Beste Beatrijs,
Wat is de etiquette omtrent online verlanglijstjes (waar je meteen kunt doorklikken naar de website om dat ene specifieke cadeau online te bestellen)? En hoe om te gaan met ouders die gedetailleerde lijstjes maken voor hun jonge kinderen tussen de 0 en 6 jaar en zacht gezegd not amused zijn als je een zelf met veel liefde uitgezocht cadeautje aan de jarige geeft? Laatst ontving ik van een vriendin een uitnodiging voor de verjaardag van haar kind dat twee werd, waarbij voor cadeau-ideetjes werd verwezen naar een online verlanglijstje met het verzoek om vooral iets van dit lijstje te kiezen, want het huis raakt overvol. Wat te doen als er niets van mijn gading of voor mijn budget op dit lijstje te vinden is?
Dwingende wensenlijstjes
Beste Dwingende wensenlijstjes,
Een verlanglijstje is nooit meer dan een verzameling suggesties. Sommige gasten zijn maar al te blij hiermee, omdat iets op internet aanklikken en laten bezorgen tijd en energie bespaart, maar er bestaat geen verplichting om de suggesties te volgen. Als wat erop staat te duur is naar uw smaak, verzint u zelf een cadeautje dat goedkoper is. Als de ouders van de jarige niet blij zijn, is dat hun probleem, niet het uwe. Ik raad u overigens aan om verjaardagen van kleine kinderen zo veel mogelijk te mijden. Dat zijn in het algemeen tamelijk wezenloze bijeenkomsten, waarbij veel te veel materie wordt overhandigd aan kinderen die er zelf niet eens om gevraagd hebben (het zijn de ouders die de lijstjes opstellen). Dus als u zo’n uitnodiging krijgt die gepaard gaat met dwingende cadeauwensen, kunt u best overwegen om vriendelijk af te zeggen voor de gelegenheid. U bespaart de ouders de aanvoer van extra rommel, u bespaart zichzelf een nodeloze aankoop en een saaie middag, en het kind heeft toch nergens weet van en zal u vast niet missen.
Ik vind die online verlanglijstjes ideaal en maak ze voor mijn kinderen. Ik verwonder me altijd over mensen die ernaar vragen, vervolgens iets anders kopen en dan verbaasd zijn als kind het met liefde uitgezochte cadeau al heeft of er niet naar omkijkt. Het doel van zo’n lijstje is immers om te voorkomen dat een kind iets dubbel ontvangt en ouders weten in de regel wat hun kind leuk vindt. Als er niets van “jouw” (!) gading bij zit of als je dergelijke kinderfeestjes als wezenloos ervaart, blijf dan thuis. Op een dergelijke gast/zuurpruim zit immers niemand te wachten. En wat dure cadeaus betreft: blijf ook in dat geval gewoon thuis. Kennelijk is het dan niet om het bezoek te doen.
Goed advies! Ik zou me altijd eerst afstemmen op het kind én op mijn eigen portemonnee.
Zo’n verlanglijstje voor een kind van twee, vind ik nogal dwingend en de meeste kinderen vinden een leuk, eenvoudig cadeautje altijd veel leuker, dan een trendy, hip ding.
Een jong kind kijkt anders hiernaar dan menige volwassene denkt.
Ik oogst dus bijv succes met een mini-pannetje met dekseltje voor het speelgoedkeukentje of kleurpotloden. Het kind vindt het mooi en fijn en ieder anders mening is niet van belang.
Ik vind zo’n online lijstje ook ideaal, zeker als ik het kind niet zo goed ken. Dan weet ik zeker dat ik met iets leuks aan kom. Alleen lijstjes met dure cadeaus leg ik naast me neer.
Als ouder snap ik het ook wel trouwens. Ik zit ook niet te wachten op de zoveelste plastic prul die misschien twee dagen favoriet is, maar uiteindelijk op de berg plastic beland die het milieu verpest waar mijn kind nog jaren mee moet doen. Ik heb bijvoorbeeld een keer een Elsa-dekbedovertrek cadeau gedaan. Ouders blij, want zij hadden weinig ruimte. Kindje ook blij, want Elsa.