Beste Beatrijs,
Met één van mijn vrienden ga ik (man) nu en dan naar een restaurant, theater of bioscoop. Hij kent nogal veel mensen en komt dan ook geregeld iemand tegen, als wij samen uit zijn. Hij heeft dan de neiging om vrij lang door te praten met die ander. Soms laat hij een bekende zich zelfs helemaal bij ons aansluiten. Ik vind dat vervelend, omdat ik die mensen niet ken en onze afspraak zie als ‘samen uit, samen thuis’. Zelf vind ik het prima om bekenden te groeten of een kort gesprekje te voeren, maar daarna keer ik terug de persoon met wie ik heb afgesproken. Ben ik te bezitterig of wat is een redelijke tijd om je met een bekende passant te onderhouden?
Vriend laat zich afleiden
Beste Vriend laat zich afleiden,
Wie met een vriend op stap is en een andere bekende tegenkomt, kan natuurlijk de andere bekende begroeten en even een kort praatje maken (wel altijd de twee die elkaar niet kennen even aan elkaar voorstellen), maar het is niet de bedoeling dat de toevallig tegengekomen persoon aanschuift in het restaurant of anderszins de rest van de avond meedoet met de gezelligheid. Zo’n gesprekje met een derde op straat of in een uitgaansgelegenheid duurt hooguit een paar minuten. Daarna vervolgt de derde persoon zijn weg en zetten de oorspronkelijke twee hun afspraak à deux voort.
U kunt uw vriend hier gerust op aanspreken. Als de ontmoeting te lang duurt naar uw zin, kunt u non-verbale tekenen van ongeduld geven (op uw horloge/ telefoon kijken, beetje van de ene voet op de andere wippen). Los hiervan kunt u best eens tegen uw vriend zeggen dat u het niet leuk vindt als uw afspraak met hem door derden wordt gekaapt en ineens een heel ander karakter krijgt. Vraag hem of hij daar rekening mee wil houden.
Ik heb een (overigens heel hartelijke en lieve) vriendin, die vanwege haar beroep heel veel mensen kent in haar regio, en daarbij het type is dat iedereen graag naar zich toe trekt. Op zich helemaal niet erg. Maar als ik bij haar ben en we gaan op stap, komen we de hele tijd bekenden van haar tegen (ze woont zo’n 40 km bij mij vandaan) en wisselt ze vaak even een paar woorden. Hoe kort ook, je voelt je dan toch een beetje buitenstaander. Als we een dagje uit gaan en ik ben “aan de beurt” om de bestemming te kiezen, gaan we altijd een beetje uit haar directe periferie, en overigens ook uit de mijne. Zo zijn we beiden anoniem en hebben we genoeg aandacht voor elkaar (en je ziet allebei nieuwe dingen, dat is erg leuk en geeft meteen gespreksstof).