Spring naar inhoud


Menuvoorschriften van vegetarisch kind

Beste Beatrijs,

Uit zielige-dieren-overwegingen is onze negenjarige zoon vegetariër geworden. Het is geen bevlieging gebleken. Thuis eten we nu wat vaker vis en omeletjes, maar ik vind dat hij bij anderen gewoon moet eten wat de pot schaft. Als de gastheer of gastvrouw zijn voorkeur kent en daar rekening mee wil houden is dat fijn, maar ik zou liever niet zien dat hij een acceptatie van een uitnodiging gepaard laat gaan door allerlei voorschriften betreffende de samenstelling van het menu. Zal ik hem uitleggen dat hij met een vrolijk gezicht alles moet opeten wat hem wordt aangeboden? Mijn man vindt juist dat het goed is om aan een principe vast te houden, ook al valt dat niet bij iedereen in goede aarde.

Moeder van een vleesverlater

Beste Moeder van,

U bent bang dat uw zoontje instructies voor het menu gaat verstrekken, wanneer hij ergens mag blijven eten. Die kans lijkt me niet zo groot. Als kinderen bij vriendjes worden uitgenodigd, denken ze in de eerste plaats aan spelen en niet aan eten. Wanneer een kind bepaalde voedselallergieën heeft of dieeteisen vanwege een ziekte, moeten ouders van vriendjes vanzelfsprekend van tevoren worden ingelicht. Vegetarisme is een grensgeval. Onder volwassenen die bij elkaar eten is het gebruikelijk dit van tevoren aan te kondigen, omdat het pijnlijk is ter plekke een substantieel deel van de maaltijd af te wijzen. Voor een kind dat zomaar eens bij een vriendje aanschuift aan tafel is deze orkestratie niet nodig, omdat het toch niet om het eten draait. Terecht wilt u als moeder andere ouders niet verplichten iets aparts of speciaals klaar te maken voor uw kind, terwijl hij alleen maar iets níet wil eten. En dat is heel erg makkelijk. Uw zoontje hoeft bij de maaltijd alleen maar beleefd ‘Nee, dank u, ik eet geen vlees’ te zeggen en hij kan zich verder tot de rest van het aanbod bepalen. Het opvoedingsprincipe ‘eten wat de pot schaft’ geldt thuis met de eigen kinderen. In dezelfde moeite door kunnen ouders hun kinderen voorhouden om toch vooral niet kieskeurig over het eten te doen, wanneer ze ergens te gast zijn. Bezoekers, klein of groot, worden geacht hun beste beentje voor te zetten en niet te roepen dat ze iets niet lusten. Als tegenprestatie onthoudt de gastvrouw zich ervan voedsel op te dringen. Beleefd weigeren mag altijd en hoeft niet verklaard te worden. Een kind dat geen vlees eet, krijgt van de gastheer/vrouw net zo min commentaar als een kind dat de andijvie laat passeren.

Artikelen in Eten en drinken, Kinderopvoeding, Visite.


3 reacties

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.

  1. Essie schrijft

    Tsja, maar wat als er quiche, pasta bolognese, gehaktbrood of iets anders op het menu staat waar het vlees helemaal doorheen zit? Mag het kind dan vragen om een boterhammetje met pindakaas? of wil het vriendje dat dan ook? Afijn, het lijkt me handiger om de gastvrouw van tevoren even te bellen, zodat ze iets op tafel kan zetten, waarbij inderdaad het zoontje de vleescomponent kan wijgeren.

  2. theo schrijft

    ik vind het nogal vreemd om zomaar over de wensen van een kind heen te stappen. met een volwassene hou je toch ook rekening? of moet die ook maar vlees eten ook al is hij vegetarier? het lijkt me juist goed voor de ontwikkeling van het kind als-ie zijn eigen voorkeuren mag bepalen en volgen. daarbij is vegetarisch eten helemaal niet zo vreemd. dat mag je best vragen van de gastheer/vrouw. er wordt hier gedaan alsof het onmogelijke verlangd wordt.

  3. jose schrijft

    Je vraagt moslims of joden als ze komen eten ook niet om te eten wat de pot schaft. OF je houdt er rekening mee, OF je vraagt ze niet.
    daarbij vind ik het een slecht signaal naar dat kind toe. alsof hij geen eigen principes mag hebben, en zich altijd moet voegen naar de heersende mening.



Sommige HTML is toegestaan