten. Het viel mij pas op toen ik tegen een nichtje zei dat het niet netjes was om met volle mond te praten, waarop de rest van het gezelschap mij raar aankeek.
Omdat ik het samen eten heel gezellig vind accepteer ik het. Maar ondertussen vind ik het smerig en ontneemt het mij de eetlust.
Ik zeg tegen iedereen die met volle mond tegen me praat: ‘Wil je even je mond leegeten, want ik versta je niet.’