Beste Beatrijs,
Als bekenden naar mijn welzijn informeren, zeggen ze meestal: ‘Hoe gaat het met je?’ Hier heb ik geen probleem mee. Wat mij mateloos ergert is als ze vragen: ‘Hoe gaat het met Eva?’ (alsof het over iemand anders gaat). Ik heb dan de neiging om te zeggen: ‘Ik zal het haar even vragen.’ ‘Zeg Eva,’ (zeg ik dan tegen mezelf) ‘hoe gaat het met je?’ Dat doe ik dan toch maar niet en ik mompel iets als ‘Wel goed, hoor.’ Wat zou een goeie reactie zijn, heeft u een tip?
Hoe gaat het met Eva?
Beste Hoe gaat het met Eva,
Uw spontane, maar niet uitgesproken antwoord lijkt me een prima reactie! Om u heen kijken, alsof u op zoek bent naar Eva en zeggen: ‘Ik zal het haar wel even vragen.’ Mensen die over u in de derde persoon spreken, terwijl ze zich tot u richten, zijn gewoon heel irritant bezig, alsof ze zich met een onmondige onderhouden: ‘Wil Catootje nog een koekje?’ Deze mensen verdienen het om ontmoedigd te worden. Door hun woorden letterlijk te nemen en hun zogenaamde grap niet te begrijpen ontmoedigt u hen. Nota bene: in het Fries is iemand aanspreken in de derde persoon een beleefdheidsvorm. Dus als u met Friezen te maken hebt, is het een tamelijk normale manier om zich tot iemand te richten.
Het lijkt mij gewoon een wat informele manier van vragen hoe het met iemand gaat, ter afwisseling van ‘hoe gaat het (met je)’ (en ik kom niet uit Friesland). Ik zou er niet al te veel over inzitten, het risico bestaat dat je met een dergelijke passief-agressieve reactie een imago krijgt van een zeur. Zo zou ik er tenminste over denken, de vraag is immers goed bedoeld. Een dergelijke kil antwoord is een manier om mensen op afstand te houden.
Ik heb iets dergelijks als ik iemand bel om te informeren hoe het met diegene is.
Als degene dan direct zegt: “Hé, …. hoe is het met jou?”
Ik zeg dan gewoon meteen: “Nee, ik bel om te vragen hoe het met jou is!”
Want dat is immers mijn doel van het bellen.
Ik zou zelf ook niet vragen “hoe gaat het met Eva”. Sterker nog, ik gebruik heel weinig de naam richting de ander. Maar ik vind het eigenlijk wel lief: “hoe gaat het met Eva”.
ik ken ook Indische mensen die vragen in de derde persoon stellen, en ik heb hier geen probleem mee
Ik zou er geen probleem van maken. De oprechte intentie van mensen (belangstelling tonen voor je welbevinden) zou voor mij belangrijker zijn dan de bewoordingen waarin ze die belangstelling gieten. Hooguit zou je een antwoord kunnen geven in de trant van: “Dank je, met Eva gaat het goed”. En klaar. Zoals mijn grootmoeder destijds al zei: je kunt niet overal een drama van maken.
Zie het als beleefdheid. Het is een vervanging van u of jij, zij het wat ouderwets.
In het oosten van Overijssel werd die vorm vaak gebruikt.
“Vader, wil vader nog een koekje?”
In het Fries zou dit een normale vorm zijn, oh ja? Ik ben zelf praktiserend Fries, maar dit zie ik even niet. ” en, hoe gaat it mei Piter” . Piter is inmiddels opa. Zo spreek je onmondige kinderen aan, geen volwassenen. 100 punten Beatrijs.