Beste Beatrijs,
Mijn broer trouwt binnenkort. Er is een vrijgezellenfeest gepland op een bepaalde datum en ik heb toegezegd. Dezelfde avond bleek dat ik niet kon en heb ik dit gemeld. Mijn vriendin is dat weekeinde weg met haar vriendinnen. De reactie was kort samengevat: we kunnen het niet verschuiven en het is wel de bedoeling dat je komt, los het maar op. Mijn vriendin had haar weekeinde eerder gepland en vindt onze jongste (drie maanden) te klein om uit logeren te gaan. Ik voel me verplicht om te gaan, moet ik me in allerlei bochten wringen voor een vrijgezellenfeest?
Roosterproblemen
Beste Roosterproblemen,
Nee, u hoeft zich niet in bochten te wringen om een vrijgezellenfeest te kunnen bijwonen, want er zijn wel belangrijker dingen op de wereld. Thuis zitten bij uw kinderen bijvoorbeeld in het weekend dat uw vriendin weg is. U hoeft zich niet verplicht te voelen om een feestje te bezoeken, want iemand die wordt uitgenodigd heeft altijd het recht om een uitnodiging af te slaan om hem moverende redenen. Zeg vriendelijk af voor de gelegenheid en wens iedereen veel plezier. Als ‘broer van’ kunt u niet ontbreken op het huwelijk van uw broer. Dat is heel wat anders dan ontbreken op het vrijgezellenfeest van uw broer. Dat laatste mag best, want het is een betrekkelijk irrelevant evenement, waar thuisblijvers weinig tot niets aan missen.
Dat is wel verrassend. Je broer geeft een keer in zijn leven een vrijgezellenfeest, en als je er niet heen gaat zal hij dat niet snel vergeten. Aan de andere kant van de weegschaal een jaarlijks weekendje met vriendinnen, waar je niet echt gemist zal worden, en waar je ook nog maar 1 avond van op hoeft te geven.
De moeder vind dat een kind van 3 maanden niet bij de grootouders of een oppas kan overnachten. De last van zo’n vreemde mening draagt ze niet zelf maar legt ze bij haar man neer. Om daar een vrijgezellenfeest van je broer voor op te geven lijkt mij ruim teveel gevraagd. Je vraagt je af waar de balans is.
Vrijgezellenfeestjes zijn helemaal niet zo leuk. Ik zou zeggen, met een kind van drie maanden heb je genoeg braken, schreeuwen, poep en nachtelijke onrust om je eigen kleine vrijgezellenfeestje te organiseren.
Als de man zelf heel graag naar het vrijgezellenfeestje wil moet het kindje dus of een avond naar een oppas, of vriendin moet thuis blijven. Het laatste zal ze terecht niet willen, waarom zou haar vriendinnenweekendje minder waard zijn dan een vrijgezellenfeestje? Als vervolgens de vader van het kindje geen bezwaar ziet tegen oppas (het kindje is 3 maanden, geen 3 dagen) zal ze zelf moeten kiezen wat ze belangrijker vindt.
Persoonlijk zou ik elke kans om een vrijgezellenfeestje te missen met beide handen aangrijpen, en dan is dit een prima excuus. Het is de bruiloft niet die je mist, het is een activiteit op eigen kosten die jouw planning doorkruist. Jammer voor de broer, maar als de aanwezigheid van de briefschrijver zo belangrijk is kun je ook het vrijgezellenfeestje verzetten.
Het oorspronkelijke advies is prima, zo kan de vader bij de baby blijven.
Of de broer van het vrijgezellenfeest het niet snel zal vergeten, is slechts een aanname, want men kent de broer immers niet. Een evenwichtig besluit, balans dik in orde!
Het mooie van het besluit van de vader is juist, dat hij zijn vriendin haar weekend gunt!
misschien kun je een paar uurtjes gaan en een oppas regelen? je hoeft niet tot diep in de nacht te blijven maar als je er heel even bent is dat voor je broer al fijn. hij zal best begrijpen dat je andere verplichtingen hebt en op deze manier laat je wel goede wil zien. als degene die het organiseert er een probleem mee heeft kun je daar verder niets aan doen
Nou het blijkt wel dat we een aantal vrouwelijke adviseurs hebben!
Voor de goede orde:
Die bachelor van je broer daar ben je natuurlijk gewoon bij.
Ik ben het oneens met de ‘hetze’ tegen dit fenomeen. Je hoeft geen voorbeeld te nemen aan die lui in een koeienpak dat bezopen door de stad zwalkt en zelfs op het Rembrandtplein nergens toegelaten worden. Daar zijn natuurlijk ook fatsoenlijke varianten op te bedenken (ga kleiduiven schieten en daarna dineren op een gave locatie).
Een avond die baby onderbrengen moet toch te regelen zijn. Fix een oppas of kijk de grootouders lief aan.
@Jan020: Het lijkt er niet op dat de brievenschrijver een stem heeft in de activiteiten van het feest, anders had hij ook wel iets te zeggen over de datum. Nog los daarvan maakt u een vrijgezellenfeest veel te belangrijk. Het is een excuus om een activiteit te ondernemen en eindeloos te zuipen, iets wat ook prima kan zonder er de naam ‘vrijgezellenfeest’ aan te koppelen. Persoonlijk staan vrijgezellenfeesten, samen met babyshowers, bovenaan mijn ergernissenlijst en grijp ik elk denkbaar excuus aan om me af te melden. Heb ik geen excuus, dan verzin ik er één. Het is prima dat het hele fenomeen de brievenschrijver weinig boeit.
Meneer voelt zich verplicht te gaan. Tussen de regels door zie ik niet veel enthousiasme om te gaan. Als meneer erg graag naar het vrijgezellenfeestje wil dan is het natuurlijk geen probleem om oppas te regelen voor een baby van 3 maanden. Maar de feestorganisatie stelt:” het is wel de bedoeling dat je komt, los het maar op “. Zo’n dwingende toon zorgt voor weerstand en ik zou zeggen: lekker zelf bepalen.
Als volgende vrouwelijk adviseur kan ik melden dat het me niet zozeer lijkt te gaan om wat de briefschrijver zelf van een vrijgezellenfeest vindt (en er zijn acceptabele), maar over wat zijn broer zou willen. Persoonlijk zou ik in het ziekenhuis moeten liggen wilde ik ontbreken op iets dat voor mijn broer iets eenmaligs en belangrijks was. Geen oppas willen regelen voor een baby van drie maanden is absurd.
Moraal van dit verhaal: gebruik een gemeenschappelijke agenda zodra er kinderen komen. Dan had hij meteen gezien dat er een roosterprobleem was en gezegd dat hij niet kon. Eerst ja zeggen en dan terugkrabbelen is een stuk moeilijker dan meteen nee zeggen. Maar goed, daar heeft hij nu niks meer aan.