Beste Beatrijs,
Al vele jaren heb ik een goede vriendin die op latere leeftijd (alleenstaande) moeder is geworden. Ik kom regelmatig bij haar op bezoek. Haar zoontje is nu drie jaar. Sinds het kind een beetje kan praten, maakt hij opmerkingen tegen mij in de trant van ‘Jij mag hier niet komen’ of ‘Jij bent stout’. Mijn vriendin hoort dit gewoon aan en besteedt er geen aandacht aan. Ik geef het kind genoeg aandacht door met hem te praten en te spelen. Ik vraag me af waar dit gedrag vandaan komt. Is het jaloezie omdat het kind tijdens mijn aanwezigheid niet de volle aandacht van zijn moeder krijgt? Het begint me toch wel te storen en ik merk dat ik minder zin heb om bij mijn vriendin langs te gaan. Zal ik deze kwestie met haar bespreken of krijg ik dan ruzie omdat ik aanmerkingen maak op haar kind?
Kind is jaloers
Beste Kind is jaloers,
Bespreken lijkt me beter dan negeren. Het is waar dat mensen andermans kinderen niet moeten afkammen en die invalshoek raad ik u dan ook af. U zou iets over uw eigen onbehagen kunnen zeggen en dat zit ’m in dit geval eerder in de lakse houding van uw vriendin dan in het gedrag van haar kind. Probeer voor de volgende ontmoeting voor de verandering eens ergens anders zonder kind erbij af te spreken. Als uw vriendin tegenstribbelt wegens oppasproblemen, kunt u haar zeggen dat u het gevoel hebt niet welkom te zijn bij haar kind. U legt uit dat haar kind meer dan eens heeft laten blijken dat hij u liever kwijt dan rijk is, en dat u dus om hem te sparen liever ergens anders afspreekt. Uw vriendin zal dan wel zeggen dat haar zoontje helemaal geen hekel heeft aan u. Dát is het moment waarop u aan haar kunt vragen of ze haar zoontje wil corrigeren als hij hatelijke opmerkingen aan uw adres maakt, omdat u dat niet fijn vindt om te horen, of hij het nu meent of niet. Door uw eigen ongemak op een vriendelijke manier aan de orde te stellen helpt u uw vriendin bij de zware taak om in haar eentje een kind op te voeden.
Ik denk nog eerder van wat een kind van 3 jaar zegt met een korrel zout moet nemen.
Vaak willen kleine kinderen ouderen ook graag uitproberen.
Ze willen graag dat er met hun gestoeid word en gekheid gemaakt wordt. Daarom gebruiken ze deze zinnen als van: Je bent stout.
Reageer er lacherig op, desnoods kietel het kind en maak gekheid. Dat willen kinderen graag.
Mijn mening, hoor.
Groetjes Dicky
Ik denk ook dat je het zo groter maakt dan het is. Kinderen proberen die dingen uit. Een eventuele oplossing: Nodig ze bij jou thuis uit, dan zijn de rollen omgedraait, en laat je het kind zien dat je het juist heel leuk vindt dat hij komt!
Binnen een jaar gaat hij naar de kleuterschool, dus kan je vast regelmatig momenten vinden om af te spreken met je vriendin, zónder kind. Ook wel zo fijn als je dingen wilt bespreken.
U gaf het kind steeds aandacht, het heeft dus geen reden om jaloers te zijn of zich buitengesloten te voelen. Blijft het kind onaardig doen, negeer hem dan. Dan ziet het kind in dat het niets opschiet met bokkig gedrag. Schenk alleen aandacht aan hem als hij zich aardig gedraagt.
Toen ik klein was zei ik ook vergelijkbare dingen tegen een tante van mij, een jongere op dat moment nog alleenstaande vrouw.
Ik kan me er niets meer van herinneren en ik zie haar ook niet als een vervelende tante. Ze is altijd erg sympathiek.
De anekdotes over de situaties die zich toen voordeden doen echter nog steeds de ronde. Het enige dat ik er nu achteraf bij kan bedenken is dat ik het als klein meisje gewoon niet zo leuk vond als de volwassenen met elkaar praatten (en misschien ook over mij) en dus een beetje jaloers was. Mijn ouders hebben er nooit echt aandacht aan besteed en ik denk dat dat het beste is. Nu ga ik namelijk gewoon normaal met mijn tante om.