Als Europa binnen afzienbare termijn ten onder gaat, ligt dat ongetwijfeld aan de onhoudbaarheid van de euro als munteenheid, maar ongenoegen over de regelgeving vanuit het Europees Parlement moet ook niet worden onderschat. Hoe gedetailleerder de afgekondigde regels, hoe meer weerstand tegen het instituut Europa zelf. Neem het verbod op het afbeelden van vrolijke baby’s op blikken melkpoeder. Dat die in West-Europese landen waaronder Nederland allang ontbreken doet niet ter zake. Het is de stompzinnige argumentatie op grond waarvan deze wet tot stand kwam die irritatie wekt.
De redenering komt erop neer dat plaatjes van lieftallige baby’s het product babyvoeding idealiseren, waardoor moeders die gedachteloos in de supermarkt rondlopen er onbewust toe worden aangezet om van borstvoeding over te stappen op een surrogaat. Want elke jonge moeder wil natuurlijk wel zo’n blakend kind hebben. Door deze verleiding weg te houden bij zogende moeders krijgt de volksgezondheid een zetje in de goede richting. Dit is een gedachtegang van het kaliber ‘vlees eten leidt tot agressie’: geen enkel bewijs voor, alleen een intuïtief soort morele correctheid. We weten toch allemaal dat minder vlees eten goed is, zo niet voor de mens zelf dan wel voor de planeet, dat borstvoeding het beste is voor baby’s en dat kunstvoeding daar inferieur bij afsteekt? Maar kennelijk zijn er heel wat onnozele moeders die zich laten betoveren door babyplaatjes als een onmondige door klatergoud. Zij moeten van frivole beslissingen worden afgehouden door de Europese Unie.
De effecten van zo’n verbod lijken me nihil. Aan onnozele moeders geen gebrek, maar zo simpel is hun gedrag nu ook weer niet te beïnvloeden. Aan de beslissing borst of fles liggen andere overwegingen ten grondslag die niets met vermeende onwetendheid hebben te maken en mijlen ver af staan van wat de overheid moeders als ideaal voorhoudt. De Wereld Gezondheid Organisatie (WHO) beveelt aan om tenminste een half jaar borstvoeding te geven (een jaar is nog beter). In Nederland worden dezelfde richtlijn aangehouden met een minimum van drie maanden. Artsen, verloskundigen en kraamhulpen doen er alles aan om borstvoeding te stimuleren, maar in de praktijk haakt de helft van de moeders binnen een maand af en maakt slechts een derde de aanbevolen drie maanden netjes vol.
Wat een tijdopslorpende bezigheid, een dagtaak!
Zelf ben ik ook een zogende moeder geweest. Omdat borstvoeding deel uitmaakte van het totaalpakket, omdat ik deze nieuwe lichaamsfunctie graag wilde uitproberen, en omdat het goed was voor de baby. En ik bewaar er ook mooie herinneringen aan. Maar allemachtig, wat een tijdopslorpende bezigheid. Een dagtaak! Na een maand of twee begon het me behoorlijk te vervelen om steeds maar weer te moeten opdraven. Soms houdt de baby het na een paar minuten voor gezien en kun je een half uur later weer beginnen. De voeding liep terug. Volgens lactatiedeskundigen moet je dan de baby nog vaker aanleggen, maar ik verloor mijn interesse en verlangde ernaar om ongestoord een hele dag op mijn werk te zitten. Dat kwam goed uit, want het zwangerschapsverlof liep op zijn eind. Het vooruitzicht aan de slag te moeten met een kolfapparaat stond me altijd al tegen – kom maar op met die flesjes. Kan meteen ook iemand anders (vader, oppas) de voedingstaak eens overnemen.
Als ik vroeger in gegoede Franse kringen had geleefd, was ik vast zo’n ontaarde moeder geweest met een min in dienst. Je moet er toch niet aan denken een jaar lang op afroep beschikbaar te moeten zijn voor borstvoeding, terwijl je ook in de salon kunt converseren met La Rochefoucauld.
Ik heb nooit het idee gehad dat ik mijn kinderen tekort gedaan heb door op een gegeven moment op flesjes over te schakelen, ook al kwam dat moment te vroeg volgens de heersende opinie. Ik geloof dan ook geen snars van de gezondheidsclaims van de borstvoedingslobby (en per implicatie aan het falen van flesvoeding): de borst geeft minder verkoudheden en andere ziektes, het kind wordt er intelligenter van en er ontstaat een betere hechting. Als dat klopt, zouden hele regimenten naar de toenmalige mode uitsluitend met de fles gevoede babyboomers hebben geleden onder frequente ziektes, subintelligentie en een slechte moeder-kindrelatie. Maar dat deden ze niet en het flesje is een welkom en onschadelijk substituut voor moeders die eens iets anders willen dan zogen. Werken bijvoorbeeld.
Hihi, laat het die andere Beatrijs maar niet horen! :-)
Beste Beatrijs,
Doorgaans lees ik uw bijdragen met bijzonder veel interesse en plezier. Uw kundigheid is er wat mij betreft in gelegen dat u de bij het ‘probleem’ betrokken belangen op zeer redelijke en nette manier weegt en dan een ‘oplossing’ formuleert die zowel rationeel als gevoelsmatig verdedigbaar is. Ik vind dat erg knap.
Ondanks het bovenstaande vind ik dat er u zich in onderhavige kwestie wat al te gemakkelijk vanaf maakt en – door het al dan niet impliciet wegwuiven van wetenschappelijk bewezen voordelen van borstvoeding; de ‘borstvoedingslobby’ heeft daarbij toch ook nog eens een minder commercieel belang dan de Nuticia’s van deze wereld – zich primair laat leiden door het belang van een moeder die vindt dat ze haar tijd wel beter en aan iets anders kan besteden dan aan het zogen van haar kind. Ik vind u in casu korter door de bocht dan dat ik van u gewend ben.
Door deze kwestie heb ik een nog grotere bewondering voor mijn echtgenote gekregen. Ze heeft drukke (meer dan 50 uur per week; wat maakt dat ik – ‘de man’ – hoofdverzorger ben) baan, maar het kolfapparaat ging gewoon iedere dag mee naar haar werk en op zakenreis (en telkens uitleggen aan buitenlandse douanebeambten uitleggen wat nu precies de functie van zo’n ding is). Ondertussen gaven de leidsters op het kinderdagverblijf of ikzelf iedere dag de afgekolfde melk. Uiteindelijk is mijn vrouw er na een jaar mee gestopt, niet omdat ze medelijden had met zichzelf (wat ik goed had kunnen begrijpen; soms ging het behoorlijk moeilijk en was het een grote opgave) maar omdat ze graag nogmaals zwanger wilde worden. Dit gezegd hebbende ben ik van mening dat iedere moeder moet doen wat haar (al dan niet in samenspraak met andere ouder/verzorger) goeddunkt. Maar het kan toch niet zo zijn dat de suggestie wordt gewekt dat er geringschattend wordt gedaan over moeders die zich’ de eindeloze moeite getroosten’ (de kern van alle etiquette, nietwaar?) borstvoeding te geven.
Uiteraard ben ik het met u eens over het betuttelende karakter van de door u aangehaalde Europese regelgeving, maar er zijn ook moeders die ondanks ‘dat ze wel eens wat anders willen dan zogen’ niet louter oog hebben voor hun eigen belang en daaraan toegeven. Om uw onvrede te uiten met betrekking tot het betuttelende karakter van bedoelde regelgeving had u mijne inziens sprekendere voorbeelden kunnen aanhalen.
Bovenstaande (mischien wel: te) kritische noot laat onverlet dat ik fervent lezer van uw pennevruchten ben en zal blijven.
Met vriendelijke groet,
GH
Beste Beatrijs,
Na uw betoog gelezen te hebben, wil ik u vertellen over mijn ervaringen.
U stelt dat het gedrag van moeders niet zo simpel te beïnvloeden is. Ik vrees dat dit wel het geval is. Ik heb vierenhalf jaar in Zuid-Amerika gewoond en ik heb daar met eigen ogen gezien dat een boerenvrouw cola in een zuigfles goot (helemaal vol) en daarna aan het kindje op haar rug gaf. Later zag ik overal goedkope Chinese zuigflessen gevuld met allerlei ongetwijfeld zeer zoete drankjes bij baby’s en peuters. Meestal in eigen beheer van het kindje dat op die manier urenlang aan zoetigheid wordt blootgesteld. Ook in Nederland had een allochtone moeder die ik goed kende plotseling een zuigfles gekocht voor haar toen ruim anderhalfjarige peuter die anderhalf jaar de borst had gehad en daarna allang goed uit een beker kon drinken ‘Omdat alle Nederlandse kindjes dat ook hebben’. Toen het kindje nog geen drie jaar was waren de melktandjes al zwart geworden en afgebrokkeld! Heel akelig dit voor je ogen zien te gebeuren. Natuurlijk heb ik die moeder zo tactisch mogelijk geprobeerd te waarschuwen.
Zelf ben ik moeder van drie, inmiddels volwassen kinderen en ik ben zelfs oma van twee kleinkinderen.
Ik heb mijn kinderen zelf gevoed om dezelfde redenen als u aangeeft. Maar ik ging er langer mee door. Mijn oudste dochter bleek (achteraf) mijn makkelijkste baby en het was absoluut geen straf haar lang te voeden. In het begin is het inderdaad intensief. Maar naar mijn ervaring, als je geen problemen als infecties enzo tegenkomt, wordt het steeds makkelijker. Door de intieme relatie met je kind weet je na een poosje waar je aan toe bent. Hoe ouder ze werd, hoe langer ze kon wachten. Er ontstond een comfortabel voedingsschema. Bij mijn twee andere kinderen ook. En dan de giga voordelen! Borstgevoede kinderen zijn inderdaad aanmerkelijk minder vaak of zelfs nooit ziek. Toen mijn jongste zes maanden was vergezelden wij mijn man op werkreis naar de VS. Het was zomervakantie hier. Zo makkelijk. In het vliegtuig maar ook overal waar we kwamen. Omdat het Amerikaanse eten, het was 1995, ons niet beviel gingen mijn man, dochtertje en ik Japans eten. Daar was het normaal om de baby tussendoor te voeden. (het schijnt dat voedende moeders in de VS gearresteerd kunnen worden voor borstvoeding) Zo gauw zijn werk in de VS erop zat reisden we naar Canada waar ik als kind gewoond heb. Daar vindt men een kind voeden normaal. Bijna niemand die het zag trouwens, met een shawl erbij.
Nog wat. Bij mijn broertje en zusje en bij mij moesten vroeger tot wel zes kiezen getrokken worden (tegenwoordig krijgen kinderen beugels) omdat er door ‘een genetische afwijking’ niet genoeg plaats was in onze kaken voor alle grote tanden en kiezen. Bij mijn kinderen, die tussen de anderhalf jaar en bijna drie jaar borstgevoed werden, bleek dit probleem verdwenen! Zomaar vanzelf staan al hun tanden en kiezen op een keurig rijtje. Zo een ‘heersende opinie’ is niets vergeleken met de natuurlijke zoogtijd van de diersoort mens. Daar staat minstens twee jaar voor. En beslist niet moeilijk zoals ik al eerder aangaf. Ook wordt je figuur er niet lelijk van. Dat heeft eerder te maken met gewichtstoename in combinatie met de zwaartekracht. En de zwangerschapshormonen die het hele lichaam zachter en slapper maken. (stevige BH met niet rekbare bandjes als preventie dus)
Verder wil ik nog opmerken dat menselijke melk inderdaad kwalitatief veel beter is voor mensenbaby’s dan een koemelkproduct uit de fabriek. Wat voor innovatie ze ook zullen toepassen, het zal nooit verse mensenmelk met actuele antiestoffen worden.
Ten slotte. Ook overgewicht wordt voorkomen door borstvoeding. Het geheim is niet alleen de menselijke melk maar ook dat een baby zelf de regie heeft. Bij borstvoeding moet een kindje zelf happen en een flinke hap van de borst nemen (de kaakjes moeten op of achter de tepelhof). Bij geen honger doet een kind dat niet. En het is eigenlijk een geval van ongewenste penetratie om wat dan ook in een babymondje te stoppen. Dit is iets wat een pasgeboren mensenkind zelf wil en kan. Het is zodoende onmogelijk een borstbaby te overvoeden. Het belang van ‘de regie over eigen voeding’ blijkt ook in mijn familie. In mijn moeders familie mislukte de borstvoeding altijd. In mijn vaders familie werden alle kindjes lang gevoed. In mijn moeders familie had iedereen overgewicht, in mijn vaders familie niemand. Mijn kinderen zijn ook allemaal superslank. Mijn jongste van achttien doet af en toe modellenwerk als bijverdienste.
Met vriendelijke groet, B.J. Bruijn